Στη προηγούμενη παράγραφο ξεκίνησα τις ομοιότητες που έχουν οι Bullet For My Valentine με τους Disturbed. Η διαφορά όμως που επίσης έχουν, είναι ότι ακόμα και να μην έχεις καμία επαφή με το υλικό τους, το live των Disturbed κυλάει πιο αβίαστα και ευχάριστα. Κομμάτια όπως τα "Stricken" (με το οποίο έκλεισαν το βασικό τους σετ), "Indestructible", "Hey You" και φυσικά το "Ten Thousand Fists" δεν μπορούν να σε κρατήσουν ακίνητο. Χάρηκα με την καρδιά μου όταν άκουσα το αγαπημένο μου "Stupify", αν και μου έλειψε υπερβολικά το "Inside The Fire" που το θεωρώ μέσα στα πέντε καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει. 

Γενικά παρουσίασαν ένα σχετικά καλό σετ που όμως όταν δεν είναι τόσο μεγάλο, ίσως θα ήταν προτιμότερο να έλειπαν οι δυο διασκευές για χάρη δυο δικών τους κομματιών (αλλά σιγά μην έλειπε το "The Sound of Silence" να μου πεις). Είχα διαβάσει τα χειρότερα για την προηγούμενη εμφάνιση των Disturbed και ειδικότερα για τον David Draiman. Αυτή τη φορά τα πράγματα σίγουρα δεν ήταν έτσι. Χωρίς καθόλου σκηνικά (ένα video wall που να προβάλει το όνομα των Disturbed με διάφορα εφέ δεν το υπολογίζω), εμφανίστηκαν αρκετά ευδιάθετοι με τον ίδιο τον Draiman να έχει καλή απόδοση και να μας μιλάει ακόμα για τους προσωπικούς του δαίμονες. Φυσικά το κλείσιμο ήρθε με το "Down With The Sickness" και εννοείται έγινε χαμός, μιας και αποτελεί ένα διαχρονικό πλέον κομμάτι που θα "χορεύεται" όσα χρόνια και να περάσουν. Δεν θα πω ότι θυμήθηκα τα νιάτα μου (γιατί φανερώνει και την ηλικία μου), αλλά σίγουρα μπορώ να πω ότι ήταν ένα πολύ καλό live που θα πέρναγε καλά και κάποιος που δεν του αρέσει ο συγκεκριμένος ήχος τόσο πολύ και αυτό από μόνο του είναι κάτι δεν μπορούν να το περηφανευτούν πολλές μπάντες.