Όχι δεν πρόκειται για το ελληνικό συγκρότημα που άφησε το στίγμα του όντας μια από τις πρώτες punk μπάντες που εμφανίστηκαν στο μέρη μας την δεκαετία του 80, αλλά για το αγγλικό ηλεκτρονικό δίδυμο των Alan Rider (υπεύθυνο του fanzine Adventures in Reality) και Phil Clarke (υπεύθυνο του fanzine Damn Latin) που σχηματίστηκε στα τέλη του 1981. Η μπάντα κυκλοφόρησε δυο άλμπουμ σε κασέτα (τα "Help Comes Too Late" και "Restraint") από την Adventures in Reality Records, πριν από το "The Big Wheel", που ήταν η τελευταία δισκογραφική δουλειά του γκρουπ αλλά και η πρώτη που κυκλοφόρησε σε βινύλιο. Αφορμή της συγκεκριμένης ανάρτησης στάθηκε η επανακυκλοφορία του δίσκου πριν λίγο καιρό από την ρώσικη Other Voices Records. Το "The Big Wheel" χαρακτηρίζεται από post-punk ψυχή με ηλεκτρονικό περίβλημα το οποίο έφτασε στην κορυφή των ηλεκτρονικών charts του NMΕ. Αποτελείται από έξι καταπληκτικά κομμάτια που κινούνται από το new wave έως το minimal synth (στο βίντεο στο τέλος της ανάρτησης μπορείτε να ακούσετε δείγματα από όλα τα κομμάτια του LP). Παρόλο που το "Elizabeth Selwyn" είναι το τραγούδι που έγινε πιο γνωστό, το "Slaves To Beat", πέρα το ότι είναι το κομμάτι από το οποίο τους έμαθα, ήταν πάντα το πιο ξεχωριστό για μένα. Στην επανακυκλοφορία του άλμπουμ σε cd περιλαμβάνονται άλλα επτά κομμάτια που υπήρχαν σε συλλογές της περιόδου 1984 - 1991. Από αυτά ξεχωρίζω το synth pop "The Prayer Clock", που υπήρχε στη συλλογή "Life At The Top", καθώς και το πιο ευαίσθητο "Under Blue Skies". Πέρσι μάλιστα κυκλοφόρησε μια συλλογή, με κομμάτια από όλη την δισκογραφία τους, με τίτλο "Conspiracy Theory" από την αμερικάνικη Dark Entries Records. Οι Stress μπορεί πλέον να θεωρούνται μια cult μπάντα, όμως το "The Big Wheel" αποτελεί ένα πολύ αξιόλογο δίσκο χωρίς αδυναμίες, που αξίζει να συμπεριλαμβάνει ανάμεσα στους καλύτερους του είδους.