Οι Methyl Ethel είναι ένα indie/ dream pop συγκρότημα από το Perth της Αυστραλίας, που το 2015 κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του με τίτλο "Oh Inhuman Spectacle" από την επίσης Αυστραλέζικη Dot Dash. Με τη δουλειά αυτή κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή της 4AD Records, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα η ιστορική εταιρεία να τους εντάξει στο δυναμικό της και οι ίδιοι να βρουν ένα απόλυτα ταιριαστό μουσικό σπίτι. Οι Αυστραλοί θα κυκλοφορήσουν σε τρεις μέρες από σήμερα το δεύτερο άλμπουμ της καριέρας τους, το οποίο ονομάζεται "Everything Is Forgotten". Από τον επερχόμενο δίσκο τους οι Methyl Ethel έχουν κάνει γνωστά τα κομμάτια "Ubu", "No. 28" και πιο πρόσφατα το "L'Heure des Sorcières".

Ο Trentemøller επέστρεψε δισκογραφικά το 2016 με το απολαυστικό "Fixion". Για την προώθηση του δίσκου ο Δανός παραγωγός βρέθηκε πριν από δυόμιση εβδομάδες περίπου στην χώρα μας για να μας χαρίσει μια εξαιρετική συναυλία. Για το νέο του βίντεο για το κομμάτι "Sinus" δεν επιστράτευσε το γνωστό σκηνοθετικό δίδυμο των Åsa Riton και Andreas Emenius, που επιμελήθηκαν τα βίντεο για τα υπόλοιπα κομμάτια από το "Fixion", αλλά δυο φαν του, τους Julie Reindl και Bruno Noaro. Δείτε το πολύ όμορφο αποτέλεσμα:

Οι Self Defense Family είναι μια άκρως δραστήρια δισκογραφικά μπάντα από το 2011 όταν και παρουσιάστηκαν. Ήδη μετράνε δυο ολοκληρωμένα άλμπουμ αλλά και πάρα πολλές μίνι κυκλοφορίες, με τελευταίες τα τρία περσινά EP "Superior", "Colicky" και "The Power Does Not Work In the Presence Of Nonbelievers". Στις 10 Μαρτίου θα κυκλοφορήσουν το νέο τους διπλό single με τίτλο "Bastard Form / Maybe You Could Explain It To Me" σε 1000 περιορισμένα 7" από την Alternatives Label. Το punk συγκρότημα έκανε διαθέσιμο το κομμάτι "Maybe You Could Explain It To Me", το οποίο μπορείτε να ακούσετε παρακάτω:

       

Το θορυβώδες συγκρότημα των Spectres κυκλοφόρησε πριν δυο χρόνια το ντεμπούτο του, για την προώθηση του οποίου πέρασαν και για μίνι περιοδεία και από την χώρα μας. Πλέον το shoegaze σχήμα από το Μπρίστολ είναι έτοιμο να παρουσιάσει τη δεύτερη δισκογραφική προσπάθειά του, η οποία ονομάζεται "Condition" και θα είναι διαθέσιμη στις 10 Μαρτίου και πάλι από την Sonic Cathedral. Το πρώτο single από το νέο άλμπουμ των Spectres αποτελεί το κομμάτι "Dissolve", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί:

Η Diamanda Galás έχει γράψει τη δική της μουσική ιστορία που χαρακτηρίζεται από μια πολύ πλούσια δισκογραφική παραγωγή. Η τελευταία δουλειά αυτής της σπουδαίας avant-garde καλλιτέχνιδας, μας ήρθε πριν από εννιά χρόνια με το άλμπουμ "Guilty, Guilty, Guilty". Φέτος η Diamanda Galás πρόκειται να παρουσιάσει όχι ένα, αλλά δυο δίσκους που θα κυκλοφορήσουν στις 24 Μαρτίου από την Intravenal Sound Operations. Ο πρώτος ονομάζεται "All The Way" και αποτελείται από διασκευές σε παραδοσιακά αμερικάνικα και jazz κομμάτια, ενώ ο δεύτερος ονομάζεται "At Saint Thomas Τhe Apostle Harlem" και είναι ένας live δίσκος από της εμφάνιση της Galás στην εκκλησία του τίτλου στην Νέα Υόρκη τον Μάιο του 2016. Τα κομμάτια που έχει κάνει γνωστά η Diamanda Galás από το "All The Way" μέχρι σήμερα, είναι το ομώνυμο, ένα κομμάτι του Jimmy Van Heusen που έκανε διάσημο ο Frank Sinatra, το παραδοσιακό "O Death" και το κομμάτι του Miles Davis με τίτλο "Round Midnight". Μπορείτε να τα ακούσετε και τα τρία παρακάτω:

Πριν από λίγο καιρό η Anohni ανακοίνωσε το νέο της EP με τίτλο "Paradise", το οποίο θα είναι διαθέσιμο στις 17 Μαρτίου από την Rough Trade Records. Αυτή η κυκλοφορία έρχεται μετά το εξαιρετικό "Hopelessness" (album review), ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της περσινής χρονιάς. Δείτε παρακάτω το νέο βίντεο της Anohni για το ομώνυμο κομμάτι από το επερχόμενο EP, στο οποίο πρωταγωνιστεί η Eliza Douglas σε σκηνοθεσία του Colin Whitaker.

