Κάθε χρόνο μιλάμε για τις καλοκαιρινές συναυλιακές αρπαχτές, τα σίγουρα ονόματα που δεν βαριέται κανείς να βλέπει, τα live-κοσμικά event, την απαράδεκτη διοργάνωση και πολλά ακόμα. Και κάθε φορά όμως επιμένουμε να τα υποστηρίζουμε, και εννοείται δεν εξαιρώ τον εαυτό μου, που συνεχίζω πεισματικά, και φυσικά την πατάω. Δεν είναι όμως ότι δεν ξέρουμε τι αγοράζουμε, μιας και η ελπίδα για κάτι καλύτερο έχει χαθεί, οπότε η ανοχή και η μνήμη χρυσόψαρου, μας κάνει το ίδιο υπεύθυνους. Από την άλλη, αυτό είναι ένα φαινόμενο που ισχύει γενικότερα στην Ελλάδα, για πολύ σημαντικότερα θέματα από τις συναυλίες. Η φετινή χρονιά πάντως, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. 

Χειρότερο φετινό παράδειγμα είναι η επικείμενη εμφάνιση του Roger Waters, ο οποίος έρχεται για να παρουσιάσει ακριβώς το ίδιο θέαμα με πρόπερσι, που όχι μόνο αρχικά άλλαξε χώρο (το Terravibe ήταν σίγουρα πιο βολικό για την διοργανώτρια εταιρία, και ειδικά αν υπήρχε και χαμηλή προπώληση, πράγμα που μάλλον επιβεβαιώνει και η διάθεση χαμηλής τιμής εισιτηρίων τις τελευταίες ημέρες) αλλά και ημερομηνία, μη σεβόμενη τον προγραμματισμό του καθενός που είχε βγάλει εισιτήριο. Τι λέω; Ψιλά γράμματα, και εννοείται ότι δεν έγινε καν λόγος για επιστροφή εισιτηρίων. Τουλάχιστον μετά από τις αντιδράσεις και φοβούμενη την κατακραυγή ξαναγύρισε το live στο Ο.Α.Κ.Α μια μέρα νωρίτερα, οπότε όλα ξεχνιούνται. 

Στο Rockwave πάλι, το μεγάλο όνομα ήταν οι Dead Can Dance (μην ακούσω για Lana-ήσουν και εσύ εκεί;), οι οποίοι μας είχαν επισκεφτεί πάλι πριν μερικούς μήνες. Επομένως η πολύ μικρή προσέλευση δεν πρέπει να προκαλεί και τόσο μεγάλη έκπληξη, πράγμα λυπηρό για το όνομα και την ιστορία της μπάντας. Όλα αυτά θα ξεχαστούν με την εμφάνιση του απόλυτου ελληνικού live απωθημένου. Μα φυσικά των Scorpions, σε τρεις μοναδικές εμφανίσεις, όπως δεν τους έχουμε ξαναδεί, όπως πολύ σοβαρά αναφέρει το δελτίο τύπου (επειδή θα παίξουν ακουστικά). 

Αλλά, και το Εjekt ακολούθησε φέτος μια αρκετά πιο συντηρητική προσέγγιση (το ένα από τα δυο νέα συγκροτήματα που είχε ανακοινωθεί για το φεστιβάλ αρνήθηκε να βράσει όντας βγαίνοντας πρώτο και ακύρωσε εντελώς αντιεπαγγελματικά), παρόλο που πέρσι παρουσίασε μια φεστιβαλιακή πρόταση που βρήκε μεγάλη ανταπόκριση. Η απληστία του Έλληνα όμως, δεν τον άφησε να ευχαριστηθεί με την καλή διοργάνωση, την μεγάλη προσέλευση και το αξιόλογο line-up (με την εξαίρεση των δικών μας James, που φυσικά όμως δεν θα μας αφήσουν με το παράπονο μιας και θα εμφανιστούν στο φετινό River Party της Καστοριάς), αλλά έπρεπε να πειράξει φωτογραφία από το φεστιβάλ, ώστε να φαίνεται ακόμα περισσότερος ο κόσμος. Και όσο μίζερα και να φαίνονται όλα αυτά, άλλο τόσο θεωρώ ότι είναι και ταιριαστά. Στον αντίποδα, δεν μπορώ να μην αναφέρω την πολύ καλή χειμερινή συναυλιακή κίνηση τα τελευταία χρόνια, από όλο και περισσότερες μικρότερες εταιρίες που ζούνε στο σήμερα, με προσεκτικές επιλογές των πιο αξιόλογων νέων αλλά και πιο καταξιωμένων ονομάτων. Προσωπικά, μου αναπληρώνουν όλα τα χαμένα συναυλιακά καλοκαίρια...