Από τις αρχές των 00s και την αναβιωτική τάση που ξεκίνησε με τους Interpol, το post-punk δεν έχει φύγει ποτέ από την "μόδα". Κάθε χρόνο αναρίθμητα συγκροτήματα παρουσιάζουν τις προτάσεις τους, αλλά πολύ λίγα από αυτά καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, είτε εισάγοντας στοιχεία από άλλα μουσικά είδη, είτε πιάνοντας ιδανικά την 80s αισθητική και εκμορντερίζοντάς την με φρέσκους ήχους και μελωδίες. Ακόμα και στην πιο dark/goth σκηνή έχουμε μια ιδιαίτερη έκρηξη από πολύ καλές κυκλοφορίες τα τελευταία χρόνια, αν και τα πράγματα στη συγκεκριμένη μουσική έκφανση είναι αρκετά πιο τυποποιημένα. Οι δουλειές στην παρακάτω δεκάδα είναι πραγματικά εξαιρετικές και θα μπορούσαν να βρεθούν και πολύ πιο ψηλά, κάνοντας την φετινή λίστα μου σε μεγάλο βαθμό πιο απογραφική παρά βαθμονομική.
No.30 Veil of Light – Landslide (Avant! Records): Οι Ελβετοί έφτασαν στον πέμπτο δίσκο της καριέρας τους και πλέον αποτελούν ένα από τα πιο αξιόπιστα ονόματα της coldwave σκηνής. Η αγάπη τους για τους New Order παραμένει, όπως άλλωστε και η ικανότητά τους να γράφουν εξαιρετικά dark/synth pop κομμάτια.
Ακούστε: "The Prayer Wheel"
No.29 Black Country, New Road - For The First Time (Ninja Tune): Οι Black Country, New Road είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα ονόματα του 2021. Το να τους χαρακτηρίσεις post-punk τους αδικεί. Το σχήμα πειραματίζεται συνεχώς με ήχους και είδη που ποικίλουν από post-rock μέχρι jazz και αυτό του βγαίνει σε μεγάλο ποσοστό. Από τη μπάντα, που αναμένεται ο δεύτερος δίσκος της στις 4 Φεβρουαρίου, αποχώρησε ο τραγουδιστής Isaac Wood, οπότε το μέλλον απέκτησε και νέο ενδιαφέρον.
Ακούστε: "Athens, France"
No.28 Whispering Sons - Several Others (PIAS): To "Image" μου δημιούργησε υψηλές προσδοκίες για το Βέλγικο post-punk σχήμα. Μπορεί να μου λείπουν οι εξάρσεις του ντεμπούτο τους, πρόκειται όμως για μια δουλειά που δεν προσπερνάς κάποιο κομμάτι και σε "ρουφάει" ολοκληρωτικά στο σκοτεινό κόσμο που δημιουργεί το γκρουπ, πάντα με σημαία τα μοναδικά φωνητικά της Fenne Kuppens.
No.27 Vampyrëan - The Hunger (s/r): Από μόνο του το όνομα του Vlad Janicek (ιδρυτικό μέλος του goth σχήματος των Nosferatu) αποτελεί εγγύηση στο χώρο. Αν το ντεμπούτο τους ως Vampyrean, που περιέχει συμμετοχές από τον Aaron Stainthorpe των My Dying Bride, τον Chris Pohl των Blutengel και φυσικά τον Sven Friedrich (σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια του "The Hunger"), είχε και πολύ καλύτερη παραγωγή θα μιλούσαμε για ένα σύγχρονο gothic rock διαμάντι.
Ακούστε: "Watch Me Bleed (feat. Sven Friedrich)"
Νο.26 Voices - Breaking The Trauma Bond (Church Road Records): Οι Voices δεν αποτελούν μια απλή προέκταση των Akercocke. Φτάνοντας αισίως στο τέταρτο άλμπουμ τους έχουν βρει την ιδανική ισορροπία μεταξύ των black metal και gothic metal στοιχείων τους και το "Breaking The Trauma Bond" φαντάζει σαν η τέλεια απόδοση των τριών προηγούμενων δουλειών τους.
