Για να τιμήσει τους Black Sabbath και τα πενήντα χρόνια από την κυκλοφορία του ομώνυμου δίσκου τους, η Sacred Bones Records αποφάσισε να παρουσίασει ένα νέο tribute album για το ιστορικό συγκρότημα, με τίτλο "What Is This That Stands Before Me?". Σε αυτό συμμετέχουν εννιά σχήματα από το δυναμικό της και πιο συγκεκριμένα οι Molchat Doma, Thou, Marissa Nadler, Hilary Woods, Zola Jesus, Moon Duo, Dean Hurley, Uniform και οι The Soft Moon. Οι τελευταίοι συμμετέχουν με μια διασκευή στο "Black Sabbath", την οποία μπορείτε να την ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί. Το "What Is This That Stands Before Me?" είναι διαθέσιμο ψηφιακά από χθες και μπορείτε να το ακούσετε ή να το αποκτήσετε, εδώ. Θα κυκλοφορήσει όμως και σε βινύλιο στις 11 Σεπτεμβρίου, εννοείται από τη Sacred Bones Records.

Ο Τάσος Πετρόπουλος ολοκληρώνει το αφιέρωμα του στους Swans, με την πρόσφατη δισκογραφία πορεία του σχήματος από το 2010 μέχρι σήμερα...

ΜY FATHER WILL GUIDE ME UP A ROPE TO THE SKY (2010): Το 2010 κυκλοφορεί  μια φωτογραφία με τον Gira να κρατάει ένα σημείωμα που να γράφει ‘I AM NOT INSANE,I AM REACTIVATING SWANS’  και σε συνέντευξη λέει ότι δεν είναι reunion, αλλά πρόκειται για μια νέα πορεία με καινούριο υλικό και νέες ιδέες. Το album ξεκινάει με το "No Words,No Thoughts", το οποίο είναι από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου και με αυτό άνοιγαν τις συναυλίες τους τότε. Τσεκάρετε την εκτέλεση αυτού του τραγουδιού στο live album τους "We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head" για να καταλάβετε πόση ένταση υπάρχει στα live τους που φλερτάρει με τη παράνοια. Πλέον οι Swans ακούγονται σαν τους Melvins με στεροειδή. Η μουσική είναι περισσότερο groovy και έχουν περισσότερα στοιχεία blues. Κάποια άλλα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι το "Jim", το "You Fucking People Make Me Sick", το επικό "Eden Prison" και το "Inside Madeline" με το φανταστικό break στη μέση του τραγουδιού που ο Gira να αρχίζει να λέει αργά και βαριά τους στίχους σαν άλλος Tom Waits. Δε θα έλεγα ότι το album αυτό είναι μια αποκάλυψη αλλά μοιάζει σαν μια επίδειξη δύναμης από το group για το πόσο δυνατό είναι μετά από μια δεκαετία και ότι μπορούν ακόμη να γράφουν σπουδαία μουσική χαράζοντας όμως μια διαφορετική πορεία.

