Η αλήθεια είναι ότι αυτή η κριτική έρχεται αρκετά καθυστερημένη μιας και το άλμπουμ των Monovine με τίτλο “Cliché” κυκλοφορεί εδώ και τρεις μήνες. Αφορμή όμως για την ανάρτηση αυτή, στάθηκε η εμφάνισή τους στην Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής στην πόλη του Βόλου (όπως ανέφερα σε προηγούμενη ανάρτηση), η οποία αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον μου να γράψω για αυτή την κυκλοφορία. Οι Monovine μας έρχονται από το Seattle… εννοώ από την Πάτρα και αποτελούνται από τον Στράτο (φωνή/κιθάρα), τον Xeno (μπάσο) και τον Σωτήρη (τύμπανα). Με σήμα τον Rat-Messiah (ο οποίος φαίνεται και στο εξώφυλλο του δίσκου), το συγκρότημα μας ταξιδεύει στα 90s αλλά παράλληλα καταφέρνει να ακούγεται δυναμικό και φρέσκο. Οι garage-punk, μα κυρίως οι grunge, επιρροές τους δεν κρύβονται, αλλά ούτε κιόλας προσπαθούν να τις κρύψουν μιας και φαίνονται να είναι περήφανοι γι’ αυτές (και καλά κάνουν). Το “Cliché” είναι ένας δεμένος δίσκος με βασικά χαρακτηριστικά την ενέργεια, τον θυμό και τις πολύ καλές μελωδίες. Κάποιο κομμάτι δύσκολα μπορώ να ξεχωρίσω μιας και ο δίσκος είναι απολαυστικός από την αρχή ως το τέλος και προσφέρεται για συνεχείς ακροάσεις. Την πολύ καλή παραγωγή έχει αναλάβει ο Θάνος Αμοργινός των Last Drive μαζί με το συγκρότημα. Η Πάτρα έβγαλε τον καλύτερο grunge δίσκο για το 2011.