Πολλοί χαρακτήρισαν το live των Muse, ως την συναυλία της χρονιάς. Ανεξάρτητα αν κάτι τέτοιο ισχύει ή όχι, το συγκρότημα σίγουρα απέδειξε γιατί θεωρείται ένα από τα κορυφαία arena rock γκρουπ στις μέρες μας. Στη συνολική συναυλιακή εμπειρία θετικό ρόλο έπαιξαν και τα πολύ αξιόλογα σχήματα που προηγήθηκαν. Η αρχή έγινε με τους Temples που ανέβηκαν στη σκηνή του Ejekt γύρω στις επτά. Η μπάντα είχε κυκλοφορήσει πριν από δυο χρόνια το ντεμπούτο της με τίτλο "Sun Structures", με το άλμπουμ να δανείζεται τα μέγιστα από τον 60s βρετανικό ποπ ήχο και να γνωρίζει αρκετά μεγάλη επιτυχία. Ζωντανά οι Temples εμφανίστηκαν αρκετά πιο "βρώμικοι", κάτι που ταίριαζε, και παρόλο που στο αρχικό μέρος του σετ τους δεν ακουγόταν ένα από τα πιο βασικά στοιχεία του ήχου τους, τα πλήκτρα, κατάφεραν να αφήσουν πολύ καλή εντύπωση και να προκαλέσουν όσους δεν τους ήξεραν να τους ψάξουν.

Από την άλλη οι UNKLE δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο James Lavelle έχει εμφανιστεί αρκετές φορές στην χώρα μας, με το σχήμα του να είναι ιδιαίτερα αγαπητό στο ελληνικό κοινό. Θεωρώ ότι οι UNKLE όπου και να παίξουν, σε ανοιχτό ή κλειστό χώρο και ανεξάρτητα τι τους ταιριάζει περισσότερο, θα είναι το ίδιο καλοί και ξεσηκωτικοί. Λίγο πριν αρχίσουν το μήνυμα στο videowall "All Arists Are Cowboys Or Indians" διαφήμιζε το νέο τους single. Με τα τέσσερα από τα πρώτα έξι κομμάτια να προέρχονται από το κορυφαίο άλμπουμ των UNKLE - "War Stories" του 2007 - η αρχή δεν θα μπορούσε να ήταν ιδανικότερη. Επίσης οι ερμηνείες των Liela Moss και Steven Young, που εναλλάσσονταν στα φωνητικά, ήταν εξαιρετικές. Μετά από λίγο παραπάνω από μια ώρα έκλεισαν το απολαυστικό, best-of, set τους με το "The Answer".

Είχε έρθει η ώρα όμως για τον βασικό λόγο που μαζεύτηκε 20.000 περίπου κόσμος στην Πλατεία Νερού. Μετά την εισαγωγή του "Drill Sergeant" οι Muse εμφανίστηκαν στη σκηνή του Ejekt και ξεσήκωσαν το κοινό με το "Psycho". Ακολούθησαν τα "Plug In Baby", "Hysteria", "Butterflies & Hurricanes" και "Bliss" που αποτέλεσαν το καλύτερο μέρος του σετ τους για μένα. Θεωρώ τους τρεις πρώτους δίσκους τους εξαιρετικές προσπάθειες, ενώ με το " Black Holes and Revelations" κατάφεραν να ικανοποιήσουν πολύ επιτυχημένα και τις εμπορικές προσδοκίες τους. Από εκεί πέρα όμως, αντάλλαξαν τη διαφορετικότητά τους με κάτι πιο κοινό αλλά πιο πομπώδες και θεαματικό ίσως, που θα τους έφερνε στο επίπεδο που βρίσκονται σήμερα. Ευτυχώς έπαιξαν λίγα κομμάτια από τα "The 2nd Law" (το "Madness" και το πολύ όμορφο ορχηστρικό "Isolated System") και "The Resistance" ("Uprising"), ενώ από το "Drones" που αναμενόμενα είχε μεγαλύτερη βαρύτητα θα ξεχώριζα το "The Handler" που είναι και το καλύτερο κομμάτι του πρόσφατου δίσκου τους.



Μπορεί να μην έφεραν ολόκληρο το σόου τους, αλλά το θέαμα που παρουσίασαν ήταν αναμφίβολα εντυπωσιακό (καλό θα ήταν να ήταν απλά μεγαλύτερο σε διάρκεια). Φυσικά την ταλαιπωρία που ακολούθησε μετά το live, για την έξοδο από τον χώρο αλλά κυρίως από το πάρκινγκ, δεν την αξίζει κανένα συγκρότημα στον κόσμο. Όπως αποδείχτηκε αυτό ήταν επακόλουθο, μιας και ο χώρος είναι ακατάλληλος για τέτοιου μεγέθους συναυλίες. Τέτοια διοργανωτικά λάθη μπορούν να χαλάσουν οποιαδήποτε καλή εντύπωση. Τέλος πέρα από κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες ελπίζω τα λίγα μεγάλα φεστιβάλ στην Ελλάδα να αρχίσουν να δικαιολογούν το όνομα τους.