THE SEER (2012): Το "The Seer" είναι το πιο κακοτράχαλο album που έχω ακούσει ποτέ. Απαιτεί τεράστια αντοχή από τον ακροατή για να καταφέρει να ακούσει συνθέσεις όπως το ομώνυμο ή το "93 Ave B.Blues" ή το "The Apostate". Το ομώνυμο πχ, είναι  32 λεπτά τραγούδι που τη περισσότερη ώρα είναι ένα ατελείωτο groove από 2 νότες, το "93 Ave.B.Blues" είναι διάφοροι τρομακτικοί ήχοι που κορυφώνονται σε ένα noise-no wave θόρυβο, ενώ στο "The Apostate" που έχει διάρκεια 23 λεπτά ο ακροατής κακοποιείται περίπου για 13 λεπτά μέχρι το break και τη συγκλονιστική συνέχειά του. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι η πιο δαιμονισμένη επική σύνθεση που έχω ακούσει ποτέ, με τον Gira να ουρλιάζει "We are on a ladder to God,blessed,fuck,bliss,fuck,bliss!". Το χορωδιακό "Lunacy" που ανοίγει το δίσκο σε βάζει στο κλίμα με τους  στίχους να λένε "In the mind of no one,forming sun,forming love,break the chain,hide within,innocence,not innocent,innocent in no sense….lunacy lunacy". Ένα άλλο τραγούδι που ξεχωρίζει είναι το "Avatar", ένα post rock τραγούδι με καταπληκτικό κρεσέντο και οργασμική κορύφωση. Υπάρχουν και οι ήπιες στιγμές εδώ όπως το τραγούδι "The daughter brings the water" και το φωτεινό "Song for a warrior" που το ερμηνεύει η Karen O των Yeah Yeah Yeahs. Εξαιρετικό τραγούδι επίσης είναι και το post rock "Piece of the Sky" και το τρομαχτικό bluesy "The Seer Returns" με το σκληρό groove. Θεωρώ αυτό το album το καλύτερο τους, όχι τόσο γιατί έχει καλά τραγούδια αλλά γιατί δε φοβήθηκαν να ξεπεράσουν τα όρια δημιουργώντας τόσο σκληρές και απαιτητικές συνθέσεις που ενώ εξουθενώνουν τον ακροατή καταφέρνουν μετά να τον οδηγήσουν στο παράδεισο ή στη κόλαση. Έτσι πρέπει να είναι η τέχνη, δεν πρέπει να υπάρχουν εκπτώσεις και όρια. Ευτυχώς που υπάρχουν καλλιτέχνες σαν και αυτούς.

TO BE KIND (2014): Αν το "The Seer" ήταν μια μαύρη τρύπα που ρούφαγε τα πάντα,το "To Be Kind" είναι ένας groovy δυναμίτης που δίνει ενέργεια. Εδώ ίσως να υπάρχουν καλύτερα τραγούδια από αυτά του "The Seer" με το group να ροκάρει περισσότερο. Το "Screenshot" που ανοίγει το album με τον υποχθόνιο ρυθμό του είναι από τα πιο εθιστικά τραγούδια τους, όπως επίσης και το βαλτώδες αλλά και sexy "Just a little boy" με την ζόρικη κορύφωση του και τον Gira να παρακαλάει "I need love!". Το 34λεπτο έπος "Bring The Sun-Tussaint L’Ouverture" όταν το ακούς νομίζεις ότι ζεις την επανάσταση της Αιτής διότι γι’αυτό μιλάει.Το "She Loves Us" το είχα ακούσει live πριν κυκλοφορήσει και θυμάμαι ότι θα μπορούσα να ακούω για ώρες το groove που έχει το δεύτερο μισό του τραγουδιού. Το "Oxygene" είναι ένα ηφαίστειο ενέργειας με έναν τρελό ρυθμό που σε κλοτσάει στο στομάχι και το ομώνυμο είναι ένα σκοτεινό ατμοσφαιρικό τραγούδι που τελειώνει μέσα σε ένα βίαιο ηχητικό χάος. Το "To Be Kind" είναι ένας καταπληκτικός δίσκος και ένας από τους καλύτερους του group. Έχει καταπληκτική παραγωγή, ενέργεια και δεν υπάρχει ούτε ένα μέτριο τραγούδι εδώ μέσα.