Η Inner Ear Records το 2017 συμπληρώνει 10 χρόνια στο χώρο της δισκογραφίας και το γιορτάζει με το A Distant Victory Singles Club, ένα ένα νέο project που στόχο έχει την κυκλοφορία ενός limited edition χρωματιστού 7ιντσου βινυλίου για κάθε μήνα του 2017. Το τρίτο της σειράς ανήκει στους Victory Collapse και το νέο κομμάτι τους "Younger Than Before", που θα κυκλοφορήσει σε 7ιντσο την 1η Μαρτίου. Ακούστε το παρακάτω:

Μετά από εννιά χρόνια και το "The Silver Album", οι The December Sound επέστρεψαν την περσινή χρονιά με νέο υλικό, τα "Real Reign" και "Real Reign Part II". Το σχήμα των Zach Sarzana και John McGuigan παρουσίασε πριν λίγο καιρό το τρίτο, νέο διπλό single με τίτλο "Can't Be Taught", το οποίο περιλαμβάνει το ομότιτλο κομμάτι και το "Get Here", και είναι μάλλον το καλύτερο από αυτές τις κυκλοφορίες. Μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Οι Zeal & Ardor θα βρεθούν στη χώρα μας για μια εμφάνιση την Παρασκευή 5 Μαΐου 2017 στην Αθήνα και το Ίλιον Plus. Το συγκρότημα του Ελβετο-Αμερικανού Manuel Gagneux, που ανακατεύει στη μουσική του στοιχεία από gospel και blues μέχρι black metal, επανακυκλοφορεί αύριο το ντεμπούτο του με τίτλο "Devil Is Fine" από την Reflections Records και την MVKA (αν και πρωτοπαρουσιάστηκε το 2016). Τη συναυλία των Zeal & Ardor στην Αθήνα θα ανοίξουν οι δικοί μας :Skull & Dawn: και Cyanna Mercury.

Μετά τους The Jesus And Mary Chain και τους Slowdive, άλλο ένα συγκρότημα της ιστορικής Creation Records επανακάμπτει φέτος με νέα δουλειά. Οι Ride ανακοίνωσαν την πολυαναμενόμενη δισκογραφική επιστροφή τους, δυο χρόνια μετά την επανασύνδεσή τους. Το πέμπτο άλμπουμ του shoegaze σχήματος από την Οξφόρδη,  που έρχεται μετά το "Tarantula" του 1996, θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι που μας έρχεται από την Wichita Recordings. Το πρώτο κομμάτι των Ride μετά από είκοσι χρόνια ονομάζεται "Charm Assault" και μπορείτε να το ακούσετε στη συνέχεια. Το νέο δείγμα είναι κάτι παραπάνω από θετικό και με κάνει να ανυπομονώ για την ολοκληρωμένη δουλειά τους.

Μια μέρα μετά το live του Trentemøller, η εμφάνιση των Einstürzende Neubauten αποτέλεσε ίσως το συναυλιακό γεγονός της χρονιάς, τουλάχιστον μέχρι τον ερχομό του Nick Cave (ή έστω των The Jesus And Mary Chain το καλοκαίρι). Όπως είχε ανακοινωθεί από πριν λόγω της μεγάλης διάρκειας του live - έπαιξαν πάνω από δυο ώρες - δεν υπήρχε κάποιο support. Συνεπέστατη η παρέα του Blixa Bargeld βγήκε στη σκηνή ενός γεμάτου Gazi Music Hall στις δέκα, για να μας χαρίσει μια συγκλονιστική συναυλία. Μια συναυλία που διαφέρει από τις περισσότερες, μιας και το οπτικοακουστικό σόου τους συντελεί σε μια μοναδική βιωματική εμπειρία. Οι Neubauten έφεραν όλο τον βιομηχανικό εξοπλισμό τους, αποτελούμενο από σωλήνες, αλουμινόχαρτα, λαμαρίνες, γρανάζια και όλο τα "σύνεργα" που μας έχουν συνηθίσει.

Το setlist τους δεν διέφερε από τα υπόλοιπα της περιοδείας τους, η οποία διαφημίζεται με τον ειρωνικό τίτλο greatest hits, αφού μόνο χιτάκια δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει τα κομμάτια της μπάντας (έστω και τα πιο γνωστά). Έτσι ακούσαμε κομμάτια όπως το ομώνυμο του "Haus der Lüge" του 1989 μέχρι και το "How Did I Die?" από το πιο πρόσφατο "Lament" του 2014, δίνοντας παράλληλα λίγο μεγαλύτερη έμφαση στο άλμπουμ "Silence Is Sexy" του 2000. Φυσικά σημασία δεν έχουν τα κομμάτια αλλά η παρουσίαση τους, μιας και θα μπορούσαν να έχουν διαλέξει ένα εντελώς διαφορετικό setlist και το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο εντυπωσιακό. Η μουσική των Einstürzende Neubauten, και ακόμα περισσότερο στη ζωντανή της εκτέλεση, μου δημιουργεί παρόμοια συναισθήματα με την ανάγνωση των βιβλίων του Edgar Allan Poe, που σημασία έχει το ταξίδι και όχι τόσο ο προορισμός. Ένα ταξίδι με καπετάνιο τον χαρισματικό Blixa Bargeld που παραμένει απαιτητικός, με τις όποιες παραξενιές του, απίστευτα εκφραστικός, που καταφέρνει να σε παρασύρει στον μοναδικό κόσμο αυτού του πρωτοπόρου συγκροτήματος. Οι συναυλίες των Einstürzende Neubauten θεωρούνται ανεπανάληπτες εμπειρίες και αυτή η νέα τους εμφάνιση στα μέρη μας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Φωτογραφίες - Gordon Haswell

Η νέα επίσκεψη του Trentemøller στην χώρα μας συζυτήθηκε αρκετά και από ότι αποδείχτηκε όχι άδικα. Όσοι φίλοι είχαν βρεθεί στην προηγούμενη εμφάνιση του Δανού μουσικού είχαν να μου πουν μόνο τα καλύτερα. Αυτό που με έψησε όμως ακόμα περισσότερο στο να βρεθώ στο συγκεκριμένο live, ήταν ότι θα είχε μαζί του πλήρη μπάντα αλλά και το γεγονός ότι ο περσινός δίσκος του Trentemøller βρέθηκε μέσα στις κορυφαίες δουλειές του 2016 για το POEt'S SOUND. Το support του Tom And His Computer ήταν ιδιαίτερα συμπαθητικό μιας και ο ήχος του φέρνει στο μυαλό τον Trentemøller και η electronica του αποτέλεσε ένα πολύ ευχάριστα - ταιριαστό σαραντάλεπτο άνοιγμα.

