Το 2019 ήταν μάλλον η πιο αδιάφορη, δισκογραφικά, χρονιά της δεκαετίας, αν και κάτι τέτοιο θα μπορώ να το πω με σιγουριά όταν περάσει λίγος περισσότερος χρόνος. Δεν είναι ότι δεν κυκλοφόρησαν αξιόλογα άλμπουμ, κυκλοφόρησαν και πάρα πολλά μάλιστα, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι αρκετό ώστε να χαρακτηρίσει την χρονιά που μας πέρασε. Είναι σίγουρο πως αν ξαναέγραφα την λίστα σήμερα τα πρώτα 30 άλμπουμ από αυτή τη λίστα θα είχαν τελείως διαφορετική σειρά μιας και η αρχική κατάταξη αποτέλεσε περισσότερο μια παρουσίαση. Ενδεικτικό είναι ότι ο δίσκος από το 2019 που έχω ακούσει περισσότερο μέσα στο 2020 είναι αυτός των The Murder Capital που βρέθηκε στην 16η θέση. Οπότε η πρώτα δεκάδα όπως ακριβώς την παρουσίασα και στην blogovision τον Δεκέμβριο είναι:

No.10 Boy Harsher - Careful (Nude Club Records): Κάθε κομμάτι του νέου δίσκου των Boy Harsher είναι ιδιαίτερο. Στη καλύτερη δουλειά τους μέχρι σήμερα, έχουν κρατήσει το σκοτεινό χαρακτήρα τους, όμως με μια πιο πρωτοφανή ποπ αμεσότητα για τα δεδομένα τους. Το coldwave δίδυμο είχε αναφέρει παλιότερα την ταινία του David Lynch, "Lost Highway", ως ένα τρόπο για να περιγράψει τον ήχο του. Επιτηδευμένο; Μπορεί όμως πραγματικά τα κομμάτια των Boy Harsher είναι σκοτεινά, περίεργα αλλά και τόσο εθιστικά.

Ακούστε: "Face the Fire"

No.09 TR/ST - The Destroyer Pt.1 (Royal Mountain Records): Πέντε χρόνια μετά το "Joyland", οι TR/ST επέστρεψαν φέτος με έναν δίσκο που είναι εξίσου εντυπωσιακός όσο το ντεμπούτο τους. Το πρώτο μέρος του "The Destroyer" έχει ακόμα περισσότερα EBM στοιχεία, θυμίζοντας σε σημεία έως και Apoptygma Berzerk, αλλά είναι γεμάτος μελωδίες που σου μένουν κολλημένες στο μυαλό για καιρό. Τον Νοέμβριο που μας πέρασε ακολούθησε και το δεύτερο μέρος του δίσκου.

Ακούστε: "Bicep"

No.08 She Past Away - Disko Anksiyete (Fabrika Records): Με τους δυο πρώτους τους δίσκους οι She Past Away καθιερώθηκαν ως ένα από τα κορυφαία darkwave συγκροτήματα της δεκαετίας αυτής. Οι Τούρκοι πήραν τον χρόνο τους και τέσσερα χρόνια μετά το "Narin Yalnızlık" κυκλοφόρησαν φέτος τον νέο τους δίσκο που έρχεται να επιβεβαιώσει τον παραπάνω ισχυρισμό. Ο χαρακτηριστικός ήχος του σχήματος επιστρέφει με φρέσκιες εθιστικές μελωδίες και το πρώτο κομμάτι των She Past Away στα Ισπανικά!

Ακούστε: "Disko Anksiyete", "Durdu Dünya"

No.07 Slipknot - We Are Not Your Kind (Roadrunner): Εδώ και είκοσι χρόνια οι Slipknot αποτελούν μια πολύ ιδιαίτερη μουσική περίπτωση, που σε αντίθεση με τις άλλες nu metal μπάντες που εμφανίστηκαν στα τέλη των 90s, κατάφεραν να κρατήσουν μια ποιοτική δισκογραφική σταθερότητα όπως και το φανατικό κοινό τους. Το "We Are Not Your Kind" είναι με διαφορά ο καλύτερος δίσκος τους εδώ και μια δεκαετία και μπορεί δικαιολογημένα να συγκριθεί με τις τρεις πρώτες καταπληκτικές δουλειές τους.

Ακούστε: "Nero Forte"

No.06 DIIV - Deceiver (Captured Tracks): Οι DIIV είναι μια μπάντα που συνεχίζει να με εκπλήσσει, μιας και μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο της δεν ήξερα πόσα περισσότερα μπορούσα να περιμένω (και όπως ισχύει στις περισσότερες αντίστοιχες περιπτώσεις όχι πολλά). Αλλά το "Is The Is Are" που ακολούθησε το 2016 ήταν πάλι ένας από τους κορυφαίους δίσκους της χρονιάς και τώρα το τρίτο τους άλμπουμ είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Το "Deceiver" είναι ο πιο βαρύς και σκοτεινός δίσκος των DIIV, οι οποίοι αγκαλιάζουν πλήρως την πιο shoegaze πλευρά της αρχής των 90s.

