Η αλήθεια είναι ότι μετά το απογοητευτικό "Hollow", το πρώτο κομμάτι από το νέο δίσκο των Alice In Chains, δεν είχα ιδιαίτερη ανυπομονησία να ακούσω την πέμπτη δισκογραφική δουλειά της grunge μπάντας από το Σιάτλ. Φυσικά το single "Stone" έβαλε κάπως τα πράγματα στην θέση τους. Οι απόψεις, για το αν θα έπρεπε το συγκρότημα να συνεχίζει κάτω από το όνομα των Alice In Chains μετά από τον θάνατο του τραγουδιστή Layne Staley, είναι πολλές. Πολλοί, και ίσως δίκαια, ισχυρίζονται ότι ο κιθαρίστας Jerry Cantrell ήταν πάντα η ψυχή της μπάντας οπότε αυτό αποτελεί μια φυσιολογική εξέλιξη. Αν και διαφωνώ, μιας και εδώ δεν μιλάμε απλώς για μια αλλαγή μελών, το θέμα είναι τι έχει να προσφέρει το σχήμα. Ο νέος δίσκος συνεχίζει ακριβώς στο δρόμο που χάραξε το αξιοπρεπές "Black Gives Way to Blue" του 2009 χωρίς εκπλήξεις. Καλές ιδέες υπάρχουν σε όλο το "The Devil Put Dinosaurs Here", δυστυχώς όμως τις περισσότερες φορές τις τραβάνε περισσότερο από όσο θα έπρεπε, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το "Phantom Limb", μια πολύ καλή σύνθεση που δυστυχώς κουράζει λόγω της αχρείαστης διάρκειάς της. Αν και τα πιο "βαριά" στοιχεία είναι ακόμα εμφανή, μιας και ποτέ δεν ήταν ένα αμιγώς grunge γκρουπ, η μπάντα τείνει σε μια πιο γυαλισμένη alternative rock προσέγγιση. Ο νέος frontman William DuVall είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Staley, αλλά ο Cantrell κάνει ότι μπορεί για να γεμίσει κάπως το κενό αυτό. Καλές στιγμές στο άλμπουμ υπάρχουν, όπως στα "Stone", "Pretty Done" και στο ίσως πιο ενδιαφέρον κομμάτι του δίσκου το ακουστικό "Scalpel", το "Voices" μάλλον είναι η λογική επιλογή αν υπάρξει επόμενο single, αλλά και κάποιες αρκετά αδιάφορες, όπως στα "Hollow", "Low Ceiling" ή και στο ομώνυμο. Αν και οι πρώτες υπερτερούν συντελώντας σε έναν διασκεδαστικό δίσκο, δεν φτάνουν για να παραβλέψω ότι πρόκειται για μια από τις πιο safe κυκλοφορίες της χρονιάς.

Βαθμολογία: 7 / 10