Πριν από δέκα χρόνια οι White Lies κυκλοφόρησαν το αριστουργηματικό ντεμπούτο τους "To Lose My Life...". Αυτό ήταν με διαφορά το κορυφαίο άλμπουμ του 2009 για το POEt'S SOUND. Από τότε το σχήμα έχει διανύσει ένα διαφορετικό μουσικό δρόμο. Το "Ritual" που ακολούθησε φανέρωσε τις πιο new wave/ pop ευαισθησίες των μελών του, κάτι που τελειοποίησαν δυο χρόνια μετά με το φανταστικό "Big TV". Ο τελευταίος δίσκος τους με τίτλο "Friends", παρόλο που είχε αρκετές καλές στιγμές, παραμένει η λιγότερο ενδιαφέρον δουλειά τους. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τη δισκοκριτική του, εδώ. Για την νέα τους προσπάθεια οι White Lies φαίνονται σαν να προσπαθούν να ικανοποιήσουν όλους τους φίλους τους, με ένα μουσικό ταξίδι που συνδυάζει αρκετά επιτυχημένα το "To Lose My Life" με το "Friends". Για αυτό μάλλον συνεργάστηκαν ξανά και με τον παραγωγό Ed Buller, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τις αρχικές δουλειές τους.

To "FIVE" ανοίγει με το επτάλεπτο, new wave-άδικο, "Time To Give", μια αρκετά περίεργη και θαρραλέα επιλογή για πρώτο single, που καταφέρνει όμως να μην κουράσει, ενώ η κορύφωση στα τελευταία λεπτά κλείνει το κομμάτι ιδανικά. Το "Never Alone" από την άλλη θα μπορούσε να βρίσκεται στον πρώτο δίσκο του γκρουπ και αυτό δεν μπορεί παρά να σου προκαλέσει νοσταλγία. Το επόμενο είναι ένα κομμάτι που το "πίστευε" πολύ το σχήμα. Το "Finish Line" θα ήταν όμως το πιο αδιάφορο του άλμπουμ αν δεν ήταν αυτή η εξαιρετική γέφυρα μετά το τρίτο λεπτό που ανεβάζει όλο το τραγούδι. Οι ρυθμοί πέφτουν αρκετά με το "Kick Me", αλλά δεν γίνεται να μην σε παρασύρει η ταξιδιάρικη μελωδία του. Αν ήταν ένα κομμάτι να θυμούνται όλοι από τον δίσκο, αυτό θα ήταν το "Tokyo". Αποτελεί με διαφορά το κορυφαίο ποπ κομμάτι της χρονιάς μέχρι τώρα και ένα από τα καλύτερα τους γενικότερα. Μετά από ένα από τα πιο ενεργητικά κομμάτια του γκρουπ, το "Jo?", ακολουθεί άλλη μια κορυφαία στιγμή του "FIVE" με το 80s glam rock του "Denial". Το άλλο single με τίτλο "Believe It" αποτελεί ένα τυπικό White Lies κομμάτι που σίγουρα θα βρει μεγάλη ανταπόκριση στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Η εντύπωση που σου προκαλούν κομμάτια όπως το "Tokyo" είναι λίγο πολύ αναμενόμενη, μιας και το σχήμα έχει αποδείξει ότι ξέρει να γράφει εξαιρετικές ποπ μελωδίες. Όμως το κιθαριστικό κλείσιμο του "Fire And Wings", ένα από τα πιο δυναμικά κομμάτια που έχουν παρουσιάσει, είναι αυτό που σου προκαλεί την μεγαλύτερη, ευχάριστη, έκπληξη. 

Συμπερασματικά, οι White Lies με το "FIVE" παραδίδουν έναν δίσκο σαφώς ανώτερο από τον προηγούμενο. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις το ντεμπούτο άλμπουμ ενός σχήματος έχει αποδειχτεί αξεπέραστο. Όμως. όπως πολύ επιτυχημένα το θέτει ο μπασίστας του σχήματος, Charles Cave: 'Το "To Lose My Life..." ήταν το καλύτερο άλμπουμ που θα μπορούσαμε να έχουμε παρουσιάσει στην ηλικία των 19 και το "FIVE" αναμφίβολα ότι καλύτερο στην ηλικία των 30.'

Βαθμολογία: 8 / 10