Φυσικά και το 2019 ήταν μια χρονιά που υπήρξαν αρκετές "μεγάλες" κυκλοφορίες, όπως αυτές των Nick Cave, Fontaines D.C., Tool, Thom Yorke, Billie Eilish και Sharon Van Etten που βρέθηκαν στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Η παρακάτω λίστα περιλαμβάνει άλμπουμ που δεν απασχόλησαν τόσο τον μουσικό τύπο/ κοινό (αν εξαιρέσω το άλμπουμ των , αλλά αξίζουν όμως να ακουστούν εξίσου.

No.20 Monkey 3 – Sphere (Napalm Records): Σε μια χρονιά που κυκλοφόρησαν πάρα πολλές αξιόλογες δουλειές στον instrumental rock χώρο, η νέα δουλειά των Monkey3 ήταν από αυτές που ξεχώρισα και άκουσα περισσότερο. Οι Ελβετοί ανακατεύουν synth, space rock και stoner ήχους, αλλά κυρίως πατάνε σε πολύ καλές ιδέες και συναρπαστικές μελωδίες, παραδίδοντας τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους.

Ακούστε: "Mass"

No.19 Diät - Positive Disintegration (Iron Lung Records): Με τον δεύτερο δίσκο τους οι Diät συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν με το εξαιρετικό ντεμπούτο "Positive Energy" του 2015. Το "Positive Disintegration" είναι πιο synth και ίσως λίγο περισσότερο άμεσο, αλλά την ίδια στιγμή και αρκετά πιο σκοτεινό. Μπορεί οι 80s post-punk αναφορές να είναι ακόμα εδώ, αλλά οι Αυστραλοί έχουν τον δικό τους ήχο με τους στίχους τους να είναι όσο πιο επίκαιροι γίνεται.

Ακούστε: "Foreign Policy"

No.18 Parzival - The Golden Bough (Moondrop Records): To "The Golden Bough" αποτελεί το δέκατο άλμπουμ των Parzival σε 20 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας. Οι Δανοί ανακατεύουν gothic rock, doom metal, neoclassical και dark ambient στοιχεία σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ακούσματα της χρονιάς. Το άλμπουμ είναι σαφώς επηρεασμένο από το ομότιτλο βιβλίο του Σκωτσέζου ανθρωπολόγου Sir James George Frazer. 

Ακούστε: "The Grinder Of God"

No.17 Kontravoid - Too Deep (Fleisch Records): Δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο του ο Cameron Findlay, ή αλλιώς Kontravoid, επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ του. Μπορεί το "Too Deep" να βγάζει ένα πιο EBM, industrial χαρακτήρα, αλλά είναι στις πιο κλασσικές του, πιο μελωδικές, synth στιγμές που λάμπει πραγματικά αυτό το άλμπουμ. Άξιζε η αναμονή!

Ακούστε: "Too Deep", "Cost of Life"

No.16 The Murder Capital - When I Have Fears (Human Season Records): Μπορεί να έχει γίνει τεράστιος ντόρος γύρω από τους Fontaines D.C. αλλά θεωρώ ότι το κορυφαίο άλμπουμ από την Ιρλανδία μας ήρθε από τους The Murder Capital. Σε αντίθεση με το punk των Fontaines, οι The Murder Capital είναι αρκετά πιο post-punk, ενώ στιχουργικά η παρουσίασή τους της σύγχρονης ιρλανδικής πραγματικότητας είναι μοναδική. Περισσότερο όμως το "When I Have Fears" είναι ένα άλμπουμ που φανερώνει ένα σχήμα με πολλές προοπτικές για το μέλλον.

Ακούστε: "More Is Less"

No.15 Have A Nice Life - Sea Of Worry (The Flenser): Πέντε χρόνια μετά το δεύτερο άλμπουμ τους, το "The Unnatural World", οι Have A Nice Life επιστρέφουν με έναν δίσκο πολύ πιο άμεσο σε σχέση με το παρελθόν τους. Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα δεύτερο "Deathconsciousness", αλλά ένα αρκετά ευθύ post-punk άλμπουμ με κλασσικές αναφορές σε The Cure και Bauhaus. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για έναν πολύ καλό δίσκο και αναμφίβολα μια σημαντική κυκλοφορία.

