Με το "...Like Clockwork" οι Queens of the Stone Age επανέρχονται δυναμικά στο μουσικό προσκήνιο μετά από έξι χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Φυσικά ο ηγέτης της μπάντας Josh Homme, δήλωνε παρών μέσα από τα ενδιαφέροντα projects του (Them Crooked Vultures, Eagles of Death Metal) και διάφορες συνεργασίες (Arctic Monkeys, UNKLE, Primal Scream, The Hives). Το έκτο τους άλμπουμ πατάει γερά πάνω στην αξιόλογη δισκογραφία της μπάντας, αλλά θεωρώ ότι δεν προσδίδει κάτι παραπάνω αλλά ούτε αφαιρεί από τον μύθο της μπάντας. Είναι απόλυτα λογικό λόγω ιστορίας αλλά και μετά από τέτοια μακρά απουσία, το "...Like Clockwork" να θεωρείται ένα από τα πιο αναμενόμενα άλμπουμ της χρονιάς. Σε αυτό συντέλεσαν και οι πολλές φιλικές συμμετοχές στο δίσκο που όμως δεν κάνουν την διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα, με τον Homme να επιστρατεύει τους παλιούς γνώριμους, Nick Oliveri, Mark Lanegan και Dave Grohl, για να τον βοηθήσουν στην νέα του προσπάθεια. Αλλά στις πιο παράταιρες από αυτές, κρύβεται για μένα μια από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ, και πιο συγκεκριμένα στο "Fairweather Friends" με την συμμετοχή του Elton John. Τα γνώριμα στοιχεία του γκρουπ είναι παρόντα όπως στο κολλητικό single "My God Is the Sun" και στο "I Sat by the Ocean", ενώ υπάρχει διάθεση για πειραματισμό, που άλλοτε λειτουργεί, όπως στο υπέροχο glam rock του "If I Had a Tail", και άλλοτε όχι, όπως στο πιανοειδές "The Vampyre of Time and Memory" ή στο γλυκανάλατο μέχρι ενός σημείου "Kalopsia". Συνολικά ο δίσκος αποτελεί ένα ευχάριστο άκουσμα με μεγαλύτερη ποικολομορφία από τις προηγούμενες δουλειές τους, ενώ ταυτόχρονα καλύπτει το κενό για νέο υλικό από την μπάντα. Απλώς δεν πιστεύω ότι μετά από κάποιο διάστημα, το "...Like Clockwork" θα είναι το άλμπουμ που θα επιλέξει κάποιος να ξαναθυμηθεί από την δισκογραφία των Queens of the Stone Age.

Βαθμολογία: 7 / 10