Το περσινό άλμπουμ με τίτλο "Fixion" ήταν πραγματικό εξαιρετικό, οπότε δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη αρχή για τη συναυλία από τρία νέα κομμάτια, το εισαγωγικό "November", το ατμοσφαιρικό "One Eye Open" και το Soft Moon-ικό "Never Fade". Βασικά όλα τα κομμάτια απογειώθηκαν ζωντανά και ήταν πολύ ανώτερα από τις αντίστοιχες στουντιακές εκτελέσεις. Σε αυτό βοήθησε σε μεγάλο βαθμό ο συνολικά καλός ήχος του χώρου στην Ιερά Οδό, στον οποίο βρέθηκα για πρώτη φορά, και η διάθεση του Trentemøller αλλά και όλης της δουλεμένης μπάντας, με τα φωνητικά της Marie Fisker να δίνουν το κάτι παραπάνω. Ο κόσμος που είχε γεμίσει το χώρο έδειχνε να ανταποκρίνεται ιδιαίτερα θετικά στο μεγαλύτερο μέρος του live και σε σημεία δεν έμεινε κορμί ακίνητο. Κορυφαίες στιγμές για μένα αποτέλεσαν τα νέα ''Complicated'' και ''River In Me'' όπως και το καταπληκτικό "Still On Fire", ενώ ο αναμενόμενος πανικός έγινε με το χιτάκι "Moan" (που το "ανακάτεψαν" με το "What Else Is There" των Royksopp). Μας αποχαιρέτησαν με δυο εξαιρετικές εκτελέσεις στα "Where The Shadows Fall", από το ''Fixion'', και ''Take Me Into Your Skin'', από το "The Last Resort", αφήνοντας τη μεγαλύτερη μερίδα του κοινού εντυπωσιασμένη. Προσωπικά θα μπορούσα να παρακολουθώ το live του Trentemøller για πολύ ώρα ακόμα, ενώ σίγουρα δεν θα χάσω την ευκαιρία να τον ξαναδώ αν μας επισκεφτεί πάλι.

Η φετινή ψηφοφορία για το κορυφαίο άλμπουμ της χρονιάς που πέρασε, ήταν στην ουσία ένας "αγώνας" τεσσάρων δισκογραφικών δουλειών, οι οποίες συμπεριλήφθηκαν και στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα του 2016, και τελικά το αποτέλεσμα κρίθηκε από λίγους ψήφους. Το απολαυστικό "Skeleton Tree" των Nick Cave And The Bad Seeds είναι το άλμπουμ που αναδείξατε ως το καλύτερο για το 2016, το οποίο βρέθηκε στην πρώτη θέση με 28 ψήφους, σε σύνολο 106, και ποσοστό 26.42%. Τη δεύτερη θέση κατέλαβε το "Post Pop Depression" του Iggy Pop με 24 ψήφους και ποσοστό 22.64%, ενώ μια μόλις λιγότερη ψήφο πήρε το "A Moon Shaped Pool" των Radiohead (21.70%). Το μόνο που πλησίασε στα τρία προαναφερθέντα άλμπουμ, ήταν το "Blackstar" του David Bowie με 20 ψήφους και ποσοστό 18.87%. Από την άλλη, τις λιγότερες ψήφους από τις υπάρχουσες επιλογές πήρε το "Strange Little Birds" των Garbage με 2, ενώ από τα εκτός λίστας άλμπουμ δυο ψήφους συγκέντρωσε το ντεμπούτο των Lost Under Heaven και μία προτίμηση βρήκαν οι δίσκοι των Metallica, Danny Brown και The Coral. Αναλυτικά όμως τα δέκα κορυφαία άλμπουμ του 2016 όπως τα ψηφίσατε εσείς είναι:

Οι φήμες υπήρχαν εδώ και καιρό και το μόνο που έλειπε ήταν η επίσημη ανακοίνωση για αυτό το σπουδαίο νέο. Το Ejekt Festival τα σαρώνει όλα φέτος και μετά την ανακοίνωση των Jesus And Mary Chain και Kasabian για τη μια μέρα του φεστιβάλ, (και τη συναυλία των Nick Cave & the Bad Seeds τον Νοέμβριο) πλέον είναι και επίσημο ότι οι The Killers θα μας επισκεφτούν φέτος το καλοκαίρι. Πιο συγκεκριμένα οι Brandon Flowers, Dave Keuning, Mark Stoermer και Ronnie Vannucci θα βρεθούν στην Πλατεία Νερού το Σάββατο 24 Ιουνίου. Περισσότερες πληροφορίες για τα ονόματα που θα τους πλαισιώσουν θα ανακοινωθούν σύντομα.

Σίγουρα είναι πάρα πολλά τα κομμάτια που αξίζουν αναφοράς κάθε χρονιά. Το 2016 όμως θα ήθελα να σταθώ σε δυο από αυτά. Το πρώτο είναι το "Lazarus", ένα κορυφαίο κομμάτι που προέρχεται από το περσινό δίσκο "★", με το οποίο David Bowie μας προετοίμασε σκηνοθετώντας μαεστρικά την "έξοδό" του. Το άλλο είναι το "Are You Lost In The World Like Me", που μπορεί να μην βρίσκεται στην κορυφή της παρακάτω λίστας, αλλά το βίντεο που συνοδεύει το κομμάτι αποτελεί ότι καλύτερο είδα μέσα στο 2016, μιας και αντικατοπτρίζει εξαιρετικά την παρακμή της εποχής μας. Αυτά αλλά και τα άλλα δέκα οχτώ κομμάτια που ξεχώρισα από την περσινή χρονιά είναι:

