Μετά από το πολύ επιτυχημένο ντοκιμαντέρ Synth Britannia του 2009, το BBC 4 συνεχίζει με το Punk Britannia για τα 35 χρόνια από την έκρηξη του punk στην Βρετανία. Το νέο ντοκιμαντέρ θα χωρίζεται σε τρία μέρη, ξεκινώντας από το 1976 με τους The Damned και τους Sex Pistols στο πρώτο από αυτά, τελειώνοντας με το post-punk και την εξέλιξή του από εκεί και μετά. Επίσης θα περιλαμβάνονται συνεντεύξεις αλλά και αποσπάσματα ζωντανών εμφανίσέων από P.I.L., The Only Ones, The Raincoats και πολλούς άλλους. Το Synth Britannia μπορείτε να το παρακολουθήσετε ολόκληρο εδώ. Όσο για το Punk Britannia μπορείτε να δείτε το trailer καθώς και άλλα κλιπάκια που έχουν κυκλοφορήσει εδώ.
Το "Passage" είναι ο πρώτος δίσκος της μπάντας από το Brooklyn, Exitmusic ο οποίος κυκλοφόρησε στις 22 Μαΐου. Το συγκρότημα μου τράβηξε την προσοχή με το καταπληκτικό κομμάτι "The Modern Age" από το περσινό ΕΡ με τίτλο "From Silence". Τα distoted φωνητικά της Aleksa Palladino θυμίζουν μερικές φορές αυτά της Zola Jesus, ενώ με τα σπασίματα που κάνει δίνει ένα ακόμα πιο μελοδραματικό τόνο στα κομμάτια. Η μουσική τους είναι ονειρική, κινηματογραφική και μελαγχολική με post-rock νύξεις, ενώ δανείζεται στοιχεία από συγκροτήματα όπως Portishead, Interpol και Radiohead. Το "Passage" είναι ένα πολύ όμορφο pop άλμπουμ, με κάποιες κορυφαίες στιγμές αλλά μερικές φορές επαναλαμβάνεται ακολουθώντας τις ίδιες μουσικές φόρμες. Θα ξεχώριζα το στοιχειωτικό "Sparks of Light", το "White Noise" με τις Zola Jesus αναφορές, τα "The Cold" και "Stars" και φυσικά το "The Modern Age". Σίγουρα με αυτό το ντεμπούτο οι Exitmusic αφήνουν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.
Βαθμολογία : 7 / 10
Το electro pop δίδυμο των Heretics υπάρχει από το 2010 και στις 26 Μαρτίου κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο του με τίτλο "Wealth = Success". Την μπάντα την γνώρισα από το κομμάτι "Colour" που υπάρχει στον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο, την παραγωγή του οποίου έκαναν οι ίδιοι, το οποίο από εκείνη τη στιγμή έχει μείνει μόνιμα στη playlist μου. Το goth αισθητικής synth pop τους (πολλοί τους κατατάσσουν στην witch house σκηνή) έχει γίνει πιο ατμοσφαιρικό, αργό και ηλεκτρονικό σε σχέση με τον προ διετίας ήχο τους. Από τη νέα κυκλοφορία θα ξεχώριζα τα "Strangers", "Roulette" και "Obscurity", αν και θα πρότεινα να ακούσετε ολόκληρο το "Wealth = Success" γιατί πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο άλμπουμ για τον χώρο στον οποίο κινείται.
