Οι M!R!M έχουν στο ενεργητικό τους μερικά εξαιρετικά dark synth pop άλμπουμ, με αποκορύφωμα το "Iuvenis" του 2017. Δυο χρόνια μετά το αξιοπρεπές "The Visionary", το σχήμα επέστρεψε φέτος, και πιο συγκεκριμένα στις 22 Απριλίου από την Avant! Records, με νέο δίσκο με τίτλο "Faultless Pitch". Πρώτο single από το νέο άλμπουμ αποτέλεσε το κομμάτι "Post Fight", με το βίντεο που το συνοδεύει να ανήκει στους Giulio Letizi και Anna Calzavara.
Από τις αρχές των 00s και την αναβιωτική τάση που ξεκίνησε με τους Interpol, το post-punk δεν έχει φύγει ποτέ από την "μόδα". Κάθε χρόνο αναρίθμητα συγκροτήματα παρουσιάζουν τις προτάσεις τους, αλλά πολύ λίγα από αυτά καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, είτε εισάγοντας στοιχεία από άλλα μουσικά είδη, είτε πιάνοντας ιδανικά την 80s αισθητική και εκμορντερίζοντάς την με φρέσκους ήχους και μελωδίες. Ακόμα και στην πιο dark/goth σκηνή έχουμε μια ιδιαίτερη έκρηξη από πολύ καλές κυκλοφορίες τα τελευταία χρόνια, αν και τα πράγματα στη συγκεκριμένη μουσική έκφανση είναι αρκετά πιο τυποποιημένα. Οι δουλειές στην παρακάτω δεκάδα είναι πραγματικά εξαιρετικές και θα μπορούσαν να βρεθούν και πολύ πιο ψηλά, κάνοντας την φετινή λίστα μου σε μεγάλο βαθμό πιο απογραφική παρά βαθμονομική.
No.30 Veil of Light – Landslide (Avant! Records): Οι Ελβετοί έφτασαν στον πέμπτο δίσκο της καριέρας τους και πλέον αποτελούν ένα από τα πιο αξιόπιστα ονόματα της coldwave σκηνής. Η αγάπη τους για τους New Order παραμένει, όπως άλλωστε και η ικανότητά τους να γράφουν εξαιρετικά dark/synth pop κομμάτια.
Ακούστε: "The Prayer Wheel"
No.29 Black Country, New Road - For The First Time (Ninja Tune): Οι Black Country, New Road είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα ονόματα του 2021. Το να τους χαρακτηρίσεις post-punk τους αδικεί. Το σχήμα πειραματίζεται συνεχώς με ήχους και είδη που ποικίλουν από post-rock μέχρι jazz και αυτό του βγαίνει σε μεγάλο ποσοστό. Από τη μπάντα, που αναμένεται ο δεύτερος δίσκος της στις 4 Φεβρουαρίου, αποχώρησε ο τραγουδιστής Isaac Wood, οπότε το μέλλον απέκτησε και νέο ενδιαφέρον.
Ακούστε: "Athens, France"
No.28 Whispering Sons - Several Others (PIAS): To "Image" μου δημιούργησε υψηλές προσδοκίες για το Βέλγικο post-punk σχήμα. Μπορεί να μου λείπουν οι εξάρσεις του ντεμπούτο τους, πρόκειται όμως για μια δουλειά που δεν προσπερνάς κάποιο κομμάτι και σε "ρουφάει" ολοκληρωτικά στο σκοτεινό κόσμο που δημιουργεί το γκρουπ, πάντα με σημαία τα μοναδικά φωνητικά της Fenne Kuppens.
No.27 Vampyrëan - The Hunger (s/r): Από μόνο του το όνομα του Vlad Janicek (ιδρυτικό μέλος του goth σχήματος των Nosferatu) αποτελεί εγγύηση στο χώρο. Αν το ντεμπούτο τους ως Vampyrean, που περιέχει συμμετοχές από τον Aaron Stainthorpe των My Dying Bride, τον Chris Pohl των Blutengel και φυσικά τον Sven Friedrich (σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια του "The Hunger"), είχε και πολύ καλύτερη παραγωγή θα μιλούσαμε για ένα σύγχρονο gothic rock διαμάντι.
