Οι MGMT επέστρεψαν δισκογραφικά φέτος, πέντε χρόνια μετά το "MGMT", με το άλμπουμ "Little Dark Age". Μετά το υπερβολικά επιτυχημένο εμπορικά ντεμπούτο του "Oracular Spectacular", ακολούθησαν δυο δίσκοι που δεν κατάφεραν να βρουν την ίδια ανταπόκριση (με το δίδυμο να πειραματίζεται αρκετά με τον ήχο του). Όμως το νέο τους άλμπουμ είναι μάλλον το καλύτερο της καριέρας τους. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου αποτελεί σίγουρα ένα από τα κομμάτια της χρονιάς μέχρι τώρα, το οποίο συνοδεύεται από ένα εξαιρετικό βίντεο, 80s αισθητικής, με τον Andrew VanWyngarden σε ρόλο Robert Smith.

Αναμφίβολα ο νέος δίσκος των Interpol αποτελεί μια από τις πιο αναμενόμενες δουλειές του 2018. Μετά το "The Rover", που αποτέλεσε το πρώτο single από το "Marauder" που θα κυκλοφορήσει στις 24 Αυγούστου από την Matador Records, το Νεοϋορκέζικο συγκρότημα αποκάλυψε άλλο ένα νέο κομμάτι. Μπορείτε να ακούσετε το δέκατο κομμάτι από το επερχόμενο άλμπουμ των Interpol, που ονομάζεται πολύ απλά "Number 10", παρακάτω:

Έχουν περάσει τρία χρόνια από το τελευταίο άλμπουμ των Metric με τίτλο "Pagans In Vegas". Πέρσι η τραγουδίστρια του γκρουπ, η Emily Haines, κυκλοφόρησε το δεύτερο προσωπικό της άλμπουμ - το "Choir Of The Mind". Το νέο κομμάτι "Dark Saturday" αποτελεί το πρώτο καινούριο υλικό των Metric από το 2015, το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο επίσημο βίντεο που ακολουθεί.

Τον Ιούνιο οι IDLES ανακοίνωσαν το δεύτερο άλμπουμ τους, που θα ονομάζεται "Joy As An Act Of Resistance" και θα κυκλοφορήσει στις 31 Αυγούστου από την Partisan Records, και παράλληλα αποκάλυψαν και το πρώτο τους single με τίτλο "Danny Nedelko". Το "Samaritans" αποτελεί το δεύτερο κομμάτι που κάνουν γνωστό από τον επερχόμενο δίσκο, το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο επίσημο βίντεο που ακολουθεί:

Ήδη έχουν κυκλοφορήσει αρκετές καταπληκτικές δουλειές μέσα στη χρονιά, η οποία έχει αρχίσει να διαμορφώνεται μουσικά. Μπορείτε να διαβάσετε τη σχετική ανάρτηση για τις δέκα που ξεχώρισα μέχρι τώρα, εδώ. Όμως παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον τα άλμπουμ που έρχονται μέσα στους επόμενους μήνες. Υπάρχουν φυσικά κάποιοι αναμενόμενοι δίσκοι για τους οποίους απομένουν μόνο οι ανακοινώσεις, όπως αυτοί των Muse, των White Lies ή των The Twilight Sad. Από τις επιβεβαιωμένες επερχόμενες δουλειές, οι δέκα που μου έρχονται πρώτες στο μυαλό για τους επόμενους μήνες είναι (κατάταξη βάση επίσημης ημερομηνίας κυκλοφορίας):

