Το 2019 ήταν μάλλον η πιο αδιάφορη, δισκογραφικά, χρονιά της δεκαετίας, αν και κάτι τέτοιο θα μπορώ να το πω με σιγουριά όταν περάσει λίγος περισσότερος χρόνος. Δεν είναι ότι δεν κυκλοφόρησαν αξιόλογα άλμπουμ, κυκλοφόρησαν και πάρα πολλά μάλιστα, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι αρκετό ώστε να χαρακτηρίσει την χρονιά που μας πέρασε. Είναι σίγουρο πως αν ξαναέγραφα την λίστα σήμερα τα πρώτα 30 άλμπουμ από αυτή τη λίστα θα είχαν τελείως διαφορετική σειρά μιας και η αρχική κατάταξη αποτέλεσε περισσότερο μια παρουσίαση. Ενδεικτικό είναι ότι ο δίσκος από το 2019 που έχω ακούσει περισσότερο μέσα στο 2020 είναι αυτός των The Murder Capital που βρέθηκε στην 16η θέση. Οπότε η πρώτα δεκάδα όπως ακριβώς την παρουσίασα και στην blogovision τον Δεκέμβριο είναι:
No.10 Boy Harsher - Careful (Nude Club Records): Κάθε κομμάτι του νέου δίσκου των Boy Harsher είναι ιδιαίτερο. Στη καλύτερη δουλειά τους μέχρι σήμερα, έχουν κρατήσει το σκοτεινό χαρακτήρα τους, όμως με μια πιο πρωτοφανή ποπ αμεσότητα για τα δεδομένα τους. Το coldwave δίδυμο είχε αναφέρει παλιότερα την ταινία του David Lynch, "Lost Highway", ως ένα τρόπο για να περιγράψει τον ήχο του. Επιτηδευμένο; Μπορεί όμως πραγματικά τα κομμάτια των Boy Harsher είναι σκοτεινά, περίεργα αλλά και τόσο εθιστικά.
Ακούστε: "Face the Fire"
No.09 TR/ST - The Destroyer Pt.1 (Royal Mountain Records): Πέντε χρόνια μετά το "Joyland", οι TR/ST επέστρεψαν φέτος με έναν δίσκο που είναι εξίσου εντυπωσιακός όσο το ντεμπούτο τους. Το πρώτο μέρος του "The Destroyer" έχει ακόμα περισσότερα EBM στοιχεία, θυμίζοντας σε σημεία έως και Apoptygma Berzerk, αλλά είναι γεμάτος μελωδίες που σου μένουν κολλημένες στο μυαλό για καιρό. Τον Νοέμβριο που μας πέρασε ακολούθησε και το δεύτερο μέρος του δίσκου.
Ακούστε: "Bicep"
No.08 She Past Away - Disko Anksiyete (Fabrika Records): Με τους δυο πρώτους τους δίσκους οι She Past Away καθιερώθηκαν ως ένα από τα κορυφαία darkwave συγκροτήματα της δεκαετίας αυτής. Οι Τούρκοι πήραν τον χρόνο τους και τέσσερα χρόνια μετά το "Narin Yalnızlık" κυκλοφόρησαν φέτος τον νέο τους δίσκο που έρχεται να επιβεβαιώσει τον παραπάνω ισχυρισμό. Ο χαρακτηριστικός ήχος του σχήματος επιστρέφει με φρέσκιες εθιστικές μελωδίες και το πρώτο κομμάτι των She Past Away στα Ισπανικά!
Ακούστε: "Disko Anksiyete", "Durdu Dünya"
No.07 Slipknot - We Are Not Your Kind (Roadrunner): Εδώ και είκοσι χρόνια οι Slipknot αποτελούν μια πολύ ιδιαίτερη μουσική περίπτωση, που σε αντίθεση με τις άλλες nu metal μπάντες που εμφανίστηκαν στα τέλη των 90s, κατάφεραν να κρατήσουν μια ποιοτική δισκογραφική σταθερότητα όπως και το φανατικό κοινό τους. Το "We Are Not Your Kind" είναι με διαφορά ο καλύτερος δίσκος τους εδώ και μια δεκαετία και μπορεί δικαιολογημένα να συγκριθεί με τις τρεις πρώτες καταπληκτικές δουλειές τους.