Ακούστε: "Watch Me Bleed (feat. Sven Friedrich)"
Νο.26 Voices - Breaking The Trauma Bond (Church Road Records): Οι Voices δεν αποτελούν μια απλή προέκταση των Akercocke. Φτάνοντας αισίως στο τέταρτο άλμπουμ τους έχουν βρει την ιδανική ισορροπία μεταξύ των black metal και gothic metal στοιχείων τους και το "Breaking The Trauma Bond" φαντάζει σαν η τέλεια απόδοση των τριών προηγούμενων δουλειών τους.
Ακούστε: "Methods of Madness"
No.25 ACTORS - Acts of Worship (Artoffact): Ο δεύτερος δίσκος των ACTORS έχει καθαρά έναν 80s new wave προσανατολισμό σε σχέση με τον πιο post-punk του ντεμπούτο τους. Αν και προτιμώ το πιο κιθαριστικό "It Will Come to You" και εδώ το σχήμα τα καταφέρνει εξαιρετικά, γράφοντας εθιστικά κομμάτια που αναμφίβολα θα χορευτούν στα σκοτεινά dancefloors.
Ακούστε: "Cold Eyes", "Love U More"
No.24 Tribulation - Where The Gloom Becomes Sound (Nuclear Blast): Είναι μεγάλη η εξέλιξη για το gothic metal σχήμα των Tribulation. Εδώ τους πετυχαίνουμε στην, μάλλον, καλύτερη στιγμή τους και αν και το δεύτερο μισό του δίσκου ήταν αντίστοιχο του πρώτου, το "Where The Gloom Becomes Sound" θα βρισκόταν πολύ πιο ψηλά στη λίστα μου. Επίσης περιέχει και το "Hour of the Wolf" που αποτελεί το πιο πιασάρικο κομμάτι που έχουν γράψει μέχρι σήμερα.
Ακούστε: "Hour Of The Wolf"
No.23 Harakiri For The Sky - Mære (AOP): Επειδή το blackgaze χαρακτηρισμό δεν τον πολυκαταλαβαίνω, το σχήμα προσφέρει εδώ και καιρό μια φανταστική μίξη post rock και black metal ήχων. Το αποτέλεσμα θεωρώ μπορούν να το απολαύσουν οι φίλοι και των δυο ειδών (ιδίως αν οι πρώτοι μπορούν να αντέξουν πιο ακραία φωνητικά), μιας και το "Mære" είναι ο πιο άμεσος δίσκος των Αυστριακών, ενώ περιέχει και μια φανταστική διασκευή στο "Song to Say Goodbye" των Placebo.
Ακούστε: "Us Against December Skies"
No.22 Viagra Boys - Welfare Jazz (YEAR0001): To σχήμα έχει τραβήξει αρκετή προσοχή και όχι αδικαιολόγητα. Μπορεί να ηρεμούν λίγο σε σχέση με το ντεμπούτο τους αλλά φαίνεται ότι εξελίσσονται και ότι έχουν δουλέψει περισσότερο στις συνθέσεις τους, οι οποίες ακούγονται πιο ολοκληρωμένες και ανώτερες του "Street Worms". Μακάρι να πραγματοποιηθεί η συναυλία τους στα μέρη μας και να τους δούμε και ζωντανά.
Ακούστε: "Creatures"
No.21 Unto Others - Strength (Roadrunner): Σίγουρα οι Unto Others δεν είναι το τυποποιημένο gothic metal συγκρότημα. Παρόλο που έχουν Paradise Lost ή και Type O Negative αναφορές, αντλούν τις επιρροές τους από μεγάλο φάσμα του heavy metal ήχου για αυτό και έχουν βρει μεγάλη απήχηση στα metal ακροατήρια. Τα τελευταία σίγουρα θα προτιμήσουν το πρώτο πιο δυνατό μισό του άλμπουμ, αλλά είναι το δεύτερο μισό, που είναι αρκετά πιο μελωδικό, που το "Strength" φανερώνει τη δύναμή του.