Ακούστε: "Methods of Madness"
No.25 ACTORS - Acts of Worship (Artoffact): Ο δεύτερος δίσκος των ACTORS έχει καθαρά έναν 80s new wave προσανατολισμό σε σχέση με τον πιο post-punk του ντεμπούτο τους. Αν και προτιμώ το πιο κιθαριστικό "It Will Come to You" και εδώ το σχήμα τα καταφέρνει εξαιρετικά, γράφοντας εθιστικά κομμάτια που αναμφίβολα θα χορευτούν στα σκοτεινά dancefloors.
Ακούστε: "Cold Eyes", "Love U More"
No.24 Tribulation - Where The Gloom Becomes Sound (Nuclear Blast): Είναι μεγάλη η εξέλιξη για το gothic metal σχήμα των Tribulation. Εδώ τους πετυχαίνουμε στην, μάλλον, καλύτερη στιγμή τους και αν και το δεύτερο μισό του δίσκου ήταν αντίστοιχο του πρώτου, το "Where The Gloom Becomes Sound" θα βρισκόταν πολύ πιο ψηλά στη λίστα μου. Επίσης περιέχει και το "Hour of the Wolf" που αποτελεί το πιο πιασάρικο κομμάτι που έχουν γράψει μέχρι σήμερα.
Ακούστε: "Hour Of The Wolf"
No.23 Harakiri For The Sky - Mære (AOP): Επειδή το blackgaze χαρακτηρισμό δεν τον πολυκαταλαβαίνω, το σχήμα προσφέρει εδώ και καιρό μια φανταστική μίξη post rock και black metal ήχων. Το αποτέλεσμα θεωρώ μπορούν να το απολαύσουν οι φίλοι και των δυο ειδών (ιδίως αν οι πρώτοι μπορούν να αντέξουν πιο ακραία φωνητικά), μιας και το "Mære" είναι ο πιο άμεσος δίσκος των Αυστριακών, ενώ περιέχει και μια φανταστική διασκευή στο "Song to Say Goodbye" των Placebo.
Ακούστε: "Us Against December Skies"
No.22 Viagra Boys - Welfare Jazz (YEAR0001): To σχήμα έχει τραβήξει αρκετή προσοχή και όχι αδικαιολόγητα. Μπορεί να ηρεμούν λίγο σε σχέση με το ντεμπούτο τους αλλά φαίνεται ότι εξελίσσονται και ότι έχουν δουλέψει περισσότερο στις συνθέσεις τους, οι οποίες ακούγονται πιο ολοκληρωμένες και ανώτερες του "Street Worms". Μακάρι να πραγματοποιηθεί η συναυλία τους στα μέρη μας και να τους δούμε και ζωντανά.
Ακούστε: "Creatures"
No.21 Unto Others - Strength (Roadrunner): Σίγουρα οι Unto Others δεν είναι το τυποποιημένο gothic metal συγκρότημα. Παρόλο που έχουν Paradise Lost ή και Type O Negative αναφορές, αντλούν τις επιρροές τους από μεγάλο φάσμα του heavy metal ήχου για αυτό και έχουν βρει μεγάλη απήχηση στα metal ακροατήρια. Τα τελευταία σίγουρα θα προτιμήσουν το πρώτο πιο δυνατό μισό του άλμπουμ, αλλά είναι το δεύτερο μισό, που είναι αρκετά πιο μελωδικό, που το "Strength" φανερώνει τη δύναμή του.
Ακούστε: "Little Bird"
Σε μια χρονιά με πολλές ιδιαιτερότητες, λόγω της κατάστασης με την πανδημία που ζούμε, η μουσική ήταν αναμφίβολα, όπως γίνεται πάντα, ένα από τα καλύτερα καταφύγια. Οι αξιόλογες δουλειές ήταν πάρα πολλές και από πολλά διαφορετικά είδη. Σίγουρα υπάρχουν κάποια κριτήρια αντικειμενικότητας όσο αφορά την αποδοχή κάποιων δουλειών - συγκροτημάτων, αλλά για μένα οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διαμόρφωσης κάποιας τέτοιας λίστας είναι η διάθεση, η ώρα που έχει ο καθένας να διαθέσει αλλά και το προσωπικό γούστο που είναι και αυτό που αναζητώ όταν διαβάζω αντίστοιχες λίστες και ελπίζω να μην διαβάσω άλλη μια ακόμα κόπια του Pitchfork ή των άλλων δημοφιλών μουσικών μέσων. Όπως κάθε χρόνο τις δυο πρώτες δεκάδες της σαραντάδας μου τις χώρισα σε μια λίγο πιο mainstream pop-rock και μια με πιο σκοτεινές δουλειές αντίστοιχα. Η πρώτη παρακάτω:
No.40 Crimer - Fake Nails (Muve Recordings): Το νέο άλμπουμ του Crimer συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το προηγoύμενο. Απολαυστικά disco και 80s ποπ κομμάτια που στηρίζονται στη φανταστική φωνή του Alexander Frei.