THE GLOWING MAN (2016): Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ ασχοληθεί αρκετά με αυτό το album για διάφορους λόγους. Μάλλον δεν ήταν αρκετά πιασάρικο σε σχέση με το προηγούμενο album πλην κάποιων τραγουδιών. Τώρα που το ξανά άκουσα όμως, νομίζω ότι κακώς δε του είχα δώσει την ανάλογη προσοχή γιατί μπορεί να είναι λιγότερο groovy αλλά είναι περισσότερο πνευματικό και ψυχεδελικό. Η πρώτη πλευρά του είναι η πιο πειραματική, ενώ στη δεύτερη υπάρχουν οι πιο δυνατές groovy συνθέσεις. Το πρώτο τραγούδι είναι το "Cloud Of Forgetting" που διαρκεί περίπου 13 λεπτά και είναι ένα αργόσυρτο post-rock τραγούδι με μια θρησκευτική ατμόσφαιρα και τον Gira να απευθύνεται στο Θεό "God,God,leaving now,take us,take us!". Σου δίνει το συναίσθημα ότι ο χρόνος έχει σταματήσει και αιωρείσαι. Το "Cloud of Unknowing" που ακολουθεί με το αργό  groove είναι πιο έντονο και έχει μεγαλύτερη ένταση. Βασίζεται στη πλατωνική φιλοσοφία που προσπαθεί να ανακαλύψει το Θεό, όχι μέσω της γνώσης αλλά μέσω της καρδιάς. Εντυπωσιακός ο κύριος Gira, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Το επόμενο, το "The World Looks Red,The World Looks Black" έχει στοιχεία από το προηγούμενο album και βασίζεται σε ένα μεθυστικό ρυθμό που στα μέσα του γίνεται έντονος. Στίχοι αυτού του τραγουδιού υπάρχουν στο "World Looks Red" των  Sonic Youth, τους οποίους είχε γράψει ο Gira. Το "People Like Us" είναι ένα μικρό gospel, που θυμίζει λίγο Tom Waits. Η δεύτερη πλευρά του album ξεκινάει με το "Frankie M", το οποίο έχει μια μεγάλη έντονη εισαγωγή και στη μέση των 21 λεπτών που διαρκεί, ξεκινά ένα εθιστικό groove με ένα κρεσέντο που στο τέλος κορυφώνεται μοναδικά. Στο "When will I return?" τραγουδάει η σύζυγος του Gira, Jennifer, και είναι ένα αγχωτικό τραγούδι με καταπληκτικά πλήκτρα και μαγευτικό ρυθμό. Από ότι φαίνεται μιλάει για το βιασμό που κατηγορήθηκε ο Gira πριν μερικά χρόνια. Το ομώνυμο είναι  ένα 29λεπτο κομμάτι στο οποίο οι Swans οργιάζουν.Η ένταση και η δύναμη αυτού του τέρατος είναι άνευ προηγουμένου καθώς νοιώθεις τις λάμπες των ενισχυτών να φλέγονται με τον Gira να ακούγεται στα όρια της παράνoιας. Εδώ ο "Glowing Man" είναι ο Joseph, αυτός που θα σε σαγηνεύσει, θα σε μαγέψει και τελικά θα σε πάρει σπίτι του και θα σε κόψει κομμάτια. Ο Joseph είναι ο Gira. Το album κλείνει με μια ζωηρή μελωδία και μια μικρή χορωδία να λέει "All creation is hollow,and a picture is a shadow,just a symptom of love with a lack of a cause". Να γράψω αν μου άρεσε το album; Μάλλον καταλάβατε...

Διαβάστε επίσης:

Αφιέρωμα στη δισκογραφία των Swans - Μέρος 1ο

Αφιέρωμα στη δισκογραφία των Swans - Μέρος 2ο

Ο Τάσος Πετρόπουλος συνεχίζει το ταξίδι του στον δισκογραφικό κόσμο των Swans κατά τη δεκαετία του 1990...

WHITE LIGHT FROM THE MOUTH OF INFINITY (1991): Οι Swans με αυτό το άλμπουμ επαναφέρουν την ένταση που έλειπε από την προηγούμενη δουλειά τους και το κυκλοφορούν υπό τη προσωπική δισκογραφική εταιρία του Gira, τη Young God Records. Χαρακτηριστική είναι η παραγωγή του δίσκου, που εκτός από πολύ δυνατή είναι και πολύ φωτεινή.Τα τραγούδια δεν είναι folk αλλά ούτε έχει τους πειραματισμούς του "Children of God", αλλά έχουν πλέον απλό rοck-goth ύφος. Το επίπεδο των συνθέσεων είναι πολύ υψηλό αλλά θα σταθώ σε μερικά τραγούδια τα οποία τα οποία τα ακούω ξανά και ξανά. Πρώτα είναι το ‘Better Than You’ που ανοίγει το album,δυνατό rock τραγούδι με τα keyboards και τα drums να διαλύουν τα πάντα ,το "Song For The Sun", το επικό "Love will save You" και το "Miracle of Love" που αποτελεί μια καταπληκτική μπαλάντα. Υπάρχει ένα τραγούδι όμως  που ξεχωρίζει απ΄τα υπόλοιπα. Το "Failure" μιλάει για τη δυστυχία της σύγχρονης ζωής με στίχους που μόνο ο Leonard Cohen θα μπορούσε να γράψει και το ερμηνεύει με τόσο βαρύ τρόπο που μόνο ο Johnny Cash θα μπορούσε να το κάνει.

