Οι The 69 Eyes συμμάχησαν με το ιστορικό punk rock συγκρότημα των Dead Boys για να διασκευάσουν το κομμάτι "Sonic Reducer". Το τελευταίο κυκλοφόρησε το 1977 από τους The Dead Boys και όπως δήλωσε και ο Jyrki 69 ήταν ένα από τα πρώτα κομμάτια που έπαιζε η μπάντα όταν σχηματίστηκε το 1989. Η διασκευή θα κυκλοφορήσει σε 7" βινύλιο από την Cleopatra Records και θα συνοδεύεται από μια ακόμα διασκευή στο "Aloha From Hell" των The Cramps. Να θυμίσω ότι πέρσι οι The 69 Eyes κυκλοφόρησαν τη τελευταία ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο "Death Of Darkness".

Όπως είχα αναφέρει και στην πρόσφατη blogovision, για πολλούς μήνες στο νούμερο 1 μου ήταν καρφωμένο το άλμπουμ "ΙΧ" των Host, του σχήματος δηλαδή των Nick Holmes και Gregor Mackintosh των Paradise Lost. Αυτό άλλαξε στις 13 Οκτωβρίου όταν και κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος των Creeper. Γνωρίζοντας τη μπάντα και έχοντας ακούσει τα δυο πρώτα άλμπουμ της, δεν περίμενα με τίποτα κάτι σαν το "Sanguivore". Ακόμα πιο περίεργο είναι ότι ακούγοντας τις επιρροές - αναφορές του δίσκου (οι οποίες εντοπίζονται από το πρώτο άκουσμα), αυτή η κυκλοφορία δεν θα έπρεπε να μου αρέσει αλλά αντιθέτως "κόλλησα" άσχημα. Είναι τόσο ωραίο όταν μια χρονιά συνδέεται τόσο πολύ με μια δουλειά (και αυτό είχε να συμβεί πολλά χρόνια), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το 2023 δεν είχαμε πολλές ακόμα εξαιρετικές κυκλοφορίες. Από τότε που άρχισα να σκέφτομαι τη συγκεκριμένη λίστα, οι δυο προαναφερθέντες δισκογραφικές προσπάθειες αλλά και αυτές των Sleep Token, Grave Pleasures και Liv Kristine είχαν "κλειδώσει" για την πρώτη πεντάδα. Από εκεί και πέρα και μέχρι τη θέση 20 έγινε "μάχη" και η τελική δεκάδα διαμορφώνεται ως εξής: 

No.10 The 69 Eyes - Death Of Darkness (Atomic Fire): Οι The 69 Eyes είναι μια από τις αγαπημένες μου feelgood μπάντες. Στον δέκατο τρίτο τους δίσκο παραμένουν απόλυτα διασκεδαστικοί, φέρνοντας όλα τα γνωστά gothic rock, metal, pop, glam στοιχεία, ενώ περιέχει και την gothic μπαλάντα "This Murder Takes Two" με την Kat Von D, που τους ταιριάζει απόλυτα και αποτελεί ένα από τα καλύτερα κομμάτια της καριέρας τους. Μετά από κάποιες δισκογραφικές αστοχίες επέστρεψαν με έναν δίσκο που μπορεί να πλησιάσει στα "Blessed Be" και "Paris Kills". Μετά από 21 χρόνια οι The 69 Eyes ξαναμπαίνουν στο τοπ10 μου με το "Death Of Darkness".

Ακούστε: "This Murder Takes Two", "Death Of Darkness"

No.09 Currents - The Death We Seek (SharpTone Records): Στις κλασσικές πλέον μουσικές ανασκοπήσεις του spotify, το τρίτο είδος μουσικής που άκουσα περισσότερο ήταν η metalcore και  αυτό οφείλεται στο μεγαλύτερο ποσοστό στους Currents. Μετά το καταπληκτικό "The Way It Ends" του 2020, το νέο τους άλμπουμ τους τοποθετεί σε μια από τις κορυφαίες μπάντες του είδους. Το "The Death We Seek" είναι ο πιο άμεσος δίσκος τους, μπορεί  να μην είναι ο καλύτερος τους (ο χρόνος θα το δείξει), όμως σίγουρα θα τους φέρει περισσότερο κοινό.

Ακούστε: "Remember Me"

No.08 Cerulean Veins - Black (Cold Transmission Music): Το "Black" αποτελεί το τέταρτο άλμπουμ των Cerulean Veins μέσα σε επτά χρόνια και το καλύτερο τους μέχρι στιγμής. Η post-punk πρόταση του σχήματος των Dustin Frelich και Amanda Toombs έχει pop ψυχή και ακούγεται σας μια μίξη Interpοl με The Killers του πρώτου άλμπουμ. Μπορεί το αποτέλεσμα να μην είναι και το πιο πρωτότυπο που θα ακούσετε φέτος, αλλά το δίδυμο ξέρει να γράφει κομμάτια που σου κολλάνε για πολύ καιρό στο μυαλό.