Στις 13 Αυγούστου κυκλοφορούν οι Spector το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο "Enjoy It While It Lasts" από την Luv Luv Luv/ Fiction Records. Το indie pop τους, που έχει περιγραφεί σαν μια μίξη Roxy Music, Strokes, Killers και Pulp και όχι άδικα, ήδη έχει κάνει αίσθηση βασιζόμενο στα single "Chevy Thunder" και "Never Fade Away"(το οποίο μου θυμίζει White Lies), με αποτέλεσμα ο πρώτος δίσκος τους να θεωρείται από τους πιο αναμενόμενους για το 2012. Το tracklist του "Enjoy It While It Lasts" είναι το εξής:
1. True Love (For Now)
2. Chevy Thunder
3. Grey Shirt & Tie
4. Twenty Nothing
5. Friday Night, Don't Ever Let It End
6. Lay Low
7. Upset Boulevard
8. No Adventure
9. What You Wanted
10. Celestine
11. Grim Reefer
12. Never Fade Away
Το νέο single των Spector είναι το "Celestine", το επίσημο video του οποίο μπορείτε να δείτε στη συνέχεια:
Οι Franz Ferdinand παρουσίασαν, για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια και την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο "Tonight: Franz Ferdinand", νέα κομμάτια στην εμφάνισή τους στο Limerick της Ιρλανδίας. Το "Treason! Animals" μου φάνηκε ίσως το πιο ενδιαφέρον, αλλά επειδή δεν θέλω να βγάλω συμπεράσματα από live κλιπάκια, θα περιμένω την επίσημη κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ τους που αναμένεται μέσα στο έτος. Ακούστε τα παρακάτω:
Πριν από 30 χρόνια άνοιξε τις πόρτες του ένα από τα πιο ιστορικά βραδινά μαγαζιά στην Βρετανία, το Haçienda, το club του αείμνηστου Tony Wilson(Factory Records) και των New Order. Από την σκηνή του πέρασαν όλα τα μεγάλα ονόματα του Manchester αλλά και όλης της Βρετανίας όπως οι New Order, The Smiths, Jesus And Mary Chain, Happy Mondays, The Stone Roses, Sisters Of Mercy και τόσοι άλλοι, αλλά επίσης το HAC51, παράλληλα με την άνοδο της dance μουσικής, έπαιξε ίσως τον πιο σημαντικό ρόλο στην ισχυροποίηση του ρόλου του dj. Σήμερα το μέρος δεν υπάρχει, αλλά έχουν προγραμματιστεί διάφορα πάρτι με dj sets στο club του Peter Hook, Factory 251 που είναι μια προσπάθεια αναβίωσης του ιστορικού Haçienda.
Ένα αφιέρωμα για το θρυλικό Haçienda με τη ματιά του γιου του Tony Wilson, Oliver:
New Order - "Sunrise" live at the Hacienda, Manchester (1985):
Οι Sad Lovers and Giants επιστρέφουν στην χώρα μας δυο χρόνια μετά τις τελευταίες τους εμφανίσεις στο Rodeo. Επίσημη ανακοίνωση δεν υπάρχει ακόμα, αλλά κατά την επίσκεψη μου στη σελίδα της Alterground στο last.fm, είδα το live στα επερχόμενα events της εταιρίας, το οποίο είναι προγραμματισμένο για τις 27 Οκτωβρίου στο Six D.O.G.S. Περισσότερες πληροφορίες σύντομα...
Η πρωτεύουσα της Πολιτείας της Ουάσιγκτον, η Ολύμπια, είναι ευρέως γνωστή ως φυτώριο της ανεξάρτητης μουσικής στις ΗΠΑ. Από την Κ Records μέχρι την Kill Rock Stars, από τους Beat Happening μέχρι τις Sleater Kinney, αυτή η πόλη των 50,000 ανθρώπων αποτελεί έναν φάρο της ανεξάρτητης μουσικής και της ανεξάρτητης σκέψης. Είναι επομένως με ιδιαίτερη χαρά που σας παρουσιάζουμε, για πρώτη φορά στην Αθήνα, ένα άλλο μοναδικό συγκρότημα με καταγωγή από αυτή την πόλη, το κουαρτέτο των Milk Music.