20. Banks & Steelz - Giant (Anything But Words)

19. Male Gaze - Bad Omens (King Leer)

18. Preoccupations - Anxiety (Preoccupations)

17. Merchandise - Flower of Sex (A Corpse Wired For Sound)

16. Kobadelta - Hold Yr'self (The Metaphysical - EP)

15. Trentemøller - River In Me (Fixion)

14. New Model Army - Winter (Winter)

13. Wild Nothing - Lady Blue (Life Of Pause)

12. TAU - Mother (TAU TAU TAU)

11. Crows - Whisper (Unwelcome Light - EP)

10. Moby - Are You Lost In The World Like Me (These Systems Are Failing)

09. The Cult Of Dom Keller - Broken Arm Of God (Goodbye To The Light)

08. Anohni - 4 Degrees (Hopelessness)

07. The Kills - Doing It To Death (Ash & Ice)

06. Iggy Pop - Gardenia (Post Pop Depression)

05. David Bowie - Lazarus (★)

04. Minor Victories - Breaking My Light (Minor Victories)

03. LUH - Lost Under Heaven (Spiritual Songs For Lovers To Sing)

02. Nick Cave - I Need You (Skeleton Tree)

01. Wovenhand - Go Ye Light (Star Treatment)

Πριν λίγες ώρες οι Wovenhand ανακοίνωσαν την ευρωπαϊκή τους περιοδεία και η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να λείπει από το πρόγραμμα. Οι εμφανίσεις αυτές έρχονται στα πλαίσια της προώθησης του απολαυστικού τελευταίου τους δίσκου που κυκλοφόρησε πέρσι τον Σεπτέμβριο (διαβάστε το album review του "Star Treatment"). To σχήμα του David Eugene Edwards θα παρουσιάσει ζωντανά κομμάτια από μια από τις κορυφαίες δουλειές του 2016, όπως και επιτυχίες από τη τόσο γεμάτη καριέρα του, σε δυο συναυλίες στη χώρα μας, την Παρασκευή 12 Μαΐου στο Fix Factory of Sound της Θεσσαλονίκης και μια μέρα αργότερα στην Αθήνα και το Fuzz Club.

Ο William Maybelinne είναι αρκετά πολυάσχολος τόσο με το βασικό του σχήμα, τους Lebanon Hanover, όσο και με το project του, με τίτλο Qual, με το οποίο κυκλοφόρησε το 2015 το άλμπουμ "Sable". Ως Qual επιστέφει δισκογραφικά στις 15 Φεβρουαρίου με ένα νέο EP, το οποίο ονομάζεται "Cupio Dissolvi" και θα είναι διαθέσιμο από την Avant! Records. Η καινούρια αυτή μίνι κυκλοφορία περιλαμβάνει τρία κομμάτια, από τα οποία μπορείτε να ακούσετε το industrial "Rape Me In The Parthenon" παρακάτω:

Η νέα δισκογραφική δουλειά των The Jesus And Mary Chain αποτελεί απωθημένο μεγάλης μερίδας του μουσικού κόσμου εδώ και δυο δεκαετίες. Τελικά το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Damage And Joy" θα κυκλοφορήσει στις 24 Μαρτίου. Μετά το "Amputation", οι The Jesus And Mary Chain, που θα βρεθούν το καλοκαίρι στην Ελλάδα για το Ejekt Festival, έκαναν γνωστό το δεύτερο κομμάτι από το επερχόμενο άλμπουμ τους, το οποίο ονομάζεται "Always Sad" και μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Τη συγκεκριμένη ανάρτηση τη καθυστέρησα αρκετά, αλλά ο λόγος ήταν ότι σκεφτόμουν τι να γράψω μιας και δεν υπήρχαν πολλά άξια αναφοράς για αυτό το live. Και εξηγούμαι. Την συναυλία των Human Tetris άνοιξαν οι δικοί μας Daphne And The Fuzz που σίγουρα κατάφεραν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Στηρίζονται σε έναν απόλυτα διασκεδαστικό ρετρό ποπ ήχο, αλλά και στην ιδιαίτερη παρουσία της τραγουδίστριας Δάφνης Λάζου που σου βγάζει μια μοναδική αμεσότητα. Το συγκρότημα παρουσίασε κομμάτια από το ομώνυμο ντεμπούτο του που κυκλοφόρησε πέρσι τον Μάρτιο από την Inner Ear Records. Μπορεί οι Daphne And The Fuzz να ήταν ένα εντελώς αταίριαστο support act, όμως αποτέλεσε ότι καλύτερο άκουσα το Σάββατο βράδυ. 

Ο κόσμος είχε γεμίσει τον χώρο δείχνοντας την αγάπη του για τον post-punk ήχο και το γκρουπ από την Ρωσία, που έχει στο ενεργητικό του μόλις ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ (το αξιόλογο "Happy Way In The Maze Of Rebirth" του 2012), αλλά και μερικές εξαιρετικές μίνι κυκλοφορίες. Οι Human Tetris έδειξαν ευδιάθετοι (η σκηνική τους παρουσία είναι περιορισμένη αλλά σαφώς καλύτερη από την σχεδόν αγοραφοβική αντίστοιχη των επίσης Ρώσων Motorama) και έδειξαν να το ευχαριστιούνται σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του live. Δυστυχώς τα πάντα όμως ήταν θαμμένα κάτω από τον πολύ κακό ήχο. Τα φωνητικά ήταν εξαιρετικά χαμηλά στη μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης των Human Tetris, τα ντραμς κάλυπταν σε σημεία τα πάντα, ενώ η κοπέλα στα πλήκτρα περιορίστηκε σε διακοσμητικό ρόλο. Μεγάλη μερίδα του κοινού έδειχνε να μην πτοείται και να το χαίρεται, ενώ το κομμάτι που περίμενε περισσότερο ήταν η διασκευή της μπάντας στο "Here Comes The Rain Again" των Eurythmics που ήρθε λίγο πριν το τέλος του live τους. Ελπίζω να μας ξαναέρθουν οι Human Tetris, γιατί μπορεί να μην έχω πολλά να θυμάμαι από την εμφάνισή τους, αλλά υπήρχαν όλα τα στοιχεία για μια πολύ καλή συναυλιακή βραδιά.

Πριν από λίγες ημέρες οι Depeche Mode έκαναν διαθέσιμο προς ακρόαση το "Where’s The Revolution", το πρώτο single δηλαδή από το επερχόμενο πολυαναμενόμενο άλμπουμ τους "Spirit". Το σχήμα ετοίμασε ένα νέο βίντεο για το κομμάτι σε σκηνοθεσία του Anton Corbijn, το οποίο μπορείτε να δείτε παρακάτω:

Όταν πριν από πέντε χρόνια έγραφα για τις πιο ενδιαφέρουσες νέες μπάντες από το Μάντσεστερ, οι PINS ήταν μια από τις περιπτώσεις που είχα ξεχωρίσει. Από τότε το σχήμα έχει κυκλοφορήσει δυο ολοκληρωμένα άλμπουμ, το "Girls Like Us" του 2013 και το "Wild Nights" του 2015, και στις 24 Μαρτίου θα παρουσιάσει το νέο του EP με τίτλο "Bad Thing" από την Haus of Pins. Προπομπός της κυκλοφορίας αυτής αποτελεί το single/ video "Aggrophobe", στο οποίο συμμετέχει ο Iggy Pop. Ο τελευταίος κυκλοφόρησε μια από τις καλύτερες περσινές δουλειές με τον δίσκο "Post Pop Depression" (μπορείτε να διαβάσετε τη γνώμη μου για το άλμπουμ εδώ).

Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε οι Merchandise κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "A Corpse Wired For Sound". Ο τραγουδιστής Carson Cox σκηνοθέτησε και το νέο βίντεο της μπάντας για το κομμάτι "Right Back To The Start", στο οποίο πρωταγωνιστούν η Katie Alice Greer των Priests και η Lindsey Jordan των Snail Mail, έχοντας έτσι οπτικοποιήσει τα πέντε από τα εννιά κομμάτια της τελευταίας κυκλοφορίας των Merchandise, μετά από αυτά για τα "End Of The Week", "Flower Of Sex", "Lonesome Sound" και "Crystal Cage".

Πριν λίγες ημέρες έγινε γνωστή η είδηση της συναυλιακής επίσκεψης των Nick Cave And The Bad Seeds στην Αθήνα. Τώρα ήρθε και η ανακοίνωση της ημερομηνίας και του χώρου που θα πραγματοποιηθεί το συγκεκριμένο live. Ο Nick Cave και η παρέα του θα βρεθούν στο Κλειστό Παλαιού Φαλήρου (Tae Kwon Do) την Πέμπτη 16 Νοεμβρίου, με την προπώληση των εισιτηρίων να ξεκινά την επόμενη Παρασκευή. Αν και δεν έχω βρεθεί ποτέ στο συγκεκριμένο χώρο, ελπίζω να μην επαληθευτούν τα όσο άσχημα, τουλάχιστον ηχητικά, πράγματα έχω ακούσει για αυτόν.

Σε μια εβδομάδα κυκλοφορεί ο αναμενόμενος νέος δίσκος των The Underground Youth με τίτλο "What Kind Of Dystopian Hellhole Is This?" από την Fuzz Club Records. Νωρίτερα το σχήμα του Craig Dyer είχε κάνει γνωστά τα κομμάτια "Amerika" και "Alice", τα οποία πλέον συνοδεύονται από νέα βίντεο τα οποία μπορείτε να δείτε παρακάτω:

Όπως όλα δείχνουν φέτος θα έχουμε μια από τις καλύτερες συναυλιακές χρονιές των τελευταίων χρόνων. Το νέο μεγάλο όνομα που μας έρχεται στο φετινό Ejekt Festival είναι αυτό των The Jesus And Mary Chain. Το θρυλικό shoegaze συγκρότημα θα βρεθεί στην Αθήνα την Παρασκευή 14 Ιουλίου και θα φέρει μαζί και το πολυαναμενόμενο νέο του άλμπουμ. Οι The Jesus And Mary Chain είχαν να παρουσιάσουν νέα δουλειά σχεδόν δυο δεκαετίες και το "Damage And Joy" θα είναι διαθέσιμο στις 24 Μαρτίου. Την ίδια ημερομηνία θα βρεθούν στο ίδιο φεστιβάλ και οι γνωστοί μας πλέον Kasabian, μάλλον για τη τρίτη headline εμφάνιση στο Ejekt σε έξι χρόνια. Οι Βρετανοί είχαν βρεθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2012, κάτι που επανέλαβαν και το καλοκαίρι του 2014. Και οι Kasabian ετοιμάζονται να παρουσιάσουν το νέο τους άλμπουμ, χωρίς όμως να υπάρχουν ακόμα περισσότερες πληροφορίες. Πάντως οι ανακοινώσεις αυτές ακούγονται... just like honey!

Διαβάστε επίσης:

Τα 10 κορυφαία κομμάτια των The Jesus And Mary Chain

Τα 10 κορυφαία κομμάτια των Kasabian

Οι Future Islands θα κυκλοφορήσουν ένα από τα πιο αναμενόμενα άλμπουμ της χρονιάς στις 7 Απριλίου από την 4AD Records. Το πρώτο single από το "The Far Field", όπως θα ονομάζεται ο νέος δίσκος, αποτελεί το "Ran", κομμάτι που μπορείτε να ακούσετε στο τέλος της ανάρτησης. Το άλμπουμ αυτό έρχεται μετά το "Singles" του 2014, το οποίο γνώρισε τεράστια επιτυχία (χάρη κυρίως στο κομμάτι "Seasons"). To τελευταίο νέο υλικό από το συγκρότημα ήρθε το 2015 με το single "The Chase" (με b-side το ""Haunted By You"), κομμάτι που παρουσίασαν οι Future Islands στη τελευταία τους επίσκεψη στην εκπομπή του Letterman την ίδια χρονιά.

Οι Wild Beasts κυκλοφόρησαν πριν από λίγους μήνες την νέα τους δισκογραφική δουλειά, η οποία βρέθηκε μέσα στις δέκα κορυφαίες του 2016 για το blog αυτό. Το album review του "Boy King" μπορείτε να το διαβάσετε αναλυτικά εδώ. Το "Alpha Female" αποτελεί το τρίτο κομμάτι από το τελευταίο τους άλμπουμ που συνοδεύουν με επίσημο βίντεο, μετά τα "Get My Bang" και "Big Cat", το οποίο ακολουθεί την skater Atita Verghese και την ομάδα της, Holystoked Skate Crew, στο Μπανγκαλόρ της Ινδίας. Επίσης παρακάτω μπορείτε να δείτε και την εμφάνιση των Wild Beasts μαζί με την εξαιρετική Anna Calvi, για το ίδιο κομμάτι, σε εκπομπή του BBC 6 Music στο Maida Vale.