01. Interpol - Marauder (24 Αυγούστου, Matador Records)

02. King Dude - Music To Make War To (24 Αυγούστου, Van Records)

03. Wild Nothing - Indigo (31 Αυγούστου, Captured Tracks)

04. IDLES - Joy As An Act Of Resistance (31 Αυγούστου, Partisan Records)

05. Anna Calvi - Hunter (31 Αυγούστου, Domino Record Co)

06. Shiny Darkly - Bronze (14 Σεπτεμβρίου, Third Coming Records/ Crunchy Frog)

07. We Were Promised Jetpacks - The More I Sleep, The Less I Dream (14 Σεπτεμβρίου,  Big Scary Monsters)

08. Motorama - Many Nights (21 Σεπτεμβρίου, Talitres)

09. Suede - The Blue Hour (21 Σεπτεμβρίου, Rhino)

10. The Joy Formidable - AAARTH (28 Σεπτεμβρίου, Hassle Records)

Δυο χρόνια μετά το "Drones", οι Muse επέστρεψαν πέρσι με το κομμάτι "Dig Down". Φέτος τον Μάρτιο ακολούθησε το "Thought Contagion", ενώ πριν λίγες παρουσίασαν ένα νέο βίντεο για το νέο τους single με τίτλο "Something Human". Και τα τρία κομμάτια αναμένεται να βρίσκονται στον επερχόμενο δίσκο των Muse, ο οποίος θα κυκλοφορήσει φέτος τον Νοέμβριο.

Οι Drenge θα κυκλοφορήσουν στις 5 Οκτωβρίου από την Infectious Music το νέο τους EP, το οποίο θα ονομάζεται "Autonomy" και θα αποτελείται από τέσσερα κομμάτια. Το πρώτο από αυτά είναι το "Before The War Begins", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί. Τα αδέρφια Eoin και Rory Loveless παρουσίασαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 2013, ενώ επέστρεψαν με το "Undertow" δυο χρόνια μετά, που αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς για το blog αυτό.

Οι ACTORS είναι μια post-punk, darkwave μπάντα από τον Καναδά, που από το 2012 μέχρι και φέτος είχε κυκλοφορήσει αρκετά singles και EPs. Στις 9 Μαρτίου ήρθε επιτέλους η ώρα να παρουσιάσουν το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο "It Will Come To You", που κυκλοφόρησε από τη Artoffact Records, το οποίο έχει αποσπάσει μερικές εξαιρετικές κριτικές και έχει ήδη ξεχωρίσει ως μια από τις κορυφαίες σκοτεινές δουλειές της χρονιάς που διανύουμε. Συνίσταται ανεπιφύλακτα στους φίλους του ήχου των Cold Cave. Το τελευταίο βίντεο που έκανε γνωστό η μπάντα είναι για το "Slaves", κομμάτι που αποτελεί μια από τις κορυφαίες στιγμές του νέου άλμπουμ των ACTORS.

Official Site / Bandcamp

Ο Morrissey έκανε γνωστό άλλο ένα ακυκλοφόρητο στούντιο κομμάτι με τίτλο "Blue Dreamers Eyes" (το δεύτερο μετά το "By The Time I Get To Wherever I’m Going"). Μπορείτε να τα ακούσετε και τα δυο στα βίντεο που ακολουθούν, τα οποία επιμελήθηκε ο ανιψιός του, Sam Esty Rayner. Αυτά τα κομμάτια έρχονται μετά το απολαυστικό "Low In High-School", που αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του 2017.

Το NOS Alive που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην Λισαβόνα, έχει καθιερωθεί ως ένα από τα κορυφαία ευρωπαϊκά καλοκαιρινά φεστιβάλ. Φέτος το line-up του περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, ονόματα όπως οι Nine Inch Nails, Arctic Monkeys, Queens Of The Stone Age, Τhe National, Jack White και φυσικά τους Pearl Jam. Οι τελευταίοι συνηθίζουν να παίζουν στις ζωντανές τους εμφανίσεις το "Rockin’ In The Free World" του Neil Young, πολλές φορές και με "εκλεκτούς" καλεσμένους. Στην Πορτογαλία ανέβηκε στη σκηνή μαζί με τους Pearl Jam ο Jack White, για μια επτάλεπτη εκδοχή του γνωστού κομματιού. Δείτε το σχετικό βίντεο:

Οι Suede θα κυκλοφορήσουν στις 21 Σεπτεμβρίου το νέο άλμπουμ με τίτλο "The Blue Hour". Μετά το πρώτο single, που αποτέλεσε το κομμάτι "The Invisibles", οι Βρετανοί παρουσίασαν άλλο ένα κομμάτι από τον επερχόμενο δίσκο τους. Μπορείτε να ακούσετε το "Don’t Be Afraid If Nobody Loves You" στο βίντεο που ακολουθεί.