Ο John Maus κυκλοφορεί στις 17 Ιουλίου μια συλλογή με σπάνια κομμάτια από την Ribbon Music με τίτλο "A Collection of Rarities and Previously Unreleased Material". Τα 14 από τα 16 αυτά κομμάτια υπάρχουν σε διάφορες συλλογές(όπως το Demos 2011 στο οποίο περιέχονται τα 9 από αυτά), αλλά όχι σε επίσημες δισκογραφικές δουλειές του Maus, ενώ τα 2 παρέμεναν μέχρι τώρα ακυκλοφόρητα. Η κυκλοφορία αυτή έρχεται μετά από το περσινό "We Must Become the Pitiless Censors of Ourselves" το οποίο γνώρισε γενικότερη αποδοχή και αποτέλεσε για μένα τον κορυφαίο δίσκο του 2011. Το tracklist της συλλογής είναι το εξής:
1. North Star (2008)
2. The Law (2003)
3. Castles in the Grave (2010)
4. Angel of the Night (2010)
5. Mental Breakdown (2004)
6. Bennington (2007)
7. Big Dumb Man (2003)
8. No Title (Molly) (2008)
9. Lost (2003)
10. All Aboard (2007)
11. This is The Beat (2005)
12. My Hatred is Magnificent (2008)
13. The Fear (2003)
14. Fish With Broken Dreams (1999)
15. Rock the Bone (2008)
16. I Don’t Eat Human Beings (2008)
Ακούστε και κατεβάστε ελεύθερα το "Mental Breakdown" του 2004:
Αύριο 19 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί το πάρτι του Taste Cornucopia στο club Roi Mat, Σολομού 17-19, δίπλα στο An club στα Εξάρχεια. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
Μια προσθήκη(Customs) και μια αντικατάσταση για το τελικό line-up του Eject festival
Band of Skulls Μαΐου 17, 2012Ολοκληρώθηκε το line-up του Eject festival για το 2012 με την αντικατάσταση των Katzenjammer με τους Έλληνες Wheatman, αλλά και μια σπουδαία προσθήκη, αυτή των Customs. Οι Βέλγοι, που είναι μια από τις αξιόλογες post-punk revival μπάντες, κυκλοφόρησαν τον δεύτερο δίσκο τους, "Harlequins Of Love", τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε με το "Harlequins" να είναι κατά την γνώμη μου ένα από τα καλύτερα περσινά κομμάτια. Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησαν και το 3ο single από το νέο δίσκο με τίτλο "Your Roses". Ακούστε το παρακάτω:
Στις 22 Μαΐου κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος των Exitmusic με τίτλο "Passage" από την Secretly Canadian, και βάση όσων έχω ακούσει μέχρι τώρα, είναι ένα από τα ντεμπούτα που αναμένω περισσότερο. Κάποια κομμάτια από το άλμπουμ είναι επίσημα διαθέσιμα εδώ και κάποιο καιρό όπως το ομώνυμο και το "The Modern Age", με το δεύτερο να είναι βασικό μέρος της playlist μου από το τέλος της περσινής χρονιάς. Πλέον είναι διαθέσιμο προς ακρόαση όλο το "Passage" το οποίο και μπορείτε να ακούσετε παρακάτω:
Η πολύ ενεργή ομάδα Melotron φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την Τρίτη 15 Μαΐου στο Coo cafe bar basement στη Θεσσαλονίκη, την Molly Nilsson. Η Nilsson έχει κυκλοφορήσει 4 δίσκους, ενώ ξεχωρίζει και η συνεργασία της με τον John Maus στο κομμάτι της "Hey Moon!", στο δίσκο του τελευταίου "We Must Become the Pitiless Censors of Ourselves" ο οποίος αποτέλεσε τον κορυφαίο μου για την περσινή χρονιά (το κομμάτι πρωτοεμφανίστηκε στο πρώτο cdr άλμπουμ της "These Things Take Time" του 2008). Η ονειρική ηλεκτρονική ποπ της κινείται σε παρόμοια μονοπάτια με το μουσικό στυλ του Maus ενώ τον Απρίλιο κυκλοφόρησε το πολύ αξιόλογο "History". Μαζί με την Nilsson στη σκηνή του Coo θα βρίσκεται ο Αθηναίος Hior Chronik.
Οι Λονδρέζοι The I.D είναι μια post-punk μπάντα που ξεκίνησε το 2009 και τον προηγούμενο μήνα κυκλοφόρησε το πρώτο της single "Age Anti Age" από την Duchamp Records, ενώ το δεύτερο single της αναμένεται τον Ιούνιο. Οι συγκρίσεις με τους Interpol μόνο άτοπες δεν είναι μιας και είναι φανερό ότι το συγκρότημα έχει ακούσει αρκετά τους Νεοϋορκέζους, αλλά θεωρώ ότι η σύγκριση δείχνει πόσο αξιόλογο είναι, αφού άλλο οι επιρροές και άλλο η αντιγραφή και οι Βρετανοί σίγουρα ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Μάλιστα έχουν εξασφαλίσει και την έγκριση του ντράμερ των Libertines, Gary Powell ο οποίος τους προσκάλεσε σε live μαζί του. Αν οι The I.D έχουν και άλλα κομμάτια σαν το καταπληκτικό "Age Anti Age", πιθανότητα θα μιλάμε για έναν από τους καλύτερους δίσκους στο είδος εδώ και κάποιο καιρό.
