Το "The Messenger" είναι το άλμπουμ που ο Johnny Marr θα έπρεπε να έχει κυκλοφορήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, μιας και ο δίσκος είναι από τους καλύτερους που έχει παρουσιάσει στην μετά-Smiths εποχή (την κυκλοφορία με τους Healers δεν την θεωρώ ακριβώς προσωπικό του δίσκο). Φυσικά με τα μουσικά πειράματά του, άλλοτε επιτυχημένα όπως στους Electronic  μαζί με τον Bernard Sumner των New Order και άλλοτε αποτυχημένα όπως αυτό κατά την γνώμη με τους The Cribs, μόνο να τον κατηγορήσει κανείς δε μπορεί ότι ακολούθησε τον εύκολο και ασφαλή δρόμο. Άλλωστε οι συνεργασίες του με τους Modest Mouse, The The, Talking Heads, Pretenders, Pet Shop Boys συνηγορούν σε αυτό. Στο "The Messenger" ο Marr είναι ακριβώς στο στοιχείο του, γράφοντας κομμάτια που δεν θα απογοητεύσουν τους φίλους των Smiths, αλλά και όσους ακολουθούν την indie pop/rock σκηνή που οι τελευταίοι επηρέασαν και διαμόρφωσαν, και όπως είχε δηλώσει αυτό είναι το κοινό που ο συγκεκριμένος δίσκος απευθύνεται. Και το κοινό αυτό δεν θα απογοητευτεί μιας και η κυκλοφορία αυτή μουσικά δεν έχει πολλές αδύναμες στιγμές, με τα "New Town Velocity", "European Me", "Lockdown" και το ομώνυμο να ξεχωρίζουν. Εκεί που υστερεί το άλμπουμ είναι οι φωνητικές ή οι στιχουργικές επιδόσεις του πρώην κιθαρίστα των Smiths σε μερικά κομμάτια, που με άλλη υποστήριξη θα αναδεικνύονταν σίγουρα περισσότερο. Το βέβαιο είναι ότι για τραγούδια όπως τα προαναφερθέντα, θα "σκότωναν" τα περισσότερα indie συγκροτήματα. Για το αν το "The Messenger" μπορεί να σταθεί κοντά στους δίσκους των The Smiths θα το δείξει ο χρόνος. Για τώρα όμως επιτελεί τον σκοπό του.

Βαθμολογία : 7,5 / 10