Η μεγαλύτερη μουσική έκπληξη για το 2018 ήρθε από την Δανία και το ντεμπούτο "Cloudlands" των The Love Coffin. Το σχήμα κατάφερε να συνδυάσει πολύ επιτυχημένα μερικά από τα πιο αγαπημένα μου 90s alternative rock και 80s post-punk στοιχεία, κάνοντάς τα δικά του, καταφέρνοντας παράλληλα να βγάλει έναν αρκετά ξεχωριστό χαρακτήρα. Έτσι πολύ φυσιολογικά το συγκεκριμένο άλμπουμ βρέθηκε στην κορυφή της λίστας με τα καλύτερα της χρονιάς. Μάλιστα ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, Jonatan K. Magnussen, μου παραχώρησε μια συνέντευξη την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Συνήθως δεν γράφω την άποψή μου για έναν δίσκο τόσο κοντά στην ημερομηνία κυκλοφορίας του, αλλά είχα την τύχη να μου τον έχει παραχωρήσει η Bad Afro Records εδώ και κάποιο καιρό, οπότε μπορώ να πω ότι έχω αφομοιώσει τον δίσκο αρκετά καλά.

Στο δεύτερο άλμπουμ τους οι The Love Coffin δείχνουν σαν μια μπάντα που έχει βρει τον ήχο της και ενώ στηρίζονται στον ήχο των μουσικών σκηνών που ανέφερα παραπάνω, μπορούν να διαφοροποιούν τα σημεία αναφοράς τους. Εδώ η μεγαλύτερη διαφορά εντοπίζεται στη συνεργασία τους με τον παραγωγό Guy Fixen, που έχει συνεργαστεί με μπάντες όπως οι Pixies, Stereolab, Breeders, και βοηθάει ώστε να έχει η μπάντα έναν πιο πλούσιο ήχο. 

Αυτό το καταλαβαίνεις από το εξαιρετικό ξεκίνημα του "Second Skin" με το "Stripped Down" στο οποίο είναι πολύ έντονες οι The Cure επιρροές (βασικά είναι σαν να έχουν δανειστεί τον ρυθμό του "Lullaby" για να παρουσιάσουν την δική τους εκδοχή), όπως και στο δεύτερο single "Mortalized", το οποίο αν είχε πιο industrial κιθάρες θα μπορούσε να είναι ένα Manson κομμάτι (παίζει τον ίδιο ρόλο με το "See Me When I Crawl" από το ντεμπούτο τους). Από την άλλη το "Caught In A Fire" θα μπορούσα να το φανταστώ σε ένα Primal Scream, Mary Chain άλμπουμ. To πρώτο single "Nothing At All" είναι ένα από τα πιο πιασάρικα κομμάτια της φετινής δουλειάς των Δανών. Είτε μιλάμε για το επιθετικό "Fall" είτε για το μελωδικό "A Shrinking Thing", το σχήμα ξέρει να γράφει μελωδίες που σου μένουν. Στις καλύτερες στιγμές του "Second Skin" είναι φυσικά και το εκρηκτικό "Seasick", όπως και τα δυο πολύ σκοτεινά και ατμοσφαιρικά κομμάτια που κλείνουν το άλμπουμ (ιδίως το "Void" ακούγεται σαν πιο ποπ εκδοχή κάποιου Sopor Aeternus κομματιού).

Αν έλεγα κάτι αρνητικό για των δεύτερο δίσκο των The Love Coffin θα ήταν ότι μου έλειψαν εκείνες οι απρόσμενες αλλαγές που είχαν αρκετά κομμάτια του "Cloudlands". Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για ένα εξαιρετικό άλμπουμ, που προσφέρεται για πολλαπλές ακροάσεις. Άλλωστε το ντεμπούτο τους είναι από τους δίσκους που έχω ακούσει και συνεχίζω να ακούω όσο λίγα τα τελευταία δυο χρόνια και είμαι σίγουρος ότι και το "Second Skin" θα μου κάνει παρέα για αρκετό καιρό ακόμα.

Βαθμολογία: 8 / 10