Ακούστε: "Science Beat", "Lords of Tresserhorn"

No.14 One True Pairing - One True Pairing (Domino Recording): Μετά τη διάλυση των Wild Beasts το 2017, όλα τα φώτα έπεσαν στον Hayden Thorpe και στον φετινό προσωπικό του δίσκο. Όμως ήταν ένα άλλο μέλος των Wild Beasts που έκανε την έκπληξη. Ο Tom Fleming με το προσωπικό του σχήμα, τους One True Pairing, κυκλοφόρησε φέτος το ομώνυμο ντεμπούτο του και είναι απλά απολαυστικό. Το άλμπουμ φέρει περήφανα τις 80s electro pop/ new wave επιρροές του και διακρίνεται για τις εθιστικές μελωδίες του και τα εξαιρετικά φωνητικά του Fleming.

Ακούστε: "I'm Not Afraid"

No.13 Drab Majesty - Modern Mirror (Dais Records): Δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό "The Demonstration", οι Drab Majesty επέστρεψαν με το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Modern Mirror", το οποίο συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το προηγούμενο. Όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ήχο του συγκροτήματος του Deb Demure είναι εδώ, με μεγαλύτερη διαφορά μια ποπ προσέγγιση σε ορισμένα σημεία. Το σημαντικότερο όμως είναι δεν υπάρχουν κομμάτια που απλώς συμπληρώνουν τον δίσκο, αλλά ακούγεται το ίδιο ευχάριστα από την αρχή έως το τέλος.

Ακούστε: "Long Division", "Out of Sequence"

No.12 Crows - Silver Tongues (Balley Records): Το "Silver Tongues" είναι ένα δυνατό άλμπουμ με πολλά επίπεδα και ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όσων περίμεναν με μεγάλη ανυπομονησία το ντεμπούτο των Crows και τους τοποθετεί στη λίστα με τις κορυφαίες ανερχόμενες βρετανικές μπάντες, ενώ παράλληλα αποτελεί ίσως το βήμα για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Διαβάστε αναλυτικά τη δισκοκριτική του "Silver Tongues", εδώ.

Ακούστε: "Wednesdays Child", "Silver Tongues"

No.11 Wisborg - From The Cradle To The Coffin (Danse Macabre Records): Σε μια σκηνή που έχει βαλτώσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, σπάνια βρίσκω έναν gothic rock δίσκο να μου τραβήξει έστω και λίγο την προσοχή μου. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι το νέο άλμπουμ των Wisborg, με τίτλο "From The Cradle To The Coffin", το έχω λιώσει. Με κλασσικές αναφορές σε Sisters Of Mercy, Elusive ή και Type O Negative το σχήμα μας χαρίζει τον goth δίσκο της χρονιάς (η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν και μεγάλο ανταγωνισμό, ίσως με εξαίρεση τους Sonsombre).

Ακούστε: "Spirits That I Called"

Διαβάστε επίσης:

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2019 Νο.21-30

Πέντε χρόνια μετά το δεύτερο άλμπουμ τους, το "The Unnatural World", οι Have A Nice Life επιστρέφουν με έναν δίσκο πολύ πιο άμεσο σε σχέση με το παρελθόν τους. Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα δεύτερο "Deathconsciousness", αλλά ένα αρκετά ευθύ post-punk άλμπουμ με κλασσικές αναφορές σε The Cure και Bauhaus. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για έναν πολύ καλό δίσκο και αναμφίβολα μια σημαντική κυκλοφορία.

Ακούστε: "Science Beat", "Lords of Tresserhorn"

No.16: The Murder Capital - When I Have Fears (Human Season Records)

No.17: Kontravoid - Too Deep (Fleisch Records)

No.18: Parzival - The Golden Bough (Moondrop Records)

No.19: Diät - Positive Disintegration (Iron Lung Records)

No.20: Monkey 3 – Sphere (Napalm Records)

Η αναμονή πλησιάζει στο τέλος της. Το νέο άλμπουμ των Have A Nice Life κυκλοφορεί στις 8 Νοεμβρίου. Το "Science Beat" αποτελεί το τρίτο κομμάτι που κάνει γνωστό το σχήμα από τον επερχόμενο δίσκο του, μετά τα "Lords of Tresserhorn" και "Sea Of Worry". Ακούστε το "Science Beat" παρακάτω:

Όσο πλησιάζει η ημερομηνία της κυκλοφορίας του νέου δίσκου των Have A Nice Life (8 Νοεμβρίου, The Flenser), η ανυπομονησία μου γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Το πρώτο δείγμα, που αποτέλεσε το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου, ήταν εξαιρετικό. Τώρα το σχήμα δημοσιοποίησε άλλο ένα κομμάτι με τίτλο "Lords of Tresserhorn", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί.

