Νικητές της τελευταίας ψηφοφορίας με 30 ψήφους σε σύνολο 135 και ποσοστό 22% αναδείχτηκαν οι The Smiths. Το συγκρότημα από το Manchester, που δημιουργήθηκε το 1982, είχε διάρκεια μόλις 5 χρόνια αλλά μέσα σε αυτά πρόλαβε να κυκλοφορήσει 4 αριστουργηματικά άλμπουμ. Από τότε τα μέλη του ασχολήθηκαν με αρκετά project, με τον Morrissey να ξεχωρίζει ακολουθώντας solo πορεία. Με τα μέλη των Smiths να είναι εδώ και χρόνια σε απόσταση λόγω δικαστικών διαμαχών για τα δικαιώματα του καταλόγου τους, ένα reunion φαντάζει δύσκολο. Τελευταία η ερώτηση για την επανασύνδεση γίνεται όλο και πιο συχνά στον κιθαρίστα Johnny Marr, με τον τελευταίο όμως να απορρίπτει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά πιστεύω ότι σίγουρα έχει γλυκαθεί σε αυτή την προοπτική σκεπτόμενος τα ποσά που δαπανήθηκαν για το reunion των The Stone Roses. Ακολούθησαν με μόλις μια ψήφο διαφορά και ποσοστό 21% οι shoegazers/post-punkers The Jesus And Mary Chain. Οι Σκωτσέζοι ξεκίνησαν την πορεία τους το 1983 και κυκλοφόρησαν 6 άλμπουμ ως το 1999 όταν και διαλύθηκαν. Το 2007 πραγματοποίησαν κάποια reunion shows αλλά το μόνο που προέκυψε από την επανασύνδεση αυτή, ήταν ένα νέο κομμάτι το "All Things Must Pass". Πριν λίγο καιρό το συγκρότημα ανακοίνωσε κάποιες ημερομηνίες για το 2012 σε Κίνα και Αμερική. Κοντά σε Smiths και Jesus And Mary Chain βρέθηκε η επιλογή "Κανένα-Όχι άλλες αρπαχτές" συγκεντρώνοντας 28 ψήφους και ποσοστό 20%. Παρόλο που μια τέτοια ψηφοφορία αποτελεί ένα μικρό δείγμα, πιστεύω ότι αντικατοπτρίζει την αγανάκτηση του κόσμου για τις "ασφαλείς" συναυλιακές και μη, μουσικές επιλογές. Σε μια χώρα που όποια πέτρα και αν σηκώσεις θα βρεις κάποιον να δηλώνει dj ή μουσικός παραγωγός, κυριαρχεί η επιλογή της σιγουριάς είτε μιλάμε για μπαράκια(που 10 χρόνια που παίζω μουσική οι περισσότεροι επιχειρηματίες που έχω συναντήσει πιστεύουν ότι με το να παίζεις το "Smells like Teen Spirit" ή οποιοδήποτε άλλο κομμάτι-σούπα, ανάλογα με το ύφος και την "άποψη" του κάθε μαγαζιού, για εκατομμυριοστή φορά είναι ο μόνος τρόπος να κρατήσεις τον κόσμο), είτε για διοργανωτές συναυλιών(οι James,Puressence και τόσοι άλλοι μόνο στο σαλόνι μου δεν έχουν παίξει ακόμα). Αλλά για να μην ξεφεύγω σε άλλο θέμα, τι πιο σίγουρο από reunion συναυλίες; Το τελευταίο εννοείται δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αλλά γενικότερο, με τους διοργανωτές να γνωρίζουν καλά ότι θα εκμεταλλευτούν το "άχτι" μερίδας του μουσικού κοινού να δει ένα από τα αγαπημένα του συγκροτήματα που προηγουμένως δεν είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει για τον οποιοδήποτε λόγο. Μόνο αν αλλάξει η ανταπόκριση που έχουν τέτοιες εκδηλώσεις μπορεί κάτι να διαφοροποιηθεί. Και εννοείται ότι μέσα σε αυτή την κατηγορία βάζω και τον εαυτό μου έχοντας πάει σε αρκετές από αυτές τις συναυλίες-αρπαχτές(άλλωστε την στιγμή που επέλεγα το "Κανένα", έβαζα και ένα τικ στους Jesus). Κόντρα σε αυτό υπάρχουν μικρές ή και νέες εταιρίες που πραγματοποιούν αξιόλογες προσπάθειες στον χώρο και εύχομαι πραγματικά να έχουν το κουράγιο και την υποστήριξη για να συνεχίσουν.