Τους Δανούς The Love Coffin τους γνώρισα μέσα από το EP "Buffalo Thunder", που κυκλοφόρησε το 2016 από τη Third Coming Records. Από το ξεκίνημά τους είχαν χτίσει όνομα στη τοπική σκηνή της χώρας, παρά τις αρχικά ελάχιστες ζωντανές εμφανίσεις τους, με το single "Sheets of Ice" να ανακηρύσσετε από το δανέζικο Noisey το κορυφαίο κομμάτι του 2015. 

Στον ήχο τους θα εντοπίσει κανείς, σίγουρα κάποιες αναφορές από τη post-punk, shoegaze και darkwave σκηνή των 80s, δοσμένα όμως από μια πιο 90s alternative rock οπτική. Τα στοιχεία από μπάντες όπως οι Gun Club, The Jesus And Mary Chain, Killing Joke είναι εύκολα ανιχνεύσιμα, αλλά οι δυο βασικές κολόνες του μουσικού οικοδομήματος των The Love Coffin, είναι οι The Cure και οι The Smashing Pumpkins. Από ένα πρώτο επιφανειακό άκουσμα, ο τραγουδιστής του σχήματος, Jonatan K. Magnussen, φαντάζει ως το νόθο παιδί του Billy Corgan. Αλλά η ερμηνεία του μας δίνει πολλά περισσότερα, μιας και είναι πιο πολύπλευρη, σκοτεινή, θεατρική και αποτελεί ένα από τα δυνατά χαρτιά της μπάντας. 

Ένα από τα σημεία που ξεχώρισα στο σχήμα από την Κοπεγχάγη είναι η αμεσότητα που σου βγάζει, όπως και το γεγονός ότι μπορεί τη μια στιγμή να σε κάνει να φαντάζεσαι ότι ακούς ένα κομμάτι του σε κάποιο μικρό συναυλιακό χώρο και την επόμενη ότι βρίσκεσαι σε κάποια αρένα και τραγουδάς με το υπόλοιπο κοινό. Αλλά στη σύνθεση των κομματιών και μελωδιών είναι το σημείο που υπερέχουν οι The Love Coffin. Το ντεμπούτο τους αποτελείται από 9 εξαιρετικά κομμάτια, που πραγματικά αξίζουν να ακουστούν περισσότερο. Ίσως θα μου έλειπε το μπάσο να είναι λίγο πιο μπροστά, αλλά και γενικότερα η παραγωγή δεν βοηθάει στο να αναδείξει την διαφορετικότητα του κάθε κομματιού.

Τα περισσότερα κομμάτια ξεκινούν με μια βασική μελωδία σε ακουστική κιθάρα και με βάση αυτή χτίζεται το υπόλοιπο, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό και από το dark rock εναρκτήριο κομμάτι "Sense Of Indifference". Υπάρχουν αναφορές ακόμα και σε Marilyn Manson εποχής "Mechanical Animals", όπως φαίνεται στο "See Me When I Crawl", ή ακόμα και στον Nick Cave του "Let Love In" στο "Life Is Beautiful". Αυτά όμως ξεχωρίζουν περισσότερο είναι τα "Pure" και "Save It All', που είναι κατασκευασμένα, σε ένα δικό μου ιδανικό σκοτεινό σύμπαν, για τεράστια singalongs.

Για κάποιον που έχει μεγαλώσει με τη εναλλακτική μουσική της δεκαετίας του 90 (με μια μεγαλύτερη αδυναμία στους Pumpkins), αλλά λατρεύει τη σκοτεινή περίοδο των 80s, το "Cloudlands" αποτελεί ένα απαραίτητο άκουσμα. Μπορεί να είναι ο αρχικό δίμηνος ενθουσιασμός, μιας και ο δίσκος κυκλοφόρησε τέλη Σεπτεμβρίου, αλλά μετά από συνεχόμενες ακροάσεις αυτό το διάστημα και επειδή με καλύπτει πλήρως η παραπάνω πρόταση, θεωρώ ότι οι The Love Coffin δεν μας έδωσαν μόνο το καλύτερο ντεμπούτο του 2018, αλλά και τον δίσκο της χρονιάς.

Βαθμολογία: 8,5 /10