Μια μέρα μετά το live του Trentemøller, η εμφάνιση των Einstürzende Neubauten αποτέλεσε ίσως το συναυλιακό γεγονός της χρονιάς, τουλάχιστον μέχρι τον ερχομό του Nick Cave (ή έστω των The Jesus And Mary Chain το καλοκαίρι). Όπως είχε ανακοινωθεί από πριν λόγω της μεγάλης διάρκειας του live - έπαιξαν πάνω από δυο ώρες - δεν υπήρχε κάποιο support. Συνεπέστατη η παρέα του Blixa Bargeld βγήκε στη σκηνή ενός γεμάτου Gazi Music Hall στις δέκα, για να μας χαρίσει μια συγκλονιστική συναυλία. Μια συναυλία που διαφέρει από τις περισσότερες, μιας και το οπτικοακουστικό σόου τους συντελεί σε μια μοναδική βιωματική εμπειρία. Οι Neubauten έφεραν όλο τον βιομηχανικό εξοπλισμό τους, αποτελούμενο από σωλήνες, αλουμινόχαρτα, λαμαρίνες, γρανάζια και όλο τα "σύνεργα" που μας έχουν συνηθίσει.

Το setlist τους δεν διέφερε από τα υπόλοιπα της περιοδείας τους, η οποία διαφημίζεται με τον ειρωνικό τίτλο greatest hits, αφού μόνο χιτάκια δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει τα κομμάτια της μπάντας (έστω και τα πιο γνωστά). Έτσι ακούσαμε κομμάτια όπως το ομώνυμο του "Haus der Lüge" του 1989 μέχρι και το "How Did I Die?" από το πιο πρόσφατο "Lament" του 2014, δίνοντας παράλληλα λίγο μεγαλύτερη έμφαση στο άλμπουμ "Silence Is Sexy" του 2000. Φυσικά σημασία δεν έχουν τα κομμάτια αλλά η παρουσίαση τους, μιας και θα μπορούσαν να έχουν διαλέξει ένα εντελώς διαφορετικό setlist και το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο εντυπωσιακό. Η μουσική των Einstürzende Neubauten, και ακόμα περισσότερο στη ζωντανή της εκτέλεση, μου δημιουργεί παρόμοια συναισθήματα με την ανάγνωση των βιβλίων του Edgar Allan Poe, που σημασία έχει το ταξίδι και όχι τόσο ο προορισμός. Ένα ταξίδι με καπετάνιο τον χαρισματικό Blixa Bargeld που παραμένει απαιτητικός, με τις όποιες παραξενιές του, απίστευτα εκφραστικός, που καταφέρνει να σε παρασύρει στον μοναδικό κόσμο αυτού του πρωτοπόρου συγκροτήματος. Οι συναυλίες των Einstürzende Neubauten θεωρούνται ανεπανάληπτες εμπειρίες και αυτή η νέα τους εμφάνιση στα μέρη μας δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

Φωτογραφίες - Gordon Haswell