Οι Arctic Monkeys παρουσίασαν ένα νέο βίντεο, αυτή τη φορά για το ομώνυμο κομμάτι από το νέο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε στις 11 Μαΐου. Αυτό είναι το δεύτερο βίντεο από το "Tranquility Base Hotel & Casino", μετά από εκείνο για το "Four Out Of Five". Και τα δυο κομμάτια είχαμε την ευκαιρία να τα ακούσουμε ζωντανά, στην πρόσφατη εμφάνιση των Arctic Monkeys στο φετινό Rockwave Festival.

Με τη μισή χρονιά να έχει ήδη συμπληρωθεί, αναμφίβολα μπορεί να πει κανείς ότι το 2018 μας έχει προσφέρει αρκετές σημαντικές κυκλοφορίες, αλλά και μεγάλη ποικιλία. Ιδίως για τους φίλους τους πιο θορυβώδες ήχου πρόκειται για ένα εξαιρετικό μισό, με πολύ αξιόλογες κυκλοφορίες από τους Nine Inch Nails, The Soft Moon, A Place To Bury Strangers αλλά και από τους Ceremony που επέστρεψαν δισκογραφικά μετά από πέντε χρόνια. Σίγουρα είναι συναρπαστικό να βλέπεις πως διαμορφώνεται μουσικά μια χρονιά. Είχαμε κυκλοφορίες που δίχασαν, όπως το νέο άλμπουμ των Arctic Monkeys (που μου φάνηκε τουλάχιστον μέτριο), αλλά και πολλούς αξιόλογους πρώτους δίσκους. Δέκα από τις δουλειές που ξεχώρισα μέχρι τώρα είναι (με σειρά ανάλογα με την ημερομηνία κυκλοφορίας): 

01. Shame - Songs Of Praise (12 Ιανουαρίου, Dead Oceans)

02. Black Rebel Motorcycle Club - Wrong Creatures (12 Ιανουαρίου, Vagrant Records)

03. The Soft Moon - Criminal (2 Φεβρουαρίου, Sacred Bones)

04. Chiller - Chiller (2 Φεβρουαρίου, Rockstar Records)

05. Editors - Violence (9 Μαρτίου, PIAS)

06. A Place To Bury Strangers - Pinned (13 Απριλίου, Dead Oceans)

07. Iceage - Beyondless (4 Μαΐου, Matador Records)

08. Ceremony - East Coast (19 Μαΐου, self released)

09. Johnny Marr - Call The Comet (15 Ιουνίου, New Voodoo Records)

10. Chastity - Death Lust (13 Ιουλίου, Captured Tracks)

Στις αρχές του προηγούμενου μήνα οι Wild Nothing ανακοίνωσαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Indigo", που θα κυκλοφορήσει στις 31 Αυγούστου από την Captured Tracks. Παράλληλα έκαναν γνωστό και το πρώτο κομμάτι από αυτό - το "Letting Go". Ο Jack Tatum αποκάλυψε άλλο ένα νέο κομμάτι, με τίτλο "Partners In Motion", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:

Το τελευταίο άλμπουμ των Motorama ήταν το "Dialogues" που κυκλοφόρησε πριν από δυο χρόνια. Ο δίσκος αυτός ήταν για άλλη μια φορά μέσα στους καλύτερους της χρονιάς για αυτό το blog. Οι Ρώσοι επιστρέφουν δισκογραφικά φέτος και πιο συγκεκριμένα στις 21 Σεπτεμβρίου με το άλμπουμ "Many Nights" που θα είναι διαθέσιμο από τη γαλλική Talitres. Δείτε παρακάτω το trailer της νέας τους δουλειάς. Οι Motorama θα βρεθούν φέτος το καλοκαίρι για άλλη μια φορά στην χώρα μας, στα πλαίσια του Los Almiros Festival την Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018.