Ακούστε: "Little Bird"
Πριν κάνω τον ετήσιο μουσικό απολογισμό μου δεν είχα φανταστεί πόσο γεμάτη δισκογραφικά ήταν η περσινή χρονιά. Τελικά το 2020 αποτέλεσε μιας από τις καλύτερες χρονιές, από αυτή την άποψη, της τελευταίας δεκαετίας. Μετά από πολλά χρόνια δυσκολεύτηκαν να καταρτίσω τη λίστα όχι μόνο με την πρώτη δεκάδα, αλλά για όλη τη σαραντάδα αφήνοντας έξω δουλειές που άλλες χρονιές μπορεί να βρίσκονταν αρκετά ψηλά. Δεν ξέρω αν ο κορωνοιός ώθησε ακόμα περισσότερες μπάντες το 2020 να κυκλοφορήσουν νέες δουλειές (από αυτές που θα κυκλοφορούσαν κανονικά), λόγω αφθονίας χρόνου ή έλλειψη άλλων πηγών εσόδων, αλλά είμαι σίγουρος ότι το 2021 κάτι τέτοιο θα γίνει ή θα επαναληφθεί και είμαι αρκετά αισιόδοξος, μουσικά τουλάχιστον, ότι θα έχουμε άλλη μια πολύ καλή χρονιά.
No.10 Delphine Coma – Tortuosa (Swiss Dark Nights): Δεν χρειάζονται πολλά λόγια εδώ. Οι Delphine Coma είναι Αμερικανοί με ελβετική δισκογραφική, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους πριν από δυο χρόνια και φέτος επέστρεψαν με τον δεύτερο δίσκο τους. Σε όσους αρέσουν οι mid-tempo στιγμές των Sisters Of Mercy, αλλά τους αρέσει και ο σύγχρονος coldwave ήχος, απλά θα λατρέψουν το "Tortuosa". Πιστεύω ότι ο Eldritch θα είναι περήφανος με τέτοιες δουλειές...
Ακούστε: "Lost All Feeling"
No.09 IST IST - Architecture ( Kind Violence Records): Οι φίλοι του post-punk ήχου δεν χρειάζονται να ψάξουν παραπέρα. Μπορεί πλέον αυτή η μουσική να θεωρείται προβλεπόμενη για μια μπάντα από το Μάντσεστερ, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι συχνά τόσο καλό. Το "Architecture" είναι ο κορυφαίος αμιγώς post-punk δίσκος της φετινής χρονιάς, χωρίς να λείπουν κ κάποιες εκπλήξεις όπως τα σχεδόν post-rock στοιχεία του καταπληκτικού "Wolves". Οι IST IST με το ντεμπούτο τους καταφέρνουν να ξεχωρίσουν από τα χιλιάδες συγκροτήματα παρόμοιου ήχου και παράλληλα δημιουργούν πολλές προσδοκίες για το μέλλον.
Ακούστε: "Wolves"
No.08 Morrissey - I Am Not A Dog On A Chain (BMG): Η αλήθεια είναι ότι αρχικά αρνιόμουν να ακούσω τη νέα δουλειά του πρώην τραγουδιστή των Smiths εξαιτίας των τελευταίων του δηλώσεων. Ο Morrissey πάντα προσπαθούσε να προκαλέσει με οποιοδήποτε τρόπο και αυτό θέλω να πιστεύω ότι προσπάθησε να κάνει και τώρα. Φυσικά έτσι κατάφερε να μποϊκοτάρει μόνος του έναν πολύ αξιόλογο δίσκο. Το "I Am Not A Dog On A Chain" δεν είναι μόνο καλύτερο από το, πολύ καλό επίσης, "Low In High-School" αλλά και ένα από τα καλύτερα της πρόσφατης δισκογραφικής του πορείας.
Ακούστε: "Bobby, Don't You Think They Know?", "Once I Saw The River Clean"
No.07 The Smashing Pumpkins - CYR (Sumerian Records): Πολύ σωστά θα σκεφτεί κανείς ότι το νέο άλμπουμ των The Smashing Pumpkins κυκλοφόρησε προς τα τέλη του Νοέμβρη οπότε μπορεί να είναι λίγο επιπόλαια αυτή η θέση. Θεωρώ όμως ότι με το μισό άλμπουμ να έχει ήδη αποκαλυφθεί εδώ και καιρό, θα μπορούσε να βρίσκονταν και πιο ψηλά στη λίστα αν και το άλλο μισό ήταν σαν τα πρώτα κομμάτια που έγιναν γνωστά. Μπορεί να είμαι κολλημένος με τους Pumpkins αλλά η προηγούμενη δουλειά τους βρέθηκε μόλις στην 21η θέση της λίστας μου με τα καλύτερα άλμπουμ του 2018 (σίγουρα δεν το θεωρώ κατόρθωμα που το φετινό άλμπουμ είναι καλύτερο από το "Shiny and Oh So Bright, Vol. 1 / LP: No Past. No Future. No Sun"). Επίσης μπορεί να μην τους βγήκε το μεγαλεπήβολο σχέδιο του διπλού δίσκου, αλλά σίγουρα το "CYR" περιέχει μια μίξη κομματιών που ορισμένες φορές σε ενθουσιάζουν, άλλες σε ξαφνιάζουν αλλά σίγουρα αφήνουν το φανατικό κοινό τους ικανοποιημένο.
