Κάθε χρόνο δυσκολεύομαι αρκετά στη κατάρτιση της λίστας με τα σαράντα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Φέτος νόμιζα ότι θα ήταν διαφορετικά μιας και είχα την αίσθηση ότι δεν είχαν κυκλοφορήσει τόσες καλές δουλειές ή τόσες που να ταιριάζουν στα γούστα μου. Κάνοντας όμως την ανασκόπησή μου πριν από λίγο καιρό κατάλαβα πόσο λάθος ήμουν, καθώς ήταν τόσο πολλές οι αξιόλογες προσπάθειες που είχα καιρό να δυσκολευτώ τόσο. Εξαιρετικά άλμπουμ όπως αυτά των King Dude, Spectres, Kaelan Mikla, Shame, Iceage, W. H. Lung και πολλές ακόμα έμειναν εκτός της συνολικής μου λίστας. Τα δέκα όμως κορυφαία άλμπουμ του 2021 για το POEt'S SOUND είναι:

No.10 Solar Fake - Enjoy Dystopia (Out Of Line): Μετά από μια μεγάλη πορεία στη goth σκηνή με τους Dreadful Shadows και τους Zeraphine, ο Sven Friedrich τα τελευταία χρόνια έχει κατασταλάξει στο electro pop γκρουπ των Solar Fake. Φέτος κυκλοφόρησαν το "Enjoy Dystopia", που είναι ίσως το καλύτερο το καλύτερό τους άλμπουμ (μαζί με το "Another Manic Episode") και όπως δήλωσε και ο ίδιος ο Friedrich στη συνέντευξη που παραχώρησε φέτος στο POEt'S SOUND, o δίσκος αποτελεί το επόμενο λογικό βήμα στη μουσική εξέλιξη του σχήματος.

Ακούστε: "This Pretty Life"

No.09 Odonis Odonis - Spectrums (Felte): Τέσσερα χρόνια μετά το "No Pop" οι Odonis Odonis επέστρεψαν φέτος με το πέμπτο άλμπουμ της καριέρας τους. Το "Spectrums" έχει όλες τις industrial/ noise rock ρίζες του σχήματος, με αναφορές από Nitzer Ebb και Nine Inch Nails μέχρι και The Soft Moon, αλλά είναι οι 80s darkwave στιγμές του και κομμάτια όπως τα "Impossible", "Slow Drip" και κυρίως το φανταστικό "More" που κάνουν τη διαφορά.

Ακούστε: "More"

No.08 Geese - Projector (Partisan Records): Η Νέα Υόρκη μας έχει χαρίσει πολλά αξιόλογα post-punk συγκροτήματα. Η Partisan Records κατάφερε να αρπάξει μετά τους IDLES και Fontaines DC και τους Geese, οι οποίοι στο ντεμπούτο τους ανακατεύουν τον ήχο των δυο προαναφερθέντων συγκροτημάτων με αυτόν των The Strokes, Interpol και των LCD Soundsystem και δίκαια κερδίζουν μια θέση στην επικείμενη περιοδεία των IDLES.

Ακούστε: " Disco"

No.07 Sleep Token - This Place Will Become Your Tomb (Spinefarm): Το πολύ ενδιαφέρον μουσικό αποτέλεσμα που παρουσίασαν οι Sleep Token με το ντεμπούτο τους, επαναλαμβάνεται και στον δεύτερο δίσκο τους. Όλα τα χαρακτηριστικά electro, nu metal, industrial και pop στοιχεία τους είναι παρόντα, αλλά η μεγαλύτερη διαφορά έγκειται στις ίδιες τις συνθέσεις που ακούγονται πιο πλούσιες και αναμφίβολα πιο αξιομνημόνευτες. Η μοναδικότητα και το μυστήριο γύρω από τους Sleep Token καλά κρατεί και το "This Place Will Become Your Tomb" θα τους πάει ένα σκαλί πιο ψηλά.

Ακούστε: "Alkaline", "The Love You Want"

No.06 DARK - Nightmare (Young & Cold Records): To φετινό ντεμπούτο των DARK στην ουσία αποτελείται από το φανταστικό περσινό EP τους με τον ίδιο τίτλο, με την προσθήκη κάποιων νέων κομματιών που βρίσκονται στο ίδιο υψηλό επίπεδο. Στα οκτώ κομμάτια της κυκλοφορίας το σχήμα από το Αμβούργο καλύπτει αρκετά μεγάλο φάσμα του σύγχρονου σκοτεινού ήχου και για αυτό δύσκολα δεν θα ικανοποιήσει οποιονδήποτε φίλο της σκηνής αυτής.