Ακούστε: "Nero Forte"
No.06 DIIV - Deceiver (Captured Tracks): Οι DIIV είναι μια μπάντα που συνεχίζει να με εκπλήσσει, μιας και μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο της δεν ήξερα πόσα περισσότερα μπορούσα να περιμένω (και όπως ισχύει στις περισσότερες αντίστοιχες περιπτώσεις όχι πολλά). Αλλά το "Is The Is Are" που ακολούθησε το 2016 ήταν πάλι ένας από τους κορυφαίους δίσκους της χρονιάς και τώρα το τρίτο τους άλμπουμ είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό. Το "Deceiver" είναι ο πιο βαρύς και σκοτεινός δίσκος των DIIV, οι οποίοι αγκαλιάζουν πλήρως την πιο shoegaze πλευρά της αρχής των 90s.
Ακούστε: "Blankenship", "Taker"
No.05 Tool - Fear Inoculum (RCA): To νέο άλμπουμ των Tool είναι μια δουλειά που χωράει πολλά μπορεί. Μπορεί να μην είναι τόσο δυνατό, μπορεί να ακούγεται σαν συνέχεια του "10,000 Days", μπορεί να μην ξανααναλύπτουν το τροχό ή στη τελική να είναι αυτό που περίμεναν οι οπαδοί τους μετά από δεκατρία χρόνια. Παρόλα αυτά πρόκειται για μια φανταστική προσπάθεια που απαιτεί επίμονες ακροάσεις για να ξεδιπλώσει της χάρες της, που ανεξάρτητα αν μπορεί να συγκριθεί με τα προηγούμενα άλμπουμ, στέκεται επάξια στη δισκογραφία και τη κληρονομιά των Tool. Μπορείτε να διαβάσετε για την ζωντανή εμφάνιση των Tool στο φετινό φεστιβάλ Firenze Rocks στην Ιταλία, εδώ.
Ακούστε: "Pneuma", "Fear Inoculum"
No.04 Lost Under Heaven - Love Hates What You Become (Mute): Χρησιμοποιώντας στίχους του Robinson Jeffers από έργο του, του 1935, οι Ellery James Roberts και Ebony Hoorn φέρνουν στο σήμερα το έργο του ποιητή για τη καταστροφή της ανθρώπινης ύπαρξης. Λίγα σχήματα μου ακούγονται τόσο σύγχρονα όσο αυτό το δίδυμο και για αυτό θεωρώ τους Lost Under Heaven τόσο σημαντικούς. Μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του "Love Hates What You Become", εδώ.
Ακούστε: "COME", "Bunny’s Blues"
No.03 Nick Cave & The Bad Seeds - Ghosteen (Bad Seed Ltd): Μετά από δυο καταπληκτικά άλμπουμ, το "Push The Sky Away" και το "Skeleton Tree", οι Nick Cave And The Bad Seeds επέστρεψαν φέτος κάπως αναπάντεχα με το "Ghosteen" (μπορείτε να το ακούσετε ολόκληρο εδώ). Αυτό είναι ακόμα καλύτερο από τον προηγούμενο δίσκο, αφού επενδύοντας στο σκοτάδι των δυο προηγούμενων, είναι ακόμα μια μελωδικό και πλόυσιο μουσικά σε σχέση με το "Skeleton Tree". Επίσης αποτελεί και τη πρώτη δουλειά που γράφτηκε εξ ολοκλήρου μετά το θάνατο του υιού του Cave. Να θυμίσω ότι η τελευταία εμφάνιση του σχήματος στην Ελλάδα, πραγματοποιήθηκε το περσινό καλοκαίρι για το Ejekt Festival.