Ακούστε: "Love Won't Save Us Now"

No.07 IST IST - Protagonists (Kind Violence Records): O post-punk ήχος είναι συνυφασμένος  σε μεγάλο βαθμό με το Μάντσεστερ και τους Joy Division. Οι IST IST είναι μια μπάντα που φέρει περηφάνια τόσο για την πόλη τους, όσο και για τις Joy Division επιρροές τους και πολύ καλά κάνουν. Το ντεμπούτο τους του 2020 με τίτλο "Architecture" με εντυπωσίασε, η δισκογραφική του συνέχεια όχι τόσο, αλλά τώρα επέστρεψαν με ένα άλμπουμ, το "Protagonists", που περιέχει μερικές από τις καλύτερες συνθέσεις τους. 

Ακούστε: "Emily"

No.06 Årabrot - Of Darkness & Light (Pelagic Records): Οι Årabrot έχουν αρκετή ιστορία πίσω τους, μιας και φέτος έφτασαν στον δέκατο δίσκο της καριέρας τους. Το "Of Darkness & Light" είναι ίσως ο καλύτερος του διδύμου των Kjetil Nernes και Karin Park (αν και το προηγούμενο "Norwegian Gothic" είναι πολύ κοντά), αφού αποτελείται από κομμάτια που θα μπορούσαν να γίνουν όλα "χιτάκια". Το ιδιόμορφο rock, post-punk, psych, heavy, synth, noise στυλ τους, με τα ιδιαίτερα φωνητικά του Nernes, μας χαρίζει έναν από τους πιο περίεργους και αξιομνημόνευτους δίσκους για το 2023.

Ακούστε: "We Want Blood"

No.05 Liv Kristine - River Of Diamonds (Metalville Records): Όλοι έχουν μάθει την Liv Kristine από τους καταπληκτικούς δίσκους που μας πρόσφερε με τους Theatre Of Tragedy. Στην προσωπική της καριέρα έχει όμως ακολουθήσει πολύ πιο ποπ δρόμους. Τι αποτέλεσμα έχουμε όταν συνδυαστεί μια από τις κορυφαίες metal γυναικείες φωνές με τον gothic rock guru Tommy Olson (γνωστό πέρα από το το "Aégis" των Theatre of Tragedy και για τους Elusive, The River Knows, Long Night); Μα φυσικά ένα gothic pop κομψοτέχνημα όπως το άλμπουμ "River Of Diamonds". Αν σας έπεισαν τα παραπάνω ονόματα πρόκειται για μια κυκλοφορία που δεν πρέπει να χάσετε.

Ακούστε: "River Of Diamonds"

No.04 Grave Pleasures - Plagueboys (Century Media): Είναι δύσκολο να γράψεις για τους Grave Pleasures και να μην αναφερθείς στους Beastmilk και στον καταπληκτικό δίσκο τους, μιας και είναι δύσκολο να αποτινάξουν τη σκιά του από πάνω τους. Την καλύτερη προσπάθειά τους όμως έκαναν φέτος με τον τρίτο δίσκο τους, ο οποίος σε μεγάλο μέρος του χρωστάει τα μέγιστα σε μπάντες όπως οι Interpol. Το "Plagueboys" ακούγεται ακόμα καλύτερα ζωντανά, όπως είχαμε την χαρά να διαπιστώσουμε στην Αθήνα τον Οκτώβριο που μας πέρασε.

Ακούστε: "Society Of Spectres"

No.03 Sleep Token - Take Me Back To Eden (Spinefarm): Η δισκογραφική αρχή για τους Sleep Token έγινε το 2019 για να ακολουθήσει δυο χρόνια το φανταστικό "This Place Will Become Your Tomb". Για κάποιο λόγο όμως (timing, marketing;), φέτος τους έμαθαν οι πάντες με το "Take Me Back To Eden", έναν εξίσου καταπληκτικό δίσκο που συνεχίζει το μουσικό τους ταξίδι με όλα τα γνωστά στοιχεία του σχήματος που το καθιστούν δύσκολο να το κατηγοριοποιήσεις. Για όποιο λόγο πάντως και αν έγινε αυτό το αξίζουν και δικαίως θεωρούνται ένα από τα πιο "καυτά" ονόματα παγκοσμίως. Worship

Ακούστε: "DYWTYLM"