Δεν γίνεται να μιλάμε για Depeche Mode κυκλοφορία και αυτή να μην αποτελεί μια από τις πιο αναμενόμενες της χρονιάς. Το "Spirit" που θα κυκλοφορήσει στις 17 Μαρτίου, έρχεται τέσσερα χρόνια μετά το "Delta Machine" (μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ). Το πρώτο single των Depeche Mode από τον νέο τους δίσκο αποτελεί το κομμάτι "Where’s The Revolution", που μπορείτε να ακούσετε στη συνέχεια. Το συγκρότημα θα βρεθεί ξανά στη χώρα μας, μετά από την τελευταία του εμφάνιση το 2013, στις 17 Μαΐου στο Terra Vibe Park.

Στο coldwave/electro pop συγκρότημα των Tempers από την Νέα Υόρκη, είχα αρχικά αναφερθεί πριν από τέσσερα χρόνια. Το δίδυμο κυκλοφόρησε τελικά το αξιόλογο ντεμπούτο του, με τίτλο "Services", το 2015 από την aufnahme + wiedergabe. Φέτος οι Tempers επιστρέφουν με νέο EP, το οποίο θα ονομάζεται "Fundamental Fantasy" και θα κυκλοφορήσει από την The Vinyl Factory στις 24 Φεβρουαρίου. Το "Further" αποτελεί ένα από τα τέσσερα νέα κομμάτια της επερχόμενης κυκλοφορίας, το βίντεο του οποίου μπορείτε να δείτε παρακάτω:

01. Fufanu - Sports (3 Φεβρουαρίου, One Little Indian)

02. Communions - Blue (3 Φεβρουαρίου, Fat Possum Records)

03. The Underground Youth - What Kind Of Dystopian Hellhole Is This? (15 Φεβρουαρίου, Fuzz Club Records)

05. Temples - Volcano (3 Μαρτίου, Fat Possum Records)

06. Sonic Jesus - Grace (15 Μαρτίου, Fuzz Club Records)

07. Depeche Mode - Spirit (17 Μαρτίου, Columbia)

Το 2016 θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά των μεγάλων απωλειών. Ο θάνατος του David Bowie αναπόφευκτα χαρακτήρισε όσο τίποτε άλλο τη χρονιά που μας πέρασε, δίνοντας παράλληλα και άλλη υπόσταση στο τελευταίο δισκογραφικό του έργο. Πέρα από τον Bowie όμως, είχαμε και τον χαμό των Leonard Cohen και Prince και πολλών ακόμα αξιόλογων καλλιτεχνών. Δισκογραφικά την περσινή χρονιά άκουσα εξαιρετικά πολλές ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες, αλλά ήταν η παρακάτω πρώτη εξάδα δίσκων που συνδέθηκα και ξεχώρισα περισσότερο.

No.10 DIIV - Is The Is Are (Captured Tracks): Μπορεί να μην υπάρχει κάποια σημαντική ηχητική αλλαγή από το γνωστό shoegaze/ dream pop ύφος των DIIV, αλλά τα κομμάτια του "Is The Is Are" ξεδιπλώνονται πιο φυσικά σαν να έχουν περισσότερο χώρο να "αναπνεύσουν", δημιουργώντας ένα πιο άμεσο αποτέλεσμα. Μάλιστα αν ο δίσκος είχε μικρότερη διάρκεια, γιατί δεν κρατάει το ίδιο επίπεδο σε όλη τη διάρκειά του, θα μιλούσα για μια εξαιρετική κυκλοφορία. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "Is The Is Are" εδώ αλλά και για την ζωντανή εμφάνιση των DIIV στο φετινό Release Festival εδώ.

Ακούστε: "Mire (Grant's Song)", "Bent (Roi’s Song)"

No.09 Minor Victories - Minor Victories (Fat Possum): Τα μέλη των Minor Victories δείχνουν με το πρώτο τους άλμπουμ ότι βρήκαν εξαιρετική χημεία μεταξύ τους, έστω και από απόσταση, προσφέροντας μερικές μαγικές στιγμές. Ελπίζω να ξαναεπισκεφτούν το project αυτό και να ακούσουμε ακόμα περισσότερα πράγματα από το σχήμα στο μέλλον. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "Minor Victories" εδώ.

Ακούστε: "Scattered Ashes (Song For Richard)", "Breaking My Light"

No.08 Wild Beasts - Boy King (Domino): Ο νέος δίσκος των Wild Beasts συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το "Present Tense" του 2014 ακολουθώντας πιο χορευτικά μονοπάτια με εντυπωσιακή αυτοπεποίθηση. Θεωρώ ότι το "Boy King" είναι ότι καλύτερο έχει προσφέρει το συγκρότημα μέχρι σήμερα και δύσκολα θα αφήσει κάποιον ασυγκίνητο. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το φετινό άλμπουμ των Wild Beasts εδώ.

Ακούστε: "Celestial Creatures", "Get My Bang"

No.07 Creative Adult - Fear of Life (Run For Cover Records): Με ήχο κάπου ανάμεσα σε Autobahn και DIIV και επιρροές από Spaceman 3 μέχρι The Cure και Joy Division, οι Creative Adult κυκλοφόρησαν τον φετινό Ιούλιο τον δεύτερο δίσκο τους με τίτλο "Fear of Life". Εκεί που το πιο "ωμό" ντεμπούτο τους - το "Psychic Mess" του 2014 - φανέρωνε τις hardcore ρίζες του σχήματος, το "Fear of Life" αποτελείται από εννιά εξαιρετικά φαζαριστά post-punk κομμάτια. Μπορεί οι Creative Adult να φέρουν τις αναφορές τους με περηφάνια, αλλά ταυτόχρονα η φρέσκια οπτική τους καταφέρνει να αποζημιώνει τον ακροατή σε κάθε νέα του "επίσκεψη".

Ακούστε: "Heal", "I Can Love"

No.06 Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree (Bad Seed Ltd): Μπορεί το "Skeleton Tree" να συνοδεύτηκε από το τραγικό γεγονός του θανάτου του υιού του Cave και συνεπώς να εκθειάστηκε ακόμα περισσότερο, όμως παρόλο που δεν πρόκειται για αριστούργημα αποτελεί άλλο έναν πολύ αξιόλογο δίσκο που τιμάει το όνομα και την ιστορία του καλλιτέχνη. Άλλωστε ο Nick Cave σπάνια μας έχει απογοητεύσει και δεν το κάνει ούτε τώρα. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το "Skeleton Tree" εδώ.