Ακούστε: "Church", "I Want You To Know"
No.39 Caveman - Smash (Fortune Tellers): Όταν το 2011 οι Caveman εμφανίστηκαν με το "Coco Beware" καταλάβαμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια πολύ ενδιαφέρουσα indie/ chamber pop περίπτωση. Στο "Smash" συνεχίζουν στους γνώριμους πετυχημένους δρόμους τους, με κάποιες νέες πινελιές, που κάνουν το άλμπουμ να κυλάει σαν νερό.
Ακούστε: "Helpless"
No.38 Adult Books – Grecian Urn (Taxi Gauche Records): To άλμπουμ των Adult Books, "Running From The Blows", του 2016 με είχε ενθουσιάσει αρκετά και περίμενα με αγωνία την επόμενη δουλειά τους. Το "Grecian Urn" πετυχαίνει μερικώς το στόχο του, μιας και έχει σημεία που ξεχωρίζουν αλλά και κάποια που μοιάζει να επαναλαμβάνονται και δεν το απογειώνουν.
Ακούστε: "Innocence"
No.37 Mother Mother - Inside (Warner): Όγδοο άλμπουμ για το indie rock συγκρότημα των Mother Mother και εδώ νομίζω έχουμε μια από τις πιο δυνατές στιγμές της δισκογραφίας τους. Είναι απορίας άξιο πως με κομμάτια όπως τα "I Got Love", "Two" και κυρίως το "Sick Of The Silence" δεν έχουν βρει ακόμα μεγαλύτερο κοινό.
Ακούστε: "Sick Of The Silence"
No.36 Black Marble - Fast Idol (Sacred Bones): Οι Black Marble αποτελούν εγγύηση στο χώρο και ο Chris Stewart συνεχίζει τις synth pop αναζητήσεις του. To "Fast Idol" στην αρχή σε ενθουσιάζει αλλά στη συνέχεια σε κουράζει λίγο από τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα του. Παρόλα αυτά αποτελεί άλλη μια αξιόλογη προσθήκη στη δισκογραφία των Black Marble.
Ακούστε: "Somewhere"
No.35 Yung - Ongoing Dispute (PNKSLM Recordings): Πέντε χρόνια μετά το ντεμπούτο τους οι Δανοί επιστρέφουν με ένα concept άλμπουμ, ανακατεύοντας post-punk, shoegaze και noise rock στοιχεία, και καταφέρνουν να ξεχωρίσουν σε μια αρκετά κορεσμένη σκηνή, αφήνοντας παράλληλα πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.
Ακούστε: "Above Water"
No.34 Dry Cleaning - New Long Leg (4AD): Οι Dry Cleaning είναι ένα από τα συγκροτήματα γύρω από τα οποία έγινε περισσότερο ντόρος από τα μουσικά μέσα την περσινή χρονιά. Αν και δεν καταλαβαίνω το λόγο για αυτό και επίσης δεν μου φαίνεται και κάτι τόσο πρωτοποριακό, το "New Long Leg" είναι αναμφίβολα ένας πολύ καλός post-punk/ alt-rock δίσκος, με σαφείς αναφορές/ παραπομπές, που έχει στηθεί γύρω από τα αφηγηματικά φωνητικά της Florence Shaw.
