Τα καλύτερα άλμπουμ του 2016 No.11 - 20
Φεβρουαρίου 01, 2017
Το πιο αισιόδοξο μουσικό μήνυμα που προέκυψε από το 2016 είναι το γεγονός ότι οι συνολικές πωλήσεις άλμπουμ αυξήθηκαν σε σημαντικό βαθμό. Το μεγαλύτερο ρόλο σε αυτό έπαιξε η αύξηση στις πωλήσεις βινυλίων σε Αγγλία, που οφείλεται κυρίως στον David Bowie, και Αμερική. Αλλά και οι πωλήσεις cd κρατήθηκαν σε καλά επίπεδα παρά μια σχετική μείωση, που ήταν όμως πολύ μικρότερη σε σχέση με αυτή των ψηφιακών πωλήσεων. Τα περισσότερα cd το 2016 πάντως, όσο απίστευτο και αν ακούγεται, πούλησε το "225: The New Complete Edition" box set του Mozart!
No.20 David Bowie - ★ (Columbia): Σίγουρα ένα άλμπουμ (όπως το ★ αλλά και αυτά των Cave, Cohen) μπορεί εύκολα να αποθεωθεί όταν συνοδεύεται από τόσο τραγικά γεγονότα. Το τελευταίο όμως δισκογραφικό μνημείο του David Bowie αποδεικνύεται μια πολύ καλή δουλειά που βγάζει τον πιο πειραματικό χαρακτήρα του Βρετανού και καταφέρνει να ανταποκριθεί στο βάρος που το συντροφεύει. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το τελευταίο άλμπουμ David Bowie εδώ.
No.19 Ritual Howls - Into Τhe Water (Felte): Η δεύτερη δουλειά των Ritual Howls αποτέλεσε μια από τις πιο θετικές δισκογραφικές εκπλήξεις του 2014 και άνετα μια από τις κορυφαίες darkwave κυκλοφορίες της χρονιάς (μπορείτε να διαβάσετε το album review εδώ). Το "Into Τhe Water" που παρουσίασε το σχήμα φέτος, και πάλι από την Felte Records, μπορεί να μην προσεγγίζει τα επίπεδα του "Turkish Leather", αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει εξαιρετικές στιγμές όπως αυτές εντοπίζονται στα κομμάτια "Nervous Hands", "Park Around The Corner" και "Going Upstate".
Ακούστε: "Going Upstate", "Park Around The Corner"
No.18 Anohni - Hopelessness (Rough Trade): Η Anohni (ή αλλιώς ο Antony Hegarty όπως ήταν γνωστός μέχρι πρότινος) αφήνει στην άκρη τις βαριές ατμόσφαιρες και την art rock μελαγχολία του δέσποζε στις δουλειές του προηγούμενου σχήματός της, για χάρη ενός πιο ηλεκτρονικού ήχου και σε στιγμές χορευτικού. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για ένα ευχάριστο ή χαρούμενο άλμπουμ, αλλά αρκετά σκληρό μιας και πραγματεύεται θέματα όπως η θρησκεία, η οικολογική καταστροφή, η διαφθορά στην πολιτική και οι παρικμάζουσες αξίες. Διαβάστε ολόκληρο το album review του "Hopelessness" εδώ.
No.17 Dead - Voices (Manic Depression): Μπορεί τελευταία να γίνονται γνωστά όλο και περισσότερα γαλλικά coldwave/ shoegaze συγκροτήματα, αλλά υπάρχει μια μακριά παράδοση από αξιόλογα darkwave γκρουπ από τη συγκεκριμένη χώρα. Πέρσι ήταν οι Future που το άλμπουμ τους "Horizons" αποτέλεσε μια από τις καλύτερες δουλειές του 2015. Φέτος έρχονται οι Dead, ένα σχήμα για το οποίο είχα αναφερθεί εδώ, να ξεχωρίσουν με τον δίσκο με τίτλο "Voices", από την Manic Depression, που φέρνει επιρροές από Suicide μέχρι New Order.
