Σχεδόν όλα τα άλμπουμ αυτής της δεκάδας κάποια στιγμή τα σκέφτηκα και για την πρώτη δεκάδα. Το 2022 ήταν μια πολύ καλή δισκογραφική με πολλές αξιόλογες δουλειές για όλα τα μουσικά γούστα και το ίδιο ισχύει και για την ελληνική σκηνή (αλλά αυτό θα το αναλύσω σε άλλη ανάρτηση). Τα περισσότερα από τα παρακάτω ήταν αρκετά αναμενόμενα για εμένα αλλά με περίμεναν και μερικές πολύ ευχάριστες μουσικά εκπλήξεις.
No.20 Walt Disco - Unlearning (Lucky Number): Αν μπορείτε να σκεφτείτε μια μίξη David Bowie με Franz Ferdinand και αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία, τότε θα είστε αρκετά κοντά στη μουσική των Walt Disco. Αυτό είναι που κάνει και το ντεμπούτο του σχήματος, με τίτλο "Unlearning", να ξεχωρίζει μιας και προσφέρει μεγάλη ποικιλία από ήχους, πολύ καλή ροή παρόλη τη διαφορετικότητα ανάμεσα στα κομμάτια και εξαιρετικά φωνητικά από τον James Potter. Πιστεύω όμως ότι τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά κάνουν το συγκρότημα, από το πρώτο άκουσμα, να μπαίνει στην κατηγορία love it or hate it. Εμένα μου έκανε. Εσάς;
Ακούστε: "Selfish Lover"
No.19 Boy Harsher - The Runner (Nude Club Records): Η νέα δουλειά των Boy Harsher με τίτλο "The Runner" πρόκειται για το soundtrack της ομότιτλης ταινίας, αλλά στέκεται πολύ άνετα και σαν αυτόνομο άλμπουμ. Περιέχει μερικά από τα πιο εθιστικά κομμάτια που θα ακούσετε μέσα στη χρονιά όπως τα "Give Me a Reason" και "Machina", ενώ στο "Autonomy" φανερώνουν την αγάπη τους στους New Order. Δεν ξέρω για τη ταινία, μιας και δεν την έχω δει ακόμα, αλλά το soundtrack σίγουρα πείθει.
No.18 Blind Seagull - Personal Decay (Avant! Records): To επόμενο όνομα του όλο και αυξανόμενου ρωσικού σκοτεινού κύματος, μετά από Motorama, Molčat Doma, είναι αυτό των Blind Seagull και μας έρχεται από το Kaliningrad. Το τρίο υπάρχει από το 2014, αλλά έπρεπε να περάσουν οχτώ χρόνια και πολλά singles για να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο του. Οι Ρώσοι παραδίδουν μια εντυπωσιακή punk, new wave, post-punk και coldwave μίξη και μάλιστα έχουν και τους Xiu Xiu να συμμετέχουν σε ένα κομμάτι.
Ακούστε: "Inanity"
No.17 Czarina - Arcana (darkTunes Music Group): Οι Czarina είναι το καλλιτεχνικό όχημα της Νεοϋορκέζας Vero Faye Kitsuné, που από την Ισπανία όπου διαμένει πλέον μας παραδίδει το δεύτερο άλμπουμ της με τίτλο "Arcana". Πρόκειται για έναν synth pop δίσκο με εξαιρετικές μελωδίες και φωνητικά, μεγάλη θεατρικότητα και προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια από το artwork μέχρι και τα βίντεο που έχουν φτιαχτεί ώστε να σε μεταφέρουν στο μαγικό κόσμο των Czarina αλλά και να αντικατοπτρίζουν το όραμά τους. Στα μπόνους του άλμπουμ και η πολύ ωραία διασκευή στο "Cities In Dust" των Siouxsie and the Banshees.
Ακούστε: "Excelsior"
No.16 The Hellacopters - Eyes Of Oblivion (Nuclear Blast): Δεκατέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τη τελευταία δισκογραφική δουλειά των The Hellacopters και το "Eyes Of Oblivion" ακούγεται σαν το συγκρότημα να μην έλειψε ούτε μέρα. Το άλμπουμ αποτελείται από δέκα γνήσια κομμάτια που φανερώνουν πόσο μας έλειψε η παρέα του Nicke Andersson. Απλά απολαυστικό.