LOVE OF LIFE (1992): Το συγκεκριμένο album συνεχίζει στο ύφος του "White Light From The Mouth Of Infinity" με τη διαφορά  ότι έχει μικρά ιντερλούδια  μεταξύ των τραγουδιών και δημιουργεί ένα καινούριο ενδιαφέρον. Ο ήχος όπως και στο προηγούμενο album είναι καθαρός και δυνατός και τα τραγούδια θυμίζουν τους The Cure  της εποχής του "Desintegration" αλλά δεν είναι τόσο ενδιαφέροντα όπως αυτά του "White Light From….". Το ομώνυμο είναι ένα εξαιρετικό alt-rock τραγούδι, το "Amnesia" έχει ένα δυνατό industrial ύφος, ενώ ξεχωρίζει επίσης το "In the eyes of Nature" και η πολύ όμορφη μπαλάντα "Her".Το album κλείνει με μια άλλη ιδιαίτερη μπαλάντα, το "No Cure For The Lonely". Oι υπόλοιπες συνθέσεις είναι σχετικά μέτριες, όχι στα standards που μας έχουν συνηθίσει οι Swans. 

ΤHE GREAT ANNIHILATOR (1995): Το "The Great Annihilator" είναι ένα σκληρό alternative rock album δίχως τους πειραματισμούς του παρελθόντος. Το group επαναφέρει την ωμή δύναμη που έλλειπε από το προηγούμενο album και δημιουργεί απλές αλλά "catchy" συνθέσεις. Τίποτα δε περισσεύει σ’αυτό το album που είναι θηριώδες, ψυχρό και εμπνευσμένο από τη πρώτη νότα έως τη τελευταία. Ο δίσκος ξεκινάει με το "In", μια μικρή εισαγωγή και συνεχίζει με το "I’m the Sun", στο οποίο νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε μια καταιγίδα, με τα drums να λυσσάνε και τον Gira να καταπίνει πλανήτες με την ερμηνεία του. Υπάρχουν καταπληκτικά τραγούδια όπως το "She Lives!", το βαθιά πνευματικό "Blood Promise", το industrial "Alcohol The Seed" και το υπέροχο "Killing for Company" με την υπέροχη μελωδία στα keybords. Η Jarboe είναι για άλλη μια φορά απίθανη στις ερμηνείες της και ειδικότερα στο μαγευτικό "Mother’s Milk". Στο "Celebrity Lifestyle" μπορείτε να ακούσετε ένα απ΄τα καλύτερα post-punk τραγούδια που έχουν γραφτεί και να εθιστείτε και εσείς σε αυτό το αριστουργηματικό album.

SOUNDTRACKS FOR THE BLIND (1996): Πρώτον, αυτό το album θεωρείται το καλύτερο album των Swans και δεύτερον δε μοιάζει με κανένα άλλο album τους. Είναι το πιο πειραματικό album που έχουν φτιάξει ποτέ. Είναι γεμάτο samples με περίεργες ομιλίες που δεν καταλαβαίνεις το νόημά τους, διακρίνεις όμως μια θλίψη και μια παράνοια στους διαλόγους. Έχει drone μουσική, έχει beats, έχει ambient, έχει και παλαιότερα τραγούδια τους που είναι διαφοροποιημένα, ενώ βασίζεται σε κάποιες συνθέσεις πολύ μεγάλης διάρκειας. Πρόκειται για ένα διπλό άλμπουμ, με τον πρώτο δίσκο να ονομάζεται "Silver" και τον δεύτερο "Copper" και είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια δουλειά των Swans διάρκειας 141 λεπτών. Το πως κατάφερε ο Gira να ενώσει  όλα αυτά τα στοιχεία και να δημιουργήσει τραγούδια όπως τα "The Sound", "The Final Sacrifice" και "Helpless Child" δείχνει την ευφυΐα του μουσικού, τη δημιουργικότητα και το όραμα του. Η ακρόαση του δίνει την αίσθηση ότι κάποιος ακούει το soundtrack μιας ταινίας και βασίζεται στα κρεσέντο των τραγουδιών. Ξεκινάει με μια μελωδία και σιγά σιγά δυναμώνει ο ρυθμός, προστίθενται όλο και περισσότερα μουσικά όργανα και ενώ περιμένεις τη κορύφωση, αυτή δεν έρχεται ποτέ. Δεν θέλω να αναλύσω άλλο το album γιατί θεωρώ ότι πρέπει κάποιος να το ακούσει για να το ζήσει με το δικό του τρόπο. Σίγουρα αποτελεί ένα τεράστιο κατόρθωμα του Gira.