Ακούστε: "Scratchcard Lanyard"
No.33 We Were Promised Jetpacks - Enjoy the View (Big Scary Monsters): Το Σκωτσέζικο indie rock σχήμα με το "Enjoy the View" φτάνει αισίως στο πέμπτο άλμπουμ της καριέρας του και αν δεν ξέρω ακόμα αν είναι το καλύτερο του, σίγουρα όμως είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και πολυεπίπεδες δουλειές του, εισάγοντες παράλληλα και κάποια νέα στοιχεία στον ήχο του.
Ακούστε: "Not Me Anymore"
No.32 Provoker - Body Jumper (YEAR0001): To "Body Jumper" είναι ένα από τα καλύτερα ντεμπούτο άλμπουμ της χρονιάς, που σου κρατάει το ενδιαφέρον από την αρχή έως το τέλος. Οι Provoker αναμειγνύουν με τον δικό τους τρόπο post-punk, noise rock, electro και pop στοιχεία και είμαι σίγουρος ότι θα μας απασχολήσουν ξανά στο μέλλον.
Ακούστε: "Bugs & Humans"
No.31 Chevelle - Niratias (Epic Records): Μπορεί να ξέρεις τι να περιμένεις από ένα alt-rock συγκρότημα που αισίως βρίσκεται στον ένατο δίσκο της καριέρας του, αλλά με το "Niratias" οι Chevelle μας παραδίδουν μερικά από τις καλύτερες συνθέσεις τους, που μου κράτησαν συντροφιά αρκετές φορές μέσα στο 2021.
Ακούστε: "Self Destructor"
Κάθε χρόνο συνηθίζω να γράφω στην αντίστοιχη ανάρτηση για τη δυναμική και την ποικιλία της εγχώριας δισκογραφικής παραγωγής. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η πανδημία (λοκντάουν, ακύρωση - αδυναμία πραγματοποίησης συναυλιών) ή αν οφείλεται στα προσωπικά μου γούστα, αλλά σίγουρα η περσινή χρονιά δεν αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων. Προφανώς και κυκλοφόρησαν πολλές αξιόλογες δουλειές, αλλά εξαιρετικά λίγες πέρα από την παρακάτω δεκάδα, που είχα σχηματίσει σε μεγάλο ποσοστό κατευθείαν στο μυαλό μου, ήταν αυτές που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Αυτές που μου "μίλησαν" περισσότερο ήταν αναμφίβολα οι προσπάθειες των Grey Gallows και Angel's Arcana που θα χαρακτήριζα και δυο από τις πιο ξεχωριστές στον "σκοτεινό" ήχο γενικότερα για την περσινή χρονιά. Φυσικά υπάρχει η σταθερή αξία τόσο των Μεκάνιμαλ όσο και των Jane Doe, αλλά και πιο νέες όπως αυτές των Green Was Greener και των Lazy Man’s Load, ενώ οι Post Lovers και Halocraft επιδεικνύουν φανταστική συνέπεια στους δεύτερους δίσκους τους.
10. Culture Of Digital Elegance - No Excuses (self-released)
09. Lazy Man’s Load – All Hat No Cattle (Sleazy Rider Records)
08. Dramachine - Συγκινησιακή Πανούκλα (Erste Theke Trontager)
07. Μεκάνιμαλ – Θόρυβος (Inner Ear)
06. Jane Doe - Random Acts of Kindness (Made of Stone)
05. Halocraft – A Mother To Scare Away The Darkness (Made of Stone)
04. Green Was Greener - Introspective (Inner Ear)
03. Post Lovers - Drive (Inner Ear)
02. Grey Gallows - Garden of Lies (Cold Transmission)
01. Angel's Arcana - The Reveries of Solitude (Swiss Dark Nights)
Η περσινή χρονιά δεν είχε κάποιο κομμάτι που να ξεχωρίσει και να αρέσει σε όλους, όπως το προπέρσινο πλέον "Blinding Lights" του The Weeknd. Είχαμε όμως πάρα πολλές αξιόλογες δισκογραφικές δουλειές γεμάτες με καλές στιγμές. Ζούμε άλλωστε στην εποχή των κομματιών/ singles χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχαμε πάρα πολύ καλά άλμπουμ που θα παρουσιάσω σε μελλοντική ανάρτηση. Κάνοντας όμως την ανασκόπησή μου βρήκα πάρα πολλά κομμάτια από πολλά διαφορετικά είδη. Παρακάτω παραθέτω κάποια από τα κομμάτια που κόλλησα μέσα στο 2021, με τη κατάταξη να έχει μικρή σημασία, και φυσικά κάποιες μεγάλες αδυναμίες.