Οι Cold Cave θα βρεθούν στην χώρα μας για μια συναυλία την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018 στην Αθήνα και το Death Disco. Αυτή έρχεται τέσσερα χρόνια μετά τη τελευταία τους εμφάνιση στα μέρη μας, που πραγματοποιήθηκε στον ίδιο χώρο. Μπορείτε να διαβάσετε την ανταπόκριση από εκείνη τη συναυλία εδώ. Τα τελευταία χρόνια το darkwave σχήμα του Wes Eisold έχει επιδοθεί σε μια σειρά από μίνι κυκλοφορίες, με τελευταία το φετινό εξαιρετικό EP "You & Me & Infinity". Τη συναυλία των Cold Cave στην Αθήνα θα ανοίξει το συγκρότημα των Psychedelic Trips To Death από την Θεσσαλονίκη.

Διαβάστε ακόμα:

Τα 10 καλύτερα κομμάτια των Cold Cave

Οι Bauhaus σχηματίστηκαν πριν από 40 χρόνια και ο Peter Murphy, μαζί με τον David J, γιορτάζει την επέτειο αυτή με μια εκτεταμένη περιοδεία, η οποία θα περάσει και από την Ελλάδα. Τα 2/4 λοιπόν του θρυλικού συγκροτήματος θα βρεθούν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 14 (Gazi Music Hall) και 15 Δεκεμβρίου (Principal Club) αντίστοιχα, για να παρουσιάσουν ολόκληρο το ντεμπούτο άλμπουμ της μπάντας, "In The Flat Field" (1980, 4AD Records), αλλά και πολλά ακόμα κλασσικά κομμάτια των Bauhaus.

Ο ερχομός των Arctic Monkeys στην χώρα μας ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά γεγονότα της φετινής χρονιάς μέχρι τώρα. Άλλωστε σπάνια μας επισκέπτονται συγκροτήματα με τόσο μεγάλη εμπορική επιτυχία στη κορυφή της καριέρας τους. Ακόμα πιο σπάνιο τα τελευταία χρόνια, είναι η τεράστια αναγνώριση μιας βρετανικής μπάντας και στην αμερικανική αγορά. Αυτό ακολούθως ερμηνεύτηκε με ένα πολύ ακριβό εισιτήριο, που όμως δεν έδειξε να πτοεί τον κόσμο που γέμισε, σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, τον χώρο του Terra Vibe. 

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρεθώ νωρίτερα από τους Alt-J στο χώρο του Rockwave και έτσι έχασα όλο το υπόλοιπο line-up. Ευτυχώς όμως οι Βρετανοί με αποζημίωσαν με το παραπάνω. Μπορεί να μην είμαι ο μεγαλύτερος φαν της μπάντας, αλλά οι τρεις δίσκοι μου είχαν τραβήξει την προσοχή σε σχέση με τα πολλά παρόμοια "μοδάτα" ηχητικά ακούσματα. Ζωντανά παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Τα σκηνικά τους, που αποτελούνταν από κάθετες φωτεινές στήλες, σίγουρα έδωσαν το κάτι παραπάνω στην εμφάνισή τους. Μπορεί οι περισσότεροι να περίμεναν τα πιο γνωστά κομμάτια τους, όπως τα "Deadcrush", "Left Hand Free" και "Breezeblocks" (με το οποίο έκλεισαν το σετ τους), αλλά ήταν άλλα κομμάτια, όπως τα "Matilda", "Dissolve Me" και φυσικά το "Taro", που έλαμψαν περισσότερο ζωντανά. Αναμφίβολα οι Alt-J με κέρδισαν, όπως και μεγάλο μέρος του κοινού, και περιμένω να τους ξαναδώ σε κλειστό χώρο που σίγουρα θα τους ταιριάζει καλύτερα.

Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει και ακριβώς στις 10:30 ανεβαίνουν στη σκηνή οι Arctic Monkeys. Μετά από το νέο τους single "Four Out of Five", το σετ τους κύλησε ιδανικά, με τα "Do I Wanna Know?", "Brianstorm", "Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair","Crying Lightning", "The View From the Afternoon" και "Teddy Picker" να δημιουργούν ένα απολαυστικό κλίμα. Δυστυχώς το πρόβλημα είναι με το νέο άλμπουμ, το οποίο, αν και όχι κακό, είναι βαρετό ή τουλάχιστον υποδεέστερο των καλύτερων στιγμών της μπάντας. Η επιλογή πιο ήρεμων κομματιών για να ταιριάξει με το φρέσκο υλικό τους, έριξε αρκετά τους ρυθμούς. 

Εκτελεστικά οι Arctic Monkeys ήταν σχεδόν άψογοι, με τα βλέμματα να πέφτουν, πολύ φυσιολογικά, στον τραγουδιστή τους. Αυτή τη φορά ο Alex Turner, ως ο frontman ενός από τα εμπορικότερα γκρουπ του πλανήτη, ήταν αρκετά πιο συγκρατημένος σε σχέση με την πιο χαλαρή προσέγγισή του στην ίδια σκηνή με τους The Last Shadow Puppets το 2016. Αυτό που μου έλειψε ήταν ότι δεν έβαλε, σχεδόν καθόλου, και τον κόσμο στο "παιχνίδι". Το κανονικό σετ τους το ολοκλήρωσαν με τα "I Bet You Look Good on the Dancefloor" και "R U Mine?", ενώ το encore με το εξαιρετικό "505", για το οποίο ανέβηκε στη σκηνή και ο Miles Kane. Τέτοιες συναυλίες καλό είναι να γίνονται, αν και όχι πολύ συχνά γιατί τινάζουν τον προϋπολογισμό στον αέρα...

Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τον τελευταίο δίσκο των The Twilight Sad με τίτλο "Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave". Το άλμπουμ αυτό αποτέλεσε τον κορυφαίο δίσκο του 2014 για το POEt'S SOUND. Την επόμενη χρονιά πέρασαν και από την χώρα μας για μια εμφάνιση στο Plisskën Festival, ενώ ακολούθησε παγκόσμια περιοδεία με τους The Cure. Μέχρι σήμερα οι Σκοτσέζοι είχαν παρουσιάσει όλες τις δισκογραφικές δουλειές τους από την Fat Cat Records. Το νέο τους single με τίτλο "I/m Not Here [missing face]", το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί, είναι η πρώτη κυκλοφορία τους κάτω από τη νέα δισκογραφική στέγη τους - τη Rock Action Records.

Πριν από λίγο καιρό, οι Interpol ανακοίνωσαν το νέο τους άλμπουμ, με τίτλο "Marauder" που αναμένεται στις 24 Αυγούστου από την Matador Records, αλλά και το πρώτο single από αυτό. Τώρα το Νεοϋορκέζικο συγκρότημα παρουσίασε ένα νέο βίντεο για το "The Rover", σε σκηνοθεσία του Gerardo Naranjo (γνωστός από το Narcos και το Fear the Walking Dead), το οποίο μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω:

Το "Love Will Tear Us Apart" των Joy Division είναι ένα κομμάτι που έχει διασκευαστεί άπειρες φορές, από τους The Cure και τους Swans μέχρι τους Calexico και τους Nouvelle Vague. Οι She Pleasures Herself έρχονται να προσθέσουν και αυτοί τη δική τους εκδοχή, την οποία μπορείτε να ακούσετε στο βίντεο που ακολουθεί, στο γνωστό κομμάτι του ιστορικού post-punk συγκροτήματος από το Μάντσεστερ. Πέρσι τον Μάιο οι Πορτογάλοι darkwavers είχαν παρουσιάσει μια διασκευή στο "Heroes" του David Bowie, ενώ είχε προηγηθεί αυτή στο "I Can't Live In A Living Room" των Red Zebra. Το ντεμπούτο των She Pleasures Herself με τίτλο "Fetish" (album review), κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2017 από τη Manic Depression.