Ακούστε: "Ramona", "Anno Satana"
No.06 Panic Priest- Second Seduction (Negative Gain Productions): To "We’ve Got the Cause" αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι των playlists μου από τον Μάιο που κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος των Panic Priest. Φυσικά δεν καταλαμβάνουν αυτή τη θέση για ένα κομμάτι μόνο. Το ντεμπούτο τους ήταν καλό, αλλά το "Second Seduction" είναι εντυπωσιακό. Ενσωματώνοντας από goth μέχρι 80s new wave στοιχεία, πολλές φορές στο ίδιο κομμάτι, οι Αμερικανοί από το Σικάγο μας χαρίζουν μια από τις καλύτερες darkwave κυκλοφορίες της χρονιάς.
Ακούστε: "We’ve Got the Cause"
No.05 Pearl Jam - Gigaton (Monkeywrench): Η κυκλοφορία νέου υλικού από τους Pearl Jam, έστω και ως αυτοσκοπός, επιτελεί το έργο της, μιας και αυτό είναι ανώτερο απ' οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί σε αυτό τον ηχητικό χώρο. Το "Gigaton" είναι καλύτερο από τα άλμπουμ που διαδέχτηκε και αυτό οφείλεται και στην πρόθεση της μπάντας να πειραματιστεί περισσότερο. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τη γνώμη μου για τον νέο δίσκο των Pearl Jam, εδώ.
Ακούστε: "Dance of the Clairvoyants", "Superblood Wolfmoon"
No.04 Crying Vessel - Pleasures for the Wicked (Cleopatra Records): Η συνθετική εξέλιξη των Crying Vessel στο δεύτερο δίσκο τους είναι πραγματικά μεγάλη. Ίσως σε αυτό έπαιξε ρόλο ότι το σχήμα λειτουργεί πλέον ως δίδυμο. Εδώ δεν ξεχωρίζουν απλά κάποια κομμάτια. Το "Pleasures for the Wicked" είναι ένας απολαυστικός concept post-punk/ darkwave δίσκος, ο οποίος εκτείνεται σε 15 κομμάτια και "καταναλώνεται" ιδανικά ακούγοντάς τον στο σύνολο του. Ο ακροατής βυθίζεται στην ιστορία που έπλεξαν οι Slade Templeton και Basil Oberli και όπως γίνεται στα καλά βιβλία ή στις καλές ταινίες, θα επιστρέψει αρκετές φορές ακόμα.
Ακούστε: "The Third Covenant"
No.03 House of Harm – Vicious Pastimes (Avant! Records): To αμερικάνικο συγκρότημα των House of Harm από την Βοστόνη κυκλοφόρησε το κορυφαίο ντεμπούτο της φετινής χρονιάς. Αν πρέπει να αναφερθεί ένα όνομα από όλες τις 80s αναφορές του σχήματος, αυτό είναι των The Cure. Το "Vicious Pastimes" ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στα πιο dark/ post-punk μέρη του και στα πιο new wave/ electro. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ θα μπορούσαν να αποτελέσουν σινγκλάκια που θα ζήλευαν τα περισσότερα συγκροτήματα του χώρου. O δίσκος τιμάει όλες τις επιρροές του, ενώ παράλληλα κοιτάζει και προς το μέλλον.
Ακούστε: "Vicious Pastimes"
No.02 The Love Coffin - Second Skin (Bad Afro Records): To ότι μετά από το απίστευτο ντεμπούτο τους με τίτλο "Cloudlands", που βρέθηκε στην κορυφή της σχετικής λίστας πριν από δυο χρόνια, και ο δεύτερος δίσκος των The Love Coffin βρίσκεται μόλις μια θέση πιο κάτω, δείχνει πόσο πολύ πιστεύω σε αυτή τη μπάντα. Στο "Second Skin" οι The Love Coffin δείχνουν σαν μια μπάντα που έχει βρει τον ήχο της και πλέον μπορούν να διαφοροποιούν τα σημεία αναφοράς τους. Μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική της δεύτερης δουλειάς των Δανών, εδώ.