Ακούστε: "Reap A Hurricane"
No.15 Amorphis - Halo (Atomic Fire Records): Είναι λίγες οι περιπτώσεις στις οποίες μπάντες που βρίσκονται στον 14ο δίσκο της καριέρας τους κυκλοφορούν τόσο ποιοτικές δουλειές όσο οι Amorphis. Παρόλο που ο ήχος δεν αλλάζει και πολύ τα τελευταία (πολλά) χρόνια, το "Halo" είναι γεμάτο από ενδιαφέρουσες ιδέες και μελωδίες και μου κράτησε συντροφιά όσο λίγα άλμπουμ μέσα στη χρονιά (μιας και κυκλοφόρησε στις αρχές της). Κυρίως όμως διατηρεί τους Amorphis ως ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα του μελωδικού death.
Ακούστε: "On The Dark Waters"
No.14 A.A. Williams - As The Moon Rests (Bella Union): Μετά από ένα καταπληκτικό ντεμπούτο με τίτλο "Forever Blue", που ήταν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2020, η A.A. Williams συνεχίζει να εντυπωσιάζει και με τον δεύτερο δίσκο της. Χωρίς να αναχωρεί ηχητικά από την προηγούμενη δουλειά της, μας παραδίδει ένα υπέροχο "As The Moon Rest" που είναι κινηματογραφικό όπου και όσο χρειάζεται, με τα metal και post-rock στοιχεία να είναι καλοδεχούμενα και εμφανή για άλλη μια φορά.
Ακούστε: "Golden"
No.13 Blacklist - Afterworld (Profound Lore Records): Θυμάμαι ακόμα τον ενθουσιασμό μου όταν είχε έρθει στα χέρια μου το cd των Blacklist με τίτλο "Midnight of the Century" το μακρινό 2009. Το ντεμπούτο των Αμερικανών αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία άλμπουμ εκείνης της χρονιάς για αυτό το blog. Και ενώ είχε χαθεί κάθε ελπίδα για συνέχεια, το post-punk συγκρότημα επέστρεψε μετά από δεκατρία χρόνια με έναν δίσκο που μπορεί να μην έχει τα προφανή "χιτάκια" του πρώτου τους, αλλά είναι πιο σκοτεινός και το ίδιο απολαυστικός σε όλη τη διάρκειά του. Ελπίζω μόνο να μην περάσουν άλλα δεκατρία χρόνια από την επόμενη δουλειά τους.
Ακούστε: "Pathfinder", "Lovers In Mourning"
No.12 Viagra Boys - Cave World (YEAR0001): Ένα χρόνο μόλις μετά το πολύ αξιόλογο "Welfare Jazz" (και ένα από τα καλύτερα του 2021), οι Viagra Boys επέστρεψαν με τον τρίτο δίσκο τους. Το electro punk του "Cave World" βρίσκει το σχήμα να συνεχίζει να πειραματίζεται και μας δίνει ένα αποτέλεσμα που ακούγεται ισόποσα διασκεδαστικό αλλά και σκοτεινό. Αναμφίβολα αποτελεί την καλύτερη δουλειά τους μέχρι σήμερα.
Ακούστε: "Troglodyte"
No.11 The Halo Effect - Days Of The Lost (Nuclear Blast): Μπορεί να μην είμαι ο φανατικότερος φίλος του μελωδικού death metal ήχου αλλά κάποιες μπάντες όπως οι In Flames μου αρέσουν αρκετά. Δεν αναφέρω τους τελευταίους τυχαία, μιας και όλα τα μέλη των The Halo Effect έχουν περάσει από τους In Flames σε κάποια στιγμή της καριέρας τους. Μπορεί το ύφος τους να είναι σχετικά προβλέψιμο αλλά το αποτέλεσμα που παρουσιάζουν καθιστούν το "Days Of The Lost" ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχω ακούσει στο συγκεκριμένο είδος τα τελευταία χρόνια. Είμαι σίγουρος ότι το υλικό τους θα ακούγεται φανταστικά και ζωντανά οπότε μακάρι να περάσουν και από την χώρα μας. Εύγε!
Ακούστε: "In Broken Trust"
.jpg)