Ακούστε: "Jesus Alone", "Girl In Amber"

No.05 Wovenhand - Star Treatment (Glitterhouse Records): Ο νέος δίσκος των Wovenhand με τίτλο "Star Treatment" έρχεται δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό "Refractory Obdurate", δουλειά που αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες του 2014, και όσοι ενθουσιάστηκαν με την πιο σκληρή - σκοτεινή πλευρά του σχήματος θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι με το νέο τους πόνημα. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το album review του "Star Treatment" εδώ.

Ακούστε: "Go Ye Light", "The Hired Hand"

No.04 Wild Nothing - Life Of Pause (Captured Tracks): Όπως το "Nocturne" ήταν αρκετά πιο φωτεινό σε σχέση με το "Gemini", το "Life Of Pause" συνεχίζει αυτή την πορεία και αποδεικνύεται το πιο χαρούμενο, με την μεγαλύτερη ποικιλία, δισκογραφικό αποτέλεσμα του Jack Tatum. Και όπως και οι προηγούμενες κυκλοφορίες των Wild Nothing έτσι και το νέο άλμπουμ αναμένεται να μας συντροφεύει για πολύ καιρό ακόμα. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το album review του "Life Of Pause" εδώ.

Ακούστε: "Lady Blue", "TV Queen"

No.03 Holy Esque - At Hope’s Ravine (Beyond The Frequency): Μετά το κορυφαίο EP για το 2015, οι Holy Esque αποδεικνύουν ότι άξιζαν τα πέντε χρόνια αναμονής για το ντεμπούτο τους, αφού με το "At Hope’s Ravine" δεν παραδίδουν μόνο μια εξαιρετική indie rock δισκογραφική δουλειά αλλά και ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "At Hope’s Ravine" εδώ.

Ακούστε: "Hexx", "Silences"

No.02 Bestial Mouths - Heartless (Cleopatra Records): Πολλοί περιγράφουν την μουσική των Bestial Mouths ως μια industrial εκδοχή της Siouxsie και της Diamanda Galas. Εννοείται ότι αυτό που ξεχωρίζει είναι τα φωνητικά της Lynette Cerezo, με μια μεγάλη διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Με το "Heartless", που περιλαμβάνει νέο υλικό αλλά και κάποιο ξαναδουλεμένο παλαιότερο, οι Bestial Mouths εξελίσσουν τον ήχο τους, κάνοντάς τον πιο προσιτό για μεγαλύτερο κοινό χωρίς όμως να χάνει στο ελάχιστο την δυναμική του, αλλά και τη συνθετική τους ικανότητα, παραδίδοντας μια δουλειά που δεν πρέπει να χάσει κανένας φίλος της goth, post-punk, industrial, dark electro σκηνής και όχι μόνο. Απλά απαραίτητο!

Ακούστε: "Heartless", "Faceless"

No.01 LUH - Spiritual Songs For Lovers To Sing (Mute): Το "Spiritual Songs For Lovers To Sing" κατάφερε από την πρώτη ακρόαση να δικαιολογήσει και να επιβεβαιώσει το κόλλημα μου με το έργο του Ellery James Roberts. Το στοιχείο της γλυκιάς "κακοφωνίας" των Wu Lyf είναι φανερό και εδώ, ηχητικά όμως το αποτέλεσμα είναι πιο εξελιγμένο με περισσότερο βάθος και ποικιλία. Ελπίζω το νέο του project να ήρθε για να μείνει γιατί δείχνει ότι έχει μέλλον, ενώ και η ρομαντική του προσέγγιση είναι αναγκαία. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για τον δίσκο της χρονιάς εδώ.

Ακούστε: "Beneath the Concrete", "I & I"

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2016 No.11 - 20

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2016 No.21 - 30

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2016 No.31 - 40

Διαβάστε επίσης:

Τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2016

Το πιο αισιόδοξο μουσικό μήνυμα που προέκυψε από το 2016 είναι το γεγονός ότι οι συνολικές πωλήσεις άλμπουμ αυξήθηκαν σε σημαντικό βαθμό. Το μεγαλύτερο ρόλο σε αυτό έπαιξε η αύξηση στις πωλήσεις βινυλίων σε Αγγλία, που οφείλεται κυρίως στον David Bowie, και Αμερική. Αλλά και οι πωλήσεις cd κρατήθηκαν σε καλά επίπεδα παρά μια σχετική μείωση, που ήταν όμως πολύ μικρότερη σε σχέση με αυτή των ψηφιακών πωλήσεων. Τα περισσότερα cd το 2016 πάντως, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, πούλησε το "225: The New Complete Edition" box set του Mozart!

No.20 David Bowie - ★ (Columbia): Σίγουρα ένα άλμπουμ  (όπως το ★ αλλά και αυτά των Cave, Cohen) μπορεί εύκολα να αποθεωθεί όταν συνοδεύεται από τόσο τραγικά γεγονότα. Το τελευταίο όμως δισκογραφικό μνημείο του David Bowie αποδεικνύεται μια πολύ καλή δουλειά που βγάζει τον πιο πειραματικό χαρακτήρα του Βρετανού και καταφέρνει να ανταποκριθεί στο βάρος που το συντροφεύει. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το τελευταίο άλμπουμ David Bowie εδώ.

Ακούστε: "Lazarus", "Blackstar"

No.19 Ritual Howls - Into Τhe Water (Felte): Η δεύτερη δουλειά των Ritual Howls αποτέλεσε μια από τις πιο θετικές δισκογραφικές εκπλήξεις του 2014 και άνετα μια από τις κορυφαίες darkwave κυκλοφορίες της χρονιάς (μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ). Το "Into Τhe Water" που παρουσίασε το σχήμα φέτος, και πάλι από την Felte Records, μπορεί να μην προσεγγίζει τα επίπεδα του "Turkish Leather", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει εξαιρετικές στιγμές όπως αυτές εντοπίζονται στα κομμάτια "Nervous Hands", "Park Around The Corner" και "Going Upstate".