No.16 FEWS - Means (PIAS Recordings): Το "Means" αποτελεί το πολύ αξιόλογο ντεμπούτο του σουηδικού post-punk συγκροτήματος των FEWS. Μάλιστα θα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό αν αποτελούνταν από περισσότερα κομμάτια σαν τα εξαιρετικά τέσσερα που ανοίγουν τον δίσκο. Θα τον πρότεινα ιδιαίτερα στους φίλους του ήχου των DIIV, που δεν "χόρτασαν" με το φετινό άλμπουμ των Νεοϋορκέζων. Στο "Means" περιλαμβάνεται και το κομμάτι "Zlatan", που οι FEWS έγραψαν προς τιμήν του Σουηδού ποδοσφαιριστή Zlatan Ibrahimovich.
Ακούστε: "The Zoo", "100 Goosebumps"
No.15 Adult Books - Running From The Blows (Lolipop Records): Οι Καλιφορνέζοι Adult Books δείχνουν ότι έχουν επηρεαστεί τόσο από την indie/ post-punk σκηνή των 80s, όσο και από την punk της αντίστοιχης περιόδου. Το σημαντικότερο όπλο τους όμως, είναι ότι ξέρουν να σκαρώνουν κολλητικές ποπ μελωδίες. Η ανάμιξη surf rock και garage στοιχείων, όπως και ότι σε στιγμές ακούγονται σαν οι The Cure να διασκευάζουν Ramones, καθιστά το "Running From The Blows" ένα απόλυτα απολαυστικό αποτέλεσμα, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.
Ακούστε: "Suburban Girlfriend", "Casual Wrecks"
No.14 Soft Kill - Choke (Profound Lore Records): Οι Soft Kill βρίσκονται σε μια πολύ καλή φάση της καριέρας τους και αυτό αποδεικνύεται και με το νέο τους άλμπουμ. Το "Choke" που έρχεται μόλις ένα χρόνο μετά το εξαιρετικό "Heresy", συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε η τελευταία τους δουλειά και περιλαμβάνει και μια συμμετοχή από τον Mark Burgess των The Chameleons. Πάντως το καλύτερο κομμάτι από τον νέο δίσκο των Soft Kill είναι το "Whirl", που αποτέλεσε το b-side του φανταστικού περσινού single "Selfish Love".
No.13 White Lies - Friends (BMG): Μπορεί οι White Lies με το "Friends" να ήθελαν να στοχεύσουν σε μεγαλύτερα ακροατήρια, αλλά πραγματικά δεν νομίζω ότι η συγκεκριμένη δουλειά μπορεί να ακουστεί πέρα από τον κύκλο των πιστών φίλων τους. Δεν είναι ότι ο νέος δίσκος τους δεν αποτελείται από καλά κομμάτια, αλλά έχουν θαφτεί κάτω από έναν wannabe Killers ήχο και άλλοτε από μια αρκετά ξεπερασμένη 80s ποπ παραγωγή. Μπορείτε να διαβάσετε τη γνώμη μου για το "Friends" εδώ, όπως και για την πρόσφατη εμφάνιση της μπάντας στην Αθήνα εδώ.
Ακούστε: "Summer Didn't Change A Thing", "Take It Out On Me"
No.12 Iggy Pop - Post Pop Depression (Loma Vista Recordings): Ο Iggy Pop με το "Post Pop Depression" όχι μόνο δεν απογοητεύει, αφού περιέχει μερικές από τις καλύτερες στιγμές του τα τελευταία χρόνια, αλλά παρουσιάζει έναν απολαυστικό δισκογραφικό κλείσιμο αν όντως αυτό αποτελέσει το τελευταίο άλμπουμ του. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά το album review του "Post Pop Depression" εδώ.
No.11 Savages - Adore Life (Matador): Εκεί που πριν λίγα χρόνια πήραν τα κομμάτια του "Silence Yourself" και τα ανέδειξαν live, το "Adore Life" έγινε με γνώμονα τη ζωντανή τους εμφάνιση των Savages. Αφού είδαν ποια στοιχεία δουλεύουν live, έστησαν τα κομμάτια της νέας τους δουλειάς ώστε να εξυπηρετούν το σκοπό αυτό που αποτελεί το δυνατό τους χαρτί. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την ανάρτηση για το "Adore Life" εδώ.
Ακούστε: "The Answer", "Adore"
Διαβάστε επίσης:
0 Comments