Ακούστε: "Bright Horses"
No.02 The Twilight Sad - IT WON/T BE LIKE THIS ALL THE TIME (Rock Action): Το νέο άλμπουμ των The Twilight Sad είναι το πιο άμεσο τους και αποδεικνύει ακράδαντα ότι παρακολουθούμε μια μπάντα στην κορυφαία της περίοδο, μετά ιδίως και το μοναδικό "Nobody Wants To Be Here & Nobody Wants To Leave". Μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του "It Won/t Be Like This All the Time", εδώ. Άλλωστε κάτι θα ξέρει και ο Robert Smith των The Cure που τον ανακήρυξε δίσκο της χρόνιας.
Ακούστε: "Auge/Maschine", "Videograms"
No.01 White Lies - FIVE (Play It Again Sam): Υπάρχουν συγκρότημα που η μουσική τους σου κάνει τη ζωή καλύτερη, πιο ενδιαφέρουσα, σε ανεβάζουν, σε ρίχνουν και είναι μαζί σου οποιαδήποτε στιγμή. Ένα από αυτά είναι για μένα και οι White Lies. Για τον νέο τους δίσκο ο μπασίστας του σχήματος, Charles Cave δήλωσε: 'Το "To Lose My Life..." ήταν το καλύτερο άλμπουμ άλμπουμ που θα μπορούσαμε να έχουμε παρουσιάσει στην ηλικία των 19 και το "FIVE" αναμφίβολα ότι καλύτερο στην ηλικία των 30." Επίσης περιέχει το "Tokyo", που είναι με διαφορά το κομμάτι της χρονιάς. Μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την άποψή μου για το "FIVE" εδώ.
Ακούστε: "Tokyo", "Fire And Wings"
Διαβάστε επίσης:
Φυσικά και το 2019 ήταν μια χρονιά που υπήρξαν αρκετές "μεγάλες" κυκλοφορίες, όπως αυτές των Nick Cave, Fontaines D.C., Tool, Thom Yorke, Billie Eilish και Sharon Van Etten που βρέθηκαν στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Η παρακάτω λίστα περιλαμβάνει άλμπουμ που δεν απασχόλησαν τόσο τον μουσικό τύπο/ κοινό (αν εξαιρέσω το άλμπουμ των , αλλά αξίζουν όμως να ακουστούν εξίσου.
No.20 Monkey 3 – Sphere (Napalm Records): Σε μια χρονιά που κυκλοφόρησαν πάρα πολλές αξιόλογες δουλειές στον instrumental rock χώρο, η νέα δουλειά των Monkey3 ήταν από αυτές που ξεχώρισα και άκουσα περισσότερο. Οι Ελβετοί ανακατεύουν synth, space rock και stoner ήχους, αλλά κυρίως πατάνε σε πολύ καλές ιδέες και συναρπαστικές μελωδίες, παραδίδοντας τον καλύτερο δίσκο της καριέρας τους.
Ακούστε: "Mass"
No.19 Diät - Positive Disintegration (Iron Lung Records): Με τον δεύτερο δίσκο τους οι Diät συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν με το εξαιρετικό ντεμπούτο "Positive Energy" του 2015. Το "Positive Disintegration" είναι πιο synth και ίσως λίγο περισσότερο άμεσο, αλλά την ίδια στιγμή και αρκετά πιο σκοτεινό. Μπορεί οι 80s post-punk αναφορές να είναι ακόμα εδώ, αλλά οι Αυστραλοί έχουν τον δικό τους ήχο με τους στίχους τους να είναι όσο πιο επίκαιροι γίνεται.
