Όταν κάποιος σκέφτεται για τα 90s και την Αγγλία, μια λέξη του έρχεται στο μυαλό - britpop. Μπορεί οι Oasis, Blur, Pulp, Suede αλλά και οι αναρίθμητες κόπιες που τους ακολούθησαν να γνώρισαν μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία, αλλά οι The Auteurs κυκλοφόρησαν κάποιους από τους καλύτερος βρετανικούς δίσκους της δεκαετίας. Και μπορεί η britpop ταμπέλα να τους αδικεί, μιας και με γνωστά υλικά και συγκεντρώνοντας τα καλύτερα στοιχεία από την 60s rock, την 70s glam και την 80s post-punk/indie pop σκηνή, παρουσίασαν κάτι ιδιαίτερο, που ακόμα και σήμερα μου ακούγεται φρέσκο. Αλλά αν έπρεπε να αναφερθώ αρχικά σε ένα στοιχείο της μπάντας από το Λονδίνο, είναι η καταπληκτική φωνή του πολυτάλαντου (συνθέτης, τραγουδιστής, πιάνο, συν-παραγωγός) Luke Haines. Μετά από το πολύ καλό ντεμπούτο του 1993 "New Wave", το οποίο προτάθηκε και για το Mercury Prize της χρονιάς, ακολούθησε ένα χρόνο μετά το ακόμα καλύτερο "Now I'm A Cowboy". 

Ο δίσκος κυριαρχείται από mid-tempo συνθέσεις, με μεγαλύτερη εξαίρεση το εναρκτήριο και ορμητικό "Lenny Valentino", μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του γκρουπ. Το αμέσως επόμενο κομμάτι, η glam μπαλάντα "Brainchild", δίνει τον τόνο του άλμπουμ. Τα "The Upper Classes", "Chinese Bakery" και "Underground Movies" συνδυάζουν κάποιες από τις πιο ονειρικές μελωδίες του άλμπουμ, με κάποιους από τους πιο εύστοχους στίχους που μόνο με αντίστοιχους του Morrissey ή του Jarvis Cocker μπορεί να συγκριθούν. Το διαμάντι του "Now I'm A Cowboy" όμως, είναι το "New French Girlfriend" που παραμένει ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια που έχω ακούσει.

Δυο χρόνια μετά συνεργάστηκαν με τον παραγωγό Steve Albini (Nirvana, Jon Spencer Blues Explosion, The Jesus Lizard, PJ Harvey, Pixies) για το αρκετά πιο κιθαριστικό και σκοτεινό "After Murder Park". Η δισκογραφική τους ιστορία ολοκληρώθηκε το 1999, συμπληρώνοντας μια ιδανική τετράδα άλμπουμ που το καλύτερο έγκειται καθαρά στο προσωπικό γούστο. Φυσικά ο Luke Haines συνέχισε να μας χαρίζει αξιόλογους δίσκους τόσο με τους Black Box Recorder, όσο και με τις προσωπικές του δουλειές.