Ακούστε: "Stripped Down", "Mortalized"
No.01 Paradise Lost - Obsidian (Nuclear Blast): 25 χρόνια μετά το "Draconian Times", οι Paradise Lost με τον νέο τους δίσκο, μου φέρνουν στο μυαλό εποχές που μια δουλειά κόλλαγε στο στερεοφωνικό για καιρό και δεν έβγαινε με τίποτα. Στο "Obsidian" ενσωματώνουν τα περισσότερα από τα στοιχεία που έχουν παρουσιάσει στο παρελθόν, πολλές φορές όλα στο ίδιο κομμάτι, παρουσιάζοντας μια από τις προσπάθειές τους με τη μεγαλύτερη ποικιλία. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την γνώμη μου για το νέο άλμπουμ των Βρετανών, εδώ.
Ακούστε: "Ghosts", "Darker Thoughts"
To αμερικάνικο συγκρότημα των House of Harm από την Βοστόνη κυκλοφόρησε το κορυφαίο ντεμπούτο της φετινής χρονιάς. Αν πρέπει να αναφερθεί ένα όνομα από όλες τις 80s αναφορές του σχήματος, αυτό είναι των The Cure. Το "Vicious Pastimes" ισορροπεί ιδανικά ανάμεσα στα πιο dark/ post-punk μέρη του και στα πιο new wave/ electro. Όλα τα κομμάτια του άλμπουμ θα μπορούσαν να αποτελέσουν σινγκλάκια που θα ζήλευαν τα περισσότερα συγκροτήματα του χώρου. O δίσκος τιμάει όλες τις επιρροές του, ενώ παράλληλα κοιτάζει και προς το μέλλον.
Ακούστε: "Vicious Pastimes", "Always"
Σήμερα κυκλοφόρησε ο νέος δίσκος των M!R!M από την Avant! Records. Αυτός έρχεται σχεδόν τρία χρόνια μετά το εξαιρετικό "Iuvenis", που αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του 2017 για το blog αυτό. Το "Testament" αποτελεί το τρίτο single/ video από το "The Visionary", μετά από τα "Survive" και "Another Life Another Time", το βίντεο του οποίου μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω:
Οι M!R!M έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα δυο εξαιρετικά άλμπουμ. Μάλιστα το δεύτερο, το απολαυστικό "Iuvenis", αποτέλεσε μια από τις δουλειές που ξεχώρισα περισσότερο μέσα στο 2017. Ο ήχος του γκρουπ έχει πλέον απολέσει τις noise / shoegaze καταβολές του και κινείται πλέον σε καθαρά 80s new wave μονοπάτια. Τώρα το σχήμα του Iacopo Bertelli επιστρέφει με νέο δίσκο, ο οποίος ονομάζεται "The Visionary" και θα είναι διαθέσιμος στις 31 Ιανουαρίου από τη Avant! Records. Το πρώτο single από αυτόν αποτελεί το κομμάτι "Survive", το βίντεο του οποίου μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω:
Η παρακάτω λίστα περιέχει στον μεγαλύτερο βαθμό (έξι στο σύνολο) darkwave άλμπουμ που δεν κατάφεραν να μπουν οριακά στη τελική εικοσάδα μου αλλά αποτελούν άκρως απολαυστικές δουλειές. Όμως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κατάφεραν να δώσουν φρέσκια πνοή στο είδος, αφήνοντας σε πολλές περιπτώσεις πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Το άλμπουμ όμως που περιέχεται στη λίστα και είχα πολύ μεγαλύτερες προσδοκίες από αυτό όταν ανακοινώθηκε, είναι αυτό των Smashing Pumpkins. Θα εξηγήσω...
Νο.30 Buzz Kull – New Kind of Cross (Funeral Party Records): Σε σχέση με το mid-tempo synth pop ήχο του ντεμπούτο των Buzz Kull, ο δεύτερος δίσκος των Buzz Kull είναι πιο σκοτεινός και την ίδια στιγμή μερικά κομμάτια προορίζονται για τα darkwave dancefloors. Αναμφίβολα πάντως περιέχει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια του Marcel Whyler.