theidmusic.com
Οι Depeche Mode έχουν ήδη 20 τραγούδια για το επικείμενο 13ο άλμπουμ τους. Σύμφωνα με δηλώσεις του τραγουδιστή τους, Dave Gahan κάποιες ιδέες είναι σε αρκετά προχωρημένο στάδιο ολοκλήρωσης ενώ για τον επερχόμενο δίσκο ξανασυνεργάζονται με τον παραγωγό Ben Hillier, που συμμετείχε στα δυο τελευταία άλμπουμ της μπάντας αλλά και τον dj/ παραγωγό/ ιδιοκτήτη δισκογραφικής εταιρίας Christoffer Berg, γνωστό από τις δουλειές του με τους Hird και The Knife. Το deadline του κορυφαίου electropop σχήματος είναι τον Νοέμβριο και ο Gahan εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι όλα θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τότε. Άλλωστε όπως είχε δηλώσει παλιότερα και ο Martin L. Gore ο διάδοχος του "Sounds of the Universe" αναμένεται το αργότερο ως τις αρχές του 2013, ενώ θα ακολουθήσει και περιοδεία για την προώθησή του.
Η νέα ψηφοφορία του POEt'S SOUND αφορά τον καλύτερο τραγουδιστή-frontman. Η κατάρτιση μιας τέτοιας λίστας είναι λίγο πολύπλοκη υπόθεση αφού δεν είναι δυνατό να περιλαμβάνει όλους τους μουσικούς που διακρίθηκαν στο τομέα αυτό. Οπότε η συγκεκριμένη δεν αναφέρεται απαραίτητα στον καλύτερο τραγουδιστή όλων των εποχών και δεν περιέχει καλλιτέχνες από όλα τα μουσικά είδη(σίγουρα στο hard-classic rock/metal όπως και σε άλλα είδη υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι), αλλά κυρίως προέρχονται από τα μουσικά είδη που ασχολείται το συγκεκριμένο blog(όχι δεν περιέχει τους Beatles καθώς και γυναίκες τραγουδίστριες που πιθανότητα πάνε για μελλοντική ψηφοφορία γιατί ο κατάλογος θα γινόταν ατελείωτος). Παρόλ'αυτά οποιοδήποτε hate-mail ευπρόσδεκτο...
Νικητές της τελευταίας ψηφοφορίας με 30 ψήφους σε σύνολο 135 και ποσοστό 22% αναδείχτηκαν οι The Smiths. Το συγκρότημα από το Manchester, που δημιουργήθηκε το 1982, είχε διάρκεια μόλις 5 χρόνια αλλά μέσα σε αυτά πρόλαβε να κυκλοφορήσει 4 αριστουργηματικά άλμπουμ. Από τότε τα μέλη του ασχολήθηκαν με αρκετά project, με τον Morrissey να ξεχωρίζει ακολουθώντας solo πορεία. Με τα μέλη των Smiths να είναι εδώ και χρόνια σε απόσταση λόγω δικαστικών διαμαχών για τα δικαιώματα του καταλόγου τους, ένα reunion φαντάζει δύσκολο. Τελευταία η ερώτηση για την επανασύνδεση γίνεται όλο και πιο συχνά στον κιθαρίστα Johnny Marr, με τον τελευταίο όμως να απορρίπτει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά πιστεύω ότι σίγουρα έχει γλυκαθεί σε αυτή την προοπτική σκεπτόμενος τα ποσά που δαπανήθηκαν για το reunion των The Stone Roses. Ακολούθησαν με μόλις μια ψήφο διαφορά και ποσοστό 21% οι shoegazers/post-punkers The Jesus And Mary Chain. Οι Σκωτσέζοι ξεκίνησαν την πορεία τους το 