Ακούστε: "Lovers In The Dark"

No.05 Pink Turns Blue - Tainted (Orden Records): Μπορεί οι Pink Turns Blue να μην κυκλοφορούν πλέον τόσο συχνά δίσκους, αλλά όταν το κάνουν αυτοί είναι πάντα ιδιαίτεροι. Το νέο άλμπουμ κινείται στο σύνολό του σε αργούς με μέσους ρυθμούς, χωρίς εξάρσεις, είναι βουτηγμένο στο σκοτάδι, δίνοντας ελάχιστες στιγμές ελπίδας, και είναι βαθιά συναισθηματικό. Μετά το εξαιρετικό "The AERDT – Untold Stories"του 2017, το "Tainted" είναι σίγουρο ότι θα μας κρατήσει τη καλύτερη συντροφιά μέχρι την επόμενη κυκλοφορία τους.

Ακούστε: "You Still Mean So Much To Me", "Not Even Trying"

No.04 Kill Shelter & Antipole - A Haunted Place (Manic Depression Records): Πολλοί έγραψαν για το νέο άλμπουμ των Kill Shelter & Antipole, ότι έτσι μπορεί να ακούγονταν οι Sisters αν έβγαζαν κάτι νέο. Οι Sisters αναφορές σε σημεία είναι αρκετά εμφανείς, αλλά το παραπάνω σχόλιο τους αδικεί.  Η αγγλονορβηγική σύμπραξη συγκέντρωσε στο "A Haunted Place" τα καλύτερα στοιχεία του goth και coldwave ήχου από τα 80s μέχρι και σήμερα και μας χάρισε μερικά κομμάτια που είναι σίγουρο ότι θα ακούμε στα "σκοτεινά" μέρη για πολλά χρόνια ακόμα.

Ακούστε: "Raise the Skies"

No. 03 Lord Of The Lost - Judas (Napalm Records): Gothic metal για τις μάζες ή ποπ για γκοθάδες/ μέταλα; Όποια και αν είναι η απάντηση, το σίγουρο είναι ότι πολλές μπάντες στο παρελθόν έχουν παρουσιάσει μια πιο εμπορική προσέγγιση του σκοτεινού ήχου, αλλά καμία με τη μουσικότητα των Lord Of The Lost. Τη μίξη gothic rock/ metal και industrial rock στοιχείων με ξεδιάντροπες και απόλυτα εθιστικές ποπ μελωδίες, τη χτίζουν εδώ και επτά άλμπουμ και στο "Judas" μας δίνουν το 24 κομματιών έπος τους και με διαφορά την καλύτερη στιγμή τους. Μόνο τυχαίο δεν είναι που τους διάλεξε ο ίδιος ο Steve Harris ως support για την επερχόμενη περιοδεία των Maiden.

Ακούστε: "For They Know Not What They Do", "Priest"

No.02 True Faith - They Can Always Hurt You More (à La Carte Records): Οι True Faith είναι μια νέα post-punk μπάντα από την Βοστόνη που μόλις πέρσι κυκλοφόρησε το ντεμπούτο EP της. Φέτος επέστρεψαν με την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους με τίτλο "They Can Always Hurt You More". Σκεφτείτε shoegaze/ dream pop κιθάρες (α λα DIIV και άλλα αντίστοιχα), synth ήχους στο ύφος των Clan Of Xymox και φωνητικά που φέρνουν σε Ian Curtis και Andrew Eldritch. Αν τα παραπάνω σας έπεισαν μην το χάσετε. Εμένα πάντως μπήκαν πολύ υψηλά στη λίστα μου, με τις μπάντες που πρέπει να παρακολουθώ τα επόμενα χρόνια. 

Ακούστε: "Gestalt"

No.01 Creux Lies - Goodbye Divine (Freakwave Records): Μπορεί το ντεμπούτο τους να έλειψε από τις αντίστοιχες λίστες του 2018 (κυκλοφόρησε στο τέλος εκείνης της χρονιάς), αλλά οι Creux Lies από τότε μπήκαν στο ραντάρ μου μιας και το "The Hearth" είχε αφήσει πολλές υποσχέσεις. Θα μπορούσαμε να τους κατατάσσαμε κάτω από τη γενική "χορευτική" post-punk ταμπέλα, αλλά για όσους δεν αναζητούν την ξαναανακάλυψη του τροχού το "Goodbye Divine" θα τους αποζημιώσει. Το τεράστιο όπλο του είναι οι ίδιες οι συνθέσεις, μερικές φορές με περισσότερες από μία απλές αλλά τόσο εξαιρετικές ιδέες ανά κομμάτι, τις οποίες θα ζήλευαν τα περισσότερα σχήματα του είδους, ενώ και τα φωνητικά του Ean Elliot Clevenger καταφέρνουν να χρωματίζουν διαφορετικά κάθε πτυχή της μουσικής των Creux Lies και είναι αρκούντως χαρακτηριστικά για να ξεχωρίσουν από τα χιλιάδες αντίστοιχα. Εδώ μιλάμε για έρωτα από την πρώτη ακρόαση...

Ακούστε: "Jungle", "Misunderstanding"