Τους πρώτους μήνες της χρονιάς που πέρασε ήμουν σχετικά απογοητευμένος αφού δεν είχα εντοπίσει πολλές δουλειές να με ενθουσιάσουν. Ακόμα και δουλειές από αγαπημένα σχήματα όπως οι The Soft Moon και οι Interpol δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μου. Στο τέλος όμως της χρονιάς είχα ακριβώς το αντίθετο συναίσθημα. Όταν έπρεπε να επιλέξω την πρώτη δεκάδα, το αρχικό σχόλιο που ήθελα να γράψω ήταν ότι το 2022 δεν είχε έναν δίσκο της χρονιάς για το POEt'S SOUND αλλά οκτώ, μιας και αυτά άλλαζαν συνέχεια στο κεφάλι μου.
Όμως ο δίσκος των Crows με κέρδισε λίγο περισσότερο λόγω ηχητικής κατεύθυνσης, εξέλιξης αλλά και δυναμικής αφού δείχνουν να έχουν τις καλύτερες προοπτικές για το μέλλον. Ανάλογες προοπτικές εντοπίζονται και σε άλλες μπάντες όπως οι The Mysterines που αναμένω να "μεγαλώσουν" πολύ περισσότερα εμπορικά τον επόμενο καιρό. Συνολικά όμως αποτελεί μια λίστα που πλέον μπορώ να πω ότι πρόκειται για μια από τις κορυφαίες μου των τελευταίων χρόνων.
No.10 White Lies - As I Try Not To Fall Apart (PIAS): Με κάποια συγκροτήματα, όπως είναι και οι White Lies, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός αλλά θα προσπαθήσω όσο μπορώ. Το σχήμα αρνείται πεισματικά να επαναλάβει το ήχο του εκπληκτικού ντεμπούτο τους, που τόσο τους ξεχώρισε, αλλά επαναλαμβάνει εδώ και τρία τουλάχιστον άλμπουμ το ίδιο μοτίβο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, μιας και το "As I Try Not To Fall Apart" και κομμάτια, όπως το "I Don't Want To Go To Mars", που είναι βγαλμένα από τις καλύτερες στιγμές τους έχει και προσπαθεί να εισάγει κάποια, λίγα για την ακρίβεια, νέα στοιχεία και στη τελική αποτελεί έναν εξαιρετικό ποπ δίσκο. Απλώς δεν είναι αυτό που θα τους κάνει να ξεχωρίσουν λίγο παραπάνω, όσο τουλάχιστον μπορούσαν να υποστηρίξουν με τις πρώτες κυκλοφορίες τους.
Ακούστε: "I Don't Want To Go To Mars", "As I Try Not To Fall Apart"
No.09 Editors - EBM (PIAS): Η αλήθεια είναι ότι όταν άκουσα αρχικά τα πρώτα νέα κομμάτια των Editors δεν ενθουσιάστηκα (αν και το "Kiss" το θεωρώ ακόμα την πιο αδύναμη στιγμή του "EBM"). Όταν όμως κυκλοφόρησε το άλμπουμ και μετά από απανωτές ακροάσεις αισθάνθηκα ότι το συνολικό αποτέλεσμα "έδενε" και η προσέγγιση αυτή τους δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό. Οι Editors συνεχίζουν ακόμα πιο βαθιά στην ποπ κατεύθυνση που έχουν πάρει εδώ και μερικούς δίσκους και μας χαρίζουν μια απολαυστική κυκλοφορία με την βοήθεια του Blanck Mass, που είναι πλέον και μόνιμο μέλος τους.
Ακούστε: "Karma Climb", "Heart Attack"
No.08 Parkway Drive - Darker Still (Epitaph Records): Έχω διαβάσει πολλά πράγματα για το "Darker Still" με πιο αντιπροσωπευτικά αυτά που αναφέρουν ότι δεν πρόκειται για metalcore δίσκο, ότι πλέον είναι ποπ ή ότι ούτε συγκρίνεται με τα καλύτερά των Parkway Drive. Αυτό που ακούω είναι μια μπάντα που βάζει ακόμα μεγαλύτερες βάσεις για το stadium rock/ metal επίπεδο που επιδιώκει και αξίζει άλλωστε, κάνοντάς το με μερικά φανταστικά κομμάτια που είναι σίγουρο ότι θα τη βοηθήσει να επιτύχει το σκοπό της.
Ακούστε: "Darker Still"
No.07 The Mysterines - Reeling (Fiction Records): Τα πρώτα δείγματα από τους The Mysterines είναι κάτι παραπάνω από θετικά. Το "Reeling", αλλά και γενικότερα η μπάντα τόσο ηχητικά όσο και στυλιστικά, "βρωμάει" 90s όσο δεν πάει και με βάση την αξιοπρόσεκτη κιθαριστική δουλειά που έχει γίνει, τα κολλητικά ποπ ρεφραίν και τα εξαιρετικά φωνητικά της Lia Metcalfe έχουν βάλει για τα καλά τις βάσεις ώστε να αποτελέσουν το επόμενο μεγάλο ροκ όνομα από την Βρετανία. Το τελευταίο είναι σίγουρο, το πόσο μεγάλο θα δείξει ο χρόνος.