1983 και κυκλοφόρησαν 6 άλμπουμ ως το 1999 όταν και διαλύθηκαν. Το 2007 πραγματοποίησαν κάποια reunion shows αλλά το μόνο που προέκυψε από την επανασύνδεση αυτή, ήταν ένα νέο κομμάτι το "All Things Must Pass". Πριν λίγο καιρό το συγκρότημα ανακοίνωσε κάποιες ημερομηνίες για το 2012 σε Κίνα και Αμερική. Κοντά σε Smiths και Jesus And Mary Chain βρέθηκε η επιλογή "Κανένα-Όχι άλλες αρπαχτές" συγκεντρώνοντας 28 ψήφους και ποσοστό 20%. Παρόλο που μια τέτοια ψηφοφορία αποτελεί ένα μικρό δείγμα, πιστεύω ότι αντικατοπτρίζει την αγανάκτηση του κόσμου για τις "ασφαλείς" συναυλιακές και μη, μουσικές επιλογές. Σε μια χώρα που όποια πέτρα και αν σηκώσεις θα βρεις κάποιον να δηλώνει dj ή μουσικός παραγωγός, κυριαρχεί η επιλογή της σιγουριάς είτε μιλάμε για μπαράκια(που 10 χρόνια που παίζω μουσική οι περισσότεροι επιχειρηματίες που έχω συναντήσει πιστεύουν ότι με το να παίζεις το "Smells like Teen Spirit" ή οποιοδήποτε άλλο κομμάτι-σούπα, ανάλογα με το ύφος και την "άποψη" του κάθε μαγαζιού, για εκατομμυριοστή φορά είναι ο μόνος τρόπος να κρατήσεις τον κόσμο), είτε για διοργανωτές συναυλιών(οι James,Puressence και τόσοι άλλοι μόνο στο σαλόνι μου δεν έχουν παίξει ακόμα). Αλλά για να μην ξεφεύγω σε άλλο θέμα, τι πιο σίγουρο από reunion συναυλίες; Το τελευταίο εννοείται δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αλλά γενικότερο, με τους διοργανωτές να γνωρίζουν καλά ότι θα εκμεταλλευτούν το "άχτι" μερίδας του μουσικού κοινού να δει ένα από τα αγαπημένα του συγκροτήματα που προηγουμένως δεν είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει για τον οποιοδήποτε λόγο. Μόνο αν αλλάξει η ανταπόκριση που έχουν τέτοιες εκδηλώσεις μπορεί κάτι να διαφοροποιηθεί. Και εννοείται ότι μέσα σε αυτή την κατηγορία βάζω και τον εαυτό μου έχοντας πάει σε αρκετές από αυτές τις συναυλίες-αρπαχτές(άλλωστε την στιγμή που επέλεγα το "Κανένα", έβαζα και ένα τικ στους Jesus). Κόντρα σε αυτό υπάρχουν μικρές ή και νέες εταιρίες που πραγματοποιούν αξιόλογες προσπάθειες στον χώρο και εύχομαι πραγματικά να έχουν το κουράγιο και την υποστήριξη για να συνεχίσουν.
Album Review : The Twilight Sad - No One Can Ever Know (Fat Cat Records)
Album Reviews Μαΐου 03, 2012
Οι The Twilight Sad είναι από τα συγκροτήματα που δίσκο με τον δίσκο εξελίσσουν τον ήχο τους, ενώ αρχικά είχαν χαρακτηριστεί ως οι Σκωτσέζοι Joy Division. Στην τρίτη τους κυκλοφορία, με τίτλο "No One Can Ever Know", αγκαλιάζουν ακόμα περισσότερο τις post-punk επιρροές τους, προσεγγίζοντας όμως και μια πιο μουσική κατεύθυνση παρόμοια με αυτή που ακολούθησαν οι Editors στον αντίστοιχο τρίτο τους δίσκο "In This Light and on This Evening".
