Φυσικά και το 2019 ήταν μια χρονιά που υπήρξαν αρκετές "μεγάλες" κυκλοφορίες, όπως αυτές των Nick Cave, Fontaines D.C., Tool, Thom Yorke, Billie Eilish και Sharon Van Etten που βρέθηκαν στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Η παρακάτω λίστα περιλαμβάνει άλμπουμ που δεν απασχόλησαν τόσο τον μουσικό τύπο/ κοινό (αν εξαιρέσω το άλμπουμ των , αλλά αξίζουν όμως να ακουστούν εξίσου.

No.20 Monkey 3 – Sphere (Napalm Records): Σε μια χρονιά που κυκλοφόρησαν πάρα πολλές αξιόλογες δουλειές στον instrumental rock χώρο, η νέα δουλειά των Monkey3 ήταν από αυτές που ξεχώρισα και άκουσα περισσότερο. Οι Ελβετοί ανακατεύουν synth, space rock και stoner ήχους, αλλά κυρίως πατάνε σε πολύ καλές ιδέες και συναρπαστικές μελωδίες, παραδίδοντας τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους.

Ακούστε: "Mass"

No.19 Diät - Positive Disintegration (Iron Lung Records): Με τον δεύτερο δίσκο τους οι Diät συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν με το εξαιρετικό ντεμπούτο "Positive Energy" του 2015. Το "Positive Disintegration" είναι πιο synth και ίσως λίγο περισσότερο άμεσο, αλλά την ίδια στιγμή και αρκετά πιο σκοτεινό. Μπορεί οι 80s post-punk αναφορές να είναι ακόμα εδώ, αλλά οι Αυστραλοί έχουν τον δικό τους ήχο με τους στίχους τους να είναι όσο πιο επίκαιροι γίνεται.

Ακούστε: "Foreign Policy"

No.18 Parzival - The Golden Bough (Moondrop Records): To "The Golden Bough" αποτελεί το δέκατο άλμπουμ των Parzival σε 20 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας. Οι Δανοί ανακατεύουν gothic rock, doom metal, neoclassical και dark ambient στοιχεία σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ακούσματα της χρονιάς. Το άλμπουμ είναι σαφώς επηρεασμένο από το ομότιτλο βιβλίο του Σκωτσέζου ανθρωπολόγου Sir James George Frazer. 

Ακούστε: "The Grinder Of God"

No.17 Kontravoid - Too Deep (Fleisch Records): Δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο του ο Cameron Findlay, ή αλλιώς Kontravoid, επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ του. Μπορεί το "Too Deep" να βγάζει ένα πιο EBM, industrial χαρακτήρα, αλλά είναι στις πιο κλασσικές του, πιο μελωδικές, synth στιγμές που λάμπει πραγματικά αυτό το άλμπουμ. Άξιζε η αναμονή!

Ακούστε: "Too Deep", "Cost of Life"

No.16 The Murder Capital - When I Have Fears (Human Season Records): Μπορεί να έχει γίνει τεράστιος ντόρος γύρω από τους Fontaines D.C. αλλά θεωρώ ότι το κορυφαίο άλμπουμ από την Ιρλανδία μας ήρθε από τους The Murder Capital. Σε αντίθεση με το punk των Fontaines, οι The Murder Capital είναι αρκετά πιο post-punk, ενώ στιχουργικά η παρουσίασή τους της σύγχρονης ιρλανδικής πραγματικότητας είναι μοναδική. Περισσότερο όμως το "When I Have Fears" είναι ένα άλμπουμ που φανερώνει ένα σχήμα με πολλές προοπτικές για το μέλλον.

Ακούστε: "More Is Less"

No.15 Have A Nice Life - Sea Of Worry (The Flenser): Πέντε χρόνια μετά το δεύτερο άλμπουμ τους, το "The Unnatural World", οι Have A Nice Life επιστρέφουν με έναν δίσκο πολύ πιο άμεσο σε σχέση με το παρελθόν τους. Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα δεύτερο "Deathconsciousness", αλλά ένα αρκετά ευθύ post-punk άλμπουμ με κλασσικές αναφορές σε The Cure και Bauhaus. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για έναν πολύ καλό δίσκο και αναμφίβολα μια σημαντική κυκλοφορία.

Ακούστε: "Science Beat", "Lords of Tresserhorn"

No.14 One True Pairing - One True Pairing (Domino Recording): Μετά τη διάλυση των Wild Beasts το 2017, όλα τα φώτα έπεσαν στον Hayden Thorpe και στον φετινό προσωπικό του δίσκο. Όμως ήταν ένα άλλο μέλος των Wild Beasts που έκανε την έκπληξη. Ο Tom Fleming με το προσωπικό του σχήμα, τους One True Pairing, κυκλοφόρησε φέτος το ομώνυμο ντεμπούτο του και είναι απλά απολαυστικό. Το άλμπουμ φέρει περήφανα τις 80s electro pop/ new wave επιρροές του και διακρίνεται για τις εθιστικές μελωδίες του και τα εξαιρετικά φωνητικά του Fleming.

Ακούστε: "I'm Not Afraid"

No.13 Drab Majesty - Modern Mirror (Dais Records): Δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό "The Demonstration", οι Drab Majesty επέστρεψαν με το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Modern Mirror", το οποίο συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το προηγούμενο. Όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ήχο του συγκροτήματος του Deb Demure είναι εδώ, με μεγαλύτερη διαφορά μια ποπ προσέγγιση σε ορισμένα σημεία. Το σημαντικότερο όμως είναι δεν υπάρχουν κομμάτια που απλώς συμπληρώνουν τον δίσκο, αλλά ακούγεται το ίδιο ευχάριστα από την αρχή έως το τέλος.

Ακούστε: "Long Division", "Out of Sequence"

No.12 Crows - Silver Tongues (Balley Records): Το "Silver Tongues" είναι ένα δυνατό άλμπουμ με πολλά επίπεδα και ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όσων περίμεναν με μεγάλη ανυπομονησία το ντεμπούτο των Crows και τους τοποθετεί στη λίστα με τις κορυφαίες ανερχόμενες βρετανικές μπάντες, ενώ παράλληλα αποτελεί ίσως το βήμα για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Διαβάστε αναλυτικά τη δισκοκριτική του "Silver Tongues", εδώ.

Ακούστε: "Wednesdays Child", "Silver Tongues"

No.11 Wisborg - From The Cradle To The Coffin (Danse Macabre Records): Σε μια σκηνή που έχει βαλτώσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, σπάνια βρίσκω έναν gothic rock δίσκο να μου τραβήξει έστω και λίγο την προσοχή μου. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι το νέο άλμπουμ των Wisborg, με τίτλο "From The Cradle To The Coffin", το έχω λιώσει. Με κλασσικές αναφορές σε Sisters Of Mercy, Elusive ή και Type O Negative το σχήμα μας χαρίζει τον goth δίσκο της χρονιάς (η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν και μεγάλο ανταγωνισμό, ίσως με εξαίρεση τους Sonsombre).

Ακούστε: "Spirits That I Called"

Διαβάστε επίσης:

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2019 Νο.21-30