Ακούστε: "Avoiding The Light"
Νο.29 Rendez-Vous – Superior State (Avant! Records): Μετά από δυο εξαιρετικά EPs, οι Γάλλοι Rendez-Vous παρουσίασαν το ντεμπούτο τους, το οποίο αποτελεί ένα απολαυστικό δείγμα post-punk μουσικής, ενσωματώνοντας στην πορεία industrial, shoegaze, ή ακόμα και neo-folk ήχους.
Ακούστε: "Superior State"
Νο.28 Geometric Vision – Fire! Fire! Fire! (Swiss Dark Nights): Οι Ιταλοί Geometric Vision παγιώνονται δίσκο με τον δίσκο ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συγκροτήματα της darkwave σκηνής. Μάλιστα σε ένα κομμάτι του δίσκου, το "Jelly Dreams", συμμετέχει ο Volkan Caner των She Past Away.
Ακούστε: "The Head"
Νο.27 Esben And The Witch – Nowhere (Season Of Mist): Οι Esben And The Witch έφτασαν στον πέμπτο δίσκο της καριέρας τους και συνεχίζουν να μας χαρίζουν εξαιρετικές δουλειές. Ο τρόπος που εναλλάσσονται από τις πιο μελωδικές στις πιο δυνατές στιγμές τους είναι υποδειγματικός και μόλις σε έξι κομμάτια καταφέρνουν να μας δώσουν τον πιο βαρύ δίσκο τους, αλλά ταυτόχρονα εξίσου απολαυστικό με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους.
Ακούστε: "The Unspoiled"
Νο.26 NONN – XVII (Fuzz Club Records): Το ομώνυμο ντεμπούτο (album review) των NONN αποτέλεσε ένα πολύ ενδιαφέρον sytnh/ post-punk άκουσμα. Το συγκρότημα συνεχίζει στον ίδιο ήχο και αυτή τη φορά επικεντρώνεται περισσότερο στα κομμάτια, με το αποτέλεσμα να μην εκπλήσσει αλλά σίγουρα μόνο απαρατήρητο να μην περνάει.
Ακούστε: "Clear"
Νο.25 Holygram – Modern Cults (Oblivion/SPV): Την παραγωγή του ντεμπούτο δίσκου των Holygram την ανέλαβε ο Maurizio Baggio που έχει συνεργαστεί με τους The Soft Moon και η επιρροή του είναι εμφανής σε όλο το "Modern Cults". Μπορεί να μην αποτελούν την πιο πρωτότυπη πρόταση αλλά τα κομμάτια θα σε κάνουν να "χορέψεις" τουλάχιστον μέχρι την επόμενη κυκλοφορία του Luis Vasquez.
Ακούστε: "Signals"
Νο.24 HøRD – Modern Cults (Oblivion/SPV): Είναι πολύ δύσκολο, ο τρίτος δίσκος των HøRD να αφήσει ασυγκίνητο οποιοδήποτε φίλο της σύγχρονης post-punk / coldwave σκηνής. Αν το σχήμα δεν έπεφτε στην παγίδα της επανάληψης σε πολλά σημεία και είχε περισσότερα κομμάτια σαν το "Get Into It" και "Lrn", το άλμπουμ θα βρισκόταν πιο κοντά στην πρώτη δεκάδα.
Ακούστε: "Get Into It"
Νο.23 City Calm Down – Echoes In Blue (I Oh You): Μετά την πολύ αξιόλογη δισκογραφική εισαγωγή του ντεμπούτο τους, "In A Restless House", οι City Calm Down επιστρέφουν με μια πολύ δυνατή ομάδα κομματιών, αλλά και το "Blood" που είναι ένα από τα κομμάτια της χρονιάς. Οι Editors, White Lies, Maccabees αναφορές παραμένουν και οι Αυστραλοί μας παραδίδουν με το "Echoes In Blue" τον καλύτερο δίσκο τους μέχρι σήμερα.
Νο.22 Florence + The Machine - High As Hope (Virgin): Μπορεί να μην είναι στα επίπεδα του "Lungs" ή ακόμα και του "Ceremonials", αλλά με κομμάτια όπως το "Hunger", "Patricia" (το tribute της στην Patti Smith), "Big God" και αρκετά ακόμα δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Το "High As Hope" είναι ένα αρκετά φιλόδοξο άλμπουμ και ίσως το πιο προσωπικό της Florence Welch.
