Μετά το "Munki" του 1998 και τη διάλυση της μπάντας ένα χρόνο μετά, οι ελπίδες για νέο άλμπουμ από τους The Jesus And Mary Chain αναζωπυρώθηκαν το 2007 όταν το σχήμα επανενώθηκε για κάποιες ζωντανές εμφανίσεις. Έτσι φτάσαμε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν ο Jim Reid ανακοίνωσε την κυκλοφορία του έβδομου άλμπουμ των The Mary Chain. Οπότε μου δίνει ιδιαίτερη χαρά η ευκαιρία να γράψω για τη νέα δουλειά μιας μπάντας που υπήρξε μια από τις επιδραστικότερες των τελευταίων δεκαετιών και μεγάλης προσωπικής αδυναμίας. Φυσικά δεν πρόκειται ακριβώς για νέο δίσκο, μιας και τα περισσότερα κομμάτια προέρχονται από παλιά demos, προσωπικές δουλειές ή διαφορετικές εκδοχές με άλλα σχήματα.

Την άποψή μου για το νέο άλμπουμ των The Jesus And Mary Chain θα την ξεκινήσω κάπως ανάποδα, με τα βασικά συμπεράσματα για αυτό. Μπορεί στο δίσκο να φανερώνονται, πολύ φυσιολογικά, στοιχεία από όλο το δισκογραφικό παρελθόν της μπάντας, τουλάχιστον από το "Automatic" και μετά, αλλά στην ουσία συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν με το άλμπουμ του 1998. Η συνολική αίσθηση που αφήνει το "Damage And Joy" είναι ότι πρόκειται καθαρά για το "Munki" μέρος δεύτερο. Φυσικά αυτό δεν μειώνει την απόλαυση ακρόασης του δίσκου, όταν το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό. Άλλωστε πάντα θεωρούσα το "Munki" αρκετά υποτιμημένο, αλλά και μια καταπληκτική κυκλοφορία. Οπότε όποιος δεν περιμένει από τους αδερφούς Reid να ξανανακαλύψουν το τροχό, το σίγουρο είναι ότι τουλάχιστον δεν θα απογοητευτεί.

Στιχουργικά η μπάντα κινείται στο γνωστό απολαυστικό ύφος της. Στο "Facing Up to the Facts" ο Jim Reid εξομολογείται "I hate my brother and he hates me, that's the way it's supposed to be", ενώ στο ολοκαίνουριο "Simian Split" προκαλούν δηλώνοντας "I killed Kurt Cobain, I put the shot right through his brain, and his wife gave me the job 'cause I'm a big, fat, lying slob". Μπορεί η συνοχή να μην αποτελεί το μεγαλύτερο ατού του "Damage And Joy", αλλά αποτελείται σε μεγάλο ποσοστό από εξαιρετικά κομμάτια. Επίσης τα εύσημα πρέπει να αποδοθούν και για την πολύ καλή παραγωγή του Youth. Το νέο "Always Sad" αλλά και τo "Songs For A Secret", αποτελούν δυο πολύ όμορφα ντουέτα του Jim Reid με την Bernadette Denning, με το δεύτερο κυρίως να ξυπνάει "Sometimes Always" μνήμες (το ντουέτο δηλαδή με την Hope Sandoval από το "Stoned And Dethroned"). Από τις πρώτες νότες του εναρκτήριου "Amputation" καταφέρνουν να σε κερδίσουν, ενώ το γνωστό από το 2008 και το soundtrack του Heroes "All Things Pass", είναι το ίδιο εθιστικό όσα χρόνια και να περάσουν. Κάποιες από τις κορυφαίες μου στιγμές στο άλμπουμ είναι τα "War on Peace", που μου έφερε στο μυαλό το "De Luxe" των Lush σε πιο αργή εκτέλεση πριν έρθει το τελικό ξέσπασμα, το πιασάρικο "Mood Rider", αλλά και το "The Two Of Us" στο οποίο συμμετέχει η Isobel Campbell. Συνολικά όμως το "Damage And Joy" είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ που συνεχίζει και εμπλουτίζει τη μουσική κληρονομιά των The Jesus And Mary Chain.

Βαθμολογία: 8,5 / 10