No.02 Host – IX (Nuclear Blast Records): Η αρχή έγινε το 1999 με το άλμπουμ "Host" των Paradise Lost. Φέτος οι Nick Holmes και Gregor Mackintosh επανήλθαν ως Host, που αυτή τη φορά είναι το όνομα του project τους. To "IX" ακούγεται από τη μια, σαν συνέχεια του παλιού δίσκου των Lost αλλά την ίδια ώρα έχει και μια πιο σύγχρονη προσέγγιση. Το σίγουρο όμως είναι ότι είναι γεμάτο από synth pop διαμαντάκια, που λίγοι σαν τον Mackintosh ξέρουν να συνθέτουν, ενώ για άλλη μια φορά η φωνή του Holmes μαγεύει και δείχνει πόσο του πάει το συγκεκριμένο μουσικό στυλ.

Στις 25 Αυγούστου η Cleopatra Records κυκλοφόρησε ένα tribute album στους Rammstein με τον από τίτλο "A Tribute To Rammstein", στο οποίο συμμετείχαν ονόματα όπως οι Front Line Assembly, Laibach, Lacrimas Profundere και πολλά ακόμα. Μέσα σε αυτά ήταν και οι The 69 Eyes που επέλεξαν να διασκευάσουν το "Feuer Frei!". Μάλιστα οι Φινλανδοί το προχώρησαν ακόμα περισσότερο και τον προηγούμενο μήνα παρουσίασαν και ένα επίσημο βίντεο για τη διασκευή, το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω.

Τι χρονιά και αυτή το 2002; Δεν θυμάμαι να με έχει δυσκολέψει τόσο πολύ καμία άλλη χρονιά στη κατάρτισης της αντίστοιχης λίστας με τα καλύτερα της χρονιάς και πραγματικά σκέφτηκα να φτιάξω δυο λίστες. Εν μέρει αυτό οφείλεται στην προτίμησή μου στον gothic ήχο και πιο συγκεκριμένα για το 2002 στη gothic metal σκηνή που είχε τόσες αξιόλογες κυκλοφορίες που γέμιζαν εικοσάδα. 

Αυτή που ξεχωρίζει είναι αυτή των Paradise Lost που έχοντας παρεισφρήσει σε ακόμα πιο gothic μονοπάτια κυκλοφορούν έναν τέλειο δίσκο από την αρχή ως και το τέλος (με τη διασκευή στο "Smalltown Boy"), ενώ αυτή που θα ξεχώριζα περισσότερο από αυτές που λείπουν από τη παρακάτω λίστα είναι αυτή των Tiamat. Μπορεί το "Judas Christ" να αποτελεί το άλμπουμ με τον πιο εμπορικό ήχο από αυτά που έχουν κυκλόφορήσει (γνωρίζοντας μικρή αποδοχή από τους φίλους τους), όμως οι συνθέσεις (οι περισσότερες τουλάχιστον) κινούνται σε υψηλά επίπεδα. Επίσης θα πρέπει να αναφέρω πέρα από τις δουλειές των Sentenced, Lacuna Coil, The 69 Eyes και τις πολύ αξιόλογες δουλειές των The Birthday Massacre και Babylon Whores, ενώ από τον ευρύτερα σκοτεινό χώρο άξιοι λόγου είναι οι δίσκοι των Peter Murphy ("Dust") και VNV Nation ("Futureperfect"). 

Μένοντας σε metal χωράφια όμως συμφωνικού power προσανατολισμού, οι Nightwish κυκλοφορούν το απολαυστικό "Century Child", ενώ οι ντεθάδες In Flames το "γυρίζουν" στο nu metal με το "Reroute To Remain" ( ένα άλμπουμ που άκουσα απίστευτα πολλές φορές με το κομμάτι "Cloud Connected" να γίνεται must στις playlists πολλών ροκομαγαζιών).