Ακούστε: "Foreign Policy"
No.18 Parzival - The Golden Bough (Moondrop Records): To "The Golden Bough" αποτελεί το δέκατο άλμπουμ των Parzival σε 20 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας. Οι Δανοί ανακατεύουν gothic rock, doom metal, neoclassical και dark ambient στοιχεία σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ακούσματα της χρονιάς. Το άλμπουμ είναι σαφώς επηρεασμένο από το ομότιτλο βιβλίο του Σκωτσέζου ανθρωπολόγου Sir James George Frazer.
Ακούστε: "The Grinder Of God"
No.17 Kontravoid - Too Deep (Fleisch Records): Δέκα χρόνια μετά το ντεμπούτο του ο Cameron Findlay, ή αλλιώς Kontravoid, επιστρέφει με το δεύτερο άλμπουμ του. Μπορεί το "Too Deep" να βγάζει ένα πιο EBM, industrial χαρακτήρα, αλλά είναι στις πιο κλασσικές του, πιο μελωδικές, synth στιγμές που λάμπει πραγματικά αυτό το άλμπουμ. Άξιζε η αναμονή!
Ακούστε: "Too Deep", "Cost of Life"
No.16 The Murder Capital - When I Have Fears (Human Season Records): Μπορεί να έχει γίνει τεράστιος ντόρος γύρω από τους Fontaines D.C. αλλά θεωρώ ότι το κορυφαίο άλμπουμ από την Ιρλανδία μας ήρθε από τους The Murder Capital. Σε αντίθεση με το punk των Fontaines, οι The Murder Capital είναι αρκετά πιο post-punk, ενώ στιχουργικά η παρουσίασή τους της σύγχρονης ιρλανδικής πραγματικότητας είναι μοναδική. Περισσότερο όμως το "When I Have Fears" είναι ένα άλμπουμ που φανερώνει ένα σχήμα με πολλές προοπτικές για το μέλλον.
Ακούστε: "More Is Less"
No.15 Have A Nice Life - Sea Of Worry (The Flenser): Πέντε χρόνια μετά το δεύτερο άλμπουμ τους, το "The Unnatural World", οι Have A Nice Life επιστρέφουν με έναν δίσκο πολύ πιο άμεσο σε σχέση με το παρελθόν τους. Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα δεύτερο "Deathconsciousness", αλλά ένα αρκετά ευθύ post-punk άλμπουμ με κλασσικές αναφορές σε The Cure και Bauhaus. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για έναν πολύ καλό δίσκο και αναμφίβολα μια σημαντική κυκλοφορία.
Ακούστε: "Science Beat", "Lords of Tresserhorn"
No.14 One True Pairing - One True Pairing (Domino Recording): Μετά τη διάλυση των Wild Beasts το 2017, όλα τα φώτα έπεσαν στον Hayden Thorpe και στον φετινό προσωπικό του δίσκο. Όμως ήταν ένα άλλο μέλος των Wild Beasts που έκανε την έκπληξη. Ο Tom Fleming με το προσωπικό του σχήμα, τους One True Pairing, κυκλοφόρησε φέτος το ομώνυμο ντεμπούτο του και είναι απλά απολαυστικό. Το άλμπουμ φέρει περήφανα τις 80s electro pop/ new wave επιρροές του και διακρίνεται για τις εθιστικές μελωδίες του και τα εξαιρετικά φωνητικά του Fleming.
Ακούστε: "I'm Not Afraid"
No.13 Drab Majesty - Modern Mirror (Dais Records): Δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό "The Demonstration", οι Drab Majesty επέστρεψαν με το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Modern Mirror", το οποίο συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το προηγούμενο. Όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ήχο του συγκροτήματος του Deb Demure είναι εδώ, με μεγαλύτερη διαφορά μια ποπ προσέγγιση σε ορισμένα σημεία. Το σημαντικότερο όμως είναι δεν υπάρχουν κομμάτια που απλώς συμπληρώνουν τον δίσκο, αλλά ακούγεται το ίδιο ευχάριστα από την αρχή έως το τέλος.