Ακούστε: "Sky Full Of Song", "Patricia"
Νο.21 The Smashing Pumpkins – Shiny and Oh So Bright, Vol. 1 / LP: No Past. No Future. No Sun: H επιστροφή των James Iha και Jimmy Chamberlin στο line-up των Pumpkins σκόρπισε ακόμα περισσότερες προσδοκίες για τη νέα τους δουλειά. Αυτές όμως δεν εκπληρώθηκαν στον επιθυμητό βαθμό ακόμα και για το πιο φανατικό κοινό τους (και είμαι σε αυτό). Το είναι η μάλλον πιο αδύναμη δισκογραφική στιγμή του σχήματος, σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνει ότι το "Shiny and Oh So Bright..." δεν είναι ένα απολαυστικό άλμπουμ, αλλά κυρίως τονίζει πόσο υποτιμημένες είναι οι δυο προηγούμενες δουλειές του Corgan με τους Smashing Pumpkins.
Διαβάστε επίσης:
Το γαλλικό darkwave συγκρότημα των Rendez-Vous έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια δυο εξαιρετικά EP. Μάλιστα το δεύτερο, με τίτλο "Distance", αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία EP του 2016. Το σχήμα είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του, η οποία θα ονομάζεται "Superior State" και θα είναι διαθέσιμη στις 26 Οκτωβρίου από τις Artefact, Crybaby και Avant! Records. Ακούστε στο βίντεο που ακολουθεί, το ομότιτλο κομμάτι από το επερχόμενο άλμπουμ των Rendez-Vous.
Την περσινή χρονιά, με χαρά είδα την εμφάνιση όλων και περισσότερων πολιτικοποιημένων συγκροτημάτων, με κύρια αφορμή τη κατάσταση σε Αγγλία και Αμερική. Επίσης το 2017 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν η χρονιά των μεγάλων δισκογραφικών επιστροφών. Οι Slowdive κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ μετά από είκοσι δυο χρόνια, ενώ οι The Jesus And Mary Chain μετά από δέκα εννιά χρόνια. Αλλά ήταν μια άλλη "μικρότερη" επιστροφή που με κέρδισε περισσότερο. Μετά από περίπου έξι χρόνια απουσίας, τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά, ο John Maus επέστρεψε την περσινή χρονιά με άλλη μια φανταστική δουλειά. Και έχει και συνέχεια το 2018...
No.10 Sally Dige - Holding On (Avant! Records): Η κορυφαία new wave κυκλοφορία της χρονιάς έρχεται από την Δανοκαναδέζα Sally Dige. Τα φωνητικά της αναμφίβολα καταφέρνουν να κλέψουν την παράσταση, όπως άλλωστε και η μαεστρία της να κινείται από τα πιο χορευτικά κομμάτια στα πιο μελαγχολικά.
Ακούστε: "Be Gone", "Holding On"
No.09 Sonic Jesus - Grace (Fuzz Club Records): Το μουσικό ταξίδι που έχουν διανύσει οι Ιταλοί είναι αρκετά μεγάλο, αποδεικνύοντας ότι δεν φοβούνται να πειραματιστούν, όπως θα έπρεπε να κάνει κάθε νέα μπάντα. Έτσι οι Sonic Jesus μας παραδίδουν ένα δισκογραφικό αποτέλεσμα πολύ ανώτερο του ντεμπούτο τους και μας αφήνουν να περιμένουμε για το πως θα κινηθούν στο μέλλον. Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του "Grace" εδώ.
Ακούστε: "No Way", "I'm In Grace"
No.08 Idles - Brutalism (Balley Records): Μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές φωνές της σύγχρονης Αγγλίας, αποτελεί το νέο συγκρότημα των Idles. Ωμό, καυστικό, επιθετικό, αλλά κυρίως κερδίζει τις εντυπώσεις με την ειλικρίνεια και την αμεσότητα των στίχων τους.