Ακούστε: "Blankenship", "Taker"

No.05 Tool - Fear Inoculum (RCA): To νέο άλμπουμ των Tool είναι μια δουλειά που χωράει πολλά μπορεί. Μπορεί να μην είναι τόσο δυνατό, μπορεί να ακούγεται σαν συνέχεια του "10,000 Days", μπορεί να μην ξανααναλύπτουν το τροχό ή στη τελική να είναι αυτό που περίμεναν οι οπαδοί τους μετά από δεκατρία χρόνια. Παρόλα αυτά πρόκειται για μια φανταστική προσπάθεια που απαιτεί επίμονες ακροάσεις για να ξεδιπλώσει της χάρες της, που ανεξάρτητα αν μπορεί να συγκριθεί με τα προηγούμενα άλμπουμ, στέκεται επάξια στη δισκογραφία και τη κληρονομιά των Tool. Μπορείτε να διαβάσετε για την ζωντανή εμφάνιση των Tool στο φετινό φεστιβάλ Firenze Rocks στην Ιταλία, εδώ.

Ακούστε: "Pneuma", "Fear Inoculum"

No.04 Lost Under Heaven - Love Hates What You Become (Mute): Χρησιμοποιώντας στίχους του Robinson Jeffers από έργο του, του 1935, οι Ellery James Roberts και Ebony Hoorn φέρνουν στο σήμερα το έργο του ποιητή για τη καταστροφή της ανθρώπινης ύπαρξης. Λίγα σχήματα μου ακούγονται τόσο σύγχρονα όσο αυτό το δίδυμο και για αυτό θεωρώ τους Lost Under Heaven τόσο σημαντικούς. Μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του "Love Hates What You Become", εδώ.

Ακούστε: "COME", "Bunny’s Blues"

No.03 Nick Cave & The Bad Seeds - Ghosteen (Bad Seed Ltd): Μετά από δυο καταπληκτικά άλμπουμ, το "Push The Sky Away" και το "Skeleton Tree", οι Nick Cave And The Bad Seeds επέστρεψαν φέτος κάπως αναπάντεχα με το "Ghosteen" (μπορείτε να το ακούσετε ολόκληρο εδώ). Αυτό είναι ακόμα καλύτερο από τον προηγούμενο δίσκο, αφού επενδύοντας στο σκοτάδι των δυο προηγούμενων, είναι ακόμα μια μελωδικό και πλόυσιο μουσικά σε σχέση με το "Skeleton Tree". Επίσης αποτελεί και τη πρώτη δουλειά που γράφτηκε εξ ολοκλήρου μετά το θάνατο του υιού του Cave. Να θυμίσω ότι η τελευταία εμφάνιση του σχήματος στην Ελλάδα, πραγματοποιήθηκε το περσινό καλοκαίρι για το Ejekt Festival.

Ακούστε: "Bright Horses"

No.02 The Twilight Sad - IT WON/T BE LIKE THIS ALL THE TIME (Rock Action): Το νέο άλμπουμ των The Twilight Sad είναι το πιο άμεσο τους και αποδεικνύει ακράδαντα ότι παρακολουθούμε μια μπάντα στην κορυφαία της περίοδο, μετά ιδίως και το μοναδικό "Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave". Μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του "It Won/t Be Like This All the Time", εδώ. Άλλωστε κάτι θα ξέρει και ο Robert Smith των The Cure που τον ανακήρυξε δίσκο της χρόνιας.

Ακούστε: "Auge/Maschine", "Videograms"

No.01 White Lies - FIVE (Play It Again Sam): Υπάρχουν συγκρότημα που η μουσική τους σου κάνει τη ζωή καλύτερη, πιο ενδιαφέρουσα, σε ανεβάζουν, σε ρίχνουν και είναι μαζί σου οποιαδήποτε στιγμή. Ένα από αυτά είναι για μένα και οι White Lies. Για τον νέο τους δίσκο ο μπασίστας του σχήματος, Charles Cave δήλωσε: 'Το "To Lose My Life..." ήταν το καλύτερο άλμπουμ άλμπουμ που θα μπορούσαμε να έχουμε παρουσιάσει στην ηλικία των 19 και το "FIVE" αναμφίβολα ότι καλύτερο στην ηλικία των 30." Επίσης περιέχει το "Tokyo", που είναι με διαφορά το κομμάτι της χρονιάς. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την άποψή μου για το "FIVE" εδώ.

Ακούστε: "Tokyo", "Fire And Wings"

Διαβάστε επίσης:

Τα καλύτερα άλμπουμ του 2019 Νο.11-20