SWANS ARE DEAD (1998): Αν και είπα στον πρόλογο ότι θα μιλήσω για τα studio albums των Swans και όχι για τα live τους, θεωρώ αυτή τη κυκλοφορία μια πολύ σπουδαία στιγμή στη δισκογραφία τους. Είναι μια συλλογή τραγουδιών από τις τελευταίες περιοδείες τους, πριν ο Gira διαλύσει το group το 1997. Το album είναι διπλό, περιέχει 16 τραγούδια όπου τα περισσότερα είναι από τα δύο  τελευταία studio album τους, ένα παλαιότερο, το "I Crawled" που είναι από το "Young God" EP, και τα υπόλοιπα προέρχονται από τις προσωπικές δουλειές του Gira και της Jarboe. Η διάρκειά του είναι σχεδόν 143 λεπτά. Το ξεχωριστό εδώ είναι ότι έχει τόσο καλό ήχο που ακούγεται σαν studio album και οι εκτελέσεις των τραγουδιών είναι καλύτερες από τις επίσημες εκτελέσεις. Ξεκινάει με ένα καινούριο τραγούδι, το "Feel Happiness", ένα 17λεπτο έπος που ακολουθεί τη δομή των τραγουδιών μεγάλης διάρκειας που συναντήσαμε στο "Soundtracks For The Blind". Το επόμενο είναι το "Low Life Form", ένα βίαιο τραγούδι με έναν θυμωμένο Gira να τραγουδάει στίχους όπως "When they crucify your body on the white wall above your bed,the words your body bleeds down will describe my happiness…". Το "Not Alone" είναι από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου με το αρχικό του groove να μετατρέπεται σε ένα ονειρικό κρεσέντο, όπως και το "I’m the Sun" στην καλύτερη εκτέλεσή του. Η ερμηνεία της Jarboe στο "I Crawled" είναι τόσο βιωματική που προκαλεί εφιάλτες. Δίκαια θεωρείται από τα καλύτερα live albums που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Ο Gira ήθελε να κλείσει τη πορεία του group με κάτι μοναδικό.

Διαβάστε επίσης:

Αφιέρωμα στη δισκογραφία των Swans - Μέρος 1ο

Ο Τάσος Πετρόπουλος μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο των Swans, με σταθμούς όλους τους δίσκους του συγκροτήματος από το 1983 μέχρι και σήμερα. Η αρχή γίνεται από τη δεκαετία του 80 και το άλμπουμ "Filth"...

Οι Swans είναι ένα συγκρότημα που αγαπώ λίγο περισσότερο από τα υπόλοιπα. Σχεδόν άσχετος με το group, μου έγιναν γνωστοί όταν το Pitchfork και άλλα δημοφιλή μουσικά sites έκαναν τη δισκοκριτική του "Τhe Seer" γράφοντας  διθυράμβους   για  το 12ο άλμπουμ των Swans, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για ενός συγκροτήματος που δεν ήξερα και πολύ και με αυτό τον τρόπο πήγα και αγόρασα αυτό το διπλό άλμπουμ με αυτό το σκυλί στο εξώφυλλο. Αρκετά πιο παλιά,εξαιτίας  μιας συνέντευξη ενός metal group, αν θυμάμαι καλά πρέπει να ήταν οι Baptists όπου είχαν αναφέρει τους Swans για τις καταπληκτικές ιδέες στα φωνητικά στο album τους "The Burning World", είχα ακούσει το συγκεκριμένο album αλλά δεν το είχα βρει ενδιαφέρον, πέρα από μερικές συνθέσεις όπως το "Mona Liza", "Mother Earth" και το "God Damn The Sun", τραγούδια που τα ακούω μέχρι σήμερα.

