Την εμφάνιση των Zeal & Ardor στην χώρα μας την περίμενα με ιδιαίτερη ανυπομονησία, μιας και ήθελα να ακούσω πως θα αποδοθεί το εντυπωσιακό περσινό ντεμπούτο τους ζωντανά. Το συγκεκριμένο live πραγματοποιήθηκε σε ένα χώρο που δεν είχα ξαναβρεθεί, ο οποίος είχε έναν αρκετά ικανοποιητικό ήχο. Η αρχή έγινε με δυο ελληνικά σχήματα. Το συγκρότημα των Cyanna Mercury είχα την ευκαιρία να το παρακολουθήσω στη συναυλία των Editors, αλλά, χωρίς να έχουν και ιδιαίτερα καλό ήχο, δεν μπορώ να πω ότι με είχε κερδίσει. Την Παρασκευή όμως που μας πέρασε, σε ένα γενικότερο live που τους ταίριαζε πολύ περισσότερο, είδα μια πολύ καλή και δεμένη μπάντα. Το γκρουπ έχει μερικά εντυπωσιακά ορχηστρικά μέρη, με μεγάλη ποικιλία και αν προσέξουν κάποια μακροσκελή σημεία που μπορούν να κουράσουν, είμαι σίγουρος ότι θα ακούσουμε πολύ καλύτερα πράγματα στο μέλλον. 

Το σχήμα των :Skull & Dawn:, που αποτελεί τη συνέχεια του neofolk συγκροτήματος των Defile Des Ames, ήθελα πολύ να το δω ιδίως μετά το live δίπλα στην Chelsea Wolfe. Άλλωστε το ντεμπούτο τους αποτέλεσε ένα από τα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ που κυκλοφόρησαν πέρσι για αυτό το blog. Οι :Skull & Dawn: ήταν εξαιρετικοί, παρουσιάζοντας υλικό τόσο από το "Zombie Horses", όσο και από τον επερχόμενο δεύτερο δίσκο τους. Τα νέα κομμάτια, που συνεχίζουν στο γνώριμο dark americana ύφος της μπάντας, έδειξαν να κερδίζουν τον κόσμο και αναμένω να τα ακούσω σύντομα και σε στουντιακή έκδοση. Τέλος έκλεισαν το σετ τους με το φανταστικό "Edward", ένα κομμάτι που όπως είπαν οι ίδιοι είχαν να παίξουν είκοσι χρόνια ζωντανά και μάλλον πρέπει να το εντάξουν πιο συχνά στις ζωντανές τους εμφανίσεις.

Με το πρόγραμμα να έχει καθυστερήσει σημαντικά, οι Zeal & Ardor ανέβηκαν στη σκηνή του Ίλιον Plus στις 00:30, με μιάμιση ώρα δηλαδή καθυστέρηση. Φυσικά αυτό ξεχάστηκε σχετικά γρήγορα, μιας και από τις πρώτες νότες του "Sacrileguim I" και στη συνέχεια του "In Ashes" μας καθήλωσαν. Η μίξη blues, gospel και black metal μπορεί να δείχνει περίεργη στο χαρτί, όμως, όπως απέδειξε και το περσινό ντεμπούτο τους, λειτουργεί με καταπληκτικά αποτελέσματα, τόσο στο στούντιο αλλά και ακόμα περισσότερο ζωντανά. Η εμφάνισή της μπάντας χαρακτηρίστηκε από ογκώδη ήχο και πολύ ενέργεια. Τα διπλά φωνητικά του Manuel Gagneux είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά, ενώ και τα δεύτερα φωνητικά των άλλων μελών βοήθησαν σημαντικά στο όλο αποτέλεσμα. Αν και όλο το σετ τους αποτελείται σχετικά αποκλειστικά από highlights, θα ξεχώριζα τα προσωπικά αγαπημένα "Children's Summon" και "Come On Down", ενώ έκλεισαν πολύ φυσιολογικά με το εθιστικό "χιτάκι" τους "Devil Is Fine". Συνολικά ένα φανταστικό live από τους Zeal & Ardor που θεωρώ ότι κέρδισε τον περισσότερο κόσμο που βρέθηκε σε αυτό.