Μπορεί το απολαυστικό ντεμπούτο τους να μην κατάφερε να τραβήξει την προσοχή που του άξιζε το 2008, αλλά με τον δεύτερο δίσκο τους, το "The Unnatural World", οι Have A Nice Life κατάφεραν να κερδίσουν πολλούς περισσότερους φίλους. Το άλμπουμ αυτό βρέθηκε στη λίστα με τα καλύτερα του 2014 και σε αυτό το blog. Πέντε χρόνια μετά οι Dan Barrett και Tim Macuga ανακοίνωσαν το τρίτο άλμπουμ της καριέρας τους. Το "Sea Of Worry" θα κυκλοφορήσει στις 8 Νοεμβρίου από τη The Flenser, με το ομώνυμο κομμάτι να αποτελεί το πρώτο που κάνει γνωστό το σχήμα από τον δίσκο.

Sea Of Worry - Track Listing:

1. Sea Of Worry

2. Dracula Bells

3. Science Beat

4. Trespassers W

5. Everything We Forgot

6. Lords of Tresserhorn

7. Destinos

No.20 Nothing - Guilty Οf Everything (Relapse Records): Μετά από πολλές μίνι κυκλοφορίες οι Nothing παρουσίασαν στις 4 Μαρτίου το ντεμπούτο άλμπουμ τους, το οποίο καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα επιρροών, από Μy Bloody Valentine και Medicine μέχρι Smashing Pumpkins, και αποτελεί μια από τις πιο αξιόλογες shoegaze φετινές δισκογραφικές δουλειές.

Ακούστε: "Dig", "Bent Nail"

No.19 We Are Scientists - TV en Français (Dine Alone): Το νέο άλμπουμ των We Are Scientists έρχεται να επιβεβαιώσει ότι παραμένουν μια από τις πιο αξιόλογες σύγχρονες alternative pop/ rock μπάντες, βασιζόμενο σε μερικές από τις πιο ξεχωριστές συνθέσεις που έχουν παρουσιάσει στην καριέρα τους. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το album review του "TV en Français" εδώ.

Ακούστε: "Make It Easy", "Sprinkles"

No.18 Craft Spells - Nausea (Captured Tracks): Το "Nausea" είναι ένα αρκετά πιο προσωπικό, εσωστρεφές άλμπουμ από το ντεμπούτο των Craft Spells, όπως αυτό αντανακλάται και από τους στίχους του, με γλυκιές μελωδίες που απαρτίζουν τον καλύτερο φετινό δίσκο της Captured Tracks. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την άποψη μου για τον δεύτερο δίσκο τους εδώ, αλλά και για την εμφάνισή τους στην Αθήνα τον Νοέμβριο που μας πέρασε εδώ.

Ακούστε: "Breaking the Angle Against the Tide", "Komorebi"

No.17 The War On Drugs - Lost in the Dream (Secretly Canadian): Το "Lost in the Dream" είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα άλμπουμ της φετινής χρονιάς, το οποίο δίκαια βρέθηκε στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα του 2014, μιας και πρόκειται για άλλη μία πάρα πολύ καλή δουλειά από τον Adam Granduciel.

Ακούστε: "Under Τhe Pressure", "An Ocean In Between The Waves"

No.16 Singapore Sling - The Tower of Foronicity (Fuzz Club Records): Η shoegaze μπάντα, που έχει πάρει το όνομα της από την ομώνυμη ταινία του Νίκου Νικολαΐδη, μετράει ήδη 14 χρόνια παρουσίας στο χώρο, με τις ψυχεδελικές garage αναζητήσεις της σε post-punk τοπία να συνεχίζονται και στον έβδομο δίσκο της, δουλειά που κυκλοφόρησε στις 15 Νοεμβρίου από την Fuzz Club Records.

Ακούστε: "You Drive Me Insane", "My Obsessive Love"

No.15 Cult Of Youth - Final Days (Sacred Bones): Μετά το "Love Will Prevail" του 2012, οι Cult Of Youth επιστρέφουν ως κανονική μπάντα και όχι σαν το προσωπικό σχήμα του frontman Sean Ragon, πιο επιθετικοί από ποτέ, χωρίς να λείπουν, εννοείται, τα γνώριμα στοιχεία τους όπως οι ακουστικές κιθάρες που πλαισιώνουν το goth/ punk τους.