Ακούστε: "All These Things"
No.06 No Devotion - No Oblivion (Velocity Records): Όταν τα εναπομείναντα μέλη των Lostprophets σχημάτισαν τους No Devotion μαζί με τον τραγουδιστή των Thursday, Geoff Rickly, κανείς δεν φανταζόταν ότι επτά χρόνια μετά το ντεμπούτο τους θα κυκλοφορούσαν έναν τόσο καλό δίσκο με βασικές επιρροές από The Cure και Joy Division. Το "No Oblivion" μπορεί να περιέχει μόλις οκτώ κομμάτια αλλά είναι πλούσιο σε ιδέες και δείχνει τη μπάντα να εξελίσσεται ραγδαία.
Ακούστε: "No Oblivion"
No.05 Crying Vessel - Before Life Was Death (Cleopatra Records): Παρόλο που τους παρακολουθώ σχετικά από τις πρώτες μέρες τους, οι Crying Vessel με εντυπωσίασαν αρκετά με το δεύτερο άλμπουμ τους, το "Pleasures for the Wicked", που αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες κυκλοφορίες του 2020. Δυο χρόνια μετά καταφέρνουν ακριβώς το ίδιο με το "Before Life Was Death" θέτοντας το σχήμα ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και ενδιαφέροντα στον darkwave ήχο.
Ακούστε: "It's So Strange"
No.04 The Ninth Wave - Heavy Like A Headache (Distiller): Μετά από το εξαιρετικό ντεμπούτο τους και το ίδιο αξιόλογο EP τους το 2020, οι The Ninth Wave επέστρεψαν φέτος με τον δεύτερο δίσκο τους. Το "Heavy Like A Headache" αποτελεί έναν εξαιρετικό indie δίσκο, 80s αισθητικής, γεμάτο εθιστικές μελωδίες ενώ παράλληλα δείχνει την προσπάθεια του σχήματος να εξερευνήσει και άλλους ηχητικούς δρόμους. Και είναι πραγματικά κρίμα που οι Σκωτσέζοι θα μπουν σε παύση μετά την προώθηση του άλμπουμ γιατί τους αξίζει μεγαλύτερη ανταπόκριση.
Ακούστε: "What Makes You a Man"
No.03 Chopper - The Wonderful and Wicked World of Chopper (Pink Cotton Candy): Μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες μου τα τελευταία χρόνια είναι το νέο συγκρότημα των The Love Coffin (μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη με το σχήμα εδώ). Ένας από τους λόγους που ξεχώρισα τους Δανούς είναι και τα ιδιαίτερα φωνητικά του Jonatan K. Magnussen. Οι Chopper είναι το προσωπικό σχήμα του Magnussen, στο οποίο εμφανίζεται πιο απελευθερωμένος, πιο ηλεκτρονικός αλλά το ίδιο ιδιαίτερος και μοναδικός.
Ακούστε: "A Life In Dreams"
No.02 Fontaines D.C. - Skinty Fia (Partisan Records): Η εξέλιξη των Fontaines D.C. από το "Dogrel" του 2019 στο "A Hero’s Death" ήταν μεγάλη. Ακόμα μεγαλύτερο βήμα όμως έκαναν με το φετινό "Skinty Fia", που τους βρίσκει ακόμα πιο μελωδικούς με μεγαλύτερη μουσική παλέτα, πανέμορφες μελωδίες και το κομμάτι της χρονιάς - το "I Love You" φυσικά. Αποτελεί με διαφορά τη καλύτερη δουλειά τους. Ανεβασμένη ήταν και η ζωντανή τους εμφάνιση, κάτι που διαπιστώσαμε φέτος το καλοκαίρι στο πλευρό του Nick Cave.
Ακούστε: "I Love You", "Roman Holiday"
No.01 Crows – Beware Believers (Bad Vibrations Recordings): Οι Crows είναι μια μπάντα που με είχε εντυπωσιάσει από τα πρώτα singles της και το φανταστικό EP της με τίτλο "Unwelcome Light". Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους, το πολύ καλό "Silver Tongues" ήρθε το 2019 με την υποστήριξη του Joe Talbot των IDLES και της δικής του δισκογραφικής, Balley Records. Στον δεύτερο δίσκο τους ανοίγουν ακόμα τη μουσική τους παλέτα, κρατώντας τον χαρακτήρα τους παράλληλα, όμως είναι οι πιο μελωδικές, σκοτεινές του "Beware Believers" που λάμπουν περισσότερο. Το καλύτερο είναι ότι είμαι πεπεισμένος ότι τα καλύτερα έρχονται για τους Crows, κάτι που μας απέδειξαν και στην πρόσφατη συναυλία τους στην Αθήνα.
Ακούστε: "Room 156", "Slowly Separate"
.jpg)