Σίγουρα αποτελεί το πιο άμεσο άλμπουμ τους, ενώ η synth προσέγγιση τους βγαίνει ιδίως σε κομμάτια όπως τα "Don't Move" και "Another Bed" με το δεύτερο να αποτελεί κάτι σαν το δικό τους "Papillon". Τα shoegaze στοιχεία που ήταν εμφανή στις προηγούμενες κυκλοφορίες των Σκοτσέζων παραμένουν και έχουν εμπλουτιστεί με αρκετά ηλεκτρονικά μέσα από μια "goth" αισθητική που οφείλει τα μέγιστα στους The Cure. Τα προαναφερθέντα κομμάτια όπως και τα "Sick" και "Alphabet" είναι από τα highlights του δίσκου, με τα "Nil" και "Dead City" να έχουν γίνει σχεδόν άμεσα δυο από τα αγαπημένα μου τραγούδια τους, αν και δεν μπορώ να πω ότι υστερεί κάπου.
Το μόνο που μπορεί να παραξενεύσει όσους δεν έχουν έρθει σε επαφή με την μουσική της μπάντας, είναι η ιδιαίτερη και τόσο ξεχωριστή φωνή του τραγουδιστή James Graham (με αυτό τραγούδι-μασουλητό όπως αναφέρουν μερικοί "κακεντρεχείς"), αλλά προσωπικά μου αρέσει αυτή η ιδιαιτερότητά τους. Αν και είναι σχετικά πρόσφατο το "No One Can Ever Know", θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος δίσκος των The Twilight Sad, αλλά μόνο ο χρόνος θα δείξει.
Σίγουρα αποτελεί το πιο άμεσο άλμπουμ τους, ενώ η synth προσέγγιση τους βγαίνει ιδίως σε κομμάτια όπως τα "Don't Move" και "Another Bed" με το δεύτερο να αποτελεί κάτι σαν το δικό τους "Papillon". Τα shoegaze στοιχεία που ήταν εμφανή στις προηγούμενες κυκλοφορίες των Σκοτσέζων παραμένουν και έχουν εμπλουτιστεί με αρκετά ηλεκτρονικά μέσα από μια "goth" αισθητική που οφείλει τα μέγιστα στους The Cure. Τα προαναφερθέντα κομμάτια όπως και τα "Sick" και "Alphabet" είναι από τα highlights του δίσκου, με τα "Nil" και "Dead City" να έχουν γίνει σχεδόν άμεσα δυο από τα αγαπημένα μου τραγούδια τους, αν και δεν μπορώ να πω ότι υστερεί κάπου.
Το μόνο που μπορεί να παραξενεύσει όσους δεν έχουν έρθει σε επαφή με την μουσική της μπάντας, είναι η ιδιαίτερη και τόσο ξεχωριστή φωνή του τραγουδιστή James Graham (με αυτό τραγούδι-μασουλητό όπως αναφέρουν μερικοί "κακεντρεχείς"), αλλά προσωπικά μου αρέσει αυτή η ιδιαιτερότητά τους. Αν και είναι σχετικά πρόσφατο το "No One Can Ever Know", θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος δίσκος των The Twilight Sad, αλλά μόνο ο χρόνος θα δείξει.
Βαθμολογία: 8 / 10
Στις 28 Μαΐου τελικά, κυκλοφορεί ο νέος δίσκος των O Children με τίτλο "Apnea" από την Deadly People. Η λέξη apnea πέρα από την ελληνική προέλευση της, δηλώνει επίσης και την πάθηση της ανεξέλεγκτης αναστολής της αναπνοής, την οποία εκδήλωσε ο τραγουδιστής της μπάντας Tobi O’Kandi(από την οποία μάλλον προήλθε και το όνομα του δίσκου), και αποτέλεσε έναν από τους κύριους λόγους που καθυστέρησε η ολοκλήρωση του άλμπουμ(ο άλλος λόγος ήταν τα προβλήματα με την βίζα παραμονής του Tobi στην Βρετανία). Το συγκρότημα είχε κάνει διαθέσιμο τον Μάρτιο το πρώτο κομμάτι από τον δεύτερο δίσκο του, το οποίο μπορείτε να ακούσετε αλλά και να κατεβάσετε ελεύθερα εδώ. Το tracklist του "Apnea" είναι το εξής:
1. Holy Wood
2. The Realest
3. Red Like Fire
4. Oceanside
5. PT Cruiser
6. I Know (You Love Me)
7. Yours For You