Ακούστε: "Empty Faction", "Roses"

No.14 Ariel Pink - Pom Pom (4AD Records): Τα 17 νέα κομμάτια του Ariel Marcus Rosenberg, συνδυάζουν synthpop, glam, psych, lo-fi, darkwave, pop σε ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα, που καταφέρνει να μην βγει μπερδεμένο, ενώ σε ανταμείβει με κάθε ακρόαση.

Ακούστε: "Not Enough Violence", "Black Ballerina"

No.13 Have A Nice Life – The Unnatural World (The Flenser): Goth, lo-fi και shoegaze είναι τα κυρίαρχα σημεία της μουσικής των Dan Barrett και Tim Macuga, με επιρροές που ποικίλουν από Bauhaus μέχρι My Bloody Valentine και Sunn O))), με απίστευτη ατμόσφαιρα και ένταση που θα λατρέψουν οι φίλοι των The Soft Moon.

Ακούστε: "Cropsey", "Burial Society"

No.12 Wild Beasts - Present Tense (Domino): Αναμφίβολα οι Wild Beasts κυκλοφόρησαν φέτος τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους, ενώ κατάφεραν με την ζωντανή τους εμφάνιση στο φετινό Plisskën να με κερδίσουν ολοκληρωτικά, μιας και αποτέλεσαν τη καλύτερη στιγμή του διήμερου φεστιβάλ.

Ακούστε: "Mecca", "A Simple Beautiful Truth"

No.11 Vaniish - Memory Work (Metropolis Records): Οι Vaniish είναι η συνέχεια των Veil Veil Vanish, τόσο νοητά όσο και ηχητικά, με σαφείς όμως επιρροές από τα γκρουπ που συνεργάστηκε ο Tecon στη συνέχεια, με το ηλεκτρονικό στοιχείο να είναι αρκετά ενισχυμένο σε σχέση με τον καθαρά post-punk/ darkwave χαρακτήρα του "Change In The Neon Light". Διαβάστε ολόκληρο το album review του "Memory Work" εδώ.

Ακούστε: "Memory Work", "Merge"

Διαβάστε επίσης:

Διεθνή Άλμπουμ No.01-10

Διεθνή Άλμπουμ No.21-30

Διεθνή Άλμπουμ No.31-40

To "The Unnatural World" είναι το δεύτερο άλμπουμ των Have A Nice Life που κυκλοφόρησε στις 4 Φεβρουαρίου από την δική τους δισκογραφική Enemies List Home Recordings σε συνεργασία με την καλιφορνέζικη The Flenser. Goth, lo-fi και shoegaze είναι τα κυρίαρχα σημεία της μουσικής των Dan Barrett και Tim Macuga, με επιρροές που ποικίλουν από Bauhaus μέχρι My Bloody Valentine και Sunn O))), με απίστευτη ατμόσφαιρα και ένταση που θα λατρέψουν οι φίλοι των The Soft Moon.

Πρώτη χρονιά για το POEt'S SOUND και δεν θα ήξερα από που να αρχίσω αυτή την ανακεφαλαίωση της χρόνιας. Κυκλοφόρησαν τόσα αξιόλογα άλμπουμ, που δύσκολα μπορώ να χωρέσω σε μια λίστα των δέκα, ενώ με την δισκογραφική επιστροφή συγκροτημάτων όπως οι Bauhaus, The Cure, Nick Cave & The Bad Seeds, είναι σαν να επέστρεψαν τα 80s. Μπορεί να μην συμπεριλαμβάνονται στην παρακάτω λίστα, αλλά κυκλοφόρησαν κάποιοι εξαιρετικοί δίσκοι στον gothic χώρο, όπως αυτοί των Scream Silence, Moonspell, Tiamat, Solar Fake, Aesthetic Perfection και πολλοί ακόμα. Δυστυχώς αυτό που περιμένω να θυμούνται όλοι στο μέλλον από το 2008 είναι η επιστροφή μετά από 17 χρόνια των Guns N' Roses, που μάλλον αχρείαστη ήταν. Όμως θα ήθελα να μάθω και τη δική σας άποψη. Μπορείτε να μου αφήσετε σχόλιο με τους δικούς σας αγαπημένους δίσκους ή τη δική σας λίστα.