Όπως είχα γράψει και στη τελευταία ανάρτηση, την εικοσάδα με τα καλύτερα της χρονιάς για τις θέσεις 21 με 40 την χώρισα περίπου ανά είδος. Έτσι μετά τη δεκάδα που προηγήθηκε με τις πιο dark κυκλοφορίες, ακολουθεί αυτή με δουλειές από τον ευρύτερο indie pop/ rock και post-punk χώρο. Μπορεί άλμπουμ όπως το περσινό των IDLES ή των Fontaines D.C. να μην μπορούν να χαρακτηριστούν εύκολα ή εμπορικά, αλλά απευθύνονται σε μεγαλύτερα ακροατήρια και χαίρουν προσοχής από τα περισσότερα μουσικά μέσα. Ας τα δούμε όμως πιο αναλυτικά...

No.30 Fontaines D.C. - A Hero's Death (Partisan Records): Μπορεί να είμαι από τους λίγους που δεν ξετρελάθηκαν με το ντεμπούτο τους, όμως η δεύτερη προσπάθειά τους είναι σαφώς ανώτερη, εμφανίζοντας παράλληλα και μια πιο κλασσική post-punk προσέγγιση σε σχέση με την πιο επιθετική της πρώτης.

Ακούστε: "I Don't Belong", "Televised Mind"

No.29 I Like Trains - KOMPROMAT (Atlantic Curve): Τα οκτώ χρόνια που μεσολάβησαν από την προηγούμενη δουλειά τους, τελικά άξιζαν την αναμονή. Ένα άλμπουμ που αντικατοπτρίζει απόλυτα τις μαύρες μέρες που ζούμε, αποτελώντας μια ιδανική επιστροφή για τους I Like Trains και παράλληλα την πιο πειραματική προσπάθειά τους.

Ακούστε: "The Truth", "Dig In"

No.28 Wolf Parade - Thin Mind (Sub Pop): Χωρίς κάποιον αδιάφορο δίσκο στο ενεργητικό τους, οι Wolf Parade αποδεικνύονται μια από τις πιο συνεπείς μουσικές "μηχανές" παραγωγής αξιόλογων indie rock δίσκων. Μετά το απολαυστικό "Cry Cry Cry" του 2017, επέστρεψαν στις αρχές της προηγούμενης χρονιάς με ένα ακόμα άλμπουμ που αποδεικνύει ότι το σχήμα βρίσκεται σε πολύ καλή συνθετική φόρμα.

Ακούστε: "Against The Day", "Forest Green"

No.27 Nation of Language - Introduction, Presence (Self-released): Επηρεασμένο από την synth σκηνή των 80s, το ντεμπούτο των Νεοϋορκέζων κατάφερε να αποσπάσει πολύ καλές κριτικές από τα περισσότερα μεγάλα μουσικά μέσα. Με μερικά από τα καλύτερα new wave κομμάτια της χρονιάς, θεωρώ ότι τα καλύτερα έρχονται για το σχήμα.

Ακούστε: "September Again"

No.26 IDLES - Ultra Mono (Partisan Records): Ο τρίτος δίσκος των IDLES μπορεί να μην μου έκανε την ίδια εντύπωση με τους δυο πρώτους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ένα επιθετικό, πολιτικό, έντονο άλμπουμ που ταιριάζει απόλυτα στην εποχή μας. 

Ακούστε: "Reigns", "A Hymn"

No.25 HMLTD - West of Eden (Lucky Number Music): Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βρετανικά συγκροτήματα του 2017 κυκλοφόρησε, έστω και λίγο καθυστερημένα, το ντεμπούτο του, με το οποίο δικαιολογεί σε ένα αρκετά καλό βαθμό τον θόρυβο γύρω από το όνομα των HMLTD. Μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του "West of Eden" εδώ.

Ακούστε: "The West Is Dead"

No.24 Outsider - Karma of Youth (OK! Good Records): Μπορεί οι Outsider, ή αλλιώς το προσωπικό σχήμα του Ιρλανδού Seán Ó Corcoráin, να κέρδισαν αρκετή αναγνώριση από τη συμμετοχή του κομματιού "Míol Mór Mara" στο FIFA 18, το "Karma of Youth" όμως είναι ένα δυνατό indie pop/ new wave ντεμπούτο που μας κάνει να περιμένουμε ακόμα καλύτερα πράγματα για το μέλλον.

Ακούστε: "Young Gods of Na Sionna"

No.23 Jerskin Fendrix – Winterreise (Untitled Recs Limited): O κλασσικά εκπαιδευμένος πιανίστας και βιολιστής, απόφοιτος του Κέιμπριτζ, Fendrix μας παρέδωσε ένα ποπ δίσκο με τόση ποικιλία που μοιάζει σαν συλλογή από διάφορες μπάντες, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο καταφέρνει να λειτουργεί και ως σύνολο. Αναμφίβολα μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς.

Ακούστε: "Black Hair"

No.22 The Killers – Imploding the Mirage (Island): Μετά το απογοητευτικό "Wonderful Wonderful" η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα πολλά πράγματα. Το "Imploding the Mirage" όμως περιέχει μερικά κομμάτια που στέκονται ισάξια με τις καλύτερες στιγμές των The Killers και ίσως αποτελεί το καλύτερο άλμπουμ τους μετά το "Sam's Town".

Ακούστε: "My God (feat. Weyes Blood)", "My Own Soul's Warning"

No.21 The Howl & The Hum – Human Contact (AWAL Recordings Ltd): Αυτό το νεαρό βρετανικό σχήμα καταφέρνει να κινείται μεταξύ μελαγχολίας και χαράς με μαεστρική ευκολία, παραδίδοντας τον κορυφαίο ποπ δίσκο της χρονιάς. Το "Human Contact" αποτελεί άλλο ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο από το 2020 και μου αφήνει πολύ μεγάλες προσδοκίες για τους The Howl & The Hum.

Ακούστε: "Until I Found A Rose", "Human Contact"