Η συναυλία των  Kraftwerk στην Αθήνα δεν ήταν επιβεβλημένη μόνο για τους φίλους του σχήματος ή της ηλεκτρονικής μουσικής, αλλά για μεγάλη μερίδα του μουσικόφιλου κοινού. Για αυτό άλλωστε και η ζήτηση ήταν τόσο μεγάλη, με το live να βγαίνει sold-out λίγες ώρες πριν την έναρξή του. Μιλάμε για το πλέον πρωτοπόρο γκρουπ του ηλεκτρονικού ήχου, που "ανέθρεψε" γενιές συγκροτημάτων. Σε αυτό ήρθε να προστεθεί και ένα πολλά υποσχόμενο 3D σόου, οπότε οι προσδοκίες ήταν αρκετά μεγάλες.

Αφού προμηθευτήκαμε τα 3D γυαλιά στην είσοδο του χώρου, άφιξη στην αρένα του Tae Kwon Do με τους Ralf Hütter, Fritz Hilpert, Henning Schmitz και Falk Grieffenhagen να αποδεικνύονται Άγγλοι στο ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό και να ανεβαίνουν στη σκηνή ακριβώς στις 21:30. Για δυο ώρες μας χάρισαν πραγματικά ένα εντυπωσιακό θέαμα με 80s γραφικά, διαστημόπλοια πάνω από την Ακρόπολη, 3D σημεία (μιας και δεν ήταν όλο το live τρισδιάστατο), που συνολικά δικαίωσε τις προσδοκίες. Δυστυχώς αυτό που δεν δικαίωσε σε κανένα βαθμό τις υψηλές προσδοκίες ήταν ο ήχος. Μπορεί να ακούσαμε ένα πολύ καθαρό ήχο, αλλά η ένταση ήταν, τουλάχιστον στο σημείο που βρισκόμουν, υπερβολικά χαμηλά. Μπορούσα να ακούσω όποιον ήταν δίπλα μου πολύ άνετα και χωρίς καμία προσπάθεια. Κομμάτια όπως τα "Man-Machine", "The Model", "Trans Europe Express", φυσικά το "The Robots" και τόσα ακόμα, δεν είναι εύκολο να μην τα ευχαριστηθεί κανείς, αλλά η υποτονική ηχητική απόδοση, ιδίως για ένα τέτοιο live τέτοιου μεγέθους, μου στέρησε, σε μεγάλο βαθμό, το νόημα της ζωντανής εμφάνισης των Kraftwerk. Οι 7.000 που βρέθηκαν στον χώρο του Tae Kwon Do δεν πιστεύω να έχουν το παραμικρό παράπονο από το πλήρες σέτλιστ. Σκηνικά οι Γερμανοί ήταν αμίλητοι και σαν πραγματικά ρομποτάκια έπαιξαν στην εντέλεια το ρόλο τους, με τον Ralf Hütter να "σπάει" στο κλείσιμο της συναυλίας για να μας αποχαιρετήσει. Στο τέλος το μόνο που ήθελα, ήταν να γυρίσω σπίτι και να ακούσω τα μοναδικά κομμάτια των Kraftwerk στη σωστή ένταση...