Ακούστε: "Long Division", "Out of Sequence"
No.12 Crows - Silver Tongues (Balley Records): Το "Silver Tongues" είναι ένα δυνατό άλμπουμ με πολλά επίπεδα και ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όσων περίμεναν με μεγάλη ανυπομονησία το ντεμπούτο των Crows και τους τοποθετεί στη λίστα με τις κορυφαίες ανερχόμενες βρετανικές μπάντες, ενώ παράλληλα αποτελεί ίσως το βήμα για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Διαβάστε αναλυτικά τη δισκοκριτική του "Silver Tongues", εδώ.
Ακούστε: "Wednesdays Child", "Silver Tongues"
No.11 Wisborg - From The Cradle To The Coffin (Danse Macabre Records): Σε μια σκηνή που έχει βαλτώσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, σπάνια βρίσκω έναν gothic rock δίσκο να μου τραβήξει έστω και λίγο την προσοχή μου. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι το νέο άλμπουμ των Wisborg, με τίτλο "From The Cradle To The Coffin", το έχω λιώσει. Με κλασσικές αναφορές σε Sisters Of Mercy, Elusive ή και Type O Negative το σχήμα μας χαρίζει τον goth δίσκο της χρονιάς (η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν και μεγάλο ανταγωνισμό, ίσως με εξαίρεση τους Sonsombre).
Ακούστε: "Spirits That I Called"
Διαβάστε επίσης:
Συνήθως γράφω ότι τα άλμπουμ της συγκεκριμένης δεκάδας θα μπορούσαν να βρεθούν και στην επόμενη αλλά ιδίως οι λίστες για τα κορυφαία του 2019 δεν αποτελούν τόσο αποτέλεσμα βάση κατάταξης αλλά περισσότερο προέκυψαν ως μια αρκετά απλή απογραφή αξιόλογων δίσκων. Για τη χρονιά αυτή όμως δεν είχα στο μυαλό μου ούτε καν την πρώτη δεκάδα, οπότε οι παρακάτω δίσκοι είναι σχεδόν το ίδιο αγαπημένοι για μένα με τους περισσότερους που βρέθηκαν έως και πολύ πιο ψηλά.
Νο.30 The Foreign Resort - Outnumbered (Artoffact Records): Οι φίλοι των Cure θα είναι απόλυτα ενθουσιασμένοι με τη νέα δουλειά των Δανών, οι οποίοι προσφέρουν έναν δίσκο που στο σύνολό του πετυχαίνει τη τέλεια ισορροπία με το ξεσηκωτικό ρυθμό του και των πιο μελαγχολικών στίχων του.
Ακούστε: "In Gloom"
Νο.29 The Devil & The Universe - Endgame 69 (Solar Lodge): Οι The Devil & The Universe έχουν καταφέρει να έχουν έναν αρκετά δικό τους και χαρακτηριστικό ήχο. Ο νέος τους δίσκος φέρει αρκετές Dead Can Dance αναφορές με μια coldwave προσέγγιση και αποτελεί μια από τις καλύτερες δουλειές τους.
Ακούστε: "Satanic (Don't) Panic"
Νο.28 Fontaines D.C. - Dogrel (Partisan Records): Οι Ιρλανδοί με το ντεμπούτο μας προσφέραν ένα άλμπουμ με επιρροές από The Pogues μέχρι και Joy Division, αν και κλίνουν καθαρά προς την punk πλευρά και κατάφεραν να αποσπάσουν διθυραμβικές κριτικές (και μερικές αρκετά υπερβολικές) από κοινό και κριτικούς.
Ακούστε: "Roy's Tune"
Νο.27 The National - I Am Easy to Find (4AD Records): Οι National για το νέο τους άλμπουμ και αποφάσισαν να περάσουν τα φωνητικά του Berninger σε πολλά κομμάτια σε δεύτερο πλάνο πλαισιώνοντας τα, με μερικές εξαιρετικές γυναικείες φωνές. Το πείραμα κρίνεται επιτυχημένο και το αποτέλεσμα κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. Μπορείτε να διαβάσετε τη δισκοκριτική του "I Am Easy to Find" εδώ.