Ακούστε: "Going Upstate", "Park Around The Corner"

No.18 Anohni - Hopelessness (Rough Trade): Η Anohni (ή αλλιώς ο Antony Hegarty όπως ήταν γνωστός μέχρι πρότινος) αφήνει στην άκρη τις βαριές ατμόσφαιρες και την art rock μελαγχολία του δέσποζε στις δουλειές του προηγούμενου σχήματός της, για χάρη ενός πιο ηλεκτρονικού ήχου και σε στιγμές χορευτικού. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για ένα ευχάριστο ή χαρούμενο άλμπουμ, αλλά αρκετά σκληρό μιας και πραγματεύεται θέματα όπως η θρησκεία, η οικολογική καταστροφή, η διαφθορά στην πολιτική και οι παρικμάζουσες αξίες. Διαβάστε ολόκληρο το album review του "Hopelessness" εδώ.

Ακούστε: "4 Degrees", "Crisis"

No.17 Dead - Voices (Manic Depression): Μπορεί τελευταία να γίνονται γνωστά όλο και περισσότερα γαλλικά coldwave/ shoegaze συγκροτήματα, αλλά υπάρχει μια μακριά παράδοση από αξιόλογα darkwave γκρουπ από τη συγκεκριμένη χώρα. Πέρσι ήταν οι Future που το άλμπουμ τους "Horizons" αποτέλεσε μια από τις καλύτερες δουλειές του 2015. Φέτος έρχονται οι Dead, ένα σχήμα για το οποίο είχα αναφερθεί εδώ, να ξεχωρίσουν με τον δίσκο με τίτλο "Voices", από την Manic Depression, που φέρνει επιρροές από Suicide μέχρι New Order.

Ακούστε: "Substance", "Voices"

No.16 FEWS - Means (PIAS Recordings): Το "Means" αποτελεί το πολύ αξιόλογο ντεμπούτο του σουηδικού post-punk συγκροτήματος των FEWS. Μάλιστα θα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό αν αποτελούνταν από περισσότερα κομμάτια σαν τα εξαιρετικά τέσσερα που ανοίγουν τον δίσκο. Θα τον πρότεινα ιδιαίτερα στους φίλους του ήχου των DIIV, που δεν "χόρτασαν" με το φετινό άλμπουμ των Νεοϋορκέζων. Στο "Means" περιλαμβάνεται και το κομμάτι "Zlatan", που οι FEWS έγραψαν προς τιμήν του Σουηδού ποδοσφαιριστή Zlatan Ibrahimovich.

Ακούστε: "The Zoo", "100 Goosebumps"

No.15 Adult Books - Running From The Blows (Lolipop Records): Οι Καλιφορνέζοι Adult Books δείχνουν ότι έχουν επηρεαστεί τόσο από την indie/ post-punk σκηνή των 80s, όσο και από την punk της αντίστοιχης περιόδου. Το σημαντικότερο όπλο τους όμως, είναι ότι ξέρουν να σκαρώνουν κολλητικές ποπ μελωδίες. Η ανάμιξη surf rock και garage στοιχείων, όπως και ότι σε στιγμές ακούγονται σαν οι The Cure να διασκευάζουν Ramones, καθιστά το "Running From The Blows" ένα απόλυτα απολαυστικό αποτέλεσμα, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.

Ακούστε: "Suburban Girlfriend", "Casual Wrecks"

No.14 Soft Kill - Choke (Profound Lore Records): Οι Soft Kill βρίσκονται σε μια πολύ καλή φάση της καριέρας τους και αυτό αποδεικνύεται και με το νέο τους άλμπουμ. Το "Choke" που έρχεται μόλις ένα χρόνο μετά το εξαιρετικό "Heresy", συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε η τελευταία τους δουλειά και περιλαμβάνει και μια συμμετοχή από τον Mark Burgess των The Chameleons. Πάντως το καλύτερο κομμάτι από τον νέο δίσκο των Soft Kill είναι το "Whirl", που αποτέλεσε το b-side του φανταστικού περσινού single "Selfish Love".

Ακούστε: "Whirl", "Frankie"

No.13 White Lies - Friends (BMG): Μπορεί οι White Lies με το "Friends" να ήθελαν να στοχεύσουν σε μεγαλύτερα ακροατήρια, αλλά πραγματικά δεν νομίζω ότι η συγκεκριμένη δουλειά μπορεί να ακουστεί πέρα από τον κύκλο των πιστών φίλων τους. Δεν είναι ότι ο νέος δίσκος τους δεν αποτελείται από καλά κομμάτια, αλλά έχουν θαφτεί κάτω από έναν wannabe Killers ήχο και άλλοτε από μια αρκετά ξεπερασμένη 80s ποπ παραγωγή. Μπορείτε να διαβάσετε τη γνώμη μου για το "Friends" εδώ, όπως και για την πρόσφατη εμφάνιση της μπάντας στην Αθήνα εδώ.

Ακούστε: "Summer Didn't Change A Thing", "Take It Out On Me"

No.12 Iggy Pop - Post Pop Depression (Loma Vista Recordings): Ο Iggy Pop με το "Post Pop Depression" όχι μόνο δεν απογοητεύει, αφού περιέχει μερικές από τις καλύτερες στιγμές του τα τελευταία χρόνια, αλλά παρουσιάζει έναν απολαυστικό δισκογραφικό κλείσιμο αν όντως αυτό αποτελέσει το τελευταίο άλμπουμ του. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά το album review του "Post Pop Depression" εδώ.

Ακούστε: "Gardenia", "Sunday"

No.11 Savages - Adore Life (Matador): Εκεί που πριν λίγα χρόνια πήραν τα κομμάτια του "Silence Yourself" και τα ανέδειξαν live, το "Adore Life" έγινε με γνώμονα τη ζωντανή τους εμφάνιση των Savages. Αφού είδαν ποια στοιχεία δουλεύουν live, έστησαν τα κομμάτια της νέας τους δουλειάς ώστε να εξυπηρετούν το σκοπό αυτό που αποτελεί το δυνατό τους χαρτί. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την ανάρτηση για το "Adore Life" εδώ.

Ακούστε: "The Answer", "Adore"

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2016 No.21 - 30

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2016 No.31 - 40

Διαβάστε επίσης:

Τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ του 2016