No.07 Slowdive - Slowdive (Dead Oceans): Οι Slowdive δείχνουν να μην στηρίζονται στη μουσική κληρονομιά των προηγούμενων δουλειών τους, αλλά χαράζουν έναν συναρπαστικό νέο δρόμο με τη νέα τους δουλειά. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του "Slowdive" εδώ. Το ιστορικό shoegaze σχήμα βρέθηκε τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα για ένα live, για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Ακούστε: "Star Roving", "Sugar For The Pill"
No.06 Out Lines - Conflats (Rock Action): Ο James Graham συνεχίζει να κυκλοφορεί εξαιρετικές δισκογραφικές δουλειές, αφού μετά το βασικό του σχήμα - τους The Twilight Sad, τα καταφέρνει το ίδιο καλά και με το νέο του project, τους Out Lines. Η μοναδική ατμόσφαιρα, οι πανέμορφες μελωδίες και τα απόλυτα ταιριαστά φωνητικά της Kathryn Joseph με αυτά του Graham, μας χαρίζουν μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς.
Ακούστε: "Buried Guns", "There Is A Saved Place"
No.05 Methyl Ethel - Everything Is Forgotten (4AD Records): Το δεύτερο άλμπουμ των Methyl Ethel αποτελεί ένα απόλυτα διασκεδαστικό άκουσμα, που λειτουργεί όμως σε πολλά επίπεδα και σίγουρα βάζει το όνομα τους υπό στενή παρακολούθηση. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τη γνώμη μου για το "Everything Is Forgotten" εδώ.
Ακούστε: "Ubu", "Drink Wine"
No.04 Algiers - The Underside Of Power (Matador): Συνολικά με το "The Underside Of Power" καταφέρνουν να καλύψουν τις όποιες αδυναμίες του πρώτου τους άλμπουμ, παραδίδοντας ένα συνθετικά πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Οι Algiers είναι ένα μουσικό δημιούργημα των καιρών μας και ακριβώς αυτό τους καθιστά τόσο σημαντικούς. Διαβάστε τη δισκοκριτική μου για το νέο άλμπουμ των Algiers, εδώ.
Ακούστε: "The Underside of Power", "Walk Like A Panther"
No.03 Protomartyr - Relatives In Descent (Domino Records): Οι Protomartyr μπορεί να ανήκουν στην μεγάλη κατηγορία των επιθετικών post-punk σχημάτων, αλλά διαφέρουν γιατί έχουν επιδείξει διάρκεια και γιατί έχουν χτίσει σταδιακά το όνομά τους, με τη μια καλύτερη κυκλοφορία μετά την άλλη. Πολύ φυσιολογικά ο τέταρτος δίσκος τους είναι και ο καλύτερός τους και παράλληλα η κορυφαία post-punk κυκλοφορία της χρονιάς.
Ακούστε: "A Private Understanding", "My Children"
No.02 The Jesus And Mary Chain - Damage And Joy (Warner): Η συνολική αίσθηση που αφήνει το νέο άλμπουμ των The Jesus And Mary Chain είναι ότι πρόκειται καθαρά για το "Munki" μέρος δεύτερο. Φυσικά αυτό δεν μειώνει την απόλαυση ακρόασης του δίσκου, όταν το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό. Μπορείτε να διαβάσετε πιο αναλυτικά για την επιτυχημένη δισκογραφική επιστροφή των αδερφών Reid εδώ, όπως και για την εμφάνισή τους στο Ejekt Festival 2017, εδώ.
Ακούστε: "Amputation", "War On Peace"
No.01 John Maus - Screen Memories (Ribbon Music): Το νέο άλμπουμ του John Maus είναι ένα φανταστικό άλμπουμ που ακροβατεί καταπληκτικά μεταξύ του διασκεδαστικού, του μελαγχολικού και του πολιτικοποιημένου με ελάχιστα αρνητικά σημεία. Μπορείτε να διαβάσετε το album review του κορυφαίου άλμπουμ του 2017, εδώ.
Ακούστε: "The Combine", "Touchdown"
+ Η επανακυκλοφορία της χρονιάς:
Nicole Sabouné - Miman (Century Media): Την Nicole Sabouné την έμαθα πέρσι από την επανακυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ της, το οποίο είχε γίνει διαθέσιμο αρχικά το 2015 από την Woah Dad!. Πείτε με προκατειλημμένο αλλά δεν περίμενα αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα από μια άλλοτε συμμετέχουσα του σουηδικού The Voice. Με σαφείς αναφορές στην Siouxsie, αλλά και σε κλασσικά συγκροτήματα της 4AD Records, το "Miman" αποτελεί μια από τις καλύτερες darkwave κυκλοφορίες των τελευταίων χρόνων.
Ακούστε: "Bleeding Faster", "Lifetime"
Διαβάστε επίσης:
.jpg)