Ακούστε: "The National - You Had Your Soul with You", "Hairpin Turns"
Νο.26 (((S))) - Black Dog (Aenaos Records): Πέντε χρόνια μεσολάβησαν από το προηγούμενο άλμπουμ των (((S))) και η αναμονή άξιζε και με το παραπάνω. Μπορεί το ψυχεδελικό, σκοτεινό και κλειστοφοβικό post-punk σύμπαν του σχήματος να μην είναι το πιο πρωτότυπο αλλά είναι σίγουρα υπερβολικά θελκτικό και σε προκαλεί για αρκετές απανωτές ακροάσεις.
Ακούστε: "weallwannadie"
No.25 Ritual Howls - Rendered Armor (Felte): Το "Rendered Armor" αποτελεί το καλύτερο άλμπουμ των Ritual Howls μετά το "Turkish Leather" του 2014, το οποίο τους παγιώνει ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα του darkwave χώρου.
Ακούστε: "Alone Together", "Thought Talk"
Νο.24 Rosegarden Funeral Party - Martyr (Moon Sounds Records): Το ντεμπούτο των Rosegarden Funeral Party σε κερδίζει από το πρώτο άκουσμα με τις κολλητικές 80s death rock/ post-punk μελωδίες του και τα α λα Siouxsie φωνητικά της Leah Lane.
Ακούστε: "Mirror's Image"
Νο.23 Russian Circles - Blood Year (Sargent House): Οι Russian Circles έχουν πλέον φανατικό κοινό, κάτι που οφείλεται στις φανταστικές δουλειές τους αλλά και στα εκρηκτικά σόου τους. Στον νέο τους δίσκο προσπάθησαν αναπαράγουν τον ήχο των live τους και το αποτέλεσμα είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικό. Το συγκρότημα θα έχουμε την ευκαιρία να το απολαύσουμε και στην Αθήνα την Τρίτη 21 Απριλίου.
Ακούστε: "Milano"
Νο.22 We Lost The Sea - Triumph & Disaster (Holy Roar Records): Οι We Lost The Sea αποτελούν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες νέες post-rock μπάντες που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Το "Triumph & Disaster" είναι μάλλον η καλύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια, την οποία θα την ακούσουμε ζωντανά την Τετάρτη 10 Ιουνίου.
Ακούστε: "A Beautiful Collapse"
Νο.21 Lingua Ignota - Caligula (Profound Lore Records): Μπορεί το δεύτερο άλμπουμ της Kristin Hayter να απέσπασε ένα αδικαιολόγητα τεράστιο hype, αλλά αναμφίβολα μας χάρισε μερικές από τις πιο μοναδικές στιγμές της χρονιάς. Τα φωνητικά της φέρνουν στο μυαλό την Diamanda Galás και συνοδεύονται από ένα industrial μουσικό χαλί στο οποίο συμβάλλουν μέλη των The Body, Uniform και Full of Hell.
Ακούστε: "Butcher Of The World"
Διαβάστε επίσης:
Μπορεί να έχουν περάσει δυο μήνες από τότε που μας χαιρέτησε το 2019, αλλά τη συγκεκριμένη ανάρτηση, αν και λίγο μεγαλύτερη καθυστέρηση από ότι συνήθως, δεν θα μπορούσα να την παραλείψω. Ήρθε η ώρα λοιπόν να παρουσιάσω όπως κάθε χρόνο τα σαράντα κορυφαία άλμπουμ που άκουσα μέσα στην περσινή χρονιά και η αρχή γίνεται με μια αρκετά ετερόκλητη δεκάδα.
