Το "Forever Breathes the Lonely Word" είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα βρετανικής ποπ από την δεκαετία του 80 και την ίδια στιγμή ένας από τους πιο υποτιμημένους στην συγκεκριμένη σκηνή. Φυσικά αυτό δεν ήταν το πρώτο άλμπουμ των Felt αλλά το έκτο, μιας και ο Lawrence Hayward και η παρέα του ξεκίνησαν την πορεία τους το 1981. Πολύ πριν η cool britannia των 90s γίνει μόδα και το αντίπαλο trend του grunge, και ξεσπάσει η κόντρα μεταξύ των Oasis και Blur, από την ΝΜΕ και τα υπόλοιπα βρετανικά μέσα για τον "θρόνο" της brtipop, οι Felt παρουσίασαν το αριστουργηματικό "Forever Breathes the Lonely Word" το οποίο ανέδειξε και τον χαρισματικό τους frontman, Lawrence. Και όταν λέω υποτιμημένο αναφέρομαι αποκλειστικά στην προβολή και στην εμπορική ανταπόκριση που γνώρισε. Είναι τρελό αν σκεφτεί κανείς την ποιότητα του άλμπουμ αλλά και της γενικότερης δισκογραφίας των Felt συγκρινόμενη με πόσα συγκροτήματα του είδους στα 90s έκαναν επιτυχία με ένα ή και κανένα κομμάτι και πλέον δεν τα θυμάται σχεδόν κανείς. Η έκτη τους κυκλοφορία ήταν και η πρώτη τους στην ιστορική Creation Records του Alan McGee αφού στα πρώτα άλμπουμ συνεργάστηκαν με την Cherry Red. Το "Forever Breathes the Lonely Word" περιλαμβάνει ύμνους όπως τα "Rain Of Crystal Spires", "Down But Not Yet Out" και "All The People I Like And Those That Are Dead" αλλά αν και ακούγεται κοινότυπο πραγματικά κανένα από τα υπόλοιπα δεν υστερεί, σε ένα άλμπουμ που για μένα στέκεται δίπλα στους δίσκους των The Smiths και των Belle & Sebastian. Οι Felt πέτυχαν τον αρχικό τους στόχο και την ίδια στιγμή κάτι ιστορικό. Κυκλοφόρησαν σε 10 χρόνια, 10 singles και 10 άλμπουμ. Στα τέλη εκείνης της δεκαετίας διαλύθηκαν με τον Lawrence να συνεχίζει δημιουργώντας τους Denim και αργότερα τους Go Kart Mozart (για τον οποίο έχει γυριστεί και ντοκιμαντέρ το "Lawrence of Belgravia"), και τον Martin Duffy να συνεχίζει με τους The Charlatans και τους Primal Scream.