Η γνωριμία του David Eugene Edwards των Wovenhand και του Alexander Hacke των Einstürzende Neubauten πηγαίνει πίσω στις πρώτες μέρες των 16 Horsepower, με τους δυο να έχουν συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, στο άλμπουμ του 2012 των Wovenhand, "Laughing Stalk", αλλά και στο reunion άλμπουμ των Crime & The City Solution. Στις 22 Ιουνίου το δίδυμο κυκλοφόρησε από την Glitterhouse Records, το δισκογραφικό αποτέλεσμα της συνεργασίας τους. Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε δυο κομμάτια από το "Risha", τα "All In The Palm" και "Triptych". Να θυμίσω ότι ο Edwards κυκλοφόρησε με τους Wovenhand το εξαιρετικό άλμπουμ "Star Treatment" το 2016, η προώθηση του οποίου τον έφερε και από την Ελλάδα πέρσι.

To φετινό line-up του Ejekt Festival παρουσίαζε αρκετό ενδιαφέρον. Με δυο νέες και αρκετά πολυσυζυτημένες μπάντες, αλλά και δυο ονόματα τόσο αγαπητά στο ελληνικό κοινό, δύσκολα κάτι δεν θα μπορούσε να πάει καλά (ή σχεδόν τίποτα). Το φετινό Ejekt θα μείνει στη μνήμη πέρα από τις εξαιρετικές εμφανίσεις όλων των συγκροτημάτων και από την ξαφνική καταιγίδα που κινδύνεψε να τα χαλάσει όλα. Αρχικά οι Protomartyr είχαν τον άχαρο ρόλο της μπάντας που έπρεπε να βγει στις έξι το απόγευμα.

Κάποιος θα έπρεπε να προτείνει στα συγκροτήματα που εμφανίζονται τέτοιες ώρες στα ελληνικά φεστιβάλ μια πιο ενδεδειγμένη στυλιστική επιλογή. Ο Joe Casey, τραγουδιστής των Protomartyr, που εμφανίστηκε στη σκηνή με κουστούμι και μια μια μπύρα (όχι εννοείται την ίδια) στο χέρι σε όλη τη διάρκεια του live τους, έδειχνε στα πρόθυρα ηλίασης ή εγκεφαλικού. Ευτυχώς αυτό δεν έδειξε να επηρεάζει την ερμηνεία του. Μπορεί η σκηνική παρουσία του γκρουπ από το Ντιτρόιτ να μην ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, όμως η εμφάνιση των Protomartyr ήταν κάτι παραπάνω από τίμια. Με τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους στις αποσκευές τους, το περσινό "Relatives In Descent" - που ήταν μέσα στα κορυφαία της χρονιάς, παρουσίασαν ένα πολύ καλό σετλιστ, από το οποίο ξεχώρισα τα επίσης περσινά "A Private Understanding" και "My Children", αποδίδοντας όλα τα κομμάτια τους με αρκετά μεγάλη ακρίβεια.

Οι Wolf Alice έχοντας κυκλοφορήσει πέρσι το δεύτερο άλμπουμ της καριέρας τους, ανέβηκαν στη σκηνή του Ejekt ως ένα από τα πιο ελπιδοφόρα συγκροτήματα από τη σύγχρονη βρετανική μουσική σκηνή. Την γνώμη μου για τη μπάντα την έχω εκφράσει αρκετές φορές. Σίγουρα αν ζούσαμε στα 90s θα μου προκαλούσαν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αλλά την θεωρώ ως ένα από τα πιο overhyped γκρουπ της εποχής μας. Ζωντανά έβγαλαν πολύ πάθος και με περίσσια διάθεση, πραγματοποίησαν μια αρκετά καλή εμφάνιση με τις κορυφαίες στιγμές τους να εντοπίζονται στα "Yuk Foo", "Moaning Lisa Smile" και φυσικά στο "Giant Peach". Αναμφίβολα η τραγουδίστρια Ellie Rowsell συγκέντρωσε όλα τα βλέμματα για πολλούς και ποικίλους λόγους. Η ανταπόκριση του κοινού υπήρξε ιδιαιτέρως θερμή και κάτι μου λέει ότι θα τους δούμε να επιστρέφουν σύντομα στη χώρα μας.