No.40 Liam Gallagher - Why Me? Why Not. (Warner): Μετά από την ευχάριστη έκπληξη που προκάλεσε το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Liam Gallagher, ήρθε πέρσι ο δεύτερος δίσκος του για να τον καθιερώσει ως τον κυρίαρχο από τα αδέρφια Gallagher στη μουσική σκηνή. Τα κομμάτια του "Why Me? Why Not." φέρνουν στο μυαλό τις καλύτερες mid-tempo στιγμές των Oasis, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία.
No.39 Black Futures – Never Not Nothing (Music For Nations): Αν μπορεί κανείς να φανταστεί μια μίξη Kasabian με Prodigy, τότε είναι πολύ κοντά στη μουσική των Black Futures. Μπορεί τα πολλά στοιχεία που ενσωματώνουν στον ήχο τους οι Βρετανοί synth punks να φαντάζουν λίγο παράταιρα, αλλά όταν αυτά δένουν το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό.
Ακούστε: "Body & Soul"
Νο.38 Agent Side Grinder - A/X (Progress Productions): Οι Σουηδοί Agent Side Grinder μας έχουν προσφέρει μερικά εξαιρετικά electro pop/ post-punk κομμάτια και το ίδιο κάνουν και με τη νέα τους δουλειά. Όμως δεν έχουν παρουσιάσει ακόμα μια ολοκληρωμένη προσπάθεια που να ξεχωρίσει μιας και υπάρχουν αρκετά γεμίσματα. Μέχρι την επόμενη φορά...
Ακούστε: "Stripdown"
No.37 Bring Me the Horizon - AMO (RCA): Ο δίσκος αυτός θα μπορούσε να μπει άνετα στη guilty pleasures κατηγορία. O έκτος δίσκος των άλλοτε metalcore Bring Me the Horizon αποτελεί την πιο ποπ δουλειά τους με σημεία που θυμίζουν από Linkin Park μέχρι Justin Timberlake.
Ακούστε: "In The Dark"
No.36 Orville Peck - Pony (Sub Pop): Το ντεμπούτο του μασκοφόρου καουμπόι είχε δημιουργήσει αρκετές προσδοκίες και κατάφερε να τις δικαιώσει σε μεγάλο βαθμό. Με κινηματογραφική διάθεση ανακατεύει πολύ επιτυχημένα country, gospel, shoegaze, με τον Peck να ακούγεται σαν ένας gothic Elvis.
Ακούστε: "Dead of Night"
Νο.35 City Calm Down – Television (I Oh You): Ένα χρόνο μετά το πολύ καλό "Echoes In Blue", οι City Calm Down επέστρεψαν πέρσι με τον τρίτο τους δίσκο. Οι γνωστές επιρροές του σχήματος επιστρέφουν, με μια όμως αρκετά πιο 80s μελωδική indie διάθεση που φέρνει στο μυαλό περισσότερο τους The Smiths.
Ακούστε: "Flight"
Νο.34 Ceremony - In the Spirit World Now (Relapse Records): Οι Ceremony με το έκτο δίσκο τους, και πρώτο τους στην νέα τους δισκογραφική στέγη, συνεχίζουν να εξελίσσουν τον ήχο τους με μια δουλειά που αποτελεί άλλη μια πολύ αξιόλογη προσθήκη στη δισκογραφία τους, η οποία τους φέρνει πιο κοντά στη new wave revival τάση.
Ακούστε: "Turn Away the Bad Thing"
Νο.33 All Your Sisters - Trust Ruins (The Flenser): Το προηγούμενο άλμπουμ των All Your Sisters, "Uncomfortable Skin", είχε βρεθεί στη λίστα με τα καλύτερα του 2016 και το ίδιο καταφέρνει και ο νέος τους δίσκος. Πλέον το σχήμα έχει βρει τον ήχο του και καταφέρνει να μας προσφέρει άλλη μια πολύ καλή δουλειά, αν και μάλλον όχι καλύτερη από αυτή που διαδέχτηκε.
Ακούστε: "Your Way"
Νο.32 She Pleasures Herself - X X X (Manic Depression): Η πορτογαλική, πιο gothic, εκδοχή των She Wants Revenge, οι She Pleasures Herself, επιστρέφουν δυο χρόνια μετά το "Fetish" με ένα σχεδόν εξίσου απολαυστικό άλμπουμ, στο οποίο συμμετέχουν οι Ash Code, Crying Vessel και οι Bestial Mouths.
Ακούστε: "Darkroom"
No.31 Chelsea Wolfe - Birth of Violence (Sargent House): H Chelsea Wolfe επιστρέφει δυο χρόνια μετά το εξαιρετικό "Hiss Spun" με έναν δίσκο το ίδιο σκοτεινό, αλλά μουσικά πολύ πιο ήρεμο και ονειρικό με τις εξάρσεις και τις δυναμικές να στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στα ιδιαίτερα φωνητικά της Wolfe.
Ακούστε: "Deranged for Rock & Roll", "Be All Things"
Ένα από τα πιο καυτά ονόματα της βρετανικής σκηνής τα τελευταία χρόνια ανακοίνωσε το Ejekt Festival για τη δεύτερη μέρα του. Οι Foals, έντεκα χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα, θα βρεθούν στη σκηνή της Πλατεία Νερού την Δευτέρα 13 Ιουλίου. Το σχήμα του Γιάννη Φιλλιπάκη κυκλοφόρησε πέρσι όχι ένα, αλλά δυο άλμπουμ. Το "Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1" και "Part 2" κατέκτησαν την δεύτερη και πρώτη θέση στα βρετανικά album charts αντίστοιχα.
Η ημερομηνία κυκλοφορίας του νέου άλμπουμ των Pearl Jam πλησιάζει και το σχήμα από το Σιάτλ παρουσίασε άλλο ένα νέο κομμάτι από το επερχόμενο "Gigaton". Το "Superblood Wolfmoon" είναι το δεύτερο κομμάτι, μετά το "Dance of the Clairvoyants", που κάνει γνωστό το συγκρότημα, το οποίο μπορείτε να το ακούσετε στο παρακάτω βίντεο.
Άλλο ένα μεγάλο όνομα ανακοίνωσε το φετινό Release Athens Festival. Οι Pet Shop Boys θα βρεθούν στη σκηνή της Πλατείας Νερού την Τετάρτη 1η Ιουλίου. Το ιστορικό electro pop ντουέτο επιστρέφει στην χώρα μας επτά χρόνια μετά τη τελευταία τους εμφάνιση στον ίδιο χώρο. Να θυμίσω ότι οι Pet Shop Boys κυκλοφόρησαν φέτος στις 24 Ιανουαρίου το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Hotspot".
Οι Belle And Sebastian, ένα από τα κορυφαία indie pop συγκροτήματα που έβγαλε η βρετανική σκηνή, έρχονται στην Ελλάδα. Το γκρουπ από τη Γλασκώβη θα βρεθεί στο Terra Vibe για τα εικοσιπέντε χρόνια του Rockwave Festival και θα πλαισιώσει τους Placebo το Σάββατο 27 Ιουνίου 2020. Το τελευταίο άλμπουμ των Belle And Sebastian ήταν το "Girls in Peacetime Want to Dance" του 2015.
Οι Editors κυκλοφόρησαν στις 25 Οκτωβρίου την πρώτη τους best-of συλλογή με τίτλο "Black Gold". Αυτή περιείχε τρία νέα κομμάτια, τα "Black Gold", "Frankenstein" και "Upside Down". Αφού παρουσίασαν βίντεο για τα πρώτα δυο κομμάτια, ήρθε η ώρα και για αυτό του "Upside Down" σε σκηνοθεσία του Rahi Rezvani. Να θυμίσω ότι οι Editors θα βρεθούν στην Αθήνα το Σάββατο 28 Μαρτίου στο χώρο του Tae Kwon Do.
