Οι Ritual Howls είναι ένα darkwave τρίο από το Ντιτρόιτ και το "Turkish Leather" είναι ο δεύτερος δίσκος τους, που κυκλοφόρησε στις 30 Σεπτεμβρίου από την Felte Records (δισκογραφική στέγη των Body Of Light, White Hex, Soviet Soviet και πολλών ακόμα). Όπως πολύ εύστοχα αναφέρουν οι ίδιοι συνδυάζουν στοιχεία από την post-punk σκηνή και τον Nick Cave, μέχρι την αντίστοιχη industrial και τους Skinny Puppy. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 2012 ακολουθούσε αυτές ακριβώς τις γραμμές με αρκετά προφανή όμως τρόπο. Μέχρι το τρίτο φετινό τους ομότιτλο ΕΡ είχαν ενσωματώσει πλήρως τις επιρροές τους, περιορίζοντας τις ορμές τους και τα πιο επιθετικά ξεσπάσματα, παρουσιάζοντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα με μια δικιά τους, φρέσκια οπτική. Τα φωνητικά τους χρωστάνε τα μέγιστα στον Andrew Eldritch, αλλά ξεφεύγουν να χαρακτηριστούν άλλη μια κόπια, μιας και αποτελούν από τις πιο ιδιαίτερα δυναμικές περιπτώσεις που έχω πετύχει τελευταία (και το λέω αυτό έχοντας ακούσει αρκετά σε αυτό το ύφος), πατώντας σε ηλεκτρονικά μοτίβα που απέχουν όμως από τα γνώριμα electro goth. Οι ψυχεδελικές μελωδίες τους έχουν άλλοτε μια πιο industrial βάση, ενώ άλλοτε ξεδιπλώνονται ατμοσφαιρικά σε έναν πιο ονειρικό κόσμο. Ο δίσκος ανοίγει με το "Zemmoa", ο ρυθμός του οποίου θα μπορούσε να αποτελεί ό,τι πιο κολλητικό θα μπορούσε να ακουστεί σε μια dark βραδιά. Ακολουθεί το "The Taste of You" που Joy Division-ίζει υπερβολικά και το "Take Me Up" με το κολλητικό μπιτάκι του, με το σχήμα να φλερτάρει και με το gothic rock όπως φαίνεται στο "Final Service" και πιο έντονα στο εξαιρετικό κλείσιμο με το ομότιτλου κομμάτι του άλμπουμ. Ο darkwave ύμνος "Helm" μαζί με το εναρκτήριο κομμάτι αποτελούν ίσως τις καλύτερες στιγμές του "Turkish Leather", μια δουλειά πάντως, χωρίς αδύνατα σημεία. Συνολικά οι Ritual Howls, με τον δίσκο αυτό καταφέρνουν να σε παρασύρουν στον σκοτεινό κόσμο τους πιο αποτελεσματικά σχεδόν από οποιοδήποτε άλλη μπάντα φέτος.

Βαθμολογία: 8,5 / 10