Η τέταρτη ημέρα του Release Athens Festival περιελάμβανε ίσως το πιο γεμάτο line-up από μεριάς ξένων ονομάτων. Η βρετανική απόβαση περιελάμβανε δυο ιστορικά σχήματα όπως οι New Order και ο Johnny Marr και πολύ φυσιολογικά συγκέντρωσε αρκετό κόσμο (ιδίως αν αναλογιστεί κανείς το πλήθος των συναυλιακών επιλογών μέσα στο μήνα). 

Η αρχή έγινε με το νεανικό συγκρότημα των Fontaines D.C., λίγους μήνες μετά την πρώτη τους επίσκεψη στην χώρα μας. Αν και τους θεωρώ ελαφρά υπερτιμημένους, αποτελούν σαφώς μια πολύ αξιόλογη νέα μουσική πρόταση. Το ντεμπούτο τους με τίτλο "Dogrel" έχει καταφέρει να συγκεντρώσει από καλές μέχρι διθυραμβικές κριτικές. Σε αυτό άλλωστε στήριξαν και το σετ τους και πράγματι κομμάτια όπως το "Big", αλλά και τα δυο που έκλεισαν την εμφάνισή τους, "Liberty Belle" και "Boys in the Better Land", βρήκαν ιδιαίτερα θετική ανταπόκριση. Μετρημένα ενεργητικοί απέδωσαν συνολικά τα κομμάτια τους κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά, αλλά σε σύγκριση με τους Shame (ένα γκρουπ του ίδιου ύφους που είχαμε την ευκαιρία να δούμε τη δεύτερη μέρα του Release Athens Festival), οι δεύτεροι ήταν σαφώς πιο εντυπωσιακοί ζωντανά.

Οι Morcheeba από την άλλοι είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στην χώρα μας και αποτέλεσαν μια ευχάριστη προσθήκη στο συγκεκριμένο line-up. Αν είναι ένα σαφώς πιο υποτονικοί, το live τους ταίριαξε ιδανικά με την ώρα που εμφανίστηκαν. Η γοητευτική τραγουδίστρια του σχήματος, Skye Edwards, εμφανίστηκε ευδιάθετη, μονίμως χαμογελαστή και ιδιαίτερα επικοινωνιακή, κάνοντας τα πάντα για να ξεσηκώσει το κοινό. Οι περισσότεροι που τους παρακολούθησαν χάρηκαν όλα τα κλασσικά κομμάτια τους, όπως τα "Blindfold" και "Let Me See", ενώ το "Rome Wasn’t Built In A Day" έκλεισε πολύ χορευτικά και ευφορικά το σετ τους. Στα συν και η πολύ επιτυχημένη διασκευή στο "Let's Dance" του David Bowie!

Σίγουρα μπορεί να μην μιλάμε για τους The Smiths, αλλά μόνο και μόνο η εμφάνιση του κιθαρίστα του σχήματος δημιούργησε αρκετά μεγάλη προσμονή. Ο Johnny Marr εμφανίστηκε ακριβώς την προκαθορισμένη ώρα με το "The Tracers" από τον πολύ αξιόλογο περσινό δίσκο του "Call The Comet". Όλοι περίμεναν να ακούσουν κομμάτια από Smiths και η αρχή έγινε με το "Bigmouth Strikes Again". Συνολικά έπαιξε πέντε κομμάτια, αλλά αν εξαιρέσεις τα αναμενόμενα "How Soon Is Now?" και "There Is a Light That Never Goes Out", ήταν το "Stop Me If You Think You've Heard This One Before" που αποτέλεσε μεγαλύτερη έκπληξη για μένα και μάλλον μαζί με το δεύτερο ίσως ήταν οι καλύτερες στιγμές του live του.


Ο Marr δεν είναι τραγουδιστής, και πολλοί μπορεί να φαντάζονταν τι ωραία θα ήταν με τον Morrissey στα φωνητικά, αλλά μόνο και μόνο να ακούς την κιθάρα του σε αυτά τα ιστορικά κομμάτια, σου προκαλεί ανατριχίλα. Από το προσωπικό του υλικό ξεχώρισε το χορευτικό "Easy Money" που ξεσήκωσε όλο τον κόσμο. Στις καλύτερες στιγμές επίσης, και τα δυο Electronic κομμάτια, με τον Bernard Sumner να εμφανίζεται στη σκηνή για να τραγουδήσει το "Get the Message". Τη διασκευή του στο "I Feel You" των Depeche Mode, παρά την καλή απόδοση, την βρήκα λίγο αχρείαστη. Συνολικά όμως ο Johnny Marr με μια άκρως δυναμική εμφάνιση, έκλεψε την παράσταση το βράδυ της Κυριακής.


Λίγο μετά τις έντεκα μια από τις αγαπημένες μου μπάντες, που το live τους ψιθυρίζονταν εδώ και αρκετό καιρό, ανεβαίνει στη σκηνή του Release Athens Festival. Οι New Order έχουν μια τεράστια ποικιλία από κομμάτια που θα μπορούσαν άνετα να παρουσιάζουν ένα αρκετά διαφορετικό σετλιστ σε κάθε τους live και πάλι να αφήνουν τους περισσότερους ευχαριστημένους. Το σετ περιελάμβανε όλες τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους αλλά και τρία κομμάτια από το "Music Complete" του 2015, τα "Plastic", "Restless" και "Singularity". Μόνο και μόνο ότι έπαιξαν το κομμάτι έπος και αγαπημένο μου "The Perfect Kiss" θα ήμουν όπως και να έχει χαρούμενος. Φυσικά στο κομμάτι αυτό είναι  που σου λείπει η παρουσία του Peter Hook περισσότερο.


Όπως ήταν αναμενόμενο τα "True Faith" (αν και η διαφορετική ζωντανή εκδοχή που παρουσιάζουν "αφαιρεί" πολύ από το κομμάτι), "Temptation" και φυσικά "Blue Monday" έκαναν τους πάντες να χορέψουν. Έχουν περάσει εννιά χρόνια από τότε που τους είχα δει και είναι εμφανές ότι ο Bernard Sumner έχει πέσει αισθητά. Παρόλα αυτά παρουσιάζουν ένα πολύ άρτιο σόου, με τα βίντεο να είναι πραγματικά εξαιρετικά. Επίσης φέτος συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την κυκλοφορία του μνημειώδους "Unknown Pleasures" των Joy Division, οπότε αποφάσισαν να το τιμήσουν παίζοντας πέντε κομμάτια από το προηγούμενο συγκρότημά τους. Προσωπικά θα προτιμούσα να ακούσω πέντε New Order κομμάτια περισσότερο από αυτό, μιας και δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η προσέγγιση - απόδοσή τους. Τουλάχιστον ο Hook βγάζει ένα πολύ μεγαλύτερο πάθος, που πλησιάζει λίγο παραπάνω το αυθεντικό. Όμως το "Love Will Tear Us Apart" δεν άφησε ούτε ένα παρευρισκόμενο ασυγκίνητο και έκλεισε ιδανικά άλλη μια πολύ όμορφη βραδιά για το Release Athens Festival.