Τη πρώτη φορά που έβαλα να ακούσω το "The Seer", δε μπόρεσα να ακούσω πάνω από 10 λεπτά. Ήταν τόσο ξερό και μονότονο που δε μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Γιατί όλοι αυτοί οι διθύραμβοι; Τι δε μπορούσα να αντιληφθώ; Επειδή είμαι εγωιστής άρχισα να ακούω το album ξανά και ξανά και ξανά… 2 ώρες album, κακοτράχαλο, σκληρότερο και απαιτητικότερο από οτιδήποτε είχα ακούσει έως  τότε. Πλέον είναι ένα album ζωής και οι Swans η σημαντικότερη μουσική ανακάλυψη μου, ένα group που δεν σταμάτησα να ακούω από τότε.

Ο Michael Gira,ηγέτης των Swans είναι ο εγκέφαλος αυτού του οχήματος που έχει κάνει αυτή τη ξέφρενη πορεία απ΄το 1982 μέχρι σήμερα, με μια παύση από το 1997 μέχρι το 2010. Στη νεκρή περίοδο 97-10, ο Gira δημιούργησε τους  Angels of Light, μια πιο light εκδοχή των Swans με πιο folk στοιχεία, όπως και τους The Body Lovers/The Body Haters, ένα πειραματικό project, ενώ συνεργάστηκε και με το art rock group The Akron Family. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο για τον Gira είναι το βιβλίο του "The Consumer" που εκδόθηκε το 1995 και αποτέλεσε μια συλλογή ακραίων ιστοριών βίας, υποταγής, σαδισμού, μαζοχισμού και υπερφυσικού τρόμου. Τι άλλο θα περίμενε κανείς από τον εγκέφαλο των Swans;

Η σύνθεση των Swans δεν ήταν πάντοτε η ίδια πλην του Michael Gira, ενώ κάποια μέλη όπως  ο Norman Westberg (κιθάρα) και η Jarboe  (φωνητικά-keyboards-πιάνο) ήταν τα πιο σταθερά στη σύνθεση του group. Oι Swans  έχουν κυκλοφορήσει  14 studio albums, 11 live albums και  9 extended plays. Σε αυτό το αφιέρωμα θα περιοριστώ και γράψω μόνο για τα studio albums.

FILTH (1983): Το ντεμπούτο τους με το γνωστό εξώφυλλο με τα δόντια, θεωρείται από τα πιο βίαια albums που ηχογραφήθηκαν ποτέ και δεν έχουν άδικο. Αν και θεωρητικά κατατάσσονται στη no-wave γενιά της Νέα Υόρκης, η έντασή και η σαδιστική δύναμη της μουσικής τους κάνει  ξεχωριστούς. Δύο ντράμερ να ηχούν τελείως βιομηχανικοί, σαν να βρίσκεσαι σε μηχανοστάσιο, ξεροί ήχοι συνοδευόμενοι από ένα μπάσο λες και έρχεται από τα έγκατα της γης, πολύ δυνατή κιθάρα και ο Gira μοιάζει  να διατάζει αντί να τραγουδάει. Η μουσική είναι σαδιστική, οι ρυθμοί επαναλαμβάνονται συνέχεια και οι στίχοι είναι βγαλμένοι από την απέχθεια  για το περιβάλλον του.  Είναι ένα άλμπουμ πολύ δύσκολο για να το ακούσεις ολόκληρο, μια σκληρή δοκιμασία για κάθε ακροατή. Δε θα πρότεινα σε κάποιον να ξεκινήσει να ακούει Swans από αυτό το άλμπουμ. Απ’την άλλη όμως,αν το δουλέψεις είναι ένα δυναμίτης που θα αναζητάς πολλές φορές.

"Κnock him down,cut off his deception,murder his influence,rape his memory,ή be strong,be hard,resist temptation,stick your hand in your eye,close your fist,resist,flex your muscles,be hard,be strong...."