Και μιας και αναφέρθηκα στο nu metal, έχει καταγραφεί πολλές φορές (και από αυτό το blog) ότι το συγκεκριμένο ιδίωμα είχε αρχίσει να φθίνει από τα προηγούμενα χρόνια. Η μόδα του δεν κράτησε πολύ και αυτό πλέον είναι ιδιαίτερα εμφανές και στις κυκλοφορίες μεγάλων - εμπορικών συγκροτημάτων του είδους όπως οι Papa Roach, Disturbed, Korn, με τους μόνους που καταφέρνουν να ξεφύγουν από όλο αυτό να είναι οι  System Of A Down με το άλμπουμ "Steal This Album!". Αντίθετα στη punk όχθη είχαμε κάποιες ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες με σημαντικότερες αυτές των Bad Religion, The Used, No Use For A Name, New Found Glory, My Chemical Romance. Γενικότερα όμως η αμερικάνικη alternative rock σκηνή εκπροσωπήθηκε επάξια από τα άλμπουμ των Audioslave, Weezer, Red Hot Chili Peppers, Silverchair, Sonic Youth, Beck, Foo Fighters, Chevelle, Saliva, Wilco και ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead. Αυτά όμως των Pearl Jam και κυρίως των Queens Of The Stone Age αποτελούν αυτά που σέρνουν το χορό. Το 2002 σηματοδοτεί τη χρονιά που ο David Eugene Edwards μετά τους 16 Horsepower ξεκινά το νέο του ταξίδι με τους Wovenhand με θαυμαστά αποτελέσματα. Τέλος το φαινόμενο Eminem συνεχίζει ακάθεκτο όπως και ο χαμός με το "The Eminem Show" που έπεται του υπερεπιτυχημένου "The Marshall Mathers LP".

Άλλο ένα φαινόμενο, κυρίως για την Ευρώπη, ήταν οι Ρωσίδες t.A.T.u. με τα "All the Things She Said" και "Not Gonna Get Us" να ακούστηκαν όσο λίγα άλλα κομμάτια. Μπορεί οι Αυστραλοί The Vines να πλασάρονται από τα μέσα ως οι νέοι Nirvana, όμως το "Highly Evolved" (αν και πρόκειται για ένα αξιοπρεπές άλμπουμ με αρκετά garage rock στοιχεία) δεν μπορεί να δικαιολογήσει κάτι τέτοιο. Από τον Καναδά έχουμε τα αξιόλογα έργα των Broken Social Scene και Godspeed You! Black Emperor, ενώ από την Ισλανδία το post-rock κομψοτέχνημα "()" των Sigur Rós. Οι Σουηδοί The Hellacopters παρουσιάζουν τον πιο εμπορικό (και καλύτερο για μένα) άλμπουμ τους, Άφησα για το τέλος την Μεγάλη Βρετανία γιατί δεν ξεχώρισα κάποια δουλειά από την εναλλακτική σκηνή του Νησιού, πέρα από το "The Remote Part" των Σκωτσέζων Idlewild, οπότε θα αναφέρω απλώς τα άλμπουμ των Oasis, Ladytron, Doves, Death In Vegas, The Chemical Brothers, The Coral, The Music, Primal Scream, Belle And Sebastian και των Ιρλανδών God Is An Astronaut. Δεν θα μπορούσα να παραλείψω το "Heathen" του David Bowie που περιείχε μερικά εξαιρετικά κομμάτια. Ο μεγαλύτερος όμως ντόρος στην Αγγλία γίνεται με δυο συγκροτήματα. Η Coldplay τρέλα συνεχίζεται με το "A Rush Of Blood To The Head", ενώ το ντεμπούτο των The Libertines τους βρίσκει να φιγουράρουν σχεδόν κάθε εβδομάδα στο εξώφυλλο της ΝΜΕ και άλλων βρετανικών περιοδικών.

Στην αρχή της συγκεκριμένης ανάρτησης έγραφα για τη σκέψη ύπαρξης για δυο λίστες ώστε να μπορούσα να συμπεριλάβω όσα άλμπουμ ήθελα. Όσες λίστες όμως και να υπήρχαν η κορυφή ανήκει αποκλειστικά σε ένα άλμπουμ και σχήμα. Δεν λέω ότι στα 90s δεν υπήρξαν post-punk σχήματα αλλά ότι μετά τη δεκαετία του 80 δεν κατάφερε κανένα να ξεχωρίσει. Όλα αυτά φυσικά μέχρι τους Interpol και το αριστουργηματικό ντεμπούτο του "Turn On The Bright Lights" που παίρνει τη μαγεία των Joy Division και τη μετασχηματίζουν σε κάτι σύγχρονο και εντελώς δικό τους. Μια κυκλοφορία σταθμός που τοποθετεί το συγκρότημα μέσα στα κορυφαία της περιόδου αυτής, αν όχι το κορυφαίο.

10. The 69 Eyes - Paris Kills (Roadrunner Records)

09. The Hellacopters - By The Grace Of God (Universal)

08. Idlewild - The Remote Part (Parlophone)

07. Madrugada - Grit (Virgin)

06. Lacuna Coil - Comalies (Century Media)

05. Sentenced - The Cold White Light (Century Media)

04. Pearl Jam- Riot Act (Epic)

03. Queens Of The Stone Age - Songs For The Deaf (Interscope)

02. Paradise Lost - Symbol Of Life (GUN)

01. Interpol - Turn On The Bright Lights (Matador Records)