Μπορεί να έχουν περάσει δυο μήνες από τότε που μας χαιρέτησε το 2019, αλλά τη συγκεκριμένη ανάρτηση, αν και λίγο μεγαλύτερη καθυστέρηση από ότι συνήθως, δεν θα μπορούσα να την παραλείψω. Ήρθε η ώρα λοιπόν να παρουσιάσω όπως κάθε χρόνο τα σαράντα κορυφαία άλμπουμ που άκουσα μέσα στην περσινή χρονιά και η αρχή γίνεται με μια αρκετά ετερόκλητη δεκάδα.

No.40 Liam Gallagher - Why Me? Why Not. (Warner): Μετά από την ευχάριστη έκπληξη που προκάλεσε το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Liam Gallagher, ήρθε πέρσι ο δεύτερος δίσκος του για να τον καθιερώσει ως τον κυρίαρχο από τα αδέρφια Gallagher στη μουσική σκηνή. Τα κομμάτια του "Why Me? Why Not." φέρνουν στο μυαλό τις καλύτερες mid-tempo στιγμές των Oasis, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία.

Ακούστε: "Shockwave", "Once"

No.39 Black Futures ‎– Never Not Nothing (Music For Nations): Αν μπορεί κανείς να φανταστεί μια μίξη Kasabian με Prodigy, τότε είναι πολύ κοντά στη μουσική των Black Futures. Μπορεί τα πολλά στοιχεία που ενσωματώνουν στον ήχο τους οι Βρετανοί synth punks να φαντάζουν λίγο παράταιρα, αλλά όταν αυτά δένουν το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό.

Ακούστε: "Body & Soul"

Νο.38 Agent Side Grinder - A/X (Progress Productions): Οι Σουηδοί Agent Side Grinder μας έχουν προσφέρει μερικά εξαιρετικά electro pop/ post-punk κομμάτια και το ίδιο κάνουν και με τη νέα τους δουλειά. Όμως δεν έχουν παρουσιάσει ακόμα μια ολοκληρωμένη προσπάθεια που να ξεχωρίσει μιας και υπάρχουν αρκετά γεμίσματα. Μέχρι την επόμενη φορά...

Ακούστε: "Stripdown"

No.37 Bring Me the Horizon - AMO (RCA): Ο δίσκος αυτός θα μπορούσε να μπει άνετα στη guilty pleasures κατηγορία. O έκτος δίσκος των άλλοτε metalcore Bring Me the Horizon αποτελεί την πιο ποπ δουλειά τους με σημεία που θυμίζουν από Linkin Park μέχρι Justin Timberlake.

Ακούστε: "In The Dark"

No.36 Orville Peck - Pony (Sub Pop): Το ντεμπούτο του μασκοφόρου καουμπόι είχε δημιουργήσει αρκετές προσδοκίες και κατάφερε να τις δικαιώσει σε μεγάλο βαθμό. Με κινηματογραφική διάθεση ανακατεύει πολύ επιτυχημένα country, gospel, shoegaze, με τον Peck να ακούγεται σαν ένας gothic Elvis. 

Ακούστε: "Dead of Night"

Νο.35 City Calm Down ‎– Television (I Oh You): Ένα χρόνο μετά το πολύ καλό "Echoes In Blue", οι City Calm Down επέστρεψαν πέρσι με τον τρίτο τους δίσκο. Οι γνωστές επιρροές του σχήματος επιστρέφουν, με μια όμως αρκετά πιο 80s μελωδική indie διάθεση που φέρνει στο μυαλό περισσότερο τους The Smiths.

Ακούστε: "Flight"

Νο.34 Ceremony - In the Spirit World Now (Relapse Records): Οι Ceremony με το έκτο δίσκο τους, και πρώτο τους στην νέα τους δισκογραφική στέγη, συνεχίζουν να εξελίσσουν τον ήχο τους με μια δουλειά που αποτελεί άλλη μια πολύ αξιόλογη προσθήκη στη δισκογραφία τους, η οποία τους φέρνει πιο κοντά στη new wave revival τάση. 

Ακούστε: "Turn Away the Bad Thing"

Νο.33 All Your Sisters - Trust Ruins (The Flenser): Το προηγούμενο άλμπουμ των All Your Sisters, "Uncomfortable Skin", είχε βρεθεί στη λίστα με τα καλύτερα του 2016 και το ίδιο καταφέρνει και ο νέος τους δίσκος. Πλέον το σχήμα έχει βρει τον ήχο του και καταφέρνει να μας προσφέρει άλλη μια πολύ καλή δουλειά, αν και μάλλον όχι καλύτερη από αυτή που διαδέχτηκε.

Ακούστε: "Your Way"

Νο.32 She Pleasures Herself - X X X (Manic Depression): Η πορτογαλική, πιο gothic, εκδοχή των She Wants Revenge, οι She Pleasures Herself, επιστρέφουν δυο χρόνια μετά το "Fetish" με ένα σχεδόν εξίσου απολαυστικό άλμπουμ, στο οποίο συμμετέχουν οι Ash Code, Crying Vessel και οι Bestial Mouths.

Ακούστε: "Darkroom"

No.31 Chelsea Wolfe - Birth of Violence (Sargent House): H Chelsea Wolfe επιστρέφει δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό "Hiss Spun" με έναν δίσκο το ίδιο σκοτεινό, αλλά μουσικά πολύ πιο ήρεμο και ονειρικό με τις εξάρσεις και τις δυναμικές να στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στα ιδιαίτερα φωνητικά της Wolfe.

Ακούστε: "Deranged for Rock & Roll", "Be All Things"