Και ενώ όλος ο κόσμος περίμενε να βγουν στη σκηνή οι Editors, ο ουρανός άνοιξε και αυτό που ακολούθησε δεν ήταν κάποια μπόρα αλλά πραγματική καταιγίδα. Η σκέψη για ακύρωση της εμφάνισης των Editors, αλλά ακόμα και του Nick Cave, πέρασε πολύ φυσιολογικά από το μυαλό σε αρκετό κόσμο (για αυτό είχαμε και ένα μικρό μέρος να αποχωρεί). Τελικά με το μεγαλύτερο μέρος του Ejekt εντελώς βρεγμένο, ήρθε η ανακοίνωση ότι το πρόγραμμα θα συνεχιστεί κανονικά. Μετά από τις απαραίτητες προετοιμασίες, οι Editors βγήκαν στη σκηνή με πάνω από μια ώρα καθυστέρηση. Με ένα μάλλον κουτσουρεμένο σετλιστ, το συγκρότημα από το Μπέρμιγχαμ, φάνηκε αρχικά κάπως να βιάζεται (και έτσι δικαιολογούνται και κάποια λαθάκια). Δεν έχω να πω και πολλά για την εμφάνισή τους, αφού οι Editors αποτελούν μια συναυλιακή εγγύηση και το απέδειξαν για άλλη μια φορά. Ο Tom Smith είναι σπουδαίος frontman και ανεξάρτητα αν σου αρέσει η μουσική της μπάντας του, καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις. Έπαιξαν κάποια από τα πιο γνωστά κομμάτια τους, αλλά και τρία από τον νέο, φετινό, τους δίσκο με τίτλο "Violence". Το εναρκτήριο "Hallelujah (So Low)" μπορεί άνετα να μετατραπεί σε συναυλιακό αγαπημένο, το ""Violence" απέκτησε άλλη ζωή ζωντανά, ενώ το "Magazine" έκλεισε ιδανικά την εμφάνισή τους.

Η στιγμή που οι περισσότεροι περίμεναν είχε φτάσει και λίγο μετά τις 12 εμφανίστηκε στη σκηνή ο Nick Cave με τους κακούς σπόρους του. Οτιδήποτε άλλο είχε συμβεί μέχρι τότε απλά ξεχάστηκε και για δυο ώρες παρακολουθήσαμε ένα μαγικό σόου (αποτελούμενο από 16 κομμάτια). Ο Cave ήταν σε μεγάλα κέφια, δεν σταμάτησε να αλωνίζει τη σκηνή και να χορεύει σαν εικοσάχρονος. Η ικανότητα που έχει, να δείχνει τόσο στον δικό του κόσμο αλλά την ίδια στιγμή και σε τόσο άμεση επαφή με τον κόσμο, είναι απλά μοναδική. Η συναυλιακή απόδοση της μπάντας του ήταν πιο δυνατή, βρώμικη και φασαριόζικη, όπως δηλαδή θα άρμοζε σε μια τέτοια περίσταση. Εννοείται δεν έλειψαν αγαπημένα κομμάτια όπως τα "Do You Love Me?", "Loverman", "Red Right Hand", "Into My Arms", "The Weeping Song" και "Stagger Lee", ενώ η ζωντανή εκτέλεση του "Jubilee Street" με τη δυναμική κλιμάκωση σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Θα μπορούσαν να είχαν τελειώσει με το φανταστικό "Push the Sky Away" και να μιλάγαμε για μια τέλεια εμφάνιση, αλλά ξαναβγήκαν για να μας αποτελειώσουν με τα "The Mercy Seat" και "Rings of Saturn". Το τελευταίο, μαζί με τα "Girl in Amber", "Jesus Alone" και "Magneto" είναι τα κομμάτια που παρουσίασαν από το τελευταίο τους άλμπουμ με τίτλο "Skeleton Tree" (album review). O Nick Cave αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αγάπες του ελληνικού κοινού και υπάρχει πολύ καλός λόγος για αυτό...

Φωτογραφίες: Gordon Haswell (gordonhaswell.com)