8. H8 City
9. Swim
10. Solid Eyes
11. Chimera
Ακούστε το "Red Like Fire" από τον επερχόμενο δίσκο των O. Children παρακάτω:
Οι Kasabian και οι Arctic Monkeys, δυο από τα πιο αναγνωρίσιμα βρετανικά συγκροτήματα αυτή τη στιγμή, κάνουν πλάνα για τις επόμενες δουλειές τους. Οι Kasabian, που θα εμφανιστούν στην χώρα μας στο φετινό Eject Festival στις 27 Ιουνίου, επιθυμούν να κυκλοφορήσουν το διάδοχο του πολύ πετυχημένου "Velociraptor" μέσα στην επόμενη χρονιά. Σύμφωνα με δηλώσεις του τραγουδιστή τους Tom Meighan ο βασικός συνθέτης της μπάντας, Serge Pizzorno έχει έτοιμο νέο υλικό με το οποίο επιθυμούν να κατακτήσουν και το αμερικάνικο κοινό. Οι Arctic Monkeys αντίθετα, δεν έχουν έτοιμο ακόμα τίποτα πέρα από σκόρπιες ιδέες αλλά ξέρουν την κατεύθυνση που θέλουν να ακολουθήσουν, τη δεδομένη στιγμή απολαμβάνουν να παίζουν πιο γρήγορα σε ρυθμό κομμάτια και πρόθεση τους είναι ο πέμπτος τους δίσκος τους να είναι διαθέσιμος το 2013. Δείτε τα βίντεο των Kasabian και Arctic Monkeys στα οποία διασκευάζουν Lana Del Rey και Katy B αντίστοιχα:
Kasabian - Video Games (Lana Del Rey cover) BBC Radio 1 video:
Arctic Monkeys - On A Mission (Katy B cover) BBC Radio 1 video:
Μια από τις καλύτερες electro rock ελληνικές μπάντες, οι Expert Medicine, θα εμφανιστούν ζωντανά το Σάββατο 12 Μαΐου στο Six d.o.g.s σε ένα ειδικά διαμορφωμένο extended set με ελεύθερη είσοδο. Το συγκρότημα το είχα δει στην περσινή Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής στο Βόλο σε ένα καταπληκτικό ive πέρα από τα ελληνικά δεδομένα.
Το alternative blues rock συγκρότημα Band of Skulls, είναι η τελευταία προσθήκη για το φετινό Ejekt Festival και με τους Βρετανούς συμπληρώνεται το line-up για την 27η Ιουνίου που ως τώρα αποτελούνταν από τους Kasabian , James, Miles Kane και Katzenjammer. Η μπάντα κυκλοφόρησε στις 21 Φεβρουαρίου ένα από τα πιο αξιόλογα κιθαριστικά άλμπουμ της φετινής χρονιάς με τίτλο "Sweet Sour", από το οποίο ξεχώρισα αμέσως τα "You Aren't Pretty But You Got It Going On" και "Wanderluster". Θεωρώ ότι είναι μια από τις πιο ταιριαστές και εύστοχες επιλογές και περιμένω το φετινό Ejekt με δεδομένο ενδιαφέρον.
Οι Dandy Warhols, οι οποίοι στις 24 Απριλίου κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ "This Machine", έρχονται στην Αθήνα, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας, στο θέατρο Λυκαβηττού την Πέμπτη 12 Ιουλίου. Αναμένουμε περισσότερες πληροφορίες...
Οι Mayans είναι ένα νέο συγκρότημα από το Bristol και στις 12 Απριλίου κυκλοφόρησαν το νέο τους single "Calm You/ Beached Whale". Πριν από αυτό είχαν κυκλοφορήσει το πρώτο τους demo το οποίο και μπορείτε να κατεβάσετε εδώ. Οι επιρροές τους φανερώνουν την αγάπη τους για τo post-punk, shoegaze και dream pop, με τον ήχο τους να φέρνει στο μυαλό μπάντες όπως οι Echo And The Bunnymen μέχρι και τους The Horrors του πρόσφατου "Skying" κυρίως. Οι Mayans είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα που έχω ακούσει φέτος ενώ το "Calm You" έχει όλες τις προδιαγραφές να τους κάνει ευρέως γνωστούς. Ακούστε το παρακάτω: