Ο συναυλιακός χώρος Temple συμπλήρωσε δυο χρόνια παρουσίας γεμάτα από ενδιαφέρουσες συναυλίες καλύπτοντας παράλληλα ένα πολύ μεγάλο φάσμα μουσικών ειδών. Για δεύτερη φορά πραγματοποιήθηκε και το Templefest. Φέτος ήταν μια πενθήμερη διοργάνωση που συγκέντρωσε πολλά αξιόλογα συγκροτήματα από την ελληνική σκηνή. Η δική μου επιλογή ήταν η δεύτερη ημέρα του φεστιβάλ, κυρίως εξαιτίας των Church Of The Sea.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Between Sky And Sea. Αυτή ήταν η μόλις δεύτερη ζωντανή εμφάνιση της νέας αυτής post-rock μπάντας. Δυστυχώς δεν πρόλαβα όλο το σετ, αλλά όσο άκουσα μου άφησε μια ιδιαίτερα καλή εντύπωση. Πολύ μεγάλη, θετική, έκπληξη μου προκάλεσε επίσης η επιλογή τους να διασκευάσουν την κομματάρα των We Lost The Sea, "A Gallant Gentleman". Το πρώτο EP των Between Sky And Sea κυκλοφορεί τη νέα χρονιά και θα έχω το νου μου...

Σειρά είχαν οι Church Of The Sea που, όπως ανέφερα και στην αρχή της ανάρτησης, ήταν το συγκρότημα που ήθελα να δω περισσότερο. Το σχήμα έκλεψε τις εντυπώσεις στο πρόσφατο φεστιβάλ Cult Of The Amps δίπλα στους Tuber και το ίδιο έκανε και εδώ. Η Ειρήνη Αργύρη πολύ φυσιολογικά τραβάει την προσοχή, όχι με φτηνές κινήσεις εντυπωσιασμού, αλλά με τη φανταστική ερμηνεία της. Δίπλα της ο Βαγγέλης Σταυρουλάκης στη κιθάρα και ο Αλέξανδρος Δαρμής στα πλήκτρα παίζουν εξαιρετικά το ρόλο τους αποδεικνύοντας πόσο καλά δεμένη μπάντα είναι. Ειλικρινά δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασε ο χρόνος όσο έπαιζαν. Στα περίπου σαράντα λεπτά που εμφανίστηκαν παρουσίασαν κομμάτια από το EP, "Anywhere But Desert", αλλά και πέντε νέα κομμάτια από το πρώτο τους άλμπουμ το οποίο αναμένεται μέσα στο 2020. Οι Church Of The Sea γίνονται γρήγορα ένα από τα νέα αγαπημένα μου σχήματα και δεν λέω μόνο ελληνικά γιατί κάτι τέτοιο θα τους αδικούσε μιας και δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από πολλά καθιερωμένα συγκροτήματα του χώρου.

Σύμφωνα πάντα με το πρόγραμμα του φεστιβάλ, ακολούθησαν οι Hypnotic Nausea. Ο ήχος τους αντλεί επιρροές από τη prog, metal και post-rock σκηνή, με το αποτέλεσμα να ακούγεται σαν οι Tool να συναντούν τους God Is An Astronaut. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τη μουσική τους και μπορώ να πω ότι με κέρδισαν σε μεγάλο βαθμό. Γενικά έχουν ωραίες μελωδίες και ακόμα καλύτερες αλλαγές και τα μεγάλα χρονικά κομμάτια τους κάθε άλλο παρά κουράζουν. Φέτος τον Μάρτιο κυκλοφόρησαν και το δεύτερο άλμπουμ της καριέρας τους με τίτλο ''The Death of All Religions''.


Προς τα τέλη των 90s, αρχές των 00s άκουγα πολλά alternative metal, nu metal συγκροτήματα, άλλωστε τότε "έβγαιναν" με το κιλό λόγω μόδας, και το επόμενο γκρουπ κατάφερε να μου θυμίσει τις μέρες εκείνες. Οι POEM, που υπάρχουν από το 2006, υπηρετούν αυτό το είδος, με αρκετά prog στοιχεία, και το κάνουν και πολύ καλά. Τόσα χρόνια έχουν χτίσει ένα δικό τους κοινό και αυτό φάνηκε και την Παρασκευή που μας πέρασε, συγκεντρώνοντας τον περισσότερο κόσμο (σε μια βραδιά όμως που συνολικά η ανταπόκριση δεν ήταν μεγάλη). Όπως μας πληροφόρησαν έχουν κυκλοφορήσει και νέο δίσκο από τον οποίο παρουσίασαν αρκετά κομμάτια. Φαίνεται ότι πρόκειται για μια πολύ καλά δουλεμένη μπάντα που ξέρει πως να ικανοποιεί τους φίλους της. Συνολικά όμως όλα τα σχήματα που εμφανίστηκαν ήταν άψογα, συμβάλλοντας σε μια εξαιρετική βραδιά. Μακάρι τέτοιες διοργανώσεις και συναυλιακοί χώροι να υπάρχουν για πολλά χρόνια ακόμα.