COP (1984): Το "COP" είναι το πιο βίαιο άλμπουμ τους και ένα από τα πιο μηδενιστικά άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει. Η συνέχεια του "Filth" έχει χαμηλώσει ταχύτητες, ενώ έχει ανεβάσει ένταση. Αν οπτικοποιούσα το "Cop" θα ήταν ο βασανισμός κάποιου μέχρι θανάτου, σε ένα απομονωμένο μπουντρούμι. Οι Swans στη συνέχεια της πορείας τους άλλαξαν αρκετές φορές ύφος αλλά από την πρώτη τους μορφή αυτό είναι το δυνατότερο album τους, μια τρομαχτική εμπειρία, ένα ακραίο φαινόμενο στην ιστορία της μουσικής το οποίο "γονατίζει" τον ακροατή. O Henry Rollins είχε πει γι’αυτό: "The Swans album Cop was one of the most crushing and intense albums not only of the '80s but of all time. Musically and lyrically, it is a dark and punishing ride."

GREED (1985): Με το "Greed" οι Swans αφήνουν πίσω τη σφοδρή δύναμη του "Filth" και "Cop" και αρχίζουν να πειραματίζονται. Προσθέτουν drum machine, grand piano και synthesizer. Η μεγάλη αλλαγή όμως είναι η ένταξη της  Jarboe στο group, η οποία σε αυτό το album κάνει μόνο τα backing vocals. Η μουσική είναι industrial και η Jarboe δίνει αυτό το αιθέριο στοιχείο με τη φωνή της αλλά το album είναι η αρχή μιας μεταβατικής περιόδου που θα λειτουργήσει καλύτερα αργότερα. Μπορεί σαν album να μην ενθουσιάζει αλλά υπάρχουν κάποια τραγούδια όπως το εναρκτήριο "Fool" και το σκοτεινό "Heaven" τα οποία σε βάζουν στο κλειστοφοβικό κόσμο των Swans που περίμενες να βρεις στο "Greed".

HOLY MONEY (1986): Αυτό είναι το album που μάλλον ήθελαν οι Swans να είναι το "Greed", αλλά δεν τα κατάφεραν τότε. Η παραγωγή είναι καλύτερη, οι κιθάρες δυνατότερες και ο Gira αποδίδει εξαιρετικά, βάναυσα και ψυχρά. Συνολικά θα έλεγα ότι είναι ένα πολύ καλό album, ίσως καλύτερο από το "Greed". Από το πρώτο λεπτό μέχρι τέλος δε χαλαρώνεις ποτέ, η ένταση είναι μεγάλη, τα samples και το πιάνο λειτουργούν σωστά και η Jarboe  με την αέρινη φωνή της αρχίζει να γίνεται ένα απ’τα δυνατά χαρτιά των Swans.  Υπάρχουν πολλά ζόρικα τραγούδια εδώ μέσα. Ένα από αυτά είναι το "Another You" με την ατμόσφαιρα νεκροτομείου και τη φρικαλέα φυσαρμόνικα στην εισαγωγή, ενώ ξεχωρίζουν και το "A Hanging", με το οποίο ξεκινάει το album, και το ‘Coward’ που κλείνει το album.

CHILDREN OF GOD (1987): Ο δίσκος αυτός θεωρείται ένα απ’ τα αριστουργήματά τους και είναι πράγματι ένα πολύ σπουδαίο album. Διαφέρει παρασάγγης απ’ τα προηγούμενα τους album, αφού άφησαν στην άκρη τα industrial στοιχεία και πλέον η μουσική είναι neo-folk και goth. Φυσικά η ένταση της μουσικής συνεχίζει να είναι πολύ μεγάλη, οι Swans συνεχίζουν να θέλουν να ταράξουν τον ακροατή αλλά υπάρχουν και τραγούδια με τα οποία του δίνουν χώρο να αναπνεύσει. Δεν υπάρχει τραγούδι σε αυτό το album που να υστερεί ή να μην έχει λόγο ύπαρξης.  Η ερμηνεία του Gira είναι εξαιρετική, ακούγοντας το "New Mind" που ανοίγει το album με το τεράστιο groove ακούγεται σαν δηλητηριασμένος ιεροεξεταστής που μοιράζει κατάρες "‘Let the light come in,damn you to hell,now save your soul,damn you to hell" ή στο τρομαχτικό  "Beautiful Child" μιλάει με θυμό για μια θυσία "I could kill the child,the beautiful child,this is my life,this is my choice,this is my damnation". Tο album κάνει πολλές αναφορές στη θρησκεία και στη δύναμη της πίστης που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και concept.

THE BURNING WORLD (1989): Θα ξεκινήσω με ένα σχόλιο του Gira που έκανε το 2011 σχετικά με αυτό το album: "Απεχθάνομαι αυτό το album, ο Bill Laswell είναι ένας πολύ καλός παραγωγός αλλά δε συνεργαστήκαμε καλά. Εκφοβίστηκα για να τραγουδήσω με αυτό το μονότονο τρόπο. Το album δε πούλησε και έτσι τη πατήσαμε". Το "The Burning world" θεωρείται το "μαύρο -πρόβατο" στη δισκογραφία των Swans και όχι άδικα. Είναι ένα εμπορικό neo-folk album με όμορφες ήπιες όμορφες μελωδίες, δίχως ένταση, πειραματισμούς και όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τους Swans από την αρχή της πορείας τους. Παρόλα αυτά είναι ένα πάρα πολύ καλό folk album.Ο Gira ερμηνεύει καταπληκτικά ως βαρύτονος country τραγουδιστής,η Jarboe είναι απλά φανταστική και τα περισσότερα τραγούδια είναι υπέροχα και δύσκολα δε θα αρέσει σε κάποιον που ψάχνει ένα folk μελωδικό album. Συγχώρα με Michael, μπορεί να μην είναι τυπικό Swans album, αλλά εμένα μου άρεσε.

Συνεχίζεται στο 2ο μέρος...

Πριν από λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε η τελετή των βραβείων Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2018. Στα φετινά Όσκαρ υπήρξε και ένα μέρος αφιερωμένο στον Tom Petty, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών τον Οκτώβριο που μας πέρασε. Εκεί βρέθηκε και ο Eddie Vedder των Pearl Jam, όπου διασκεύασε το "Room At The Top" των Tom Petty And The Heartbreakers. Δείτε το σχετικό βίντεο:

Οι Pearl Jam παρουσίασαν μια νέα διασκευή στο "Again Today" της Αμερικανίδας folk τραγουδίστριας Brandi Carlile (γνωστή επίσης για την ακτιβιστική της δράση). Το κομμάτι θα περιέχεται στο tribute album για την Brandi Carlile με τίτλο "Cover Stories", στο οποίο συμμετέχουν άλλοι δεκατρείς καλλιτέχνες, μέσα στους οποίους συγκαταλέγεται η Adele, ο Kris Kristofferson, οι The Avett Brothers και η Dolly Parton. Τα έσοδα του δίσκου θα διατεθούν για την βοήθεια των παιδιών της Μοσούλης μέσω της οργάνωσης War Child UK. Μάλιστα ο πρόλογος του "Cover Stories" ανήκει στον πρώην πρόεδρο της Αμερικής, Barack Obama.

Το "Day of the Dead" είναι το νέο tribute album στους Grateful Dead που θα κυκλοφορήσει στις 20 Μαΐου από την 4AD, το οποίο θα περιλαμβάνει 59 κομμάτια από μπάντες όπως οι Wilco, Mumford and Sons, The Flaming Lips, Phosphorescent, Courtney Barnett, Sharon Van Etten, The Walkmen, Kurt Vile, Unknown Mortal Orchestra, Real Estate, Fucked Up και πολλοί ακόμα. Μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνονται και οι The National που παραδίδουν τη δική τους εκδοχή στο "Morning Dew", αλλά και οι The War On Drugs που διασκευάζουν το "Touch of Grey". Ακούστε τα παρακάτω:

To "Day Of The Lords" είναι μια νέα συλλογή αφιερωμένη στους Joy Division που είναι διαθέσιμη από τις 31 Οκτωβρίου από την Z22. Η κυκλοφορία αυτή αποτελείται από δώδεκα διασκευές από πορτογαλικές, ισπανικές και βραζιλιάνικες μπάντες μεταξύ των οποίων οι Nox Diurna, The Paper Road, The Dreams Never End, The Dream Collision και πολλοί ακόμα. Μπορείτε να ακούσετε το άλμπουμ αυτό (πέρα από τα κομμάτια των Rainy Days Factory και των Manifestis Probatum που δεν μπόρεσα να βρω) στο τέλος της ανάρτησης. Πέρσι τον Ιούνιο κυκλοφόρησε το πολύ ενδιαφέρον "3​.​5 Decades", ένα αντίστοιχο tribute album στους Joy Division, αποτελούμενο από ιταλικές μπάντες.