Πολύ θα ήθελα να ξεκινήσω τη σειρά αναρτήσεων με τα καλύτερα του 2021 με τις συναυλίες που παρακολούθησα, αλλά για άλλη μια χρονιά σχεδόν τα πάντα ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας. Φυσικά η εξαιρετική εμφάνιση του Woodkid στο Ηρώδειο ή το φεστιβάλ Together We Fight The Fire στη Τεχνόπολη, στις οποίες κατάφερα να παρευρεθώ, δεν μπόρεσαν να καλύψουν αυτό το μεγάλο κενό. Ευτυχώς όμως είχαμε για άλλη μια χρονιά πολύ ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες και μερικές ακόμα καλύτερες μίνι κυκλοφορίες.
Το 2021 σηματοδότησε και την επιστροφή των αγαπημένων Cold Cave με μια κυκλοφορία που βρίσκεται μεταξύ κανονικού άλμπουμ και EP, αλλά οι ίδιοι το παρουσίασαν ως EP και γι' αυτό βρίσκεται σε αυτή τη λίστα και μάλιστα στην κορυφή της. Αλλά στην κατηγορία αυτή είχαμε και άλλες σημαντικές δουλειές, μιας αρκετά αναγνωρισμένα σχήματα όπως οι A Place To Bury Strangers, Clan Of Xymox και ο Billy Idol παρακαλώ, παρουσίασαν εξαιρετικά EPs. Αλλά είναι πολλές ακόμα που δεν συμπεριλαμβάνονται στην παρακάτω λίστα, όπως αυτές των Cabaret Voltaire, Johnny Marr, 65daysofstatic, Emma Ruth Rundle & Thou, Automotion, Minuit Machine, A.A. Williams, Sivert Høyem και Lingua Ignota, που είναι κάτι παραπάνω από άξιες αναφοράς.
10. Information_Age - Information_Age (Laramidia Records)
09. Do Nothing - Glueland (Exact Truth)
08. We Are Monroe - Movements (s/r)
07. Billy Idol - Roadside (Dark Horse Records)
06. Clan Of Xymox - Brave New World (Metropolis Records)
05. Traitrs - The Sick, Tired and Ill (Freakwave)
04. A Place To Bury Strangers - Hologram (Dedstrange)
03. Kontravoid – Faceless (s/r)
02. Rope Sect - Proskynesis (Iron Bonehead Productions)
01. Cold Cave - Fate In Seven Lessons (Heartworm Press)
Οι Muse επέστρεψαν με ένα νέο κομμάτι με τίτλο "Won’t Stand Down". Αυτό είναι το πρώτο υλικό εδώ και τέσσερα χρόνια, δηλαδή μετά το άλμπουμ "Simulation Theory". Το νέο κομμάτι, που συνδυάζει τις γνώριμες synth μελωδίες του σχήματος με κιθαριστικά ξεσπάσματα, συνοδεύεται από ένα επίσημο βίντεο σε σκηνοθεσία του Jared Hogan.
Το ντεμπούτο των Crows (μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του "Silver Tongues" εδώ) αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του 2019 για αυτό το blog. Τρία χρόνια μετά το βρετανικό post-punk σχήμα έχει έτοιμο τον δεύτερο δίσκο του, οποίος θα ονομάζεται "Beware Believers" και θα είναι διαθέσιμος την 1 Απριλίου από την Bad Vibrations Records. Πρώτο single αποτελεί το κομμάτι "Slowly Separate", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:
1. Closer Still
2. Garden Of England
3. Only Time
4. Slowly Separate
5. Moderation
6. Healing
7. Room 156
8. Meanwhile
9. Wild Eyed & Loathsome
10. The Servant
11. Sad Lad
Πριν από λίγο οι White Lies κοινοποίησαν το νέο τους κομμάτι από το επερχόμενο "As I Try Not To Fall Apart" που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 18 Φεβρουαρίου. Αυτό ονομάζεται "Am I Really Going To Die" και συνεχίζει στους γνωστούς 80s new wave δρόμους του σχήματος, με λίγο πιο funky ρυθμό αυτή τη φορά. Το "Am I Really Going To Die" αποτελεί το τρίτο κομμάτι από το "As I Try Not To Fall Apart", μετά το ομότιτλο και το "I Don't Want To Go To Mars", και αν δεν είναι καλύτερο από το δεύτερο, σίγουρα κρατάει την ανυπομονησία για το νέο άλμπουμ των White Lies σε υψηλά επίπεδα.
Στις 21 Ιανουαρίου αναμένεται να κυκλοφορήσει, από την Nude Club Records/ City Slang, το νέο άλμπουμ/ ταινία τρόμου των Boy Harsher με τίτλο "The Runner (Original Soundtrack)". Μετά από τα "Tower" και "Give Me A Reason", το "Machina" αποτελεί το τρίτο νέο κομμάτι από τον επερχόμενο δίσκο των Augustus Muller και Jae Matthews, στο οποίο συμμετέχει στα φωνητικά η Mariana Saldaña των BOAN.
To περσινό ντεμπούτο των DARK, μετά από το EP του 2020 που περιείχε αρκετά κοινά κομμάτια, ήταν ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του 2021 για το POEt'S SOUND. Οι DARK ετοιμάζουν ήδη τον δεύτερο δίσκο τους, τον οποίο αναμένεται να ανακοινώσουν μέσα στη χρονιά. Για την ώρα δημοσιοποίησαν το νέο τους κομμάτι με τίτλο "Desire", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:
Δυο μόλις χρόνια μετά το "A Hero’s Death" (ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2020), οι Fontaines D.C. ανακοίνωσαν τον τρίτο δίσκο της καριέρας τους. Αυτός ονομάζεται "Skinty Fia" και θα κυκλοφορήσει στις 22 Απριλίου από την Partisan Records. Την παραγωγή του άλμπουμ ανέλαβε ο Dan Carey, γνωστός από τις δουλειές του με τους The Kills, Bat for Lashes, Mystery Jets και πιο πρόσφατα με τους Squid και Geese. Πρώτο single από το "Skinty Fia" αποτελεί το κομμάτι "Jackie Down The Line", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:
Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε οι Alt-J ανακοίνωσαν τον νέο τους δίσκο με τίτλο "The Dream", που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 11 Φεβρουαρίου. Το συγκρότημα από το Leeds δημοσιοποίησε πριν από λίγες ημέρες το "Hard Drive Gold", που αποτελεί το τρίτο νέο κομμάτι από τον επερχόμενο δίσκο του μετά τα "U&ME" και "Get Better". Δείτε το επίσημο βίντεο του "Hard Drive Gold":
Στις 28 Ιανουαρίου οι Madrugada επιστρέφουν με το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Chimes At Midnight", από το οποίο έχουν κάνει ήδη γνωστά τα κομμάτια The World Could Be Falling Down", "Dreams at Midnight" και "Nobody Loves You Like I Do". Τώρα αποκάλυψαν το "Ecstasy", ένα κομμάτι που ανήκει στον Sivert Høyem και στον Άγγλο κιθαρίστα και τραγουδοποιό Rob McVey, το οποίο δεν προοριζόταν αρχικά για το άλμπουμ. Παρακάτω μπορείτε να δείτε το επίσημο βίντεο του νέου κομματιού, σε σκηνοθεσία, για άλλη μια φορά, του Eivind Holmboe. Οι Madrugada αναμένεται να μας παρουσιάσουν το νέο υλικό τους ζωντανά, το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το εξαιρετικό ντεμπούτο των Silent Runners με τίτλο "The Directory". Το συγκρότημα από το Άμστερνταμ και το χορευτικό post-punk του θα επιστρέψει φέτος με το δεύτερο άλμπουμ της καριέρας του και το πρώτο δείγμα από αυτό αποτελεί το νέο κομμάτι "My Truth". Μπορείτε να το ακούσετε στο επίσημο βίντεο που ακολουθεί.
