Οι Chain & The Gang είναι το τελευταίο σε μια μακρά σειρά μουσικών σχημάτων του κ. Svenonius. Ξεκινώντας με τους Nation Of Ulysses στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο Ian Svenonius προέκυψε από την punk σκηνή της Ουάσιγκτον ως μια από τις πιο εύγλωττες, αμφιλεγόμενες, ριζοσπαστικές και σίγουρα ενδιαφέρουσες μορφές της Αμερικανικής ανεξάρτητης σκηνής. Η ανάμειξη μουσικής υψηλών οκτανίων μπολιασμένη με punk rock και επαναστατική πολιτιστική και πολιτική ρητορική συνεχίστηκε με τους The Μake Up της δεκαετίας του 1990, με την ανάμειξη pop, soul και ye-ye μουσική σε μια ενοποιημένη κατηγορία εναντίον οποιασδήποτε καθεστηκυίας τάξης. Ο Svenonius συνέχισε το μανιφέστο του με τους Weird War, ενω ασχολήθηκε συνάμα και με άλλα μέσα όπως η λογοτεχνία (διαβάστε το The Psychic Soviet, 2006) και ακόμη και παρουσιάση chat show (Soft Focus στο VBS)!

Επιστρέφοντας στην μουσική, ο Ian Svenonius σχηματίζει τους Chain & The Gang το 2008 ως μια χαλαρή κολεκτίβα από μουσικούς με τον εαυτό του στο επίκεντρο. Πρώτος δίσκος τους το Down With Liberty ... Up With Chains (K Records, 2009), στο οποίο συμμετέχουν μια αφρόκρεμα συνεργατών της indie μουσικής, και ο οποιος παρουσίασε το μείγμα lo-fi, γκαράζ, Motown και indie rock σε συνδυασμό με στίχους κατά της βιομηχανίας της μουσικής , τον σύγχρονο πολιτισμό και "φασίστες" όλων των ειδών. Η προσέγγιση αυτή ακολουθήθηκε και στον δεύτερο δίσκο του συγκροτήματος, Music's Not For Everyone (K Records, 2011).

To φετινό In Cool Blood (K Records, 2012 – O Τρούμαν θα ήταν περήφανος ...) σηματοδοτεί μια εξέλιξη στον ήχο της μπάντας. Η εισαγωγή της φωνητικής αλληλεπίδρασης μεταξύ Svenonius και Katie Alice Greer και η μερική στροφή σε θέματα σεξουαλικού πόθου και σαρκικής απόλαυσης προσέθεσε μια νέα γκάμα στην κριτική τους και την κοσμοθεωρία τους, ενώ η ηχογράφηση του άλμπουμ σε mono (με παραγωγό τον ιδρυτή της K Records και περσόνα της Αμερικάνικης ανεξάρτητης σκηνής Calvin Johnson), αναδεικνύει την ωμή ενέργεια των live εμφανίσεων τους, τονίζοντας το μείγμα των μουσικών επιρροών τους. Κάποιος θα μπορούσε να πει αυτό είναι το καλύτερο άλμπουμ τους, αλλά το "καλύτερο" μάλλον δεν σημαίνει τίποτα στην κοσμοθεωρία του Ian Svenonius. Και αν διαφωνείτε, μάλλον είστε λακέδες του συστήματος και κρυπτοφασίστες...

Την έναρξη των διαδικασιών αναλαμβάνουν οι Caveman Joe And Thee Afrodykes, μια άλλη μπάντα που οδηγείται από έναν μοναδικό frontman (αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει, το όνομά του είναι Caveman Joe ...), όπως αποδεικνύεται από την κυκλοφορία του Back From The Cave LP (BodyBlows , 2012), μια ανθολογία από διάφορες ηχογραφήσεις κάτω από διαφορετικά line-ups και από διαφορετικές εποχές. Το συγκρότημα προσφέρει μια ανελέητη ηχητική επίθεση από γκαράζ πανκ με surf επιρροές και το πνεύμα του Billy Childish να πλανάται στον αέρα. Οι live εμφανίσεις τους δε είναι μια επίθεση στις αισθήσεις, και ένα τέλειο παράδειγμα του γιατί δεν χρειάζονται πολλά-πολλά για να ροκάρεις. Μα και πότε χρειάστηκε;