Οι περισσότερες κυκλοφορίες που μου τράβηξαν την προσοχή μέσα στο 2012 προέρχονταν από μια δισκογραφική εταιρία, την Captured Tracks. Οπότε είναι φυσικό ότι η συγκεκριμένη εταιρία σημάδεψε την περσινή χρονιά για μένα ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε συγκρότημα, μιας και δεν ήταν μόνο ο δίσκος των The Soft Moon αλλά και οι δουλειές των DIIV, Holograms, Mac DeMarco, Thieves Like Us, Craft Spells (αξίζει να ακούσετε το "Gallery" ένα από τα καλύτερα φετινά ΕΡ), Wild Nothing, αλλά και αυτή των Naomi Punk που περιλαμβάνεται στην συγκεκριμένη λίστα(και είναι η είσοδος που την διαφοποιεί από την αντίστοιχη δεκάδα για την blogovision). Πιο αναλυτικά όμως:

11. John Cale - Shifty Adventures In Nookie Wood : Ο John Cale έχει πατήσει τα 70 πια, αλλά εξακολουθεί να κυκλοφορεί αξιόλογους δίσκους. Έτσι μετά το πολύ καλό "HoboSapiens" του 2003 (και το "blackAcetate" του 2005), επιστρέφει φέτος με το "Shifty Adventures In Nookie Wood", μια δουλειά που σίγουρα δεν περιμένεις από κάποιον με 50 χρόνια στο χώρο. Αν μάλιστα το δεύτερο μέρος του δίσκου ήταν στα ίδια επίπεδα με το πρώτο μισό, ίσως το "Shifty Adventures In Nookie Wood" να ήταν ακόμα πιο ψηλά στην λίστα.

12. Ariel Pink's Haunted Graffiti – Mature Themes : Ο Ariel Pink κυκλοφορεί αξιόλογα άλμπουμ εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ιδίως μετά το προηγούμενο του άλμπουμ "Before Today", που απέσπασε ιδιαίτερα καλές κριτικές και γνώρισε μεγάλη αποδοχή, η συνέχεια έμοιαζε πιο δύσκολη. Το "Mature Themes" διαθέτει έξυπνες ιδέες, ενδιαφέροντες ήχους ενώ είναι γεμάτο από lo-fi / dream pop "διαμαντάκια". Τι άλλο μπορούμε να περιμένουμε από τον κ. Rosenberg;

13. I Like Trains - The Shallows : Το νέο άλμπουμ των iLiKETRAiNS, The Shallows, τους βρίσκει να εγκαταλείπουν τις όποιες ατμοσφαιρικές post-rock αναφορές τους με τα πλούσια μουσικά στρώματα, για χάρη πιο άμεσων post-punk δρόμων με τα synth στοιχεία να γίνονται πιο εμφανή. Για μένα ο τρίτος δίσκος της μπάντας από το Leeds, είναι με διαφορά ο καλύτερός της.Διαβάστε για την ζωντανή  εμφάνιση των I Like Trains στην Αθήνα εδώ.

14. 2:54 - 2:54 : Η μπάντα των αδερφών Hannah και Colette Thurlow, 2:54 (όνομα εμπνευσμένο από κομμάτι των Melvins), μετράει περίπου ενάμιση χρόνο ζωής και φέτος κυκλοφόρησε το πρώτο της ομότιτλο άλμπουμ. Οι επιρροές τους πολλές, από PJ Harvey μέχρι Siouxsie and the Banshees και Echo And The Bunnymen, ο συνδυασμός ιδανικός ενώ το αποτέλεσμα καταφέρνει να ακούγεται αρκετά "φρέσκο".

15. Naomi Punk - The Feeling : Ο δίσκος αρχικά ήταν διαθέσιμος από την Couple Skate Records σε περιορισμένα αντίτυπα, πριν τραβήξει το ενδιαφέρον της Captured Tracks, από την οποία εδώ και ενάμιση μηνά κυκλοφορεί κανονικά. Το minimal punk της μπάντας από την Ουάσινγκτον δανείζεται στοιχεία από τον, πολύ της μόδας, dream pop ήχο, όπως επίσης από την lo-fi αλλά και grunge σκηνή.

16. Chairlift - Something : Ο αριθμός των indie ηλεκτρονικών συγκροτημάτων με γυναικεία φωνητικά όλο και αυξάνονται τα τελευταία χρόνια. Ο δεύτερος δίσκος των Chairlift, "Something", είναι μια από τις πιο αξιόλογες synthgaze δουλειές που δεν ακολουθεί απλώς την 80s revival φάση, χωρίς αδύναμα σημεία, με κάποια από τα πιο κολλητικά pop κομμάτια που άκουσα φέτος. 

17. Twin Shadow - Confess : Turn on the neon lights. Το "Confess" είναι η καλύτερη στιγμή της καριέρας του George Lewis Jr (aka Twin Shadow). Το εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ, "Golden Light", ακούγεται σαν μια σύγχρονη εκδοχή του "Cry Little Sister" από το soundtrack του Lost Boys, αλλά γενικότερα ο δίσκος είναι ριζωμένος στην new wave και pop σκηνή των 80s, με καλύτερες στιγμές τα "Five Seconds", "Beg for the Night" και "The One". 

18. Exitmusic - Passage : Από τους πολλούς αξιόλογους πρώτους δίσκους νέων συγκροτημάτων που κυκλοφόρησαν φέτος, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η δουλειά των Exitmusic, σίγουρα επηρεασμένος από το εξαιρετικό περσινό ΕΡ τους, "From Silence". Το Νεοϋορκέζικο δίδυμο, των Aleksa Palladino και Devon Church, παρουσίασε ένα dream-pop άλμπουμ που λοξοκοιτάει προς Zola Jesus, με highlights σχεδόν όλο το δίσκο (εντάξει για το "The Modern Age" έχω ήδη αναφερθεί αρκετές φορές). Διαβάστε το album review του "Passage" εδώ. 

19. The Maccabees - Given To The Wild : Το "Given To The Wild" είναι το τρίτο άλμπουμ των Maccabees, το οποίο ήταν και υποψήφιο για το φετινό Mercury Prize (που κέρδισαν τελικά οι Alt-J). Οι Βρετανοί εξέλιξαν τον ήχο τους, ενσωματώνοντας στοιχεία από Coldplay μέχρι Arcade Fire, ενώ προσπάθησαν να κάνουν ένα βήμα αντίστοιχο με αυτό των The Horrors, ίσως με όχι την ίδια επιτυχία, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο κάθε δίσκος τους είναι καλύτερος από τον προηγούμενο (μπορείτε να διαβάσετε το ολόκληρο το album review του "Given To The Wild" εδώ). 

20. Jack White - Blunderbuss : Ο Jack White έχει καταφέρει να κυκλοφορήσει αρκετά αξιόλογες δουλειές μετά τους White Stripes, τόσο με τους The Raconteurs όσο και με τους The Dead Weather. Μετά την τελευταία δουλειά των δεύτερων, ο White παρουσίασε φέτος την πρώτη του προσωπική δουλειά, με τίτλο "Blunderbuss", που είναι η πιο άμεση και ίσως η πιο ολοκληρωμένη του κυκλοφορία μετά τους Stripes. Πρόκειται για ένα άλμπουμ χωρίς γεμίσματα, που τόσους μήνες μου ακούγεται το ίδιο ευχάριστα, και με το οποίο ο White ξεφεύγει ακόμα περισσότερο από την σκιά της προηγούμενης μπάντας του.

POEt'S Best of 2012 Part.IV: No.01 - 10