Από το 2011 και το ομώνυμο ντεμπούτο της, η Anna Calvi βρίσκεται διαρκώς σε ανοδική πορεία. Δυο χρόνια μετά το πρώτο της άλμπουμ, κυκλοφόρησε το επίσης εξαιρετικό "One Breath" που βρέθηκε σε αρκετές λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Και οι δυο δίσκοι κατάφεραν να βρουν στη λίστα με τα υποψήφια άλμπουμ για τo Mercury Prize. Ο Brian Eno είχε δηλώσει για την Calvi ότι είναι ότι καλύτερο είχε ακούσει μετά την Patti Smith, ενώ από τους καλλιτέχνες που έχει συνεργαστεί ξεχωρίζει το όνομα του David Byrne. Δεν είναι παράλογο που πολύ την θεωρούν την Βρετανίδα St. Vincent, αν και προσωπικά μου αρέσει περισσότερο από την Αμερικανίδα.

Για το τρίτο της άλμπουμ, η Calvi εμφανίζεται πιο απελευθερωμένη στιχουργικά, ενώ και η μουσική της φανερώνει μια πιο "χαλαρή" διάθεση. Ως μια gay καλλιτέχνης πάντα μίλαγε για τις συμβάσεις και περιορισμούς των φύλων, αλλά εδώ εμφανίζεται πιο αποφασισμένη να αποτινάξει την οποιαδήποτε ταμπέλα μπορεί να χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο όσο αφορά τη σεξουαλικότητά του. Σε μια συνέντευξή της διάβαζα ότι παλιότερα προσπαθούσε να περάσει το μήνυμα της για τα δικαιώματα και την υπεράσπιση των διαφορετικών επιλογών του κάθε ατόμου που δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν από τις υπάρχουσες ταμπέλες. Πλέον έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο και το νέο της άλμπουμ είναι το μουσικό μανιφέστο της για την ελευθερία αυτή και την αποτίναξη από οποιονδήποτε τέτοιο περιορισμό. 

Μουσικά στο "Hunter" η Calvi εξακολουθεί να αντλεί επιρροές κλασσικά από Nick Cave και PJ Harvey, αν και με μεγαλύτερες δόσεις από σχήματα όπως οι Fever Ray και Perfume Genius, όπως είχε δηλώσει άλλωστε και η ίδια. Σε όλο τον δίσκο υπάρχει μια πιο κινηματογραφική διάθεση, με κλασσικό παράδειγμα το "Swimming Pool", που μπορεί να το εμπνεύστηκε από τους πίνακες του David Hockney, αλλά άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει το επόμενο James Bnd μουσικό θέμα. Το "Don't Beat the Girl Out of My Boy" καταφέρνει την ίδια στιγμή να ακούγεται πιο ωμό αλλά και μια από τις ποπ στιγμές της. To φανταστικό "As A Man" έχει μια David Bowie λογική, ενώ στο εντελώς PJ Harvey-ικό ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ βγάζει περισσότερο το άγχος του κυνηγημένου από αυτό του κυνηγού. Μπορεί το δεύτερο μισό του δίσκου να μην πλησιάζει τα επίπεδα του πρώτου, αλλά έχει την ίσως κορυφαία στιγμή του "Hunter" με το κομμάτι "Wish". Συνολικά όμως και με τον δίσκο αυτόν, η Anna Calvi φανερώνει ότι αποτελεί ένα ανήσυχο πνέυμα που θα συνεχίσει να μας απασχολεί με κάθε της κυκλοφορία